जहाज दुर्घटना : जो बिरामी भएकाले बाँचे

८० वर्षीय चन्द्रबहादुर तामाङ ।

A+ A A-

‘जानुपर्ने म तर उनीहरू छिट्टै गए,’ त्रिवि शिक्षण अस्पतालको पोस्टमार्टम गृहको प्राङ्गणमा ८० वर्षीय चन्द्रबहादुर तामाङ लरबराउँदै भनिरहेका थिए । पाँच दिन बित्यो, उनको आँखा ओभाएको छैन । ओभाओस् पनि कसरी ? तारा एयरको जहाज दुर्घटनामा परिवारका सात सदस्य गुमाएका चन्द्रबहादुर शववाहनमा राखिएको शव भएतिर लम्कन्छन् ।

नजिकै गएर भन्छन्, ‘एकपटक अनुहार हेर्न पाए हुन्थ्यो नि !’ शव प्याक गरिएकाले उनले आफन्तको अनुहार अस्पतालमा हेर्न पाएनन् । जहाज दुर्घटनामा चन्द्रबहादुरका नाति, बुहारी, भानिज, भतिजी, ज्वाइँलगायतकाे मृत्यु भयाे ।

मुक्तिनाथको दर्शन गर्न चन्द्रबहादुरका भाञ्जा राजन गोलेले बुबा इन्द्रबहादुर, आमा राममाया तामाङ, काका पुरुषोत्तम गोले, काकी तुलसादेवी तामाङ, मामा मकरबहादुर तामाङ र माइजू सुकमाया तामाङलाई लिएर गएका थिए । सात जनाको टोलीले इन्द्रबहादुरलाई पनि लैजान चाहेको थियो । तर, उनी बिरामी भएकाले भ्रमणमा गएनन् ।

‘परिवारको सबैभन्दा ठूलो सदस्य म भएकाले लान चाहेका थिए । बिरामी भएकाले म बाँचे । नत्र अहिले ८ जना एकै ठाउँमा हुन्थ्यौँ,’ उनी भन्छन्, ‘उनीहरूले नसुने पनि मेरो सासले केही भन्छु भनेर यहाँ आएको ।’

धनुषाको मिथिला–११, लोहटामा बस्दै आएका इन्द्रबहादुर परिवारका सदस्य जहाज दुर्घटनामा परेको खबर सुनेपछि त्यही दिन काठमाडौं आइपुगे । ‘१५ गते पानी परिरहेको थियो । खबर सुन्नेबित्तिकै पानीको भलले छोपेजस्तै भयो,’ उनी भन्छन्, ‘मूर्च्छा परेँ । बिरामी भए पनि आफ्नो मान्छेका लागि केही गर्नुपर्छ भनेर काठमाडौं आएँ ।’

भोलिपल्टसम्म आफन्तहरू जीवितै भेटिन्छ कि भन्ने आस थियो उनलाई । तर खबर आयो, ‘कोही पनि जीवित छैनन् ।’ परिवारमा मात्र होइन, उनीहरूको मृत्युको खबरले त मिथिला–११, लोहटामा अहिले सन्नाटा नै छाएको छ । पूरै गाउँ शोकमा छ । ‘राम्रो मान्छेलाई कालले पनि छिटो लैजाँदो रहेछ । मर्ने त मरेर गए । अब बाँच्नेले उनीहरूका लागि केही गर्नुपर्छ,’ ८० वर्षीय चन्द्रबहादुर भन्छन्, ‘सामाजिक ठाउँमा सात जनाको मूर्ति बनाउने प्रस्ताव गरेको छु ।’

पोखराबाट जहाज उड्नुअघि दिदी तुलसाले बहिनीहरूलाई फोन गरेकी रहिछन् । ‘दिदीले पवित्र ठाउँमा जान लागेको जानकारी गराएकी रहिछिन् । ‘मौसम खराब छ भन्दा दिदीले पवित्र ठाउँमा जान लागेको केही हुँदैन भन्नुभएको थियो,’ बहिनी कुसुम भन्छिन्, ‘खै के दसा लागेको रहेछ ।’

मृतक सात जनाको परिवारले अस्पतालको प्राङगणमा भिड थियो । चन्द्रबहादुरसँगै अरु आफन्तहरू पनि शाेकमग्न देखिन्थे, प्राङ्गणमा । बिहीबार नै बौद्ध परम्पराअनुसार स्वयम्भुमा अन्तिम संस्कार गरिएको छ ।

०००

जहाज दुर्घटनामा परेका प्रकाश सुनुवारकी श्रीमती सुन्तली सुनुवार अस्पतालमा आफन्तले घेरिएकी थिइन् । जर्मन नागरिकको गाइड बनेर गएका सुन्तलीका श्रीमान् प्रकाश आकाशमै अस्ताए । श्रीममतीसँग छिट्टै फर्किने वाचा गरी गएका प्रकाशको लास आयो, सास आएन । ‘अब साना छोराछोरीलाई कसले हेर्छ ? कसले पढाउँछ ?,’ सुन्तली प्रश्न गरिरहेकी थिइन् । नौ वर्षीया छोरी र चार वर्षीय छोरा सुन्तलीको साथमा छन् । उनका आफन्तहरू ट्रेकिङ एजेन्सी र एयरलाइन्ससँग छोराछोरीलाई पढाइदिन याचना गरिरहेका थिए । सहयोगको आश्वासन पाएपछि उनीहरूले पनि अस्पतालबाट शव बुझे ।

चालक दलमा क्याप्टेन प्रभाकरप्रसाद घिमिरे, को–पाइलट उत्सव पोखरेल र एयरहोस्टेस क्रिस्मी थापाका परिवारले पनि बिहीबार नै अस्पतालबाट शव बुझेर दाहसंस्कार गरे । दुर्घटनामा निधन भएका २२ जनामध्ये जर्मनीका दुई नागरिकको शव बिहीबार दिउँसोसम्म पनि जर्मन दूतावासका प्रतिनिधि बुझ्न आइपुगेका थिएनन् । चार भारतीय नागरिकको शव भने दूतावासका प्रतिनिधि आएर बुझिसकेका छन् ।

१५ जेठमा पोखराबाट जोमसोका लागि उडेको तारा एयरको ९ एन–एईटी ट्विनअटर जहाज मुस्ताङको थासाङ गाउँपालिका– २ को पहाडमा ठोक्किएर दुर्घटना भएको थियो । दुर्घटनामा चालक दलका तीन सदस्यसहित १३ जना नेपाली, ४ भारतीय र २ जर्मन नागरिकको निधन भएको थियो ।