भाेलिदेखि स्कुल ड्रेसमा जानुपर्ने रे, मेरो त युनिफर्म पनि छैन

A+ A A-

मेरो नाम अंकित धमला हो । म नेपालय एजुकेसन फाउण्डेसनमा कक्षा ६ मा पढ्छु । तर, नाम मात्रको कक्षा ६ मा छु भन्दा पनि हुन्छ । किनकि कक्षा ५ बाट ६ मा पास भएर जानु मात्र भयो, कोरोना महामारी र यसको रोकथामका लागि भनेर गरिएको लकडाउनले स्कुल नै बन्द भइगो ।

लकडाउन भएको तीन/चार महिनापछिदेखि अनलाइन क्लास त भयो । तर, त्यो अनलाइन कक्षा भन्नु मात्रकाे भयाे । त्यस्तो कक्षामा त पढ्नै मन नलाग्ने हुँदो रहेछ । फेरि एमएस टिममा विद्यार्थी र सर/म्यामहरूमात्र भए पो हुन्थ्यो र, अरु साथीहरूका बाबाममी पो मज्जाले सर/म्यामहरूसँग कुरा गरेको सुनिन्थ्यो । त्यही भएर पनि अनलाइन कक्षामा त बस्नै मन लाग्दैनथ्यो ।

याे पनि...

स्कुल जान नपाउँँदा उकुसमुकुस भयो

कक्षाजस्तो नै नलाग्दो रहेछ अनलाइन कक्षा त । अनि त हामीमा पढाइप्रति रुचि नै नभएर गेम मात्र खेल्ने भएछौँ । गेमप्रति लगाव धेरै भएपछि म त पढ्नै मन नलाग्ने भएँ । अनलाइन कक्षाको एमएस टिम अन गरेर छोड्यो, अनि म्युट गरेर मज्जाले गेम खेल्यो । कम्ता मज्जा आउन्नथ्यो ।

खेल्दाखेल्दै म त फ्रि-फायरको ‘हिरोइक’ लेभलसम्म पुगिसकेको थिएँ । म ‘हिरोइक’सम्म पुग्दा त पढाइ नै छुटेर कता पुग्योपुग्यो । अहिले आएर अलिक पछुतो लागेको छ । त्यसो त बाबामामुले गाली नगरेको पनि होइन, तर गेमप्रति लगाव बढेपछि पढ्नै मन नलाग्दो रहेछ ।

जति नै गाली गरे पनि बरु रुन्थेँ, मरिगए पढ्दिनथेँ । मैले स्कुल बन्द भएदेखि अहिलेसम्म अनलाइन कक्षामा जति पढाइ भएको छ, कक्षा कहिलेकाहीँ लिए पनि होमवर्क एक/दुईवटा मात्र गरेको छु, सबै बाँकी छ । गेम खेल्दाका ती साथीहरू पनि अहिले छुटे । हुन पनि देशविदेशका थिए । काेही त मेरै कक्षाका साथी र माथिल्लाे कक्षाका दाइहरूसमेत थिए ।

याे पनि...

मामुबाबाले भोट कस्ताे मान्छेलाई हाल्नुहुन्छ ?

अहिले त स्कुल पनि सञ्चालन भइसकेको छ । पुस १६ गतेदेखि त हाम्रो स्कुल पनि ६ कक्षादेखि १० सम्म सञ्चालनमा आयाे । आउट ड्रेसमा मात्र सञ्चालनमा आएको हो । स्कुल बन्द भएको झण्डै नौ महिनापछि त्यही पनि आउट ड्रेसमा स्कुल जान पाउँदा साह्रै नै मज्जा आएको छ ।

मेरो त स्कुल ड्रेस पनि थिएन । किनकि सबै साँघुरा भइसकेछन् । ड्रेस त एउटा पनि ठीक नहुने माेटाएर । लकडाउन भएपछि म घरमै बसेकाले डब्बल मोटाएको छु । मोटाएकाले सब लुगा ठीक नभएपछि त झन् मलाई बाबाले नयाँनयाँ लुगा किनिदिनुभएको छ ।

स्कुल खुल्दा पनि मलाई त दसैँ नै आएको जस्तो भएको छ । नयाँनयाँ लुगा, नयाँनयाँ जुत्ता लगाएर स्कुल जान पाएको छु । आउट ड्रेसमा स्कुल जान पाएको पनि यो नै पहिलोपल्ट हो । नत्र त कहिलेकाहीँ सरस्वती पूजाको समयमा मात्र हो । नत्र सधैँ स्कुल ड्रेसमा हो जाने ।

स्कुल लागेको पहिलो दिन कक्षामा पुग्दा त कम्ता रमाइलो भएन । सर, म्याम, अनि सब साथीहरूसँग कक्षामा भेट हुन पाइयो । मज्जाले कुरा गर्न पाइयाे, खेल्न पाइयाे । पहिलो दिन त कुरा गरेरै कक्षा सकियो । मलाई त म्यामले ‘अंकित त कति ह्याण्डसम पो भएर आएछ भन्नुभयो । किन रे भने म मोटाएपछि निकै राम्रो भाको छु रे ! घरमा पनि बाबाममीले त्यसै भन्नुहुन्छ । अनि त म भित्रभित्रै मख्ख परेकाे छु ।

म मात्र होइन, मेरो कक्षाका सागर, निशान, ममता, सनिसलगायत सबै नै मोटाका रहेछन् । अनि अग्ला पनि भएका छौँ रे हामी । तर, खै मैले त आफू अग्लो भएको पनि चाल पाइनँ, मोटाको पनि चाल पाइनँ ।

याे पनि...

मामुबाबाले डाक्टर बन् है भन्नुभा'छ, हेरौँ के हुन्छ

दुःखको कुरा त के छ भने अब भोलिदेखि नै फेरि स्कुल ड्रेसमै स्कुल जानुपर्ने सूचना सर/म्यामहरूले दिनुभएको छ । मेरो त स्कुल ड्रेस पनि छैन । बाबामामुले फेरि नयाँ स्कुल ड्रेस सिलाउन अर्डर दिनुहुन्छ होला ।

जे भए पनि अब त पढाइ पनि हुन थालेको छ । स्कुल जान थालेपछि गेम खेल्न पनि छोडेको छु । किनकि मेरो छुटेको होमवर्क सबै सकाउने कार्यमा खटिन थालेको छु । साथीहरूले पनि त्यसै गरेका छन् रे । हाम्रो कक्षाका सबैको उही ताल रहेछ । अहिलेसम्म जे-जे भए पनि अब पढाइमा पूरै ध्यान दिएर लाग्ने सोच बनाएको छु ।

प्रकाशित मिति: शनिबार, माघ ३, २०७७ १०:००