लोकस्टारबाट चम्केका रामकुमार भन्छन्- बाले मलाई मञ्च चढाउन काढेको ऋण तिर्नु छ

लोकस्टारबाट चम्केका रामकुमार भन्छन्- बाले मलाई मञ्च चढाउन काढेको ऋण तिर्नु छ

A+ A A-

शिरमा लाउने शिरको टोपी
पाउमा लाउने जुत्ता हजुर
वैरागीको जाने बाटो
एता हो कि उता हजुर !

०००

डेढ वर्षअघि रामकुमार नेपालीले गायन रियालिटी शो ‘नेपाल लोकस्टार’मा रामेछापको स्थानीय भाका गाएर निर्णायकहरूलाई नतमस्तक पारे । बिहे बटुलोमा बाउबाजेले गाउने लोक भाकालाई उनले श्रुति मधुर पारेर लोकस्टारको मञ्चबाट पस्के ।

गण्डकीका गाउँबेसीका भाका देशलाई सुनाए । ‘यानी माया’ गाएर धौलागिरीका मान्छेले बिर्सिसकेको भाकालाई पुनर्जीवन दिए ।

पुराना तामाङ सेलोहरू सुनाए । देउडा गाए, सालैजो गाए, टप्पा, सोरठी, डुलाली, मारुनीलगायत दर्जनौँ लोपोन्मुख गीत पस्केर उनले लोकलाई सम्झाइदिए । उनको तारिफ चौतर्फी भयो । तर, लोकस्टारको अन्तिम परिणाम घोषणा भएको दिन भने रामकुमारका लागि नमीठाे बन्न पुग्याे ।

भोट गन्दा उनी चौथो भए । छोरालाई प्रथम भएको हेर्न काठमाडौं आएका उनका बुबा परिणाम सुनेर त्यहीँ ढले । सयौँ प्रतिस्पर्धी उछिनेर चौथो बनेका रामकुमारले खुसी साट्न पाएनन् । उनी बुबालाई लिएर हस्पिटल गए ।

‘बुबालाई छोरो फर्स्ट हुन्छ भन्ने लागेको थियो । अर्कातिर भोटिङका लागि थुप्रो खर्च गर्नुपरेको थियो, त्यो सबै ऋण थियो,’ रामकुमार सम्झिन्छन् । उनका अनुसार ऋण काडेर भाेटका लागि दशौँ लाख खर्च गर्नुपरेकाे थियाे ।

उनका बुबा गाउँमा विष्ट काम गर्छन् । परिवारमा खान लाउन समस्या नभए पनि भोटिङका लागि लाखौँ रकम जुटाउने काम कम चुनौतीपूर्ण थिएन । ‘लोकस्टार जित्दा ५० लाख त पुरस्कार नै थियो । दोस्रो वा तेस्रो हुँदा पनि केही रकम पाइन्थ्यो । त्यसैले खर्च गरियो । तर, म चौथो भएँ । त्यसैले शायद ऋण सम्झेर बुबा ढल्नुभयो’, रामकुमार भन्छन्, ‘मैले बुबालाई अँगालोले बेरेर भने- बा नरुनोस् । म पहिलो, दोस्रो नभएको हुँ । मेरो हातबाट उपाधि गुमेको हो । म त यहीँ छु । ऋण जाबो कमाएर तिरौँला । म तिर्छु । तपाईंको छोरो जिउँदै छ ।’

लोकस्टारसम्म आइपुग्न रामकुमारले गरेको संघर्ष चानचुने थिएन । २०६६ सालमा जिल्लास्तरीय गायन प्रतियोगिता लोकतारा जितेपछि उनले आफू लोकगायक हुने तय गरेका थिए । त्यसअघि २०६१ सालबाट उनले सानातिना प्रतियाेगितामा भाग लिने गरेका थिए । गाउँकै स्कुलमा एसएलसी पास गरेर उनी गायक बन्न काठमाडौं छिरे । ‘त्यो बेलासम्म मेरा खुट्टाले जुत्ता देखेका थिएनन् । काठमाडौं आएर पनि लामो समयपछि हो मैले जुत्ता लगाएको’, रामकुमार भन्छन् । लोकगीतको क्यासेटमा टाँसिने पोस्टरमा आफ्नो फोटो छाप्ने अभिलाषा लिएर उनी काठमाडौं पसे ।

पढ्दै गायनमा सक्रिय रहने सपना लिएर काठमाडौं छिरेका उनलाई यो शहरले ठूलो संघर्षका लागि कुरिरहेको थियो । यहाँ उनले खुबै दुःख झेल्नुपर्‍यो । भन्छन्, ‘शहर सोचेजस्ता सजिलो कहाँ हुँदो रहेछ र ! पहिला त पेट भर्नुपर्‍याे । त्यसपछि सपनाका लागि काम गनुपर्‍याे ।’

यस क्रममा उनले ज्यामी काम गरे । बिहान क्याम्पस, दिनभरि इँटा बोक्ने अनि राति १ बजेसम्म दोहोरी साँझमा खट्थे । ‘कलेज जान बिहान ५ बजे उठिसक्नुपर्थ्यो’, उनी ती दिन सम्झिन्छन्, ‘हात पटपटी फुटेका हुन्थे । अहो ! ती दिन सम्झिँदा आङ जिरिङ्ग हुन्छ ।’

लोकस्टारपछि उनको जीवनले मोड लियो । लोकगीत गाउने मञ्चहरू पाउन थाले । यानी माया बोलको गीतका कारण आफूले पहिलोपल्ट प्लेन चढ्न पाएको उनी बताउँछन् । ‘बागलुङवासीले त्यो गीतका कारण मलाई ६ महिनामा १८ चोटि बोलाउनुभयो’, उनले सगौरव सुनाए ।

२०७७ साल वैशाख लाग्नेबित्तिकै उनलाई युरोपसहितका ७ देशमा सांगीतिक यात्रामा निस्कने अवसर थियो । तर, ११ चैत २०७६ बाटै लकडाउन भयो । ‘बुबालाई बेहोस बनाएकाे ऋण सल्टाउन त्यो यात्राले मलाई ठूलो सहयोग गर्नेवाला थियो । तर, अभागी कर्म त्यही बेला कोरोना आएर लकडाउन भयो’, रामकुमारलाई अफसोच छ ।

ललितकला क्याम्पस भोटाहिटीबाट डिप्लोमा इन म्युजिक विषयमा चार वर्षको औपचारिक अध्ययन पूरा गरेका उनले अहिलेसम्म करिब ३ सय लोकगीतमा स्वर दिइसकेका छन् । चौबन्दीको फुर्का, दुई रुपैयाँको बिँढी, मेरी आमा, घुरेनको मूला, सुसाइडलगायत दुई दर्जनजति एल्बम उनका आफ्नै हुन् । क्यासेटको जमाना त गइहाल्यो तर युट्युबका थम्बनेलहरूमा रामकुमारका गाढा सपनाहरू टल्किरहेका छन्, उनका तस्वीरका रूपमा ।

अब भने उनलाई बाको थाप्लोमा रहेको ऋण तिर्न सक्ने आत्मविश्वास जागेको छ । भन्छन्, ‘ऋण लागोस्, दिन नलागोस् । अहिले सबै काम ठीकठाकसँग चलिरहेको छ । मेरा खुट्टाहरू दरिएका छन् । आत्मविश्वास छ । बाको ऋण अब धेरै दिन रहँदैन’, उनी दृढ छन्, 'सँगै बाउबाजेकाे पालासम्म आइपुग्दा काेमामा गएका लाेकगीतलाई पुनर्जीवित पार्नु छ । संसारलाई हाम्राे माैलिक लाेकसंगीत सुनाउनु छ, खट्नु छ । अझै धेरै, अझै धेरै ।'

हेर्नुहाेस् भिडियाे-