यस्तो कुनै शहर नहोस्

A+ A A-

आमाको छातीमा हुर्किएको
यस्तो कुनै शहर नहोस्
जहाँ हलाहल मुन्तिर
रातभर जाग्राम बस्दै
मनाउँछन् कसैको अवसानको खबर उत्सव
तात्तातो समाचार फैलाउने कुटिल अभिलाषामा
मृत्युअगावै मृत्युको न्युज ब्रेक गरी
तात्तो न छारोसँग भाइरल हुन खोज्छन्
नाम, दाम र कामका भोका भाइरसहरू...।

आमाको छातीमा हुर्किएको यस्तो कुनै शहर नहोस्
जहाँ अन्तिम साससमेत नसाटिँदै
मृत्युको खबर बन्छ बिरामी
समवेदनाको हत्या गर्दै हजारौँ जमात
तँछाडमछाड गर्छन् पोस्ट गर्न ‘रिप’
भर्चुअल दुनियाँको रङ्गीन भनिने रंगहीन भित्ताहरूमा ।

आमाको छातीमा हुर्किएको यस्तो कुनै शहर नहोस्
जहाँ अन्तर्वार्ताका माइकहरूद्वारा
घाइते पारिन्छ पीडितलाई
सोधीसोधी स्पष्ट देखिने दागहरूको नाममा
अनावश्यक प्रस्टीकरण
र थोपरिन्छ बदनामीको दाग
जहाँ क्यामेरामा मुस्कुराउँछ नाम मात्रको सेलेब्रिटी
अर्पेझैँ श्रद्धा पुष्प समाजको कुसंस्कारले
अँचेटेर मर्न बाध्य पारिएका मान्छेको नाममा
मानौँ, चलिरहेछ कुनै मुस्कान मेला ।

आमाको छातीमा हुर्किएको यस्तो कुनै शहर नहोस्
जहाँ मलामीले अकारण गाली गर्छ
आफ्नै पत्नी वियोगमा शोकाकुल विदुरलाई
जहाँ दिनदिनै देखिन्छ
मारमा पर्नेहरूको हैरानी
निर्दोष मनहरूप्रति
यसरी अट्टहास गर्छ
मानव आकृतिका दानवहरूको हजारौँ झुण्ड
मानौँ, दुःख निमुखाको नाममा मात्र लेखिएको हुन्छ ।

सडक सडकमा
चोकचोकमा
भट्टीभट्टीमा...
हत्केलामा औँलाहरूले कैद गरेर
चारपाटे काँचको यन्त्र
भर्चुअल संसारमा मदमत्त छन्
उपभोक्तावादी संस्कृतिका उपजहरू ।

आमाको छातीमा हुर्किएको यस्तो कुनै शहर नहोस्
जहाँ मानवता मसानघाटमा
लमतन्न परेको युगौँ भएको होस्
हजारौँ ज्युँदा भनिने मानव मनबाट
मृत्यु भएको भनिएको जीवनको
अन्तिम यात्रासँगसँगै ।