गरिबीले सिकाएकाे पाठ

A+ A A-

युथ रिपोर्टर शिलापत्रडटकमले सुरु गरेको युवालक्षित स्तम्भ हो । यो स्तम्भमा दूरदराजमा रहेर सामाजिक जागरण र समाज रुपान्तरणमा भूमिका खेलिरहेका युवावर्गका सूचना संकलन सीप, लेखन कला र सिर्जनात्मक क्षमतालाई प्रोत्साहन गरी उनीहरूका अंकुराउँदै गरेका सिर्जनात्मक चेतलाई प्रोत्साहन गर्ने खालका सामग्री प्रकाशन गर्नेछौँ । यो अभियानमा जोडिएर सहकार्य गर्न शिलापत्रडटकम आह्वान गर्दछ । (सं.)

साथीहरू, तपाईंहरूले अरुको कथा त पत्रपत्रिका तथा अनलाइनमा धेरै नै सुन्नु र पढ्नुभयो होला । तर आज म मेरो आफ्नै कथा सुनाउँछु । गरिबीले मलाई पनि निकै नै दबाउन खोज्यो । गरिबीकै कारण सानै उमेरमा पैसा कमाउन हिँडेकी मलाई विभिन्न आरोहअवरोहले अहिले निकै दह्रो बनाएको छ ।

कसरी मलाई गरिबीले कमजोर बनायो र त्यही माैकामा भएका घटनाहरूले मलाई कसरी अझै दरिलाे बनायो भन्छु है त !

कैलाली जिल्लाको सुदूरपश्चिम गौरीगंगा नगरपालिका बढैपुरमा जन्मिएकी म सानैदेखि अभावै अभावमा हुर्कनुपर्‍याे । तीन बहिनी र एक भाइ जन्मिएपछि परिवारकी जेठी छोरी हुनुकोे कर्तव्य निभाउनै पर्‍याे । परिवार बढेपछि मेरो बाबालाई हामीलाई पेटभरी खुवाउन नै धौ-धौ पर्‍याे । जेठी छोरी भएकैले मलाई आफन्त पर्ने ठूलो आमाकोमा काम गर्ने र पढाइदिने सर्तमा लगियो ।

यो पनि...

स्वदेशी समाजमा विदेशी महामारी

आफन्त भए पनि पढ्नभन्दा बढी काम गर्नुपर्थ्याे । जसोतसो काम गर्दै थिएँ तर शरीरले पनि कति सहोस्, ज्यानले थेग्नेभन्दा बढी काम ।

कहिलेकाहीँ घर भागेर जाऊँजस्ताे हुन्थ्यो तर गएर के गर्ने ? कसले पाल्ने ? यही सोचले सहेर सोही घरमा दुई वर्ष बसेँ । त्यही क्रममा एक दिन साथीकोमा जाँदा त्यहीँको एक युवकले राति सुतिरहेको स्थानमा आएर मलाई बलात्कारको प्रयास गर्‍याे ।

भर्खरै ११ वर्ष पुगेकी मलाई के भयो ? किन यस्तो प्रयास गरियो भन्नेसमेत थाहा भएन । चिच्याएर घरका अरु सदस्यलाई बोलाएपछि म बलात्कार हुनबाट जोगिएँ ।

के भइरहेको छ ? किन भइरहेको छ र अब के हुन्छ ? यी सबैबाट अनभिज्ञ मलाई गाउँका ठूला मानिसहरूको बीचमा लगियो । उसको कर्तुत भन्न लाइयो । सबै कुरा सुनाएपछि समाजले त्यसै दिन त्यसलाई सजाय दियो रे !

यी सबै घटना आमाबुबाले सुनेपछि घर बोलाउनुभयो । घरबाहिर असुरक्षित महसुस गरिरहेकी म घर जान पाएपछि फुरुङ्ग भएँ । गाडीमा यात्राकै क्रममा सोचेँ, घर पुगेर बरु काम गर्न जान्छु । आफू पढ्छु, घरमा सघाउँछु, अनि भाइबहिनीलाई पनि पढाउँछु । त्यसपछि त आमाबुबाले मलाई कसैको घरमा पनि पठाउनु हुन्न । सोच्दासोच्दै पढेर ठूलो मान्छे बनेको, अरुको जस्तै भाइबहिनी निजी स्कुलमा सफा लुगा लगाइदिएर पठाएको र आमाबाबु खुसी हुँदै घरैमा बसेको देख्छु ।

यो पनि...

अनलाइन कक्षा र हजुरबाको बालविवाह कहानी

'घर आयो बैनी' भनेपछि झसङ्ग भएँ, सपना पो रहेछ । बल्ल थाहा पाएँ । तर घर आएको खुसी धेरै दिन टिक्न सकेन ।

घरमा एक वर्ष बसेपछि क्याम्पस पढाइदिने भन्दै एउटा परिवारले मलाई लैजाने भयो । घरको काम गरेर पढ्न पाउने भएपछि नयाँ शहरमा नयाँ सपना सजाउँदै काठमाडौं आइपुगेँ । तर आमाबाबुको माया र सुरक्षा अरुको घरमा के पाउनु र ?

सुरुसुरुमा राम्रै गरेका मेरा घरमालिकहरूले विस्तारै काममा पेलाउने गर्न थाले । त्यति मात्र नभएर सोही घरकै सदस्यले मलाई पटकपटक बलात्कारको प्रयास गरे । त्यसपछि त मलाई त्याे घरमा पटक्कै बस्न मन लागेन । केही दिन विरोध गरेरै भए पनि बसेकी म अन्तत: पढाइ बीचैमा छोडेर घर फर्किनुपर्‍याे ।

त्यतिखेर बुझेँ, कामभन्दा बढी मेरो घरमालिकलाई मेरो यौवनको लोभ रहेछ । काठमाडौँमा सबैलाई अवसर छ भन्ने सुनेकी थिएँ तर होइन रहेछ । हुनेखानेलाई मात्रै अवसर रहेछ । हामीजस्तालाई त जता पनि गिद्दे दृष्टि मात्रै भेटिने रहेछ ।

यसरी सपनाको शहरलाई छोड्दै फेरि घरै फर्किएँ । त्यसै क्रममा अरुकाे लहैलहैमा लागेर सानै उमेरमा एक जनासँग भागी विवाह गरेँ । सानै उमेर भएकाले त्यो विवाह सफल हुन सकेन । फेरि माइत आएकी म अब भने यी सम्पूर्ण घटनाले थप दह्रो भएकी छु ।

यो पनि...

विद्यार्थी हुनुहुन्छ ? यसरी चलाउनुस् सामाजिक सञ्जाल

घर फर्किएपछि फेरि क्याम्पस जान थालेँ । सँगै बालक्लबमा पनि सहभागी हुन थालेँ । आफूजस्तै धेरै बालबालिका अनि उनीहरूको समस्या र सबैसँग बसेर सामाधान गर्ने तरिका देखेपछि म पनि उनीहरूसँग सामेल भएँ ।

अहिले मजस्तै गरिबीले थलिएका बालबालिकाहरूलाई कसरी उद्धार गर्ने, कसरी समस्याबाट निकाल्ने भनेर विभिन्न सेवामूलक कामहरू गर्न थालेकी छु । अब लाग्छ, मलाई गरिबीले दु:ख मात्रै दिएन, समाजमा दह्रो भएर कसरी बाँच्ने भन्ने पाठ पनि सिकाएको छ ।

प्रकाशित मिति: सोमबार, असोज १२, २०७७ १९:४३