प्राइड उत्सवमा ऐक्यबद्धता

तस्वीर स्राेतः विकिपेडिया

A+ A A-

(यो लेख क्वयेर समुदायका मानिसहरूको आवाजको प्रतिनिधित्व होइन । म त्याचलैङ्गिक विषमयौनिक पुरुष (सिसजेन्डर हेटेरोसेक्सुअल म्यान) हुँ र मैले यस लेखमा क्वयेर समुदायको प्राइड आन्दोलनमा ऐक्यबद्धता जनाउने प्रयास गरेको छु । प्राइड उत्सव क्वयेर व्यक्तिहरूको मुद्दामा उही प्रिभिलेज्ड वर्गले बोलिदिने नभएर, क्वयेर व्यक्तिहरूले आफ्नै आवाजलाई बुलन्द बनाउने अवसर हो । यस लेखमा कहीँकतै अन्जानमा क्वयेर समुदायको आवाज बन्न खोजेको जस्तो देखिएमा वा पर्फरमेटिभ एलाइसिप (देखाउनका लागि ऐक्यबद्धता) देखाएको भएमा हृदयदेखि नै क्षमाप्रार्थी छु ।)

प्राइड मन्थ क्वयेर अधिकार आन्दोलनको एक महत्त्वपूर्ण हिस्सा हो । दृष्यता, अधिकार र उत्सवको समष्टिका रूपमा क्वयेर समुदायले विभिन्न क्रियाकलाप गरी यो जुन महिनालाई गौरवमासका रूपमा मनाउने गर्छन् । यस महिनामा मूलतः विश्वभरि नै प्राइड परेड (गौरवयात्रा) सञ्चालन गरिन्छ र स्वस्वीकार्यतासँग सम्बन्धित अन्य गतिविधि पनि आयोजना गरिन्छ । यस्ता परेडमा क्वयेर व्यक्ति र अन्य एलाइहरू आफूलाई व्यक्त गर्न सजिलो हुने पोशाक, सङ्केत, कला आदि लिएर उपस्थित हुने गर्छन् । विभिन्न रङ्गले बनाइएका भिन्नभिन्न प्रकारका प्राइड फ्ल्याग (झण्डा)ले प्राइड परेडलाई हर्षोल्लासपूर्ण बनाउँछन् । यस झण्डाको सर्वप्रथम प्रयोग अमेरिकाका समयौनिक पुरुष जिलबर्ट बेकरले सन् १९७८ को प्राइड परेडमा गरेका थिए । नेपालमा पनि सन् २०१९ देखि जुन महिनाको दोस्रो शनिबार प्राइड परेड आयोजना गर्न थालिएको छ । यस वर्ष भने कोभिड महामारीका कारणले भर्चुअल रूपमा प्राइड परेड हुनेवाला छ । यही जुन १२ तारिख सञ्चालन हुने सो प्राइडबारे नेपाल प्राइड परेडको आधिकारिक ट्वीटर अकाउन्ट @PrideParadeNp मार्फत जानकारी पाउन सकिन्छ । नेपालमा जुन महिनामा मात्र नभएर गाईजात्राको दिन पनि प्राइड परेड सञ्चालन हुनेगर्छ ।

कसरी सुरु भयो प्राइड ?

सन् १९६९ को जुन २८ मा संयुक्त राज्य अमेरिकाको न्युयोर्कस्थित स्टोनवाल इन (समयौनिक व्यक्तिहरूको बार)मा समयौनिक व्यक्तिहरू रमाइलो गरिरहेका थिए । सदाका झैँ त्यसदिन पनि प्रहरी उनीहरूलाई दुःख दिने र धरपकड गर्ने उद्देश्यले त्यहाँ पुग्यो । तर, त्यो दिन एउटा फरक घटना भयो, उनीहरूले आत्मरक्षाका लागि प्रहरीविरुद्ध बल प्रयोग गरे । वर्षौंअघिदेखि यौन अभिमुखीकरण र लैङ्गिक पहिचानकै आधारमा राज्यद्वारा संस्थागत रूपमा उत्पीडन र दमन गरिएका उनीहरू अन्ततः त्यसविरुद्ध उभिए । हिंसाको जवाफ हिंसाबाटै दिए । प्रहरी र उनीहरूबीचको झडप कैयौँदिनसम्म चल्यो । आफ्नो परिचय र स्वतन्त्रताको रक्षाका लागि भएको त्यस लडाइँ क्वयेर समुदायको अधिकार स्थापनाको बलियो आधार बन्न पुग्यो । गौरवको यस इतिहास बोकेको स्टोनवाललाई सन् २०१६ मा अमेरिकी सरकारले राष्ट्रिय सम्पदा सूचीमा सूचीकृत गरेको छ ।

यही घटनाको सम्झनामा सन् १९७० मा पहिलो प्राइड परेड (गौरवयात्रा) आयोजना भयो र त्यसपछि ग्रेगोरियन पात्रोको जुन महिनामा हरेक वर्ष विश्वभरि प्राइड मन्थ (गौरवमास) मनाउने गरिन्छ । त्यस घटनापछि पारलैङ्गिक महिलाहरू मार्सा जोनसन र सिल्भिया रिभेरालगायतको नेतृत्वमा सञ्चालन भएको अस्तित्वको संघर्षपूर्ण र कठिन लडाइँ आजसम्म जारी नै छ । सन् १९७० को पहिलो प्राइड परेड संयोजनमा महत्त्वपूर्ण भूमिका खेल्ने द्वियौनिक अधिकारकर्मी ब्रेन्डा होवार्डलाई 'मदर अफ प्राइड' (प्राइडको जननी) मानिन्छ ।

प्राइड किन मनाइन्छ ?

माथि भनिएको ऐतिहासिक घटना प्राइड मन्थको उद्गम हो र आज प्राइड मनाउने धेरै आयामहरू थपिएका पनि छन् । स्वस्वीकार्यतालाई प्रमुख मानेर आजसम्मका प्राप्त उपलब्धि र सुनिश्चित भएका कानुनी अधिकारहरूलाई सम्मान गर्दै समानता र समताको लडाइँमा अझै तय गर्नुपर्ने बाटोहरू समीक्षा गर्ने उपयुक्त अवसर प्राइडले दिने गरेको छ । सन् १९५० को दशकमा मनोवैज्ञानिक अध्ययनहरूमा समायौनिकतालाई मानसिक रोगको रूपमा हेरिन्थ्यो । एक्काइसौँ शताब्दीसम्म आइपुग्दा पनि राज्यले र प्रहरीले यौनिक तथा लैङ्गिक सीमान्तकृतलाई हिंसा र उत्पीडन गरिरहन्थ्यो, कतिपय स्थानमा अझै गरिरहेको छ । त्याचलैङ्गिक विषमयौनिक व्यक्ति नहुनुलाई 'लज्जित हुनुपर्ने' अवस्थाका रूपमा लिने गरिन्थ्यो । त्यसकै विरुद्धमा क्रान्तिस्वरूप यौनिक तथा लैङ्गिक सीमान्तकृत (क्वयेर व्यक्तिहरू) द्वारा आफ्नो यौनिक र लैङ्गिक पहिचान लज्जाको नभई गौरवको विषय हो भनेर त्यस पहिचानमा गौरव गर्ने अवधारणामा प्राइडको विकास भएको छ ।

प्राइड आन्दोलनले क्वयेर व्यक्तिहरूको आफ्नो पहिचानमा गर्व गरेर बाँच्न पाउने स्वतन्त्रताको वकालत गर्छ र दशकौँ अघिदेखि आफ्नो पहिचान र अधिकार स्थापनाको लागि गरेको लडाइँप्रति गौरव गर्दै सामाजिक, राजनीतिक सर्वस्वीकार्यताको आवाज पनि उठाउँछ । प्राइड यसरी मनाउने भन्ने कठोर नियम कतै नभए पनि प्राप्त उपलब्धिलाई उत्सवका रूपमा लिँदै त्यसक्रममा योगदान दिने योद्धाहरूप्रति गर्व गर्नु नै यसको उद्देश्य देखिन्छ । यस उत्सवमा क्वयेर समुदायका व्यक्तिले सुरक्षित र सम्मिलित महसुस गर्नेगरी आफ्नो चाडको रूपमा मनाउने गर्छन् ।

गैर-क्वयेरले कसरी साथ दिने ?

प्राइड मूलतः क्वयेर व्यक्तिहरूको उत्सव भए पनि त्याचलैङ्गिक विषमयौनिक (गैर-क्वयेर) व्यक्तिहरूले यसमा एलाइ (साथी) को रूपमा ऐक्यबद्धता जनाउन सकिन्छ । यस उत्सवमा एलाइ भएर साथ दिइरहँदा भुल्नै नहुने महत्त्वपूर्ण कुराचाहिँ यो उत्सव हाम्रो होइन, यो क्वयेर व्यक्तिहरूको उत्सव हो र यसमा हामीले हस्तक्षेप गर्नुहुँदैन । यस उत्सवमा हाम्रो विचार चाहिँदैन, क्वयेर समुदायमा पनि विचारकहरू हुन्छन् । यसमा हाम्रो जजमेन्ट र निर्णय चाहिँदैन । हामीले केवल साथ दिने हो । एलाइको रूपमा यस उत्सवमा समर्थन गर्ने, अवलोकन गर्ने, क्वयेर व्यक्तिहरूको कुरा सुन्ने र क्वयेर व्यक्तिहरूसँग सम्बन्धित विषय वा लैङ्गिक र यौनिक पहिचानको समग्र अध्ययनबारे शिक्षा लिने मात्र हाम्रो काम हो ।

हामीले एलाइ भइरहँदा हामी उभिएको ठाउँमा नभई क्वयेर व्यक्तिहरू भएको ठाउँमा उभिएर सम्मान कायम गर्दै उनीहरूको कुरा सुन्नुपर्छ । यसक्रममा कुनै प्रकारको जजमेन्ट नगर्ने अठोट लिएर शिक्षा आर्जन गर्न उत्सुक भए मात्र राम्रो एलाइ बन्न सक्छौँ । यौन अभिमुखीकरण, लैङ्गिक पहिचान र यौन विशेषताबारे क्वयेर युथ ग्रुप र क्याम्पेन फर चेन्जद्वारा प्रकाशन गरिएको नेपाली भाषाको किताब पनि इन्टरनेटमा उपलब्ध छ, जसबाट त्यस विषयसँग सम्बन्धित आधारभूत अवधारणा विस्तृतमा बुझ्न सकिन्छ ।

एलाइ बन्नका लागि सर्वप्रथम लैङ्गिकता र यौनिकताबारे सही बुझाइ हुन आवश्यक छ । यसका लागि माथि उल्लेख गरेको किताबले धेरै सहयोग गर्नेछ । हामीले यौनिकता र लैङ्गिकतासँग सम्बन्धित शब्दहरू तिनीहरूको पृष्ठभूमि र सन्दर्भ नै नबुझी प्रयोग गरिरहेका हुन्छौँ । जस्ताे, 'समलिङ्गी व्यक्ति' भन्ने शब्द जुन सामान्यतः 'गे पर्सन' अर्थात् आफ्नै लैङ्गिक पहिचानको व्यक्तिसँग यौनाकर्षण हुने व्यक्तिलाई बुझाउन प्रयोग गरिन्छ तर त्यो गलत हो । त्यसको स्थानमा सही शब्द 'समयौनिक व्यक्ति' हुन्छ । किनकि, यो लैङ्गिक पहिचान नभएर यौन अभिमुखीकरण हो । यस्तै क्वयेर व्यक्तिहरू सबैलाई 'अन्य' भनेर एउटै डालोमा हालेर बुझ्ने चलन पनि एकदमै गलत छ । लैङ्गिक पहिचान र यौन अभिमुखीकरणकाे फरक नै नबुझी हाम्रा राज्यका निकायहरूले गर्ने परिभाषा पनि समस्याग्रस्त नै हुने गर्छन् । यस्तै 'लैङ्गिक अल्पसङ्ख्यक' भन्ने शब्द पनि गलत रहेको क्वयेर समुदायका व्यक्तिहरू बताउँछन् । पहिलो त अल्पसङ्ख्यक भन्नका लागि क्वयेर समुदायका व्यक्तिहरूको सङ्ख्याको गणना आजसम्म गरिएकै छैन । दोश्रोचाहिँ अल्पसङ्ख्यक भनेर सङ्ख्याका आधारमा परिचय दिएर उनीहरूको अधिकार र आवाजलाई खुम्च्याउने खतरा पनि रहन्छ । त्यसको सट्टामा 'यौनिक तथा लैङ्गिक सीमान्तकृत' शब्द प्रयोग गर्न सकिन्छ । तसर्थ एलाइमा सही शब्दहरूको प्रयोग र विषयको ज्ञान अनिवार्य हुनैपर्छ ।

एलाइले प्राइडलाई आफ्नो विचार सुनाउने मञ्चका रूपमा लिनुहुँदैन । क्वयेर समुदायका व्यक्तिको आवाजलाई नै प्रसारण गर्नचाहिँ सकिन्छ । अनुमानका भरमा क्वयेर व्यक्तिहरूका लागि वकालत गर्नुको सट्टा वास्तवमा उनीहरू के चाहन्छन्, उनीहरूबाटै व्यक्त गर्न सहयोग गर्नुपर्छ । पारलैङ्गिक व्यक्ति, गैरद्वयसाङ्खिक (नन् बाइनरी) व्यक्तिहरूलाई साथ र समर्थन दिनका लागि आफ्नो परिचयसँगै आफ्नो प्रोनाउन पनि संलग्न गर्नुपर्छ । यसले उनीहरूको स्वीकार्यता र मनोबल वृद्धिमा सहयोग पुग्छ ।

यौनिक अभिमुखीकरण वा लैङ्गिक पहिचानविरुद्धका शब्दहरूको प्रयोग गर्नुहुँदैन । टेलिभिजनमा देखेको आधारमा वा कतै सुनेको आधारमा निश्चित लैङ्गिक पहिचान वा यौनिक अभिमुखीकरणका व्यक्तिचाहिँ यस्तै हुनुपर्छ भनेर स्टेरिओटाइपमा भर पर्नु पनि ठूलो गल्ती हुन जान्छ । एलाइ भएर साथ दिन्छु भनिरहँदा क्वयेर व्यक्ति हामीसँग सहज नै महसुस गर्छ भन्ने हुँदैन । प्राइडको मर्म नै क्वयेर व्यक्तिहरूको उत्सव र उनीहरूको लागि सुरक्षित स्पेस (सेफ स्पेस) निर्माण गर्नु भएका कारणले हाम्रो एलाइसिपले कसैलाई असहज महसुस भएमा माफी माग्दै पछि हट्नुपर्छ । एलाइ भएकै आधारमा कुनै क्वयेर व्यक्तिलाई यौनिक अभिमुखीकरण तथा लैङ्गिक पहिचानसँग सम्बन्धित अन्तरङ्ग प्रश्नहरू सोधेर दुःख दिने कार्य एलाइसिप नभई हिंसा हुन जान्छ ।

परिवर्तन र अधिकार स्थापनाको लडाइँमा सिक्नु अथवा शिक्षा आर्जन गर्नु जति महत्त्वपूर्ण हुन्छ, पहिल्यै सिकेका गलत कुराहरू बिर्सनु त्योभन्दा बढी महत्त्वपूर्ण हुन्छ । विषमयौनिक (हेटेरोसेक्सुअल) र त्याचलैङ्गिक (सिसजेन्डर) हुनुचाहिँ मूलधार हो, 'सामान्य' हो अरू 'असामान्य' हुन् भन्ने मानेर हामी जसरी हुर्केका छौँ, यस सोचलाई त्याग्न एकदमै जरुरी छ । लैङ्गिकता र यौन पहिचानका सन्दर्भमा कोही पनि मूलधार वा उत्कृष्ट भन्ने हुँदैन । विविधतालाई स्वीकार्दै द्वसाङ्खिक परिभाषामा संकुचित नभई अघि बढ्नुपर्छ ।

क्वयेर व्यक्तिहरूको जीवनमा 'कमिङ आउट अफ दि क्लोजेट' अर्थात् आफ्नो पहिचान सार्वजनिक गर्ने कार्य पनि अत्यन्तै महत्त्वपूर्ण हुन्छ । रूढीवादी समाज र पुरातन सोचका बीचमा क्वयेरविरोधी भावनाका मानिसहरू माझ आफ्नो पहिचान सार्वजनिक गर्नु अत्यन्तै कठिन काम हो । आफ्नो लैङ्गिक, यौनिक पहिचान स्वीकृत नहुने र तिरस्कृत हुनुपर्ने डरले कैयौँ क्वयेर व्यक्तिहरू जीवन नै त्याग्न पुग्छन् । कैयौँ महिलाहरू आफ्नो परिवारले बिहे गरिदिएको 'लोग्ने'लाई यौन सन्तुष्टि दिन नसक्दा र आफैँ पनि सन्तुष्ट हुन नसक्दा जीवनको प्रत्येक पलमा पीडित भइरहेका हुन्छन् । करोडौँ मानिसहरू यस्तै घटनाका कारण मानसिक तनाव र रोगले ग्रसित हुन्छन् । तसर्थ, क्वयेर व्यक्तिहरूले आफ्नो पहिचानलाई व्यक्त गर्ने कुरा नितान्त उनीहरूको व्यक्तिगत छनौटको कुरा हो, त्यसमा हामीले हस्तक्षेप गर्नुहुँदैन ।

यसका साथै, सीमित व्यक्तिहरू माझ अभिव्यक्त भएको कसैको लैङ्गिक, यौनिक पहिचान उसको अनुमतिबेगर सार्वजनिक गर्नुहुँदैन । बरू स्वीकार्यता र दृष्यताको आन्दोलनमा उनीहरूलाई सुरक्षित महसुस गराउने समाज निर्माण गर्नचाहिँ सबैको ठूलो भूमिका हुन्छ । त्यसतर्फ ध्यान दिन आवश्यक छ ।

दृष्यता बढेसँगै स्वीकार्यता पनि बढेको परिवेश हामी देख्न सक्छौँ । हाम्रै वरिपरि, हाम्रै परिवारमा, कार्यालयमा, स्कुलमा क्वयेर व्यक्तिहरू छन् र उनीहरू पनि हामीजस्तै एकप्रकारका लैङ्गिक, यौनिक पहिचान भएका व्यक्तिहरू हुन्, उनीहरूले पनि सबैले जस्तो सम्मानपूर्वक बाँच्न पाउनुपर्छ भन्ने कुरा बुझाउनका लागि दृष्यता बढाउन आवश्यक हुन्छ । त्यसका लागि हामी एलाइ हौँ भनेर सार्वजनिक रूपमा घोषणा गर्दा केही सकारात्मक प्रभाव पर्न सक्छ । क्वयेर व्यक्तिहरूले आफ्नो वरिपरि सेफ स्पेस महसुस गर्ने वातावरण बन्न सक्छ । यसरी आफ्नो प्रोनाउनसहितको परिचय दिँदै प्राइड कार्यक्रमहरूमा एलाइको रूपमा संलग्न भएर हामीले यस आन्दोलनमा साथ दिन सक्छौँ । हामीले हाम्रो एलाइसिप यही एक महिनामात्र देखाउनेचाहिँ हैन । वर्षैभरि र जीवनभरि नै एलाइ भएर क्वयेर व्यक्तिहरूका लागि सुरक्षित समाज निर्माणमा लाग्नुपर्छ ।

पर्फरमेटिभ एलाइसिप नगरौँ

सीमान्तकृतहरूको अधिकार स्थापना र रक्षाको आन्दोलनमा अन्य वर्ग र समुदायको सहभागिताको विषयलाई लिएर 'पर्फरमेटिभ एलाइसिप' नामक शब्दावली विकास भएको छ । जब सम्बन्धित समुदायबाहेकका मानिसहरूको 'साथ' र 'सहयोग' सम्बन्धित आन्दोलनमा साथ दिने र केही वस्तुगत परिवर्तन ल्याउनेभन्दा ज्यादा 'मैले साथ दिएको छु' भनेर आफ्नै हितका लागि आफ्नो सहयोगको प्रयोग गर्नतर्फ केन्द्रित हुन्छ, त्यसलाई 'पर्फरमेटिभ एलाइसिप' भन्ने गरिन्छ । पोलिटिकल करेक्ट हुनकै लागि र हो मा हो मिलाउनकै लागि आन्दोलनमा तात्विक प्रभाव नपार्ने गरी आफूलाई 'राम्रो मान्छे' वा 'राम्रो संस्था' प्रमाणित गर्नकै लागि एलाइसिप देखाउने कार्यले एक त आफ्नो समय र ऊर्जा नाश हुन्छ, दोश्रो त्यो सम्बन्धित समुदायका मानिसहरूप्रतिको धोका हो र त्यसले अधिकार प्राप्तिमा अझै बाधा पुग्ने सिमान्तकृत मानिसकै भनाइहरू सुनिन्छन् । त्यसैले, क्वयेर आन्दोलनमा वा प्राइड उत्सवमा सपोर्टिभ (सहयोगी) एलाइसिप गरौँ, पर्फरमेटिभ एलाइसिप नगरौँ ।

इन्द्रेणी पुँजीवादको बहस

प्राइड मन्थलाई लक्षित गरेर गुगलले डुडलहरू तयार गरेको छ । फेसबुकमा विभिन्न प्रोफाइल फ्रेमहरू र प्राइड लोगोहरू देख्न सकिन्छ । विभिन्न व्यापारिक इन्टरप्राइजेजहरूले आफ्नो वेबसाइटमा वा पसलहरूमा नै प्राइड फ्ल्याग अर्थात् इन्द्रेणी झण्डा सजाएर प्राइड मन्थप्रति आफ्नो बलियो साथ रहेको दाबी प्रस्तुत गरिरहन्छन् । यस्ता क्रियाकलापहरूलाई लिएर आजकल नयाँ शब्दावली विकास भएको छ- रेन्बो क्यापिटलिजम, अर्थात् इन्द्रेणी पुँजीवाद ! इन्द्रेणी पुँजीवादका बारेमा सामान्यतः क्वयेर समुदायका व्यक्तिहरूको दुईथरी धारणा पाउन सकिन्छ ।

पहिलो ती व्यापारिक प्रतिष्ठानहरूले क्वयेर व्यक्तिहरूको अस्तित्वलाई प्रयोग गरेर, उनीहरूको भावनालाई प्रयोग गरेर नितान्त आफ्नो फाइदाका लागि, क्वयेर आन्दोलनमा कुनै साथ र सहयोग नगरी पुँजीवादको भद्दा स्वरूप मात्र प्रस्तुत गरेको कतिपयले बताउँछन् । अर्कोतर्फ कम्तीमा ती व्यापारिक प्रतिष्ठानले स्वीकार्यतालाई सहयोग पुर्‍याएको धारणा भेट्न सकिन्छ । क्वयेर व्यक्ति हुनु पनि सामान्य नै हो र क्वयेर व्यक्तिहरूलाई हामी खुसीसाथ हाम्रो व्यवसायमा स्वागत गर्छौँ भनेर उद्घोष गर्नु आफैँमा सकारात्मक रहेको कतिपयको बुझाइ छ । तथापि इन्द्रेणी पुँजीवादलाई सुधार गर्न भने सकिन्छ ।

झण्डा र लोगो प्रदर्शन गरेर आफ्नो व्यापार बढाउन मात्र नभई समावेशी कार्यस्थल निर्माण गर्न उद्योग र व्यापारिक संस्थाहरूले ध्यान दिनुपर्छ । सबै संस्थाहरूले विभिन्न तहमा क्वयेर समुदायका व्यक्तिहरूलाई बिना कुनै विभेद र भेदभाव काममा राख्ने वातावरण सिर्जना गर्नुपर्छ । संयुक्त राज्य अमेरिकाको सर्वोच्च अदालतले गतवर्षको प्राइड मन्थ अर्थात् जुन महिनामा बोस्टकविरुद्ध क्लेटन काउन्टी जर्जियाको मुद्दामा कार्यस्थलमा हुने भेदभावविरुद्ध ऐतिहासिक फैसला गरेको छ ।

सन् १९६४ को सिभिल राइट्ससम्बन्धी कानुनले लिङ्ग, जात, वर्ण, धर्म, उत्पति र राष्ट्रियताको आधारमा मात्र विभेद गर्न रोक लगाएको भन्ने तर्क गरेर क्वयेर व्यक्तिहरूमाथि पटकपटक कार्यस्थलमा दुर्व्यवहार भएपछि अदालतले त्यस कानुनले यौनिकता र लैङ्गिक पहिचानलाई पनि समेट्ने र यी दुईको आधारमा पनि भेदभाव गर्न नपाइने फैसला गरेको हो ।

यस्तै लैङ्गिकता र यौनिकतासम्बन्धमा चेतना अभिवृद्धि गर्ने, शिक्षा प्रदान गर्ने, क्वयेर व्यक्तिहरूका लागि सुरक्षित समाज निर्माण गर्नेलगायतका सामाजिक कार्यक्रमहरू आयोजना गरेर वा तिनमा संलग्न भएर पुँजीपतिहरूले वास्तविक सहयोग गर्न सक्छन् । त्यसका साथै क्वयेर व्यक्तिहरूको उद्यमसँग साझेदारी, सहकार्य गरेर वस्तुगत परिवर्तन ल्याउनतर्फ योगदान दिन सक्छन् । नत्र एक महिनाका लागि झण्डा टाँसेर आफ्नो व्यापार बढाउने उद्देश्य मात्र राख्नुचाहिँ इन्द्रेणी पुँजीवाद नै भएको र यसले क्वयेर आन्दोलनमा खासै सहयोग नगर्ने तर्क धेरै क्वयेर व्यक्तिहरूले गर्ने गर्छन् ।

अन्त्यमा,
प्राइड मन्थ क्वयेर व्यक्तिहरूको आफ्नो पहिचानको उत्सव हो । त्योसँगै निर्भयता, क्रान्ति र अग्रगमनको उत्सव पनि हो । सुरक्षा र न्यायको उत्सव हो । स्वस्वीकार्यताको उत्सव हो । स्टोनवालदेखि आजसम्म आइपुग्दा निकै परिवर्तन भइसकेको छ तर समतापूर्ण र न्यायपूर्ण सुरक्षित समाज निर्माण गर्न अझै लामो बाटो बाँकी छ । यस पहिचान र अधिकारको लडाइँमा ऐक्यबद्धता छ, सधैँ रहनेछ ।

(यस लेख तयार पार्न क्वयेर युथ ग्रुप र क्याम्पेन फर चेन्जका प्रकाशनहरूले धेरै सहयोग गरेका छन् । क्वयेर अधिकारकर्मी व्यक्तिहरूका विभिन्न लेख र भिडियोहरूबाट पनि सहयोग लिएको छु । तिनका साथै मसँग व्यक्तिगत रूपमा कुरा गरेर आफ्नो अनुभव र विचार सुनाउने साथीहरूप्रति अत्यन्तै आभारी छु ।)

प्रकाशित मिति: आइतबार, जेठ २३, २०७८ ११:०४