अब आकाशमै गर्नुस् डिनर : अँगेनोले जमिनदेखि आकाशसम्म फैलाउँदैछ व्यवसाय

A+ A A-

१ सय ६० फिटमाथि बसेर काठमाडौं शहर नियाल्नुभएको छ ? धरहरा छँदैछ नि, नभए कहिलेकाहीँ जहाजको झ्यालबाट नियाल्ने मौका पाएकै छु । प्राय: यस्तै उत्तर आउँछ । तर, तपाईंले १ सय ६० फिट माथि खुला आकाशमा डाइनिङ टेबुलमा बसेर चरासँग साउती मार्दै एड्भेन्चर डिनर गर्नुभएको छ भन्ने प्रश्न साेधियाे भने ‘छैन’ भन्ने नै उत्तर आउँछ । सँगै 'कसरी' भन्ने शब्द पनि फुत्केला ।

अँगेनोमै बसेर हामीलाई अँगेनोको सुरुवाती दिन बताइरहँदा बीचमा टक्क अडिएर सञ्चालक प्रज्वल दाहालले आकाशमा बसेर खाना खानुभएको छ भन्ने प्रश्न गर्दा हाम्रो पनि त्यस्तै प्रतिक्रिया आएको थियो- ‘छैन कसरी खाने आकाशमा बसेर ?’ ‘ढुक्क हुनुस् । अब छिट्टै एड्भेन्चर्स डिनर तपाईं पनि गर्न सक्नुहुनेछ’, उनी हाँस्दै भन्छन् ।

‘कसरी ?’ उनी युट्युबतिर घोत्लिन पुग्छन् । र, एकैछिनमा एउटा भिडियो देखाउँछन्, जहाँ क्रेनको सहायतामा आकाशमा बसेर मज्जाले डिनर गरिरहेका युवाहरूको झुण्ड देखिन्छ ।

यही हो 'डिनर इन द स्काई' भनेको । भिडियोमा खुला आकाश, नजिकै उडिरहेका चरा अनि तल ठडिएको शहर देखिन्छ । ‘काठमाडौं, ललितपुर र भक्तपुरको दृश्य देखिने गरेर आकाशमा हेलिँदै डिनर गर्न रमाइलो हुन्न त ?’ आकाशमा चराजस्तै बनेर मन परेको खानेकुरा मन परेको हिमाल हेर्दै खान पाउने कुराले मेराे मन फुरुङ्ग भयो ।

उनले हाँस्दै भने, ‘एड्भेन्चर्स डिनर हामीले यहीँ ग्राहकलाई दिन सक्यौँ भने किन जानुपर्‍याे बैङ्लोर तथा दुबईजस्ता ठाउँहरूमा ?' सायद ग्राहकलाई कहिले मौलिकपन त कहिले विदेशीपनले रिझाइरहनुपर्छ भन्ने प्रज्वलले मज्जैले बुझेको हुनुपर्छ । त्यसैले हाेला अँगेनोमा पकाएर आकाशमा खुवाउन लागिपर्दैछन् उनी ।

अन्तर्राष्ट्रिय कम्पनी ‘डिनर इन द स्काई’को फ्रेन्चाइज अँगेनोले नेपालमा भित्र्याउँदैछ । अबको केही महिनामै ग्राहकलाई आकाशमा खुवाउने तयारीमा तल्लीन प्रज्वल नेपाली रेस्टुरेन्ट कल्चरमै नयाँ छाप छोड्ने अपेक्षा गर्छन् । नयाँ सोच र नयाँपनकाे खोजीमा रहेका उनी व्यावसायिक वातावरणमा नहुर्किए पनि रेस्टुरेन्ट कल्चरलाई नै नयाँ मोड दिन लागिपरेका छन् । कहिले न्यानोपन खोज्दै अँगेनोसम्म पुगेर त कहिले लाटोकोसेरोजस्तै रातभर जागो बसेर उनी ग्राहकको सन्तुष्टि बटुल्न तल्लीन भेटिन्छन् ।

तस्बिर ः डिनर इन द स्काईको फेसबुक पेजबाट

तस्वीर : डिनर इन द स्काईको फेसबुक पेजबाट ।

आकाशदेखि जमिनसम्म

मलाई उचाइदेखि साह्रै डर लाग्छ । आकाशमा होइन, बरु अँगेनोको न्यानाे रापमा बसेर खाँदा रमाइलो भन्ने सोच्नुहुन्छ भने त्यो अवसरलाई अब पर्खिरहनुपर्दैन । छ वर्षदेखि अँगेनोले मीठो परिकारसँगै न्यानाेपन पनि तपाईं/हामीमाझ जमिनमै पस्किँदै आएको छ । आकाशमा व्यस्त प्रज्वल अब भने जमिनमा भेटिए । मतलब, उनी योजनाबाट व्यवसायमा फर्किंदै अँगेनोले दिएको सन्तुष्टि र अँगेनोपछि छुटेको साथका बारेमा भन्न थाल्छन् । थोरै भावुक अनि धेरै गौरवान्वित हुँदै भन्छन्, ‘सुखसयलपूर्ण जिन्दगीको खल्लोपन अँगेनोले मेटाइदियो । तर, अँगेनोलाई अँगेनो बनाउन मलाई घचघच्याउने मेरो बाबा आफैँ भने रहनुभएन ।’

प्रज्वललाई अँगेनाेसम्म डोर्‍याउने उनका बुबा डा. भोलाप्रसाद दाहाल शिक्षाविद् हुन् । बुबा पीएचडी भएकै कारण पढ्नुपर्ने दबाबकैबीच हुर्किएका प्रज्वल अँगेनाेमा रमाउनु चानचुने कुरा थिएन । डाक्टर इन्जिनियर पढ्ने लर्कोमा लहडिँदै हिँडेका उनी १२ कक्षा पढ्दै गर्दा नै काम गर्न कस्सिए । एनजीओमा काम पाएका उनले पढ्दै कहिले सीए पढ्न थाले त कहिले बीबीएस । सीए पढ्न सकेनन् बीबीएस कटाएर एमबीए भने सके ।

जागिरमा प्रमोसन भएर कमाइ मनग्य हुन थालिसकेको थियो । ‘सानैबाट काम गर्नुपर्छ भन्ने थियो । मैले पनि गरेँ, केही वर्षपछि काम थोरै कमाइ धेरै पनि भयो’, तर यसले खुसी नभएका उनी भन्छन्, ‘विवाह भइसक्दासमेत म कहाँ जादै छु ? भविष्य कता जाँदैछ, के गर्दैछु भन्ने प्रश्न उब्जिरहन्थ्यो । खुसी छौ त भनेर कसैले सोध्दा कताकता मुटु चसक्क गर्थ्याे ।’ उनी अगाडि भन्छन्, ‘बाबालाई शेयर गरेँ । उहाँले जागिर छोडेर आफ्नै व्यवसाय गर्छाै त भनेर सोध्नुभयो । उहाँको त्यही प्रश्नले मेरो जीवनयात्रा माेडियाे । बुबाको प्रेरणाले नै अँगेनाेको न्यानोमा बस्न पाएँ । अँगेनाेलाई आफ्नो भन्न पाएँ । तर, बुबा नै रहनुभएन ।

६ वर्षअघि बुबाको प्रेरणाबाटै केही साथीहरूसँग मिलेर सामूहिक रूपमा अँगेनाे द हिस्टियाको सुरुवात गरे उनले । तर, समूह धेरै समयसम्म टिक्न सकेन । र, उनले समूहलाई चार जनामा सीमित गरे । आर्थिक रूपमा साथीहरूको सहयाेग पाएर व्यवसाय विस्तार गरिरहेका उनले बुबाको साथ भने लामो समयसम्म पाउन सकेनन् ।

उनका बुबा नेपाल टेलिभिजनमार्फत प्रसारण हुने सिंहदरबार टेलिशृङखलामा काम गर्दै गर्दा विदेशमा मृत भेटिए । बुबाले छोडेर गए पनि उनकाे मार्गदर्शनलाई भने प्रज्वलले जिन्दगीको टुकी बनाइरहेका छन् । त्यही टुकिमा आज अँगेनाेले एकैपटक १५ सयभन्दा बढी ग्राहकलाई मीठा परिकार चखाएर सन्तुष्ट पार्न सक्छ। सँगै सयौँको अँगेनाे पनि बाल्न सक्छ ।

ललितपुरकाे जावालाखेलमा रहको अँगेनाे रेस्टुरेन्टमा ६० जना कर्मचारी कार्यरत छन् भने बेकरी फ्याक्ट्री पनि सञ्चालनमा छ । स्थापनाको ६ वर्षमा प्रज्वल व्यवसाय विस्तारका लागि कहिले २४ घण्टा नै सर्भिस दिन लागिपरिरहेका छन् त कहिले आकाशमा खाना खुवाउन । यी वर्षहरूमा प्रज्वलले अँगेनाेलाई चार स्थानमा विस्तार गरिसकेका छन् । बेकरी क्याफेलाई नौ स्थानमा । तर विडम्बना, कोभिडले गर्दा क्याफे विस्तार गर्नुको साटो घटाउनुपर्ने अवस्था आयाे । प्रज्वलले नचलेकै कारण खोलिसकेका तीनवटा बेकरी बन्द गरेर छवटामा नै सीमित राखे ।

सन् २०१९ बाट कोभिड सुरु भएपछि व्यवसायीहरू पीडित भएका छन् । कतिले त सधैँका लागि व्यवसायबाट हात धुनुपरेकाे छ । दुई वर्ष व्यवसाय बन्द हुँदा भाडा, बिजुलीको बिलदेखि लिएर यावत्‌ खर्चले नै रिङ्गटा लाग्ने गरेकाे बताउँदै उनी भन्छन्, 'देश नै ऋणमा चलिरहेको छ । हामी पनि ऋणमै चल्नुपर्नै अवस्था छ । दु:खको कुरा त के हाे भने बैंकले अहिले ऋण समेत दिँदैन ।'

बैंक तथा वित्तीय संस्थामा पैसा अभाव विकराल अवस्थामा छ । यसैको चपेटामा परेका छन् व्यवसायी पनि । प्रज्वल व्यवसायीले ऋण नपाउँदा व्यवसाय सञ्चालन भन्दा पनि पलायन हुनुपर्ने अवस्था आएको गुनासो गर्छन् । उनी मात्रै नभएर तलरता अभावको समस्या देखाउँदै बैंकहरूले ऋण नदिँदा ठूला व्यवसायीहरूसमेत अहिले सरकारसँग हारगुहार गरिरहेका छन् ।

कोभिडले ध्वस्त बनेको व्यवसायलाई सञ्चालन गर्न सरकारले व्यावसायिक वातावरण बनाउन नसक्दा भने प्रज्वल युवाहरूको विदेश पलायनलाई ठीकै मान्छन् । ‘सरकारी पक्षबाट नवउद्यमीलाई प्रोत्साहन गर्ने वातावरण छैन । नयाँ नया इनोभेसनका कामहरू अहिले धेरै मात्रामा भइरहेको छ । तर, सरकारी पक्षबाट हौसला र सहयोग नपाउँदा निरन्तरता पाउन सक्ने अवस्था देखिँदैन,’ उनले भने ।

तस्वीरहरू : सुशील श्रेष्ठ/शिलापत्र

प्रकाशित मिति: मंगलबार, फागुन ३, २०७८ ०८:०८