दशगजामा जब मोदीगणको तुच्छ स्वार्थ मिसिन आयो, मधेश आन्दोलन विरूप भयो
पहाडी जो मारिए, तिनका जीवनको मूल्य उच्च थियो । थारूहरू जो दमित भए, प्रताडित भए
१४ साउन, २०८०
23 min read
Share
मेरो अभिव्यक्ति जब छापिएर आउँछ, आफ्नै कर्मसँग डर लाग्छ
स्वतन्त्र अभिव्यक्तिमाथि जब निरङ्कुश तरबार उठ्यो, व्यङ्ग्य र कटाक्षका माध्यमले प्रतिकात्मक अभिव्यक्ति दिन कुन्साङ काकाको जायजन्म भयो । समयको कथा कहन खोज्ने काकाले डराउँदै भए पनि बेलाको बोली बोल्ने चेष्टा गर्यो । जब ती दिन सम्झन्छु, भय र उमङ्गमिश्रित विचित्रभावले म त्यसैत्यसै द्रवित र पुलकित हुन्छु
३ साउन, २०८०
17 min read
Share
बोल्न दिएको भए सायद म त्यो पार्टीको सदस्य हुन्थेँ
कांग्रेस माने के बुझेर कता पुग्ने र के गर्ने सुरले बा हिँडेका हुँदा हुन् म जान्दिनँ । हाम्रो भेगका उम्मेदवार लिम्बू जातका प्रेमराज आङदेम्बे थिए । म थिएँ बाका पाइला पछ्याउँदै हिँडेको सुझ न बुझको बाल कांग्रेस । चुनावमा मैले जमाएर गीत गाएँ
२१ असार, २०८०
21 min read
Share
रूपचन्द्र विष्ट अर्थात् मूर्तिभञ्जकको मूर्ति
रूपचन्द्रको मूर्तिको अनावरण कुनै बालिकाको कलिलो हातबाट भएको भए ‘थाहा’कर्मीहरूले कमसेकम रूपचन्द्रको आदर्शलाई बिर्सेका रहेनछन् भनेर चित्त बुझाउने एउटा लुरे उपाय त हुन्थ्यो कि ! तर, ‘नारी, किसान, कलिला’हरूलाई भुसुक्कै बिर्सेर प्रचण्डको भेषमा तिनले शक्तिको मुख ताके ।
७ असार, २०८०
13 min read
Share
चाँदनी शाह र चाँदीका टुक्रा
२६ जेठ, २०८०
7 min read
Share
गणतन्त्र र फेरि गणतन्त्रै
१४ जेठ, २०८०
16 min read
Share
शब्दको मूल्यहरण र शक्तिको गाथा
मान्छेको मलामी यात्रा र दाहसंस्कार क्रिया प्रायः एकै दिनमा टुङ्गिन्छ । तर, पञ्चसत्ताको मलामी यात्रा कति लामो ! शिरमाथि पञ्चायती संविधानको खुनी छाता छँदैछ । लासको कुहिगन्ध खप्न नसकेर स्वाभिमानप्रेमी नेपालीहरूले नाक अँठ्याइसके, तैपनि जाबो अन्तरिम कानुनको किस्सा अधुरै छ ।
११ जेठ, २०८०
8 min read
Share
सुनको थालीमा जाँडको सौगात
क्रान्तिको लामो यात्रामा अरू थुप्रै सम्झौताहरू हुनेछन्, थुप्रै गद्दारीहरू हुनेछन्, र थुप्रै धोकाहरू हुनेछन् । क्रान्तिकारी नेताका हातबाट हुने सम्झौताको नौलो प्रकृति कस्तो होला, त्यसमा हुने धोखाको रङ कस्तो होला, त्यो हेर्नलाई अझ केही काल जिउन मलाई साह्रै रहर छ ।
२९ वैशाख, २०८०
9 min read
Share
शहीदको अपमान किन ?
१८ वैशाख, २०८०
7 min read
Share
२०४६ सालकाे गोलीको पीडा र पानको पात
जनता मूर्ख छन् भने बुद्धिमान् नेता कुन आकाशबाट झर्दा हुन्, म बुझ्दिनँ । बुद्धिमान जनताका माझबाट कहिलेकाहीँ उपियाँ दाउले चोट्टा नेतामाथि उक्लन सक्ने कुरा म मान्छु ।
७ वैशाख, २०८०
8 min read
Share
मित्र राष्ट्रको राँगो
राँगोका सिङमा रिङ टोन बज्न थाल्यो । रिङ टोनको बोल थियो, ‘गर्नु गर्यौ बलराम भैँसी पालेर’ । राँगो हाम्रै मुक्तिमुखी मधेशतिरको हुँदो हो त नेपाली रिङ टोन धेरथोर बुझ्दो हो । तर, त्यो पर्यो बिहारवासी । विरानो देश, बिरानो रिङ टोन । राँगो तर्सियो ।
२५ चैत, २०७९
14 min read
Share
बाली बिग्रेको अर्को साल
एक दिन वनमा दाउरा खोज्न जाँदा एउटा खोल्सीमा भालुले नङ्ग्य्राएथ्यो, निमोठ्या'थ्यो, पछार्या'थ्यो । र, उसका चित्तको कमलो पत्रमा कहिल्यै निको नहुने घाउ पार्या'थियो । उसले त्यो घाउ आँसुको दहमा डुबाएर लुकाएकी थिई । अहिले त्यही भालु उसको लोग्नेका छेउमा बसेको छ । कैलीमायाँले त्यसको कुरुप रूप हेर्दै पिच्च थुकी– तेरा पापिष्ट मुर्दार !
११ चैत, २०७९
16 min read
Share
पारिजात-आफ्नै जीवनको दीपशिखा
पारिजात मौरीको रानोजस्ती थिइन् । उनको वरिपरि नित्य जिज्ञासु युवाहरू झुम्मिन्थे । म्हेपीको प्लास्टर नगरिएका भित्ता र खाली भुईं भएको सादा कोठामा उनलाई भेट्दा प्रायः मैले कहिल्यै एक्लै भेटिनँ ।
३० फागुन, २०७९
11 min read
Share
प्रेत लेखक र प्रेत प्राज्ञ
तैतै मौजावाल मालिकहरूले यसको नाम पाउलागी प्रतिष्ठान राखिदिए कति राम्रो हुन्थ्यो ! त्यसो गरे कमसेकम प्रज्ञा, विवेक र आदर्शको चीरहरण हुने त थिएन कि !
१८ फागुन, २०७९
20 min read
Share
सामर्थ्य मुसाको, गर्जन सिंहको
ज्ञानेन्द्रीय सन्देशको सिरानमा म भनेको मै हुँ भन्ने भावमा ‘श्री ५ महाराजाधिराज ज्ञानेन्द्र वीर विक्रम शाहदेव’ भनिएको छ ।
७ फागुन, २०७९
11 min read
Share
पर्खालको उचाइ र चोरको कद
हो, नढाँटी स्वीकार गर्ने हो भने हामी सबै चोर हौँ † चोर्ने अवसर पाएर धन सञ्चय गर्न सकेका चोरहरू अथवा चोर्ने अवसर नपाएर धन सञ्चय गर्न बिफल भएका चोरहरू । चोरले जतिजति चोर्दै र चोरीको धन सञ्चय गर्दैजान्छ, उसमा अरु चोरहरूप्रतिको आशङ्का, भय र दुर्भावना उतिउति बढ्दै जान्छ । चोर्ने कानुनी वा गैरकानुनी साधनको स्वामी हुन पाएको भाग्यमानी चोरले चोरीको प्रमाणपत्र आफैं प्रदर्शन गर्छ ।
२८ माघ, २०७९
11 min read
Share
शहीद र सत्ता राजनीतिका बलरामहरू
सत्ता–राजनीतिका हाम्रा बलरामहरू मुखियाले भिखारीलाई भिख बाँडेझैँ शहीदको पदवी जथाभावी बाँडिरहेका छन् । सडक छेके पुग्छ, दुर्घटना र ग्याङ फाइटमा मर्ने पनि शहीद घोषित भइहाल्छ । यो बलरामे काइदा हो ।
१३ माघ, २०७९
11 min read
Share
सन्तुष्टि ससाना, प्रेरणा ठूलो
चित्तको कुरो नढाँटी भन्दा सुन्नेका नजरमा म सानो देखिऊँला कि भनी मान्छे मुलालाई डर लाग्छ । तर जे सत्य हो, त्यो जब्बर तत्त्वले पाखण्डका किर्ते आवरण च्यातेर यस्सो उज्यालो चियाउन खोजिहाल्छ ।
२ माघ, २०७९
10 min read
Share