राष्ट्रिय कविता महोत्सवका उत्कृष्ट दुई कविता

A+ A A-

नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानको ६२औं स्थापना दिवसको अवसरमा सोमबार काठमाडौंमा कविता महोत्सव भयो । महोत्सवमा आयोजना गरिएको ‘कविता प्रतियोगिता’का लागि प्राप्त ३ सय ४० कवितामध्ये ३१ कवितालाई अन्तिम सूचीमा छनोट गरिएको थियो ।

प्रतियोगितामा धादिङका कवि हेम प्रभासको ‘परदेश गएका पतिका नाममा’ शीर्षकको कविता प्रथम भयो भने डोटीका कवि सुभाषचन्द्र भण्डारीको ‘किनाराका अलिखित संवेगहरू’ शीर्षकको कविता दोस्रो भयो ।

प्रस्तुत छ, पहिलो र दोस्रो हुन सफल कविताहरुः

कविताः परदेश गएका पतिका नाममा

कविः हेम प्रभास

मेरो हजुर
मैले यी आँखाहरूमा हजुरलाई सजाएकी छु,
हजुर खस्नुहुन्छ कि सोचेर आजसम्म रोएकी छैन
सम्झन्छु– यतिखेर मर्मत गर्दै गर्नुहोला हजुर–
अग्ला सपिङ सेन्टर
कति चुहिएको होला पसिना– त्यो बिरानो ठाउँमा
रुमाल छ कि छैन होला गोजीमा ?

मेरो हजुर
फुस्रा भित्ताहरुमा कमेरो पोत्न डराउने मान्छे
त्यति अग्लो घरमा झुन्डेर कसरी लगाउनुभयो होला रङ ?
फोटो देखेपछि खुब आत्तेको छ यो मन ?
हजुर नभएपछि बाँझो पल्टियो गैह्रीखेत
सुक्दै गए सुन्तलाका बोटहरू

क्यालेन्डरमा गोलो लगाएर, नङले भित्तो कोतरेर
औँलाहरू भाँचेर दिन गन्न थालेको पनि वर्षौँ भयो
आकाशतिर हेर्छु– चराजस्ता बादलहरु ओहोरदोहोर गरिरहेछन्
फाँटतिर हेर्छु– बतासको लहर आउँदै जाँदै गरिरहेछन्

मेरो राजा,
मेरा आँखाभरि खुसीको आँसु भरिनेगरी हजुर कहिले आउनुहुन्छ ?
बरु, चाहिँदैन मलाई आइफोन
चाहिँदैन मलाई सुनको चुरा
अलिकति रङ लिएर आउनुहोस्
र, खुइलिन लागेको झन्डालाई सिँगारिदिनुहोस्
हजुरलाई मेरो सिउँदोको रातो सिन्दुरको कसम
हजुरलाई मेरो शौभाग्यको चुरापोतेको कसम
हजुरलाई मेरो जिन्दगीको कसम

मेरो परान
मैले मात्र होइन,
आज यो देशले पनि हजुरलाई पर्खिरहेछ ।

सोही महोत्सवमा दोस्रो भएको कविताः किनाराका अलिखित संवेगहरू

कविताः किनाराका अलिखित संवेगहरु

कविः सुभाषचन्द्र भण्डारी

कर्खा कोट र कोतका समयका कल्पान्त गाथाहरू–
हुड्कामा विरुदावली पयरमा छन् घाउ–टाँकाहरू !
फाटेको इतिहासको छ पगडी कर्नाल भोकै बजे,
पैताला रगताम्य माथ–तनमा रंगीन धाजा सजे !

पैकेला झगुला र खाँक्कर तिनै लोकोक्तिका आँखर,
पुर्खाका पदचाप कोरस कला संस्कारका पाहुर !
सारा वस्त्र सिलाउने ‘बलबिरे’ निर्वस्त्र आफैँ किन ?
ढाल्ने शस्त्र सुवीर ‘जग्गु तिरुवा’ सन्त्रस्त काँप्ने किन ?

मान्छेको अकथा– अजात भँवरो, जा बागबाटै पर ?
ज्वालामा समशान्ति जप्छ घनले लोहारको आफर !
टोर्नाडो बनिदिन्छ बादल भने विध्वंस नाच्दैन र ?
एकै आँगनमा फुले बहुलता के देश हाँस्दैन र ?

काली सिन्धु पुगी हिमाल नभुली फर्केर दर्किन्छ कि ?
सेतीका सुइना बगे कति भनी मेची सुसेलिन्छ कि ?
भ्रष्टाचार अछुत हुन्छ बुझिनस् ? ए बुर्जुवा–गल्प जा !
मान्छेका मनभित्र बोधि–समता फुल्ने नयाँ कल्प आ !

हे प्यारा नगरा, अनेक धुनमा आशा बजा देशका !
हुड्केली अब नाच्नुपर्छ बटुली संवेग सीमान्तका !
माटो खोज्दछ अर्म–पर्म–पसिना उम्रिन्छ के जातले ?
नेपाली नवचेत बुन्नु छ मिली बुट्टा नयाँ तानले ।

प्रकाशित मिति: शनिबार, असार १४, २०७६ २०:५०