लीला-सौन्दर्यको कसीमा सुन्दरका सुन्दर कथाहरूहिजोको शैली र प्रविधिले आजको जटिलताको व्यवस्थापन गर्न नसकेपछि, आजकै सजिलो आजले जन्माउनुपर्ने नै हो । हिँडिरहेको बाटो, बसिरहेको आसन, सुनिरहेको सङ्गीतलाई छाडेर नयाँतिर लाग्नुपर्दा असजिलो हुनु स्वाभाविक छ तर त्यो पनि केही कालपछि बानी लागिहाल्छ८ असार, २०७७ Share
नत्र म पनि बाहुन हुँदो हुँकिन कुनै एउटा खास जातिका पुरुषहरूले मात्र त्यसलाई वरण गर्नु हुने र त्यो वरण गरिसकेपछि त्यो बालक उसको हिजो सँगै खेलेको र सँगै बसेर खाएको साथीभन्दा भिन्नै र अलग्गै हुनुपर्ने ? यदि त्यो स्वस्थ्यकर कुरो हो भने सबै पुरुष-महिलाले किन लगाउनु नहुने ?२४ जेठ, २०७७ Share
पात्रको खोजी र आताधेरैले सोध्ने गर्छन्, ‘आधा बाटो उपन्यासकी आता कता छन् ?’ मलाई पनि भित्र मनमा लागिरहन्थ्यो, वास्तवमा ऊ कता होली ! झण्डै ३५ वर्षअघिकी मभन्दा ५ वर्ष कान्छी त्यो मेरी सानी साथी अहिले त कति बुढी देखिँदी हो१० जेठ, २०७७ Share
मेसिनको दासयात्रातिर हामी पनिउनीहरूले त युरोपको लागि बेलायतमै छापेर पुर्याउँदा रहेछन् । अस्ट्रेलियाको त्यतै, जापानमा त्यतै छापेर पुर्याउँदा रहेछन् । त्यो सुनेर म त ट्वाँ परेँ अनि मैले 'बालक हराएको सूचना' छापेदेखिका कुराहरू सम्झिएँ२७ वैशाख, २०७७ Share
लोकतन्त्र : भ्रमको गिलास, सोडाको फिँजमाल पाएर चाल नपाउनेका घरमा सधैँ अनिकाल लाग्छ । जनता भनेको त हिमनदी हो, कि जमेर हिउँ हुन्छ कि पग्लिएर नदी हुन्छ । त्यसमा पौडिने माझी पौडिन जाने पार हुन्छन् नजाने डुबेर मर्छन् । राजनीतिक दलहरू नहुँदा पनि देश र जनता छँदै थिए । जनतालाई जनार्दन भन्नेहरूले कहिले वास्तवमै जनार्दन मानेका छन् त ?११ वैशाख, २०७७ Share