कट्टा नहान तिमीले..
गाठे ! गीतले त अनेक पो गर्छ त ! कुनै समय गीतले 'गाउँगाउँबाट उठ, बस्तीबस्तीबाट उठ' भन्यो । मान्छे गाउँगाउँ बस्तीबस्तीबाट उठे । गीतले 'हटी होइन डटी लड्ने नेपालीको बानी हुन्छ' भन्यो, नेपालीले डटेर लडे । अहिले 'कट्टा हान्दिन्छु' भन्ने गीत आयो ।
२४ चैत, २०८०
10 min read
Share
डाक्टर्नी दिदीको बे
डाक्टर्नी दिदीको त घर बिग्रिहाल्यो नि कुरो सुन्दा पनि मलाई त होइनजस्तो लागेको थियो, आखिर कुरो ‘हो’ रहेछ । मलाई त अचम्म लाग्यो । नक्सा हेर्न बानी परेका इन्जिनियर सा'बले डाक्टर्नी दिदीको ज्यानमा कता के बिग्रिएको देखेर छाडे होलान् भन्ने लाग्यो ।
१२ फागुन, २०८०
18 min read
Share
अन्नको अदालतमा भोकको तारिख
अनि मैले भनेँ, 'हेर भाइ, अब अन्नको अदालतमा भोकको फैसला त्यतिखेर हुन्छ, जतिखेर आफूसित पैसा हुन्छ, नत्र त हामी दीनदु:खीहरूको यस्तै मुद्दा चलिरहन्छ ।'
१६ भदौ, २०८०
16 min read
Share
ओ पेङ्दोर्जे : विद्राेही कविका ज्वालामुखी कविता
अहिलेचाहिँ यतिखेरै, अहिले नै कविता सुनाऊँसुनाऊँ लागेको छ । मेरो सामुन्नेमा एउटा भित्तो छ । मान्छेहरूले भित्तोको पनि कान हुन्छ भनेर भनेका छन् ।
६ जेठ, २०८०
7 min read
Share
माया हराएको सूचना (कविता)
१३ फागुन, २०७९
3 min read
Share
धन्यवाद, डाक्टर खड्गीलाई
यो माया मेरा लागि मात्र हो कि अरुका लागि पनि हो ? बैगुनी मनमा अलिकति शंका उत्पन्न भयो । मैले बिस्तारै परेला उचालेर छिमेकी बेडका बिरामी मित्रहरूतिर आँखा खोलेँ, अनुभूति यस्तो प्राप्त भयो ।
३० पुस, २०७९
16 min read
Share
लोकतन्त्रको खप्पर
प्रजातन्त्रको खोकिलाबाट गज्जबको समाजवाद आउँछ भन्थे नेताले, त्यो पनि नापियो । यस जिल्लामा घुम्ने नेताका खोपडीमा के जातका सुसुल्का घुम्छन् कुन्नि । कम्तीमा चुनाव जितिसकेपछि अब म यस जिल्लावासीको खबर सरकारका कानमा पुर्याउने कटुवाल भएँ भनेर त बुझ्नु नि । चुनाव जितेपछि अत्तोपत्तो छैन ।
२ पुस, २०७९
16 min read
Share
खगेन्द्रको फुर्के र मेरो गाउँको खैरे
फुर्के खुल्ला आकाशमुनि पिरतीको सुगन्धमा सुस्ताउँदै मायालुलाई साथमा लिएर डाँडाको टुप्पोमा पुग्यो र नानीको कानैमा मुख जोडेर साउती गर्यो । सल्लाह मिल्यो । अनि मनको डोरीले जता डोर्याउँछ, त्यतै जाने निर्णय भयो ।
५ कात्तिक, २०७९
13 min read
Share
मेरो मित्रका पुस्तकहरू (कविता)
पुस्तकको पाना पल्टाउनलाई
उसको दाहिने हात निकै सकसकाएको छ
आज शनिबारको दिन हो
आजचाहिँ पक्कै साथीले
सिग्नेचर धस्काउलाजस्तो छ ।
४ भदौ, २०७९
4 min read
Share
आत्माको बसाइसराइ
एक भल्को आँसु बगाइसकेपछि, एक अञ्जुली पानीले आँखा पखालिसकेपछि म निराशातिर फर्केर मुसुक्क मुस्कुराउँछु । अझै केके बाँकी छ, देखा तेरो लीला । मसँग केही नभए पनि तँलाई बगाउन मसँग प्रशस्तै आँसुका धाराहरू छन् । म रोइरोइकन तँलाई बगाएरै छाड्नेछु ।
१४ साउन, २०७९
15 min read
Share
नमिनी भाउजूलाई गाउँ जिम्मा (कथा)
१७ वैशाख, २०७९
15 min read
Share
र पनि आई लभ यु चलिरहेकै छ
उनीहरू दुवै जना सुटुक्क शंका पोख्छन् ।
ऊ भन्छ- गुरु यो केटी अली बदमास खालकीजस्ती छ है ! ऊ भन्छे- गुरु यो केटो अली बदमास खालको जस्तो छ है !
२१ फागुन, २०७८
5 min read
Share
जाडो खाने बाख्रो कहाँ होला ?
मेरो जिन्दगीमा सालैपिच्छे जाडो आयो, जाडो खाने बाख्रो कहिल्यै आएन । आज यसो सम्झन्छु । गरिबका बच्चालाई यति भनेरै भए पनि जाडोसँग कुस्ती खेल्न पो सिकाइएको हो कि । केटाकेटीको जाडो बाख्राले खान्छ नभनेर हात्तीले खान्छ पनि भन्नुभएन ।
१७ माघ, २०७८
10 min read
Share
मेरो कोठामा विनोद चौधरी
कुनै साधारण दुकानदार विनोद चौधरीले यति भनेको हुन्थ्यो भने यति कुरालाई म सजिलै गरी थेग्न सक्थेँ । तर, उहाँ त यस्तो विनोद चौधरी पर्नुभो जसले नेपालदेखि अमेरिकासम्म आफ्नो उद्योगधन्दा विस्तार गर्नुभएको छ । त्यसैले एक सफल उद्योगीको हात एक कमसल कंगाल मजदुरको ढाडमा निकै भारी भयो, र पनि म लजाउँदै बोलेँ, 'आरामै छु ।'
३ पुस, २०७८
15 min read
Share
पार्टीको चियापान, साथीका ठाडा कान
'तिमी के कुरा गर्छौ, मैले जाबो जम्मा २३ भोटले हारेको हैन ? यो २३ भोटले किन हारेको थाहा छ ? यो मैले हारेको हो र ? यो हाम्रै पार्टीका साथीले मेरा कोखामा भाला रोपेको हो । यिनका चित्तमा कुकुरले मुत्यो, ममाथि घात गरे । अनि यस्ता बतासेलाई किन पार्टीले कारबाही गर्दैन भन्या ? यिनको त नसो तानेर खुसी पार्नुपर्ने हो ।'
२८ कात्तिक, २०७८
15 min read
Share
जियरामा पूरै जलन
साहित्यका पारखी मित्रहरू हो ! आउनुहोस्, जियराको चुलोचौकोभित्र छिरौँ । अक्षरहरूको वासना लिऊँ, शब्दहरूको गाँस हालौँ, जलन भएका कथामा झोलको कमी छैन, धित मारेर पिऊँ । कथाको स्वाद कतै मीठो होला, कतै नमीठो होला, जस्तो भए पनि एक छाकको गुजारा चलाऊँ ।
३० असोज, २०७८
10 min read
Share
गाउँ विकासको बजेट छलफल र सानु काजीको दाउ
देशको कुरो के भन्नु र मामा, सब बर्बाद छ । हाम्रो काजी खानदानले पहिल्यैदेखि लोकतन्त्र ठीक हुँदैन भनेकै हो । अहिले त्यही लोकतन्त्र छ, यतै लोकतन्त्र, उतै लोकतन्त्र, के गर्नु यो लोकतन्त्र... ?
२२ भदौ, २०७८
15 min read
Share
'जगेडा सम्पादकले गाेलाे पाे लगाइदिएछ'
साथी, जगेडा सम्पादकको सम्पादन साह्रै राम्रो छ । तर, ती सम्पादन गरेका अक्षरलाई रातो मसीले सुइँक्याउन लगाउन पा'को भा कति आकर्षक देखिन्थ्यो । के गर्नु, तिम्रा बाउलाई कालोभन्दा अरु केही मनै पर्दैन ? कुन दिन तिम्रा बाउले दाँत पनि कालै बनाउन बेर छैन ।
३० साउन, २०७८
16 min read
Share