विचार दुबो हो,मर्दैन

A+ A A-

बिहानै उठ्नुहुन्छ ठीक समयमा
गर्नुहुन्छ नियमित कर्म
र थाल्नुहुन्छ प्राणायाम, योगासन

सुखासनमा बसेर कल्पनुहुन्छ
समाजवाद उन्मुख देशमा
केही 'सामान्य गडबडी' बाहेक
सबैथोक अच्छा चलिरहेको छ
आइपरेको छैन अहिलेसम्म कुनै त्यस्तो ठूलो अनिष्ट !

यो महामारी, यो भोकमरी
आखिर एउटा प्रोपाेगण्डा न हो !…अच्छा !

यो सत्तापलटको खेल
यो समीकरण र मेल
जे भयो, ठीकै नै भयो...अच्छा !

त्यसपछि पिउनुहन्छ एक ग्लास ग्रीन टी
र बाल्काेनीमा बसेर पल्टाउनुहुन्छ एकैछिन अखबार

यतिन्जेलसम्म तपाईंको मुड विल्कुलै ठीकठाक छ

जब देखिन्छ अखबारको पहिलो पन्नामा
बलात्कारपछि मारिएकी कुनै बालिकाको ब्यानर न्युज
बिस्तारै फर्फराउन थाल्छ तपाईंको दाहिने कन्चट
'बिहानबिहानै
यस्तो 'नेगेटिभ' समाचारसँग आँखा जुध्नुपर्ने ?'

एक खेप दह्रो मुर्मुरिनुहुन्छ सम्पादकसँग
जस्तो कि
यो रुटिन नै हो हरेक दिनको
र सम्पादक पनि हरेक बिहान तपाईंको मुड बिगार्न प्रतिवद्धै भएको छ भन्ने मान्नुस् !

ब्यानर न्युजकै दायाँ छेउमा देख्नुहुन्छ
ग्याङ रेपको फलोअप खबर
झोँक चल्छ तपाईंलाई
अरे ! पहिलो पन्नामै त छाप्नु नि अलि पढ्नलायक कुरा !

त्यसको ठीक मुन्तिर देखिन्छ
पहिरोले पुरिएका बस्तीहरूको नालीबेली
अब
दगुर्न थाल्छन् तपाईंको गिदीमा
ओरिगाँठे कीराका सयसय खुट्टा एकैपल्ट !

कत्ति नकारात्मक ऊर्जा, हैट !

दोस्रो,तेस्रो,चौथो, पाचौँ
पल्टाउँदै जानुहुन्छ अखबारका पृष्ठ

उही कुलमान
उही गोविन्द केसी
र उही माइतीघर मण्डला !

किन यतिविधी उफ्रेका हँ यी सलहजस्ता मान्छे ?
बेवकुफहरू !

यिनलाई छैन कत्ति पनि थाहा
कि व्यवस्था भन्ने जिनिस केके मिलेर बनेको हुन्छ ?
को को मिलेर बनेको हुन्छ ?

यहाँ अमूर्त जनताभन्दा पहिले र अनिवार्य रूपमा
सरकारलाई चाहिन्छ ठेकेदार र व्यापारी
यिनैको भरले जोड्नु छ
केही वर्षमै आइहाल्ने चुनाव खर्च
यिनैका भरोसाले जोगाड गर्नु छ
यत्रो सेनामेना पाल्ने स्रोत ।

उज्यालोबारे चिन्तन गर्न पनि
चाहिन्छ अलि बढी अँध्यारोको साम्राज्य
खोइ कुरा बुझेको ?

मनैमन भुतभुताउनुहुन्छ
किन चाहिएको यो राइँदाइँ व्यवस्थाको
मेरुदण्ड भाँच्न उद्यत
उही कुलमान फेरिफेरि ?

अँ, किन बस्छ त्यो डाक्टर पटकपटक अनसन ?

के सावित गर्न चाहन्छ त्यो ?
के एक्लो डाक्टर यो सत्ताभन्दा बलियो हुन सक्छ ?
के जाबो एक्लो मान्छेले व्यवस्थाको पिलर भत्काइदिन सक्छ ?
हा हा.... पागल !

अखबार पढ्ने आदत पुरानै हो तपाईंको
उहिलेउहिले तपाईं भयंकर फ्यान हुनुहुन्थ्यो
यस्तै अखबार चलाउने कुनै सम्पादकको
जसले लेखेथ्यो किताब, 'अल अमेरियाको चिहान'
पढ्नुभएथ्यो त्यसभित्र,'विचार दुबो हो, कहिल्यै मर्दैन !'

पल्टाउँदै जाँदा जब ठोक्किन्छ विचार पृष्ठमा नजर
भाउन्न हुन्छ तपाईंलाई
यी अक्षर हुन् कि दिमाग चिर्ने आरा हुन् ?
यी कसले कहाँबाट चलाएका 'मिसन' हुन् ?
औडाहा छुट्छ,
पसिना चिट्किन्छ !

सोच्नुहुन्छ,यी कसले खरिदेर पठाएका
'इन्टेलेक्चुअल टेरोरिस्ट' हुन् ?
जो भन्छन्- जनतन्त्रको अन्तिम ठूलो धक्का त बाँकी नै छ अझै
मान्छेको मान्छे बन्ने लडाइँ त सकिएको छैन अझै !

मृतप्राय: आँखा गाडेर हेर्नुहुन्छ अखबारमा
मक्किइसकेको हातले पहिल्याउनुहुन्छ मसिना अक्षर
एक/एक शब्द एक /क अक्षौहिणी सेनाजसरी
देख्नुहुन्छ आफूतिरै ताकेर आइरहेका !

र थोत्रो दिमागमा जोर पर्नेगरी बर्बराउनुहुन्छ-
साला छौँडाहरू…!

आक्… थु !

एकाएक मन लाग्छ थुक्न
आफैँलाई गिज्याइरहेको
भयंकर ब्यंग्यजस्तो
उही 'विचार' नामको चिजमाथि
जुन
असंख्य पल्ट भट्याउनुहुन्थ्यो कुनै बेला-

'विचार दुबो हो, मर्दैन !'
'विचार दुबो हो, मर्दैन !'

प्रकाशित मिति: शुक्रबार, कात्तिक २८, २०७७ ०९:२०