८६ वर्षीया आमा कोरोना जितेर घर फर्केपछि भव्य स्वागत, 'आत्मबल र स्नेह नै ओखती' (भिडियाे)

८६ वर्षीया आमा कोरोना जितेर घर फर्केपछि भव्य स्वागत, 'आत्मबल र स्नेह नै ओखती' (भिडियाे)

नातिनीबुहारी आस्थासँग काेराेना निकाे भएकाे खुसी साट्दै ८६ वर्षीया लालकुमारी विष्ट ।

A+ A A-

‘कोरोना जित्न मसँग एउटै अस्त्र थियो– आत्मबल’, नेपालगञ्ज– ८ की ८६ वर्षीया लालकुमारी विष्टले सुनाइन्, ‘अनि मलाई कोभिड भएको महसुस हुनै नदिने मेरा सन्तान त ओखतीसरह भई नै हाले ।’

आफ्नी नातिनीबुहारी आस्थालाई साथमा राखेर नेपालगञ्जस्थित घरबाट 'जूम' संवादमा उनले १६ दिन अस्पताल बसेर फर्किँदासम्मको अनुभव सुनाइन् ।

‘ती दिन निकै कष्टपूर्ण थिए । आफ्नै शरीरभित्र सास लिन मैले खुबै संघर्ष गर्नुपर्‍यो’, उनी भन्छिन्, ‘तर, मेरा सन्तानले मलाई कोरोना संक्रमितजस्तो व्यवहार नै गरेनन्, जुन मेरा लागि गतिलो ओखती साबित भयो ।’

उनका अनुसार घरमा सबैभन्दा पहिला कान्छो छोराको छोरालाई कोरोनाका लक्षणहरू देखिए । अनि एकपछि अर्को गर्दै परिवारका अन्य सदस्य पनि बिरामी हुन थाले ।

लालकुमारी पनि थला परिन् । छोराहरूले उनलाई नेपालगञ्ज नर्सिङ होममा लगेर राखे । उनी पहिलेदेखि नै श्वासप्रश्वासकी बिरामी हुन् । कोरोना परीक्षण गराउँदा ३ वैशाखमा रिपोर्ट पोजिटिभ आएपछि उनलाई नेपालगञ्जको युनाइटेड हस्पिटलमा सारियो । उनी मात्र होइन, परिवारका १२ जनामा कोरोना संक्रमण पुष्टि भयो । तीमध्ये ५ जना अस्पताल भर्ना गर्नुपर्ने गरी बिरामी भएका थिए ।

‘मेरा छोरानाती त्यही (युनाइटेड हस्पिटल)मै भर्ना भएका रहेछन्’, लालकुमारीले शिलापत्रसँग भनिन्, ‘झन् चिन्ता लिन्छु भनेर होला मलाईचाहिँ केही थाहै दिएनन् ।’

अस्पताल शय्यामा आफू छाती दुखेर, सास फर्न गाह्रो भएर छट्पटाउनुपरेको लालकुमारीले बताइन् । तर, आफन्त, डाक्टर, नर्सको हौसला उनका लागि औषधि बन्यो । उनकी नातिनीबुहारी आस्था भन्छिन्, ‘आमाको स्थिति यतिसम्म जटिल भएको थियो, कहिलेकाहीँ त हामीलाई लाग्थ्यो– सायद उहाँ अन्तिम सास लिँदै हुनुहुन्छ । तर, हामी करिबकरिब निराश हुँदा उहाँ डगमगाउनुभएन ।’

लालकुमारी आत्मबल नै सबैभन्दा ठूलो ओखती भएको बताउँछिन् । ‘सबैतिर डरैडर थियो । बुढाबुढी त बाँच्दैनन् नै भन्थे । त्यसमाथि म धेरै रोगसँग जुधिरहेकी मान्छे । तर, मैले आत्मबल मर्न दिइनँ । ममा हिम्मत टिकाइराख्न डाक्टर, नर्स अनि मेरा नातीनातिना, छोराछोरी र बुहारीले सहयोग गरे ।’

आफूसँगै परिवारका सबै सदस्य निको हुनुलाई उनी ठूलो जित मान्छिन् । अहिले उनलाई नातीनातिनाले सय वर्षबढी बाँच्नुहुन्छ भन्छन् । उनी प्रफुल्ल छिन् ।

अस्था आफैं नर्स हुन् । उनी भन्छिन्, ‘संसारमा सबैभन्दा ठूलो औषधि नै आत्मबल हो । प्रेम दिएर कुनै पनि बिरामीको हौसला बढाउन सकिन्छ । हामीले त्यसै गर्‍यौँ ।’

लालकुमारी पनि अहिलेका लागि कोरोनाको औषधि स्वयं संक्रमित र तिनका आफन्तको प्रेमिल व्यवहारलाई नै ठान्छिन् । ‘आशा भयो भने थोरै बढी बाँच्न सकिने रहेछ’, उनले भनिन्, ‘र, त्यो आसा जगाउने काम परिवार र आफन्तको हो ।’

खानपानमा राम्रोसँग ध्यान दिए काेराेनापछि शारीरिक कमजोरी हट्दै जाने उनको अनुभव छ । अहिले उनीहरू परिवारमा हाँसीखुसी बसेका छन् । पहिलेभन्दा बढी सावधानी अपनाउन थालेका छन् । फोनमा कुरागर्दा उनी आफन्तलाई सकेसम्म सतर्क रहन सुझाउँछिन् । ‘तर, कोरोना लागिहाल्यो भने धेरै आत्तिन हुँदैन । लागी नै सकेपछि अब हौसला बढाउने हो । यसमा बिरामीलाई परिवार र आफन्तले सघाउनुपर्छ । मैले थाहा पाएको कोरोनाको औषधि यही हो’, लालकुमारी ८४ पूजाकाे तयारीमा छिन् ।

हेर्नुहोस् भिडियोः