...त्यसैले मलाई शनिबार मन पर्दैन

A+ A A-

'तिमीले आफैँले लेखेको हो त्यो लेख ? राम्रो लेख्दा रै'छौ त ! सरल शब्द र प्रस्ट आशय कमैमा देखिन्छ आजकाल, निखार्दै लैजानू है । उपन्यास लेख्या'छौ ? लेख न, सायद मज्जाले लेख्न सक्छौ ? कोसिस गरी हेर ल !'

कसैले एकैपल्ट आफ्नो यस्तो प्रशंसा गरेको देखेर म दङ्ग पर्दै थिएँ । हुन त जब लेख्न थालेँ, म्यासेज बक्सहरू म तपाईंको फ्यान, पाठक भनेर आएका सन्देशले भरिन थाले । यो कुनै नौलो कुरा नै थिएन ।

तर, म्यासेजमा टाइप गर्नु र कानले ती तमाम शब्द सुनेर त्यो शब्दको माधुर्यता महसुस गर्नुमा फरक रहेछ । सायद यो प्रशंसा म तिमीबाट नि चाहन्थेँ तर तिमी मेरो लेख पढेर यत्तिकै छोडिदिन्थ्यौ । हुन पनि, कथा नै तिम्रो र मेरो भएपछि तिम्रा शब्दको जरुरी पनि परेको तिमीले महसुस गरेनौ होला ।

तिमीलाई म भेटिरहन चाहन्थेँ आफूमै । म निरन्तर लेखिरहन चाहन्थेँ आफैँले ।

म तिमीलाई हराउन दिन चाहन्नँथेँ मेरो जिन्दगीबाट । म रमाइरहन चाहन्थेँ तिम्रो आकृतिसँग । म कुदिरहन चाहन्थेँ तिम्रो मनको गामतिर । म कोरिरहन चाहन्थे तिम्रो चित्र मेरो आँखामा ।

जब मेरा लेखको कसैले तारिफ गर्थ्यो, अथवा मेरो लेखका बारेमा टिप्पणी गर्थ्यो नि, तब म तिमी भन्ने पात्रसँग जोडिन पुग्थेँ ।

तिमीलाई सम्झनुको कुनै विकल्प नै थिएन जीवनमा । तिमी मेरो जिन्दगीको त्यो ध्रुव सत्य थियौ, चाहेर नि तिमी मेरो जिन्दगीमा छैनौ या म तिमीलाई चिन्दिनँ भनेर नकार्न सक्दिनथेँ ।

कसैले तिमी भन्ने शब्द मेरो सामुन्नेमा प्रयोग गरे भने तिमीलाई नै सम्झन्थेँ । सम्झिन्छु म, तर सम्झनुपर्ने सायदै कारण होला । मेरो जिन्दगीमा तँ भन्ने पात्र सीमित आए पनि तिमी भन्ने पात्रहरू प्रशस्त मात्रामा छन् । त्यसैले तिम्रो नै आकृति आउनुपर्ने जरुरी छैन ।

तर, तिमीमा मेरो ज्यान बसेको छ सायद । नत्र ती तमाम मानिसको भिडमा तिमी नै आँखावरपर कसरी घुम्न सक्छौ र ?

यो पनि..

तिमीलाई मोहनी मन्त्र आउँछ र ? जादु आउँछ र ?

कसैको कल्पनासम्म पनि मीठो हुन्छ, कोही सम्झँदा नै पनि प्यारा लाग्छन् । केही आफ्नै नभए पनि आफ्नोपन महसुस हुन्छ, कोहीको वर्णन पनि यत्तिसम्म खास हुन्छ । जो मेरो प्राप्तिको परिधिभित्र पर्दैन, उसैलाई गुमाउने डरका कारण मलाई हप्ताको शुक्रबार र शनिबार मन पर्दैन ।

तिमीले मलाई के जादु गर्‍याै खै, न होसमा हुन्छु म, न त बेहोसी नै । सम्बन्ध खोज्यो भने सम्बन्ध पनि तिम्रो र मेरो केही छैन ।

म तिमीलाई गर्ने सम्बोधनमै अड्किन्छु । मलाई तिमी किनकिन बिनासम्बोधन पनि मेरो नै हौजस्तो लाग्छ । तर, तिमीलाई मैले आफ्नो भन्ने हक सायद भिडमा छैन । एकान्तमा तिमीलाई आफ्नो भन्ने अधिकार पाए पनि तिमीलाई छुने अधिकार मलाई कत्ति पनि छैन ।

मेरो पनि घरमा परिवार छ । म आफूलाई आफ्नो आमाको स्थानमा राखेर हेर्छु, र त म मेरो दायराभन्दा माथि उठ्दिनँ ।

तिमी विवाहित हाै । तिम्रो आफ्नै परिवार छ । तिम्रो जीवनमा अर्की नारी छिन्, जो तिम्रा हरेक सुखदुःखमा सँगै रहन्छिन् । तिमीलाई दु:ख पर्दा तिनीजति दुःखी म पनि हुन्नँ कि !

मलाई तिम्रो घर बिगार्न मन छैन । म हाम्रो विवाह नहुने कुरामा पनि प्रस्ट नै छु । तर पनि तिमीलाई माया गर्छु ।

मलाई तिमीलाई पाउनुको चाह रत्तिभर छैन तर तिमी मेरो जिन्दगीबाट हराऊ, म यो पनि त चाहन्नँ नि, तिमीलाई म गुमाउन चाहन्नँ कत्ति पनि, कुनै पलमा पनि ।

कहिलेकाहीँ मलाई डर लाग्छ- हुँ त म पनि मान्छे नै, मान्छे स्वार्थी बनिदिन्छ कहिलेकाहीँ, म पनि स्वार्थी बने के होला ?

यो पनि..

पहिलो प्रेम (ब्लग)

सिन्दुरको कुरामा स्वार्थी बन्न मलाई मेरो मनले देला कि नदेला ?

म यस्तैयस्तै सोचिरहन्छु । हामी यस्तो समाजमा छौँ, जहाँ केटा अनि केटीको सम्बन्ध सिन्दुरको धुलोमा अड्केको हुँदो रहेछ । जुन कुराको आफैँमा अस्तित्व छैन, जुन कुरा पखाल्दा पखालिन्छ, अनि पुछ्दा पुसिन्छ । त्यो कुराले हामी दुईको सम्बन्धको भारी बोक्न सक्ला र ? के लाग्छ तिमीलाई ?

तिम्रो आफ्नै दुनियाँ छ, तिम्रो आफ्नै घर अनि परिवार छ, म बुझ्छु तर मेरो दुनियाँ त तिमीमै अडिएको कुरा तिमी बुझ्छौ कि बुझ्दैनौ ?

तिमी सायद मेरो जिन्दगीमा अलिक अगाडि भेट हुनुपर्ने पात्र थियौ, या त कहिल्यै नभेटिनुपर्ने पात्र । तर, संयोगले नै भेटिहालेसी म चिन्दिनँ, जान्दिनँ भनेर कसरी झुट बोलौँ ? आफैँसँग तिमी आफैँ भन न ?

जिन्दगीमा यति वसन्त यत्तिकै काटेँ, अब आउने हर वसन्त म तिमीसँगै हुन चाहन्छु । के त्यो सम्भव होला त ? हुन त तिमी र म मिलेसी असम्भव केही नहोला तर अर्को नारीको भाग खोसेर मलाई मेरो फिक्का रहर रंगिन बनाउनु छैन । मलाई मेरो जिन्दगी यत्तिकै सादा ठीक लाग्छ ।

यो पनि..

बिरामी मान्छे हुन्छ कि याद ?

तिम्रो र मेरो सम्बन्ध सायद सधैँभरि रहिरहोस्, म यही आशा गर्छु तिमीबाट । तर, के त्यो सही हो त ?

हुन त तिमी भनिरहेका हुन्छौ, गलत र सही केही हुँदैन भनेर । त्यो त आ–आफ्नो दृष्टिमा भर पर्ने कुरा हो । मलाई पनि होजस्तै लाग्छ ।

मन परेका मान्छेले जे भने नि हो किजस्तो लाग्ने मलाई मात्रै हो कि तिमीलाई नि त्यस्तै हुन्छ ?

मलाई सदैव एउटै कुराको डर लाग्छ, तिमीले मलाई भुल्छौ कि भनेर । मलाई शुक्रबार कहिल्यै नआओस् भन्ने लाग्छ, तिमी सरकारी मान्छे तिम्रो शनिबार बिदा हुन्छ । तिमी शुक्रबार घर जान्छौ; घर जाँदा तिमीले त मेरा याद सायद कोठामै थन्क्याएर जान्छौ तर म त तिमीसँगै हुँदा बोलेको वातावरणमा हुन्छु । तिम्रै यादमा हुन्छु । तिमीलाई लाग्दैन म तिमी घर जाँदा हाम्रा याद कुन दराजमा थन्क्याउँछु ? तिमीले मलाई किन सोध्दैनौ यो कुरा ?

कसैको कल्पनासम्म पनि मीठो हुन्छ, कोही सम्झँदा नै पनि प्यारा लाग्छन् । केही आफ्नै नभए पनि आफ्नोपन महसुस हुन्छ, कोहीको वर्णन पनि यत्तिसम्म खास हुन्छ । जो मेरो प्राप्तिको परिधिभित्र पर्दैन, उसैलाई गुमाउने डरका कारण मलाई हप्ताको शुक्रबार र शनिबार मन पर्दैन ।

जब बिहान ६ बजे शुभ बिहानी मेरो मोबाइलमा आउँदैन नि, तब मलाई मेरो बिहानी भएको जस्तै लाग्दैन । शनिबार त्यसैले मलाई खुसी लाग्दैन ।

मलाई पिरोलिरहन्छ– कहिले आइतबार आऊला र हामी गफ गरौँला भनेर । कहिलेकाहीँ आँखा छलेर जब राति ११ बजे गुड नाइट लेख्छौ नि तिमी, तब मलाई चयनको निन्द्रा लाग्छ ।

माया कहिलेकाहीँ यत्तिमै पनि हुने रहेछ । म तिम्रो यति २ शब्दको सन्देशमै खुसी रहन्छु । खुसी हुन ठूलाठूला बहाना केही चाहिन्न रहेछ । म सानो कुरामा नै खुसी हुन्छु भन्ने बुझेको तिमीले बुझ्दैनौ र ? मलाई सानै कुरामा पनि दु:ख लाग्छ भनेर ?

तिम्रो शनिबार बिदा हुन्छ भनेर हो, तिमीले मलाई सम्झन पनि अरु बार नै हुन पर्ने ? शनिबार काम गर्दिनँ भनेर हो तिमीले मलाई नसम्झिने ? तिमी भनिदेऊ न ।

मलाई तिमीलाई कहिलेकाहीँ अँगालोमा भर्ने रहर हुन्छ तर पनि अर्को नारीको अँगालो रित्तो पारेर तिमीलाई भर्नुमा के मज्जा ? त्यो सिन्दुरको अधिकार दुई पाटामा बाँडिनुमा के खुसी ?

म तिमीलाई तिमीसँगै चोर्न चाहन्छु तर अरुबाट खोस्न चाहन्नँ । माया गर्ने र माया लाग्नेसँग जिउने रहर सबैलाई हुन्छ । तर, कहिलेकाहीँ रहर रहर मात्रै भएर बसिदिन्छ । आजकाल मलाई शनिबार नआओस्‌जस्तै हुन्छ, तिमीसँग छुट्न नपरोस् भनेर । भन त तिमीलाई आइतबार कहिले हुन्छ भनेर यसरी नै बेग्र प्रतीक्षा हुन्छ होला र ?

कसैको कल्पनासम्म पनि मीठो हुन्छ, कोही सम्झँदा नै पनि प्यारा लाग्छन् । केही आफ्नै नभए पनि आफ्नोपन महसुस हुन्छ, कोहीको वर्णन पनि यत्तिसम्म खास हुन्छ । जो मेरो प्राप्तिको परिधिभित्र पर्दैन, उसैलाई गुमाउने डरका कारण मलाई हप्ताको शुक्रबार र शनिबार मन पर्दैन ।

(शिलापत्रमा शनिबार प्रकाशित सम्पूर्ण सामग्रीहरू पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस्)

प्रकाशित मिति: शनिबार, असार ३०, २०८० ०५:१३