कपाल : ट्रम्पकाे, बाेरिस जाेन्सनकाे, अनि मेराे

A+ A A-

अनुहार बान्की परेको, सुटटाइ चिटिक्क ।

अघिपछि रक्षक र भक्त टाइपका जनको सानो लर्को । माझमा नेता टाइपका यी मनुवा ।

बिजुली पर्दामा पहिलो पटक यिनलाई देख्दा मेरो मनमा झ्याट्ट फुरेको भाव थियो— अहो ! कति व्यस्त मान्छे ! कपाल कोर्न पनि भ्याएनछन् !

हेर–हेर कपालको ताल ! जुरेली चरीको भिजेको सिउरजस्तो छ कपाल । असरल्ल, अस्तव्यस्त, छरपस्ट ।

अर्को पटक देख्दा पनि कपाल त उस्तै पो छ बा ! असरल्ल, अस्तव्यस्त, छरपस्ट ।

मेरो नाखुस मनले भन्यो— अरे, अल्छीतिघ्रे, लापर्बाह ! कत्ति न व्यस्त छुझैँ गरी कपालधरि नकोर्ने ?

इथर तरङ्गमा कान थापेर कुरो बुझ्दा त गाँठ्ठे, कपालवाले यी मनुवा त भूपू ब्रिटिश साम्राज्यको लण्डनका मेयर पो रहेछन् । नाम रहेछ केजाती बोरिस जोन्सन ।

ब्रेक्जिटको हङ्गामा उठेको बबण्डर याम थियो त्यो । कत्रा दुःखले कमाएको पैसाले हामी रैथाने ट्याक्स तिर्ने, हाम्रो ट्याक्सले बनेका सुविधा बाहिरियाले क्वाप्प खाइदिने । हामी भित्रिया हेरका हेर्‍यै ! कत्रा दुःखले हामी अवसरको निर्माण गर्ने, बाहिरका भतुवा आएर हाम्रा अवसर झ्वाम् पार्दिने । हामी भित्रिया हेरेका हेर्‍यै ! अत्ति भो, अब हेर्न सकिँदैन । बस्, ब्रेक्जिटको हदै दुःखमय रटना यस्तो थियो । रटना अरुअरु गर्थे, त्यो सुनेर बोरिस सर दङ् पर्थे ।

आयो फेरि पनि उही खत्तम कपालको कुरो । ब्रिटिश बोरिस ब्रोलाई मात्रै के भन्नु ? कपाल त म गोर्खेको पनि खत्तम छ । जति कोरे पनि तह नलाग्ने । स्टाइलवाली किशोरीको नखरे कपालझैँ निधारतिर लुत्रुक्क लत्रिइहाल्ने । तर बोरिस महोदयको र मेरो कपालमा एउटा मौलिक भिन्नता छ । मेरो कपाल कोरेर पनि खत्तम छ, बोरिस ब्रोको कपाल नकोरेर खत्तम छ ।

जब गुह्य कुरो बुझेँ, म तीन छक् परेँ । त्यो त बोरिस सरको कपालको स्टाइल पो रहेछ बा । असरल्ल, अस्तव्यस्त र छरपस्ट स्टाइल ! धइत्, यस्तो पनि स्टाइल ? झीरसरि तीखो प्रश्न मेरा आँखाअगाडि तुन्द्रुङ्ग झुन्डियो । कतै दूर देशबाट आएर एउटा कौवा बिजुलीको लठ्ठामा बस्यो । अतिथि कौवाले आङ्ग्ल भाषामा भन्यो— ‘ध्यानले सुन, गुर्खा ! मान्छेको जस्तो चित्तवृत्ति, कपालको उस्तै स्टाइल ।’ कागको कुरो घत परेन म फिस्स हाँसे ।

तन्नेरी छँदा म नरिवलको तेल लाएर कपाल कोर्थेँ । सिउँदो काडेर चिटिक्क । तेलका कृपाले मेरो कपाल भनेजस्तो गरी तह लाग्थ्यो, चिटिक्क । लगौँटिया यारहरू गिज्याउँथे— वाह, हिरोको स्टाइल ! तेरो कपालले तरुनी पट्याउने भो है ।

नाथे कपालको स्टाइलले तरुनी त के पटिन्थे, तैपनि मित्रहरूका मधुमय कुरा सुनेर म मक्ख पर्थेँ । फेसन बद्लियो र म तेल लाउन छाडेँ । तेलविनाको मेरो कपालले गति छाड्यो । र, भयो यो असरल्ल, अस्तव्यस्त र छरपस्ट । ब्रिटिश बोरिस सरको जस्तै । कोर्नलाई म कपाल दिनमा दशौँ पटक कोर्छु । तर के लाग्छ, कुकुरको जब्बर पुच्छर बाह्र वर्ष ढुङ्ग्रामा हाल, बाङ्गाको बाङ्गै ।

कपाल निधारतिर झुन्डिनु मेरो दुःख र लाचारी हो । कपाल निधारतिर झुन्डिनु बोरिस सरको रहर र शान हो । कल्पनाशील काग भन्छ— ‘सुन, गुर्खा ! ठूलाबडाको हेयर स्टाइल तिनको आन्तरिक व्यक्तित्वको प्रतिविम्ब हो । भित्र जस्तो अस्तव्यस्त, बाहिर त्यस्तै असरल्ल !’ ठूलाबडाको त कुरो यो भो, म भुइँमान्छेको नि ? छाडा कपाल मेरो अन्तहीन दुःख हो ।

कुसमयका कृपाले मेयर बोरिसका तालुमा ढ्याके आलु फल्यो । र, श्रीहजुर ट्याक्क ब्रिटिश प्रधानमन्त्री हुँदा भए । त्यत्रो ठूलो पदमा उक्लेपछि त कपाल मिलाउन थाले कि ? खुल्दुली भरिएका आँखाले पुलुक्क हेरेँ । सम्माननीय बोरिस संसदमा मच्चिई–मच्चिई प्रश्नको उत्तर दिइरा’छन् । कपाल छ उस्तै, जुरेली चरीको भिजेको सिउरजस्तै । असरल्ल, अस्तव्यस्त, छरपस्ट ! मेरोभन्दा कता हो कता खत्तम !

ज्ञानवान् कौवालाई निवेदन गरेँ— ‘सत्य बोल् ब्रिटिश कौवा । बोरिस सरको कपाल निजहजुरको सौन्दर्य चेतको रूप हेर्ने ऐना हो ?’ सदा बाचाल काग अहिले भने मौन रह्यो । ‘मौनम् सम्मति लक्षणम् अर्थात् चुप लाग्नु सहमतिको लक्षण हो । कि कसो कौवाजी ?’ उता काग खित्का छाडेर हाँस्यो, यता म त्यसैत्यसै रनभुल्ल परेँ ।

कुरुप कपालको विकर्षणले मलाई सुन्दर कपालको याद दिलायो । सुन्दर कपालको अर्थात् अम्रिकाने राष्ट्रपति महामहिम डोनाल्ड ट्रम्पको कपालको । ट्रम्पश्रीको कपाल खुबै तालको छ । निधारमाथि गोमन सर्पले फटिक सेतो फँणा फिँजाएजस्तो । न हातले छोए खज्मजिन्छ, न हावाले हल्लाए लत्रिन्छ । कपाल गजप छ बा ! ट्रम्प महोदयको राम्रो भन्नु नै त्यही एउटा कपाल त हो !

प्रकाशित मिति: शनिबार, कात्तिक २२, २०७७ १६:२५