एउटा भीमकाय पहाड खसेको छ
मेरो टाउकोमाथि
तर फुटेको छैन सिसाजसरी निधार
न बगेको छ एक थोपा रगत
मैले टेकेको जमिन पनि भासिएको छ
तर भासिएको छैन मेरो शरीर
पाइतालाले टेकिरहेको छ
भरोसाको जगमा
बाढीले पछ्याएको छ मेरो पदचाप
तर सोहोर्न सकेको छैन सपना
अनवरत झुल्किरहेछ आँखामा
उज्यालो दिन
म जुन बाटो आएँ
अहिले फर्कनलाई ती नक्साहरू छैनन्
अघि हिँड्ने गोरेटोहरू छैनन्
म एकनाश उभिएको छु
टाउकोमाथि उही खसेको पहाड बोकेर
अब त्यो पहाडलाई बिसाएर
एउटा लामो बाटो बनाउनु छ
विस्तारै सुस्ताउँदै छ यो प्रलय
म त्यो दिन पर्खिरहेको छु
प्रकाशित मिति: शनिबार, साउन २८, २०७९ ०७:४०
-1743661115.jpg)
-1743579183-1743604118.jpg)
