मैले महासचिव चलाउन सक्छु, अध्यक्ष ओली नै हो: पृथ्वीसुब्बा गुरुङ

एमाले सचिव पृथ्वीसुब्बा गुरुङ । तस्वीर : अनुप पौडेल/शिलापत्र

A+ A A-

नेकपा एमालेको १०औँ महाधिवेशन १०–१२ मंसिरमा चितवनमा हुँदैछ । नेतृत्वमा केपी ओली फेरि दोहोरिने पक्का भए पनि अरू पदमा को-को आउँछन् निश्चित छैन । अध्यक्ष ओलीका विश्वासपात्र मानिने सचिव पृथ्वीसुब्बा गुरुङ यो महाधिवेशनमा अरु बलिया दाबेदारसँगै महासचिवका आकांक्षी छन् । उनी निकटस्थका अनुसार पृथ्वीसुब्बा अब प्रदेशमा नफर्कने र केन्द्रीय राजनीतिमा बढी सक्रिय रहन चाहन्छन् । गण्डकी प्रदेशका निवर्तमान मुख्यमन्त्री गुरुङ आजकल प्रायः काठमाडौंमा व्यस्त छन् । केपी ओलीले यसपालि दिने जिम्मेवारीले गुरुङसँगै धेरै नेताको राजनीतिक भविष्य तय गर्दैछ । एमालेमा अध्यक्षपछिको कार्यकारी पद महासचिव हो । त्यसैले पनि अर्को कार्यकालमा पार्टीको नेतृत्व लिन सहज हुने भएकाले पृथ्वीसुब्बा यसपटक महासचिव हुन प्रयासरत छन् । महाधिवेशन र पछिल्ला राजनीतिक गतिविधिमा केन्द्रित भएर एमाले सचिव गुरुङसँग शिलापत्रका लागि अनुप पौडेलले गरेको कुराकानीको सम्पादित अंशः

पार्टीको दशौँ महाधिवेशन आउन एक हप्ता बाँकी छ । तपाईं महाधिवेशन मूल व्यवस्थापन समितिको सदस्य हुनुहुन्छ । तयारी के-कसरी हुँदैछ ?

मूल व्यवस्थापन समितिले मूलभूत व्यवस्थापनका नीतिगत कुरा गर्ने हो । प्रतिनिधि छनोट, परिचयपत्र व्यवस्थापन, मञ्च व्यवस्थापन, जनपरिचालनको काम भइरहेको छ । पाँच लाख मानिस चितवनमा उतार्ने योजना हो । गण्डकी प्रदेशलाई परेको सामान्य कोटा पचास हजार हो । तर, त्योभन्दा बढी नै हुन्छ । ३५-४० हजार जना नवलपुरबाट, कास्कीबाट २० हजार, तनहुँबाट १५ हजार, लमजुङबाट पाँच हजार, बागलुङ, स्याङ्जातिरबाट तीन÷-तीन हजार हुन्छन् । मनाङबाट एक सय जना हुन्छन् । गण्डकीबाट ६० देखि ७० हजार जना लैजाने योजना बनाएका छौँ । सबै जिल्लाले आ-आफ्नो तयारी गर्दैछन् ।

लैजाने भनिएकामध्ये आधाभन्दा बढी बागमतीले उतानुपर्छ । यातायात, स्वयंसेवक, खानाबस्न र हलको व्यवस्थापनको काम द्रूत रूपमा भइरहेको छ । यी सबै भए पनि नेतृत्वको व्यवस्थापन बाँकी छ । अध्यक्षले यसरी जाने भनेर सुनाइसक्नुभएको छैन । त्यो भएपछि हाम्रो तयारीका कुराहरू सकिन्छन् ।

महाधिवेशन प्रतिनिधि अधिकांश ठाउँमा निर्विरोध निर्वाचित भएका छन् । महाधिवेशनमा के हुन्छ ?

कुलमध्ये ९८ प्रतिशत ठाउँमा महाधिवेशन प्रतिनिधि निर्विरोध निर्वाचित हुनुभयो । पार्टीमा प्रतिस्पर्धाको नाममा अस्वस्थ गतिविधि, गुटबन्दी अन्त्य गर्न, भावनात्मक रूपमा पार्टी एकताबद्ध छ भन्ने सन्देश दिन, नीति, सिद्धान्त र विचारमा पनि पार्टी एकीकृत छ भन्ने सन्देश दिन यो महाधिवेशनलाई हामीले एकताको महाधिवेशन भनेका छौँ । विधान महाधिवेशन पनि सजिलै सम्पन्न गर्‍यौं । त्यहाँ कुनै नीतिगत विभेद देखिएन ।

अधिवेशन धेरै ठाउँमा सर्वसम्मत भयो । नेतृत्व चयन पनि त्यही ढंगले तयार गर्ने भनेर तल्लो तहमै यो आधार तय गरेका हौँ । अहिलेसम्म हाम्रो योजना सर्वससम्मत नेतृत्व चयन गर्ने भन्ने छ । धेरै आकांक्षी भएकाले चुनाव हुनसक्छ । तर, चुनाव हुँदा पनि एकताको भावना प्रतिबिम्बित होस्, गुटगत होइन । साविक नेकपा एमाले, १० बुँदेबाट आएको टिम, माओवादीबाट एमालेमा आएका गरेर अहिले एमालेहरू तीन-चारथरिका छन् । चुनाव भए पनि सर्वसम्मत भए पनि सबैको प्रतिनिधित्व हुने गरेर हुन्छ । सबैको सहमतिमा पार्टी कमिटी बन्नुपर्छ भन्ने पक्षमा हामी छौँ ।

फरक पृष्ठभूमिबाट एमालेमा आएकाको पनि चित्त बुझाउनुपर्ने छ । महाधिवेशनले पार्टीमा फेरि विवाद सिर्जना गर्ने त होइन ?

कसैको भावनामा पनि ठेस पुग्ने गरेर नेतृत्व चयन गर्न भएन । सबैलाई कुनै न कुनै रूपमा समावेश गर्नुपर्छ ।

अहिले पार्टीमा सचिव हुनुहुन्छ । यो महाधिवेशनमा कुन पदमा उठ्ने तयारी छ ?

सचिव भइराखेको मान्छे सचिवभन्दा माथिल्लो पदमा आकांक्षा राख्ने कुरा स्वाभाविक हो । त्यसकारण अध्यक्षबाहेक सबै पदमा मेरो दाबी लाग्छ । कुन ठाउँमा उठ्छु अहिले पनि निश्चित भइसकेको छैन ।

पार्टीको अध्यक्षले पनि आफ्नो टिम बनाउने कुरा हो । हिजो माधव नेपाल र केपी ओलीले एउटा-एउटा टिम बनाउनुभयो । अहिले हाम्रोमा गुट छैन । त्यसकारण केपी ओलीले सबै भावना र प्रवृत्तिलाई समेटेर टिम बनाउनुपर्‍यो । टिम बनाउँदा मलाई कहाँ योग्य ठान्नुहुन्छ त्यसैमा मेरो उम्मेदवारी हुन्छ । तर, मेरो निजी चाहना महासचिव चलाउन पाइयो भने सक्छु भन्ने छ । त्योबाहेक उपाध्यक्ष, उपमहासचिव, वरिष्ठ उपाध्यक्ष पनि छँदैछ । यीमध्ये कुनै न कुनैमा मेरो दाबी रहन्छ, मैले पाउनुपर्छ ।

पृथ्वीसुब्बा गुरुङलाई पार्टीको महत्त्वपूर्ण पदमा किन लैजाने ?

आज एमालेको विचार, दर्शन र सिद्धान्तको कुरा गर्दा ऊ त्यो सिद्धान्त र विचारलाई आफ्नो तहबाट वैचारिक रूपमा अघि लैजानुपर्छ भन्नेमा छ । पार्टीलाई वैचारिक र एकताबद्ध बनाएर लैजान मैले योगदान दिन सक्छु । आज संगठन चुस्त रूपमा, जनवादी केन्द्रीयताको सिद्धान्तको आधारमा चलेको छैन । त्यसैले एउटा बोल्ड निर्णय लिएर जान सक्ने नेतृत्व हामीलाई चाहिन्छ । संगठनलाई एकताबद्ध बनाएर, सुदृढ बनाएर हाम्रो आजको विभाजित मनस्थितिलाई एकताबद्ध बनाएर लैजान म आफ्नो योगदान दिन सक्छु ।

नेपालीको सपनाको पार्टी एमाले हो । सबै जात, धर्मदेखि आधारभूत जनताको चाहना यो पार्टी सुदृढ भइदिए हुन्थ्यो, एकल बुहमत ल्याइदिए हुन्थ्यो, अझै १५ वर्ष शासन चलाइदिए हुन्थ्यो भन्ने छ । त्यो सपना पूरा गर्न हामीले चिताएका सबै खाले मान्छेको पार्टीमा स्थान होस्, पार्टीमा सुरक्षित होस्, पार्टीले उनीहरूको समस्या सम्बोधन गर्न सकोस् । पार्टीलाई एउटा समुद्रजस्तै बनाउनुपर्ने छ । यी सबै काममा धेरै योगदान दिन सक्छु भन्ने लागेकाले पृथ्वीसुब्बा गुरुङ महासचिवका लागि उपयुक्त छ ।

केपी ओली यसपटकलाई एमालेको निर्विकल्प अध्यक्ष हो ?

अहिले केपी ओलीको विकल्प छैन । उम्मेदवार कोही बन्न त सक्छ । मै पनि बन्न सक्छु । लड्छु-लड्छु जति भोट आउँछ भन्यो भने विकल्प हुन सक्छ । आजको दिनसम्म केपी ओलीको अर्को विकल्प देखिँदैन । चुनावमा कसैले पनि उम्मेदवारी पेस गर्न सक्छ । त्यसो भएमा चुनाव पनि हुन सक्छ । कसैले उम्मेदवार बन्छु भन्छ भने उसको सार्वभौम अधिकारलाई हामीले खोस्न मिल्दैन । तर, अध्यक्ष हुने व्यक्ति त केपी शर्मा ओली नै हो ।

नेतृत्वमा ओली नै आउनुपर्ने, एमाले हाँक्न सक्ने अरु कोही नेता नभएकै हो र ?

केपी ओलीको आवश्यकता र औचित्य आज पनि सकिएको छैन । खुर्सानीबिना भतेर अड्किँदैन भनेजस्तै केपी ओली अध्यक्ष नउठे अरु थुप्रै मान्छे छन् । केपी ओलीलाई मलगायत सबैले नेता मानेकै छन् । आजको दिनमा पार्टीको नेतृत्व गर्ने व्यक्ति उहाँ नै हो भन्ने कुरा भएको छ । त्यो सन्दर्भ र औचित्य रहिरहुन्जेल केपी ओलीलाई अरुले चुनौती पेस गर्न सक्दैन ।

केपी ओलीको हालको कार्यकाललाई कसरी विश्लेषण गर्नुहुन्छ ?

यो कार्यकाल धेरै चुनौतीपूर्ण रह्यो । चुनौतीकै बीच उहाँको कार्यकाल सफल रह्यो । एमालेको झण्डै दुई तिहाइको सरकार बनाएको उहाँकै पौरख, आँट, हिम्मतले हो । दुई तिहाइ नजिकको सरकार, ६वटा कम्युनिस्ट सरकार, नेकपाको सरकार बनाउने पहिलो योगदान उहाँकै हो नि । प्रचण्डको पनि दोस्रो योगदान थियो । तर, अध्यक्ष ओलीले उपलब्धि जोगाउन नसक्नु उहाँको कमजोरी पनि हो ।

उहाँकै कारणले एमालेमा विग्रह पनि आयो नि ?

उहाँको कारणले एमालेमा विग्रह आएको होइन । माधव नेपालसँग केपी ओलीको २०५६ सालदेखिको विवाद हो । केपी ओली कसैको दयाले अध्यक्ष भएको होइन । लडेर, जितेर भएको हो । उहाँ कसैको दयाले संसदीय दलको नेता भएको होइन । उहाँको योग्यता, क्षमताकै कारणले हो । त्यस्तो व्यक्तिको सफलतालाई एकथरि साथीहरूले देख्न सकेनन् । डाहाको रूपमा हेरे । गठबन्धन बनाउन थाले । प्रचण्डको सिद्धान्त नै छ- ढाडमा टेकेर टाउकोमा हान्ने । माधव नेपाललाई टेकेर एमालेलाई हान्ने रणनीति उनले अपनाए । केपी ओलीमा भएको क्षमता देखाउन उनीहरू (प्रचण्ड–माधव)ले सिर्जना गरे । त्यसले गर्दा पूरा क्षमताका साथ काम गर्ने अवसर उहाँलाई मिलेन ।

राजनीतिमा छुट्ने-जुट्ने भइरहन्छ । माधव नेपाल फेरि एमालेमै फर्किने, एमालेमा भएकाहरू माधव नेपालसँग जाने सम्भावना कति देख्नुहुन्छ ?

राजनीतिमा असम्भव देखिएका कुरा सम्भव हुन्छन्, सम्भव देखिएका कुरा असम्भव हुन्छन् । के थाहा माधव नेपाल मैले गल्ती गरेछु भनेर पश्चाताप गरेर एक वर्षपछि फर्किन सक्छन् । उहाँका मान्छेहरू त फर्किरहेकै छन् । चाँडै ठूलो मान्छे हुनुपर्ने, मौका पाएन भने निरास हुने कुराको प्रतिक हो माधव नेपालजीहरू । नत्र केपी ओलीले १६ वर्ष पर्खिँदा उहाँले पाँच वर्ष पर्खिन सक्नुन्थेन ? एउटा महाधिवेशन हारेको मान्छे अर्को महाधिवेशन नआउँदै पार्टी छोडेर हिँड्ने ?

पार्टीमा वैचारिक संघर्ष चलाउने, सुदृढीकरण गर्न बेलैमा आवश्यक छ । त्यो अभियान चलिराख्यो भने बहिर्गमन, पार्टीभित्र असन्तुष्टिका कुरा कम सुनिन्छ । योग्यता, क्षमताको आधारमा उसको मूल्यांकन गर्‍यो भने कुनै पनि मान्छेले असन्तुष्टि देखाउन पर्दैन । निर्मम वैचारिक संघर्ष नहुँदासम्म अस्थिरता, झगडा, जुँगाको लडाइँ, पद प्रतिष्ठाप्रति मरिहत्ते गर्ने, पार्टीमा आउने जाने प्रवृत्ति दोहोरिरहन्छ ।

त्यसो भए माधव नेपाल र उहाँको पार्टीको भविष्य कस्तो देख्नुहुन्छ ?

उहाँहरूको भविष्य छैन भनेर मैले सुरुबाटै भन्दै आएको छु । किनभने पार्टी चल्न त्यसको केही सैद्धान्तिक, केही दार्शनिक, केही राजनीतिक हुन्छन् । उहाँहरूसँग अलग दर्शन, सिद्धान्त र विचार छैन । एमालेको भन्दा केही फरक विचार छैन । अनि एमाले छोडेर अर्को पार्टी बनाउनुको औचित्य कहाँ हुन्छ ? त्यसकारण उहाँहरूको पार्टी चल्न सक्दैन ।

हामीले जुन व्यापक जनतामा आधारित कार्यकर्ताको पार्टी भनेर संगठन बनाएका छौँ । जनतामा आधारित भएकाले एमाले चल्न सकेन, बुर्जुवा बन्यो भनेर उहाँले भन्न सक्नु भएको छैन । पार्टी चलाउने आधार पनि त्यही छ, पार्टी चलाउने विचार पनि त्यही छ । संगठन निर्माण गर्ने दिशा पनि त्यही छ । संसदीय गोलचक्करमा फसेकाले अब हामी हातहतियार उठाएर हिँडौँ भनेर भन्न सक्नुभएको छैन । एमालेकै बाटो हिँडेर, एमालेको जस्तै संघर्ष गरेर, एमालेकै विचार लिएर, एमालेकै पार्टी ढाँचा अवलम्बन गरेर अर्को पार्टी चल्ने भए एमाले किन चाहियो ? त्यसकारण उहाँहरूले न विचार, न सिद्धान्त, न व्यवहार, न संघर्षमा, कामको क्षेत्रमा अलग विचार दिन सक्नुभएको छैन । त्यस्तो अलग केही नभएकाले उहाँहरूको पार्टी चल्ने कुनै सम्भावना छैन ।

उहाँहरूको पार्टी अवसरवादीहरूको झुन्ड हो । अवसर नखोजेका, पार्टी राम्रो भइदिए हुन्थ्यो भन्ने त एक जना पनि गएको छैन । उहाँहरू हुँदा पार्टी सदस्यता तीन लाख थियो । उहाँहरूले छोडेपछि पौने ९ लाख पुगिसक्यो सदस्यता । अरु पार्टीबाट आएर पार्टी सदस्य बनिराखेका छन् । तलका कार्यकर्ता गएका छैनन् । जिल्ला तहको अलिअलि गए । प्रदेशमा अलिकति गयो । केन्द्रमा जाँदा ५०-६० जना गयो । किनभने केन्द्रमा अवसर धेरै छ । पदको खोजीमा पदलोलुप र अवसारवादीहरू त्यहाँ गएका छन् । गठबन्धन नरहेपछि मन्त्रिमण्डल भंग हुन्छ । त्यसरी गएका माननीयहरू पछि के गर्ने ?

पार्टी फोडेर हिँड्नेलाई नेपाली जनताले कहिल्यै साथ दिएन । एमाले माले भयो, मालेलाई साथ दिएनन् । फेरि एमालेमै फर्किए आउनपर्‍यो । कांग्रेस र प्रजातान्त्रिक कांग्रेस भयो । पछि प्रजातान्त्रिक कांग्रेस कांग्रेसमै मिसिन आउनुपर्‍यो । राप्रपा धेरै टुक्रा भयो । फेरि मान्छे राप्रपामै आइराखेको छ ।

माओवादीबाट वैद्य, विप्लव, मातृका यादव, मणि थापा, गोपाल किराती छुट्टिए । गोपाल खम्बु उतै छन्, मणि थापा, मातृका यादव, वैद्यसँग छुट्टिएकाहरू बादलसहित फेरि माओवादीमै फर्किनुभयो । प्रचण्ड योग्य भएर मूल पार्टी चलेको होइन । तर, मूल पार्टी भनेको मूल पार्टी हो । एमालेबाट छुट्टिएर गएकाको हालत पनि त्यही हो । कि त्यहाँ छोड्नुपर्‍यो, नत्र उनीहरू चल्नेवाला छैनन् । कतै नचलेर बस्नेको हालत के छ ? सीपी मैनाली हेर्नुस् । चौँथो महाधिवेशनबाट छुट्टिएका मोहनविक्रम सिंहको हालत के छ ? उनी पनि सक्किसके । एमालेबाट छुट्टेर जाने एकीकृत समाजवादीको हालत पनि त्यही हुन्छ । भोलि दुई-चार जनाको पार्टी हुन्छ ।

आगामी चुनावमा एमालेलाई धक्का लाग्छ भन्ने धेरैको विश्लेषण छ । तपाईंलाई के लाग्छ ?

२०७४ सालको स्थानीय चुनाव हामी एक्लै लडेको हो । एक्लै लड्दा पनि ५० प्रतिशत मत हामीले हासिल गरेको हो । अहिले पनि एक्लै लड्दा आत्तिनुपर्ने कुनै कारण छैन । अहिले माधव नेपालहरू जाँदा टाउकोको कपालमात्रै गएको हो । शरीर गएको छैन । त्यसैले असर गर्दैन । माओवादीबाट आएका छन् । जसपाबाट आएका छन् । हिजो चुनाव लड्दा तीन लाख थिए, आज ९ लाख छ । हिजोभन्दा आज हाम्रो जनाधार बढेको छ । अबको चुनावमा हामी ६० प्रतिशत जनमत ल्याउन सक्छौँ ।

अर्को कुरा, त्योबेलासम्म यो गठबन्धन कायम रहन्छ भन्ने पनि लाग्दैन मलाई । लेखेर राख्नुस्, कम्युनिस्टसँग त्यसमा पनि माओवादी केन्द्रजस्तो अविश्वसनीय शक्तिसँग, माधव नेपालसँग जाने कांग्रेसको धर्मै होइन । कांग्रेस जाँदैजाँदैन । एक-दुई ठाउँमा हामीलाई हराउन गठबन्धन गर्न सक्लान् । तर, सिंहदरबारमा बसेर चुनावी एकता हुने कुरा कल्पना नगरे हुन्छ । भइहाले हामीलाई धेरै फाइदा हुन्छ । किनभने असन्तुष्टि धेरै जन्मिन्छ । अनि ती पार्टीबाट हाम्रोमा आउने स्थिति बन्छ । हाम्रोमा गुटबन्दी छैन । त्यसले हिजोभन्दा आज बलियो छौँ । आन्तरिक रूपमै बलियो छौँ ।

कम्युनिस्ट नेताहरू झगडा गरेर छुट्टिँदा जनतामा नराम्रो सन्देश गएको छ । संसद विघटनले ‘प्रतिगमनकारी’ को ट्याग लागेको छ । बलियो छौँ भनिरहँदा पछिल्ला गतिविधिले चुनावमा तलमाथि हुने सम्भावना धेरै छ नि ।

हिजो मोर्चा बनाएर लडेको हो । अहिले त्यो छैन । व्यक्ति एक-दुई जना असन्तुष्ट जहाँ पनि हुन्छन् नि । म एउटा व्यक्ति असन्तुष्ट भएर के हुन्छ ? सिंगो पार्टी एकताबद्ध छ । हाम्रो वडा अधिवेशनमा झगडा भयो ? सबै सकियो । हामीभन्दा दुई महिनाअगाडि महाधिवेशन थालेको कांग्रेसमा आजसम्म झगडा छ । गण्डकीमा एक सय ६८ जना चयन गर्दा कहीँ झगडा भयो ? कहीँ चुनाव भयो ? कात्तिक २७ गतेसम्म सकियो । यो भनेको एमाले भावनात्मक, वैचारिक र संगठनात्मक रूपले एकताबद्ध छ भन्ने राम्रो सन्देश हो ।

भनेको एमालेलाई जनताले फेरि पत्याउँछन् भन्ने विश्वास छ ?

प्रतिगमन भएर हामी गएको भनेका छन् । प्रतिगमन गठबन्धनले गर्दैछ । घरघरमा धारा जोड्नु अग्रगमनको काम थियो, उनीहरूले त्यो रद्द गरेर प्रतिगमन ल्याएको छ । गाउँगाउँका पालिका केन्द्रसँग जोड्ने बाटो खनेका थियौँ । त्यो काटेर आफ्नो ठाउँमा १०-२० लाखका योजना बाँडेका छन् । यसरी मुलुकको विकास कहिले हुन्छ ? गठबन्धन बन्नु नै प्रतिगमन हो । वामपन्थीको सरकार ढलाएर, वामपन्थी भन्नेलाई लिएर कांग्रेसजस्तो पुँजीवादी पार्टीको सरकार बन्नु भनेको कम्युनिस्ट दर्शनअनुसार त्यो प्रतिगमन हो । प्रचण्ड, मोहनविक्रम सिंह, माधवकुमार नेपालजी त्यो प्रतिगमनको मतियार बने ।

बाबुराम भट्टराई कम्युनिस्ट छोडेको मान्छे, अशोक राई पनि कम्युनिस्ट छोडेर हिँडेको मान्छे, क्षेत्रीय मुद्दा लिएर हिँडेका उपेन्द्रजीलाई केही भन्नु छैन । तर, यी कम्युनिस्ट भनेकाहरू पुँजीपति वर्गको हित गर्ने नेतालाई प्रधानमन्त्री बनाउन आफ्नो नेतालाई पराजित गरेर जानु प्रतिगमन थियो । यी प्रतिगमनका मतियारलाई जनताले किन भोट दिने ? त्यसैले विकासप्रेमी एमालेलाई जनताले फेरि विश्वास गर्छन् ।

अन्तिममा महाधिवेशनको पर्खाइमा रहेको पार्टीपंक्ति र शुभचिन्तकलाई के सन्देश दिनुहुन्छ ?

हामीले यसपटक एकताबद्ध नेतृत्व चयन गर्छौं । हामी नेतृत्व हस्तान्तरणको कालखण्डमा आइपुगेका छौँ । यो केपी ओलीको अन्तिम कार्यकाल हुन्छ । नेतृत्व हस्तान्तरणको संकेत उहाँले आजकै दिनमा गर्नुपर्छ । अध्यक्षबाहेक वरिष्ठ उपाध्यक्ष, उपाध्यक्ष, महासचिव, सचिवहरू १४ जना कस्ता व्यक्ति चुनिन्छन् भन्ने कुरा महत्त्वपूर्ण छ । त्यसलाई अझ प्रभावकारी बनाउन अहिले छानिएका प्रतिनिधिको पनि ठूलो योगदान हुन्छ । हामी भुसको थैलो होइनौं, जता लडायो त्यता लड्ने ।

आगामी चुनौतीपूर्ण कालखण्डका लागि सक्षम नेतृत्व, असल संगठक, कुशल विचारकलाई नेता चयन गर्नुपर्ने छ । त्यो काममा केपी ओलीलाई हामी सबैले सुझाव दिनुपर्छ, सहयोग गर्नुपर्छ, प्रेरित गर्नुपर्छ । कुशल र असल नेताको टिम बनाउन सबै प्रतिनिधिलाई शुभकामना दिन चाहन्छु । एमालेले एकताको महाधिवेशन गर्‍यो, कुशल नेतृत्वको झुण्ड तयार गर्‍यो, पुराना नेता नरहे पनि बागडोर सम्हाल्न सक्छ भन्ने प्रत्याभूति जनतालाई दिनुपर्छ । आगामी चुनावमा रहने महत्त्वबारे ख्याल राखेर महाधिवेशनलाई सफल पार्न अनुरोध गर्न चाहन्छु ।

तस्वीरहरू: अनुप पौडेल/शिलापत्र