५ दिनमै कोरोना जितेका अभियन्ता भन्छन्ः दुःखीको सेवामै फर्किन्छु

A+ A A-

कोरोना भाइरस (कोभिड–१९) का कारण लकडाउन भएपछि भोक र प्यासले मान्छेहरू छटपटाउन थाले । रोजीरोटी खुस्किएपछि काठमाडौंबाट मजदुर पैदल गाउँ फर्कन थाले । दीर्घ रोगी, अशक्त, ज्येष्ठ नागरिक उपचारका लागि अस्पताल जान पाएनन् ।

काठमाडौंकाे बूढानीलकण्ठ नगरपालिकाका मनोज श्रेष्ठ पनि लकडाउनका कारण केही दिन घरमै बसे । घर रङरोगन गरे । उनी सचेत थिए दूरी कायम गर्नुपर्छ भन्नेमा । तर मान्छेका दुःख र समस्याले उनलाई घरमा बस्न दिएन ।

१ वैशाखको कुरा । छिमेकी भाइ स्कुटर दुर्घटनामा परे । सवारी साधन चलेको छैन । कसरी अस्पताल लैजाने ?

मनोजले मोटरसाइकलमै राखेर ती भाइलाई अस्पताल पुर्‍याए । त्यसपछि उनले सोचे । ओहो ! मोटरसाइकलले नहुने रहेछ । गाडी नै चाहिने रहेछ ।

भोलिपल्ट उनले चिनेकै भाइको गाडी लकडाउनभर चलाउने गरी लिए । त्यसपछि जहाँ समस्या पर्छ, जो अलपत्र परेका छन् । त्यहाँ उद्धारका लागि मनोज पुग्न थाले ।

वडा अध्यक्ष बालकृष्ण श्रेष्ठसँगै उनी पनि राहत वितरण, दीर्घ रोगीलाई अस्पताल र गाउँ फर्किनेलाई गन्तव्यसम्म पुर्‍याउने काममा खटिए । औषधि सकिएकालाई औषधि ल्याइदिने । जुनसुकै समस्याको पनि समाधानको अग्रपङ्तिमा उनी हुन्थे ।

‘टाढा–टाढाबाट दीर्घ रोगी जो नियमित डायलाइसिस गर्नुपर्ने हुन्छ, त्यस्ता बिरामी अस्पताल जान पाएनन्,’ उनले भने, ‘अनि ती बिरामीलाई अस्पताल पुर्‍याउने र घरसम्म छोडिदिन थालेँ ।’

उनले सामाजिक सञ्जालमा आफ्नो नम्बर पनि राखेका थिए । नगरपालिका, वडा र प्रहरीकै समन्वयमा उनले काम गरिरहेका थिए । पछि उनले पास लिएर नै गाडी चलाए ।

‘कोरोनाबारे जनचेतना फैलाउने र घरघरमा राहत पुर्‍याउने काम पनि गरे । वडामा भीड नहोस् भनेर नाम संकलन गर्दै घरघरमा राहत पुर्‍याउने काम गरे,’ मनोज भन्छन् ।

मास्क, स्यानिटाइजर दिएर मात्र उनी गाडीमा चढाउँथे । बाटोमा अशक्त देख्नेबित्तिकै उनी गाडी त्यतै मोड्थे ।

‘बाटोमा ह्वील चेयरमा एक दिन बिरामी भेटे । त्यो देख्दा मेरो बुबाको याद आयो । अहिले मेरो बुबा हुनु हुन्न,’ उनले भने, ‘यस्तो संकटमा सहयोग गर्नु हाम्रो दायित्व होइन र ?’

नगरमा ८ जेठमा आरडीटी र पीसीआर गर्ने कार्यक्रम तय भयो । उनले पनि आरडीटी र पीसीआरका लागि स्याम्पल दिए । आरडीटी रिपोर्ट नेगेटिभ आयो ।

पीसीआरका लागि स्याम्पल दिने उनी अन्तिम व्यक्ति थिए । उनको पीसीआर रिपोर्ट के आउँछ भन्नेमा सबैको चासो थियो । कारण उनी सेवाको काममा दिन रात बाहिर निस्किएका थिए । उनी ढुक्क थिए रिपोर्ट नेगेटिभ आउनेमा ।

४ दिनपछि उनलाई नगरको स्वास्थ्य प्रमुखको फोन आयो । तपाईं मास्क लगाएर सुरक्षित ठाउँमा बस्नुहोस् । स्वास्थ्य प्रमुखले त्यति भनेपछि उनले बुझे–पीसीआर रिपोर्ट पोजिटिभ आयो ।

कसरी पोजिटिभ आयो ? न कुनै लक्षण न बिरामी नै । शरीरमा कुनै समस्या पनि छैन । रिपोर्ट पोजिटिभ आएपछि विश्वास गर्नुको विकल्प पनि थिएन ।

उनी सामान ठीक पारेर स्वास्थ्य कार्यालयमा गए । त्यहीँबाट एम्बुलेन्समा उनी टेकु अस्पतालको आइसोलेसनमा पुगे ।

‘पोजिटिभ हो होइन भन्नेमै शंका लाग्यो । रुघाखाेकी केही छैन । कसैको रिप्लेस पो भएको हो कि भन्ने लाग्यो । सबैले त्यस्तो होइन भन्नुभयो,’ उनी भन्छन् ।

कोरोना भाइरसको बाहिर जति डर र त्रास देखाइएको छ । उनलाई कति पनि डर र त्रास थिएन । जे हुन्छ त्यो टर्छ । म ठीक हुन्छु भनेर उनले आत्मबल बलियो बनाए ।

‘मैलै ५० प्रतिशत आत्मबल बढाएँ । ५० प्रतिशत शुभचिन्तकले साथ र हौसला दिनुभयो,’ उनले भने, ‘त्यसपछि ५ दिनमै कोरोनालाई पराजित गरेँ ।’

५ दिन आइसोलेसनमा बसेका उनलाई पत्तो नै भएन । अधिकांश समय उनको फोनमै बित्यो । ‘स्वास्थ्यलाभको कामना गर्दै पूर्वप्रधानमन्त्री, माधव नेपाल, झलनाथ खनाल, उपप्रधानमन्त्री तथा रक्षामन्त्री ईश्वर पोखरेल, घरपरिवार, देश विदेशमा रहेका साथीभाइले हौसला दिनुभयो,’ उनी भन्छन्, ‘निको हुन धेरै दिन नै लागेन ।’

५ दिन अस्पताल बस्दा ग्यास्ट्रिकबाहेक अरू औषधि उनले खानै परेन । अन्तिम परीक्षणमा रिपोर्ट उनको नेगेटिभ आयो ।

गत शनिबार उनी टेकुबाट डिस्चार्ज भए । अहिले होम क्वारेन्टाइनमा छन् ।

‘यो ठूलो रोग होइन । डराउनुपर्ने आत्तिनुपर्ने केही छैन,’ उनले भने, ‘पोजिटिभ देखियो भने आत्मबल बलियो बनाउनुपर्छ । तनाव र चिन्ता लिनु हुन्न । भाइरस ठीक हुन्छ ।’

१४ दिनपछि फेरि सेवामै खटिने उनको योजना छ । ‘आमा दिदी अमेरिकामा हुनुहुन्छ । आफ्नो ख्याल गर्नु यसरी नहिँडे हुने भन्नुहुन्छ । श्रीमती पनि आमा बन्दै छिन्,’ उनी भन्छन्, ‘यो मन मान्दैन । १४ दिने होम क्वारेन्टाइन सकिएपछि फेरि सेवाकै काममा लाग्छु ।’