कोरोनाका नाममा नेपालकाे ४५ हजार करोड सिध्याउने खेल

A+ A A-

पृथ्वीमा रहेका सम्पूर्ण मानवको स्वास्थ्यको ठेक्का लिएको विश्व स्वास्थ्य संगठन (डब्लूएचओ) ले फर्मास्युटिकल कम्पनीसँग साँठगाँठ गरी कसरी विश्वलाई दुःख दिइरहेको छ भन्ने आलेख हामीले यसअघि पनि प्रस्तुत गरिसकेका छौँ । यसअघि हामीले अघि सारेका कुरालाई थप प्रष्ट पार्ने उद्देश्यले यो लेख तयार गरेका छौँ ।

यो पनि..

कोरोनाको हाउगुजी देखाएर डब्लूएचओको लकडाउन व्यापार

हाल आएर डब्लूएचओ लक्षणविहीन संक्रमितबाट कोरोना सर्दैन भन्ने आफ्नै भनाइबाट पछि हटेको छ । विभिन्न अध्ययनले २० प्रतिशत व्यक्तिमा लक्षण देखिएका संक्रमितबाट कोरोना संक्रमण फैलिएको कुरा डब्लूएचओले नै स्पष्ट पारेको छ ।

डब्लूएचओको आपतकालीन रोग तथा जुनोसिस युनिटका प्रमुख डा. मारिया भान क्रेकोभले सुरूवाती दिनका आँकडाले संक्रमितमा कुनै लक्षण नदेखिएको, भाइरस एक व्यक्तिबाट अर्कोमा सर्ने देखिएको भए पनि लक्षणविहीन संक्रमितबाट भाइरस नसरेको बताएका छन् । साथै, दैनिक प्रयोगमा आउने फलफूल तथा तरकारीलगायतबाट पनि नसर्ने भन्नु भनेको लकडाउन आतंक कुनै पनि दृष्टिकोणबाट मानवमाथिको अपराध भएको पुष्टि भएको छ ।

यसै सन्दर्भमा, बेलायतलगायत ४ राष्ट्रका सरकारले १९ जनवरी २०२० मा कोरोना महामारीलाई हाई कन्सिक्वयन्स इन्फेक्स डिजिज (एचसीआईडी) घोषणा गर्दै अमेरिकामा करिब २२ लाख र बेलायतमा ५ लाखको मृत्यु हुने अनुमान गरेको थियो तर अहिले बेलायत सरकारले कोरोनाको मृत्युदर एवं एचसीआईडीमा पर्ने कुनै पनि लक्षण नभएको प्रस्ट्याएको छ । विगत ४–६ महिनासम्म पनि वैज्ञानिक रूपमा नटिक्ने कोरोनाको प्रमाणित तथ्यलाई अझै पनि बंग्याएर डर त्रासको खेती गर्नु हाम्रा लागि दुर्भाग्यपूर्ण हो ।

कङ्गोका विश्वविख्यात गाइनोकोलोजिस्ट, सामाजिक अभियन्ता, नोवेल शान्ति पुरस्कार विजेता डा. डेनिस मकवेगेले हालै मात्र कोभिड– १९ सँग लड्ने लोकल टास्क फोर्स प्रमुखको जिम्मेवारीबाट राजीनामा गरेका छन् । कोरोनाको नाममा विश्व आतंक मच्चाएर मानिसहरूको जनधनमाथि खेलवाड गर्ने आतंकवादी क्रियाकलाप देखेर आफू पदमा बस्न नचाहेका उनले बताएका छन् ।

एचआईभीको नाममा यस्तै आतंकले विगत ३५ वर्षयता ४ करोडभन्दा बढी मानिसको ज्यान लिइसकेको यथार्थ हाम्रोसामु छ । जबकि, एचआईभी भाइरसले एड्स नै हुँदैन भन्ने तथ्यको भण्डाफोर भइसकेको छ । यथार्थमा एड्सको औषधिले नै एड्स रोग लाग्दो रहेछ । यसका बाबजुद पनि एड्सका औषधिहरूको व्यापार अनवरत चलिरहेको छ ।

डर फेलाउनेहरूले खर्बौं डलर कमाइसकेको अवस्था छ । मानिस मार्ने खेल चलिरहेकाले पनि यसमा संलग्न सबैलाई कमिसन आइरहेकै छ । यति लामो र डरलाग्दो खेलका बारेमा कसले विरोध गर्ने ?

एचआईभीकै ठ्याक्कै अर्को नाम र खेल कोरोना हो । एचआईभीको सट्टा मात्र कोरोना । अरु सबै रणनीति र सूत्र एउटै हो । कोरोनाको टेस्ट किट त्यही एचआईभी टेस्ट गर्ने किट नै हो । सुरूमा एचआईभीका बिरामीहरूलाई दिइने औषधिहरू नै कोरोना संक्रमितलाई दिइन्थ्यो, यही औषधिको सेवनले धेरैको मृत्यु भएको कुरा बाहिर लिक भएपछि अहिले बन्द गराइएको छ । यो खोजको विषय हुने कि नहुने ?

वास्तवमा, मेडिकल इन्डस्ट्रीको अस्तित्व नै एचआईभी/एड्सको व्यवसायमा आश्रित छ । अमेरिकाजस्तो एक नम्बरमा रहेको अर्थतन्त्रसमेत एड्सको व्यवसायमा निर्भर छ । यो आरोप नभई प्रमाणित तथ्य हो ।

डब्लूएचओको यस किसिमको क्रियाकलापले एचआईभी एड्सदेखि स्वाइनफ्लू हुँदै कोरोनामा गरेको हर्कतलाई पुष्टि गर्दछ । यी र यस्तै खालका शृङ्खलावद्ध षडयन्त्रहरूबाट सफल हुँदै विगत ४० वर्षको एचआईभी/एड्सजस्तो डरलाग्दो खेल हाम्रोसामु छर्लङ्ग छ । साथै, स्वाइनफ्लूदेखि हाल कोभिड–१९ सम्म आइपुग्दा सुरूका दिनदेखि नै टेस्टका नाममा सिफारिस गरिएको त्रुटिपूर्ण टेस्ट किटलाई मान्यता दिइयो ।

विभिन्न किसिमका प्रोटोकलका नाममा लकडाउनजस्ता जघन्य आपराधिक राज्यआतंक गर्न उत्प्रेरित गर्दै सन्त्रास फैलाइयो । डरको व्यापार गरी भ्याक्सीन र टेस्ट किटलगायत अन्य एलोपेथिक औषधि र सामग्री जबर्जस्ती ढंगले लागू गराइएको छ । यसले नै डब्लूएचओको विश्वसनीयतामाथि गम्भीर प्रश्न खडा भएको हो ।

संसारभर डब्लूएचओको प्रोटोकललाई लत्याएर कोभिड–१९ को संत्रासबाट सजिलै पार पाएका केही राष्ट्र :

१. मडगस्करका राष्ट्रपति एन्ड्री रजोएलिनाले कोभिड अर्गानिक्स (सीओभी) लञ्च गर्दै यसले सजिलै कोभिड–१९ लाई निको पार्छ भनी फ्रान्सको टेलिभिजन ‘फ्रान्स २४ टीभी’लाई मा भनेका छन्, ‘यदि फर्मास्युटिकल कम्पनी र युरोप/अमेरिकाले गरेको भए डब्लूएचओले तुरुन्तै प्रयोगमा ल्याउन हदैसम्म प्रचारप्रसार र लागू गर्न पहल गर्ने थियो होला ।

तर, हाम्रोजस्तो गरिब र सानो अफ्रिकन मुलुकले हात पारेको यस्तो अद्भूत सफलतालाई मान्यता दिइएन । डब्लूएचओको आदेशमा लकडाउन गर्न नमानेपछि डब्लूएचओले मडगस्करलाई लकडाउन गर २० मिलियन डलर दिन्छुसमेत भन्यो । डब्लूएचओको २० मिलियन डलरको अफर लत्याएर हामीले आयुर्वेदजस्तै मडगस्करका पुराना औषधि र खानपानबाट कोरोनामाथि पार पायौँ ।’

अहिले मडगस्करले छिमेकी अन्य अफ्रिकन राष्ट्रहरूलाई समेत उक्त औषधि दिएर सहयोग गरिरहेको छ । त्यसपछि त न डर, न लकडाउन, न मेडिकल व्यापार, न टेस्ट किट, न पीपीई, न मास्क, न स्यानिटाइजर मडगस्करमा ।

२. अस्ट्रेलियामा कोभिड– १९ महामारीको सुरूकै दिनदेखि विद्यालयहरू अनवरत रूपमा सञ्चालनमा छन् । स्वास्थ्यजस्तै विद्यालय शिक्षा केटाकेटीहरूको सामाजिकीकरण गर्न एक अब्बल माध्यम भएकाले कहिल्यै बन्द नगर्नेमा पुगे । साथै, विद्यालय उमेर समूहका केटाकेटीहरूको रोग प्रतिरोधात्मक क्षमता उच्च हुने भएकाले उनीहरूमा कुनै जोखिम नरहेको भन्दै प्रधानमन्त्री स्कट मोरिसनले आफ्ना जनतालाई बारम्बार सम्बोधन गर्दै ५५ वर्षभन्दा माथिका र संवेदनशील विद्यार्थी तथा कर्मचारीबाहेक सबैलाई विद्यालय सञ्लान गरी अध्ययन–अध्यापन जारी राख्न आदेश दिए ।

३. बुरुण्डीका राष्ट्रपति पिएररेले डब्लूएचओका प्रतिनिधिहरूलाई देशबाटै लखेटे । कारण डब्लूएचओले लकडाउन गर्न दबाब दियो । बुरुण्डीले मानेन । डब्लूएचओले धम्क्यायो । प्रतिबन्धसमेत गर्छु भन्यो । तर, बुरुण्डीमा न लकडाउन भयो, न मेडिकल व्यापार ।

४. ताइवानकी राष्ट्राध्यक्ष त्सई इङ वेनले चीनलगत्तै कोभिड–१९ को महामारी ताइवानमा सरेपछि डब्लूएचओले लकडाउन गर्न धेरै पहल गर्‍यो । साथै, सन्त्रास देखाएर धम्की दिन थाल्यो । ताइवानले त्यसलाई ठाडै चुनौती दिँदै लकडाउन सुरूकै दिनदेखि गरेन । ताइवानलाई डब्लूएचओले प्रतिबन्धसमेत गर्‍यो । तर, आजका दिनसम्म ताइवानले लकडाउन गरेका राष्ट्रहरूको तुलनामा कोभिड–१९ माथिको अद्भूत सफलता प्राप्त गरेको छ ।

५. ब्राजिलका राष्ट्रपति जेयर बोल्सोनारोले लकडाउन गर्न नमानेपछि डब्लूएचओले निकै धम्कीपूर्ण भाषा बोल्न थाल्यो । ब्राजिललाई कोरोना हाउगुजीबाट तर्साउने काम गर्न थाल्यो । त्यसपछि ब्राजिलले पनि डब्लूएचओलाई देशनिकाला गर्ने चुनौती दिएको छ । टेस्ट किट, लकडाउन, मास्क र स्यानिटाइजरलाई नै बन्देज गराइयो ।

६. डब्लूएचओले जापानलाई धम्की दिएको थियो । तर, लकडाउन नै नगरी जापानले जनजीवन सामान्य बनाएको छ । कोरोनाले सम्पूर्ण देश नै सखाप हुन्छ भनेर धम्की दिइएको थियो तर अहिलेसम्म हजार जनाको पनि मृत्यु नभएर निकास पाइसकेको अवस्था छ ।

७. सबैभन्दा अचम्मको कुरा त के छ भने, कोरोनाको उद्गमस्थल चीन (जसको जनसंख्या १४४ करोड छ) मा अहिलेसम्म ४ हजार ६ सय ३४ जनाको मात्र मृत्यु भएको छ । त्यहाँको सरकारले पूरै देशमा न त लकडाउन गर्‍यो, न कुनै व्यवसाय, खेतीपाती, कलकारखाना, उद्योगधन्दा, विद्यालय बन्द गर्‍यो ।

८. तान्जानियाका राष्ट्रपति जोन मागुफुलीेले हालसालै डब्लूएचओले भनेको सबैभन्दा ठूलो जालसाजी गर्ने संस्था हो भन्ने गम्भीर आरोप लगाएका छन् । कारण, कोरोनाका नाममा तर्साएपछि काँक्रा, लौका, घोडा, खर्बुजामा कोरोना टेस्ट गर्न लगाएर पोजिटिभ आएपछि डब्लूएचओको आदेश लत्याएर आफ्नै मौलिक तरिकाले कोरोनालाई तान्जानियाले सजिलै सिध्यायो । तान्जानियाले डाइग्नोस्टिक किट नै प्रमुख समस्या भन्दै त्यसको व्यापक विरोध गर्‍यो ।

यो पनि..

काेराेना भाइरस : जीवनलीला समाप्त गर्ने कहालीलाग्दो खेल

क्वारेन्टाइन, मास्क, स्यानिटाइजर, आइसोलेसन केका लागि ?

१. नागरिकलाई मानसिक रूपमा त्रसित गराई कोरोना आतंकको अगाडि आत्मसमर्पण गराउने, १४ दिन भनिए पनि महिनौँसम्म क्वारेन्टाइनमा राख्ने काम भएको छ । यसले गर्दा जति धेरै दिन राख्यो, त्यति धेरै बिल बढाउन सकिन्छ । परिवारको सदस्य मर्दासमेत निस्किन नपाइने, महिलाहरू बलात्कृत हुनेजस्ता दर्दनाक दृश्य क्वारेन्टाइनको दैनिकी भएको छ । यस किसिमको परिदृश्यले त झन् स्वास्थ्य नै थिलोथिलो बनाउने काम भएको छ ।

२. एक मिनेट सास फेर्न नपाए मानिसको मृत्यु हुन्छ । त्यसै त शरीरमा अक्सिजनको कमी भएर अनेक समस्याबाट ग्रसितहरूले मुखमा मास्क लगाउँदा आधा सास मास्कले नै छेकिदिन्छ । यही कारण कतिपय अवस्थामा मानिसको मृत्यु नै हुन सक्छ । नाकबाट बाहिर निस्कने शरीरको खतरनाक विष कार्बनडाइअक्साइड मास्कमा बारम्बार जम्मा हुँदै जाँदा झनै खतरनाक हुने र त्यस्तो विष पुनः नाकबाट शरीरभित्र लैजाँदा त्यसले धेरै नै हानि गर्छ, त्यसको लेखाजोखा गर्न सकिँदैन ।

३. देशका लाखौँ नागरिकलाई जबर्जस्ती मास्क लगाउन बाध्य गराउँदा मास्कमा मात्र कम्तीमा वार्षिक प्रतिव्यक्ति ६ सयदेखि १ हजार रुपैयाँसम्म खर्च हुन्छ । ३ करोडले मास्क प्रयोग गर्दा वार्षिक कम्तीमा १८ सयदेखि ३ हजार कारोड स्वाहा हुनु भनेको चानचुने कुरा होइन ।

४. मानिसलाई मास्क लगाउन बाध्य पारिएको छ । अनुगमनस्वरूप प्रहरीको दबाबमा मास्कजस्तो ‘घातक’ चिज लगाउन .बाध्य पार्नु भनेको राज्य आतंकबाहेक अरु के हुन सक्छ ?

५. मास्कमा सबैभन्दा बढी भाइरस जीवित रहने र सर्ने सम्भावना बढी रहेको सर्वविदितै छ ।

६. ८१ लाख कोरोना संक्रमितमध्ये ४३ लाख विनाऔषधि सञ्चो हुँदा पनि यत्रो आतंक र सन्त्रास छ । कयौँ मानिसले आत्महत्या गरे, कतिको डरले नै मृत्यु भएको छ । कयौँ मुलुकमा कोरोना टेस्ट गर्नेलाई कारबाही गरेर देशबाटै लखेटियो । कतै क्वारेन्टाइनहरू बन्द गराएर सामान्य भइसकेका छन् । २५–३० राष्ट्रले त कहिल्यै लकडाउन नै गरेनन् । स्कुलहरू पनि बन्द गरेनन्, कुनै कलकारखाना, उद्योगधन्दा, व्यापार व्यवसाय, खेतीपाती बन्द नगरी राष्ट्रलाई अगाडि बढाइरहेका छन् ।

लकडाउन नगरे सबै मानिस सखाप हुन्छन् भनेर त्रास फैलाइएको थियो । तर, लकडाउन नगरेका देश झन् चुस्त ढंगले अघि बढेका छन् । आंशिक रूपमा भए पनि नेपालमा भने लकडाउन बढाइराख्ने र आफ्नो दुनो सोझ्याउन सन्त्रासको वातावरण बनाइराख्ने चेस्टा गरिएको छ ।

७. कोरोनाको जड समस्या भनेकै कोरोना टेस्ट हो । प्रतिव्यक्ति १५ हजारको दरले ३ करोड नेपालीलाई टेस्ट गर्दा ४५ हजार करोड पैसा लुट्ने योजना छ । यसरी सम्पूर्ण नागरिकको टेस्ट गरेर उठेको पैसा छिटो हात पार्न प्रतिपक्षी दलसमेत हतारमा देखिन्छ । एक रूपैयाँ पनि खर्च गर्न नपर्ने कोरोनाको नाममा १० अर्बको लुट भएको त ताजै छ ।

८. लकडाउनको नाममा जनतालाई बाटोमै मर्न बाध्य तुल्याएको कुरा हाम्रा अगाडि छर्लङ्ग छ । यस्तो पाशविक संयन्त्र, जसले आज नेपालीहरूको सम्पूर्ण आयआर्जनकाे व्यवसाय बन्द गराएको छ, खर्बौंको आर्थिक नोक्सानी गराएको छ, सबैलाई आर्थिक, मानसिक, शारीरिक रूपमा निरीह बनाएको छ, हजारौँले ज्यान गुमाउनुपर्ने परिस्थिति बनाएको छ ।

यस्तो जघन्य अपराधमा आमजनताको बाध्यात्मक समर्थन देखिन्छ । यसरी नेपालीलाई चारैतिर बर्बाद गर्दा पनि लकडाउन बढाएर हाम्रो धनसम्पत्ति लुट्ने काम भइरहेको छ । तर, आमनागरिक यो पासविक संयन्त्र हटाउनुपर्छ भन्न तयार छैनन् । बरु राहत बाँड्न जाने तर नागरिकलाई यही तरिकाले चारैतिरबाट च्यापेर मार्नेमा धेरैको समर्थन देखिन्छ । सम्पूर्ण मूलधारका मिडिया, बुद्धिजीवी, राजनीतिक दल यस किसिमको लुट मच्चाउन दिनेमा सहमत छन् ।

९. आइसोलेसनको नाममा एकअर्काप्रति सशंकित गराउने, आपसी सद्भाव, मेलमिलापलाई धराशयी गराउँदै घृणा र अविश्वास जगाउने खेल भइरहेको छ । मानिसहरू एक्लिइरहेका छन् । कोरोना निको भएपछि एक मिडियालाई दिएको अन्तर्वार्तामा पूर्वका एक संक्रमितले आफूलाई छिमेकीले बञ्चरोले हानेर मार्छु भनेको कुरा रुँदै सुनाएका थिए ।

कोरोना लागेका मानिसहरूलाई जेलमा राखिएका कैदीजस्तो व्यवहार गर्ने, एकदमै ठूलो आतंकवादी जस्तो बनाएर समाजमा छिर्नसमेत नदिनेजस्ता अति नै अमानवीय, पाशविक व्यवहारले हिजोे एचआईभी/एड्समा गरिएको दुर्व्यभारको पुनरावृत्ति भएको छ ।

१०. विदेशबाट आफ्नो मुलुक फर्किन प्रतिबन्ध लगाउने, ३ महिनासम्म सारा कमाइ समाप्त गर्ने, मानसिक–शारीरिक रूपमा आशक्त बनाइएका धेरैले मृत्युवरण गरिसके भने कयौँलाई मर्ने अवस्थामा पुर्‍याइएको छ ।

११. क्वारेन्टाइनमा राख्दा मानसिक रूपमा विक्षिप्त बनाई सम्पूर्ण रूपमा प्यारालाइज गराएर जे भन्यो त्यही गराइन्छ । संक्रमित देखिएपछि त्यसको उपचार खर्च अर्बौँको देखाइन्छ । केही दिनअघि २ जना संक्रमितको मात्र २ करोडभन्दा बढीको बिल गण्डकी अस्पतालमा बनेको कुरा सबैलाई जगजाहेर छ । क्वारेन्टाइनमा १ जनाको खर्च पनि अप्रत्याशित नै छ ।

१२. स्यानिटाइजरले रोगसँग लड्ने सेलहरूलाई मार्दछ । यसको अनिवार्य प्रयोग गर्न लगाइएको छ । यसरी सबैको मनमस्तिष्कमा डरत्रास बनाएर मानिसलाई आपसबाट टाढा बनाउने, घृणा पैदा गराउने मात्र खेलले हामीलाई कता लान्छ ?

१३. अब यसरी आफ्नो दैनिकी समस्याग्रस्त बनाएर, निरीह भएर मर्नुका साथै आफ्नो सम्पूर्ण परिवारसमेतलाई दुर्दिनतिर कहिलेसम्म लाने ? बालबच्चाहरूले सबैभन्दा बढी समय खेलकुद र चहलपहलमा बिताउनुपर्छ । खुला रूपमा श्वास–प्रश्वास लिई स्वस्थ रहनुपर्छ । तर, यहाँ मास्क अनिवार्य गरिएको छ, उनीहरूलाई घरमा थुनेर राखिएको छ ।

यसरी उनीहरूको जीवन नै धरापमा पारिएको छ । स्कुल, कलेजजस्तो अनिवार्य र अनवरत रूपमा सञ्चालनमा हुनुपर्ने सस्ंथा पनि खोल्न पाइँदैन भन्नेमा आम सहमति हुनु दुर्भाग्य नै हो । यसरी सबैलाई कमजोर पार्दै आफैँ सिद्धिने खेल कायम छ । लुटमा भाग पर्नेहरूले त डरको खेतीमा सहयोग गर्नु स्वाभाविक नै हो तर, जसको सम्पूर्ण सत्यानाश भइरहेको छ, उनीहरूसमेत लकडाउन खोल्न हुँदैन, स्कुल खोल्नु हुँदैन भनिरहेका छन् ।

१४. नेपालमा कोरोना अवधिमा करिब १५ सय मानिसले आत्महत्या गरिसकेका छन् । अरु हत्याहिंसा, बलात्कार र भ्रष्टाचारका घटना त हामीले गनेको भए पो थाहा हुन्थ्यो । यी सबलाई हामी सामान्य ठान्छौँ । यो महामारीको समयलाई भ्रष्टाचारी, कालो बजारीवालाले सुनौलो अवसरका रूपमा प्रयोग गरिरहेका छन् ।

१५. हामीलाई जबर्जस्ती लकडाउनमा राख्ने, डाइग्नोसिस गराउने, क्वारेन्टाइनमा राख्ने, मास्क लगाउन बाध्य पार्ने सबै आतंकवादी क्रियाकलापजस्तै हुन् । यस्ता अमानवीय र पाशविक क्रियाकलापमा संलग्न सरकारलगायत सम्पूर्ण सहयोगीलाई आतंकवादी कानुनअन्तर्गत कारबाही हुनुपर्छ । साथै, कोरोनाको नाममा जबर्जस्ती अर्बौँ रकम स्वाहा पार्ने सरकारले त्यो कसरी असुलउपर गर्छ ? जनताले राज्यको उक्त रकम किन फिर्ता नमाग्ने ? कोरोनाको नाममा आतंक सिर्जना गरेर धेरै मानिसलाई आत्महत्या गर्न बाध्य तुल्याइएको र लाखौँलाई मर्न बाध्य बनाइरहेकाले पनि सम्पूर्ण जिम्मेवारी सरकारले लिनुपर्दछ ।

१६. लाखौँ मानिसको कोरोनाबाट मृत्यु भएको झुटो सन्त्रास फैलाइएकाले मानिसको स्वास्थ्यलाई ध्वस्त पारेको छ । एकातिर आफ्नो स्वास्थ्यप्रतिको संवेदनशीलता, अर्काेतिर जीविकोपार्जन गर्ने व्यवसायका कारण परिरहेको आर्थिक नोक्सानीको चिन्ता र यसबाट उम्किन नागरिक अहोरात्र संघर्षरत् छन् ।

१७. कोरोना महामारी नभएर महाआतंक हो भन्ने जगजाहेर भइसकेपछि संसारका धेरै देशमा कोरोनाको नाममा आतंक फैलाउनेहरूप्रति कडा व्यवहार हुन थालेको छ । तर, हाम्रो देशमा यही आतंकलाई नै संस्थागत गर्ने, भ्रष्टाचार र अपराधलाई प्रोत्साहन गर्ने खेल भइरहेको छ । हिजोसम्म कोरोना सामान्य रुघाखोकी हो, रुघाखोकीलाई हामीले कुनै रोग नै मान्दैनौँ भनेर कोरोनाको षड्यन्त्रको भन्डाफोर गर्ने डाक्टरहरूको बोली पनि फेरिएको छ ।

कोरोना रणनीतिलाई नै समर्थन गरेकाले आधुनिक चिकित्सा विज्ञानको विश्वासमाथि नै प्रश्न उब्जिएको छ ।

१८. स्वास्थ्यमा कुनै असर नै नगर्ने कोरोनाको नाममा यस्तो अपराधिक क्रियाकलापबाट मानिसहरूलाई समाप्त पार्ने खेल भइरहेकाले यस पद्धतिबाट उपचार होइन, अब कसरी बच्ने भन्ने कुरा चिन्ताको विषय बन्न पुगेको छ ।

१९. कोरोनाको नाममा डरत्रास देखाएर मानिसका धनसम्पत्तिसँगै ज्यान लिनेसम्मको एक विश्वव्यापी खेल हो । हाम्रासामु हजारौँ उपचार पद्धति छन्, जसले सजिलै रोगहरूको उपचार गर्न सक्दछन् । हाम्रो पूर्वीय दर्शनअन्तर्गत योगआयुर्वेद प्राकृतिक चिकित्सा त झनै विश्वले नै उत्कृष्ट दर्शनको रूपमा स्वीकार गरेर अनुसरण गरिरहेका बेला पूर्वीय दर्शनको जन्मस्थलमा नै यस्तो अमानवीय प्रयोगको संस्थागत गर्ने कार्य हुनुजस्तो विडम्बना अरु के हुन सक्छ ?

प्रकाशित मिति: शुक्रबार, असार ५, २०७७ १७:१५