लकडाउनमा तरकारी बनाउन सिकेँ

A+ A A-

अहिले कोरोना भाइरस (कोभिड–१९) का कारण मेरो स्कुल बन्द भएको पनि ६३ दिन पूरा भयो । म ९ वर्ष पूरा भई १० वर्षमा प्रवेश गरेको छु । मेरो घर बर्दियाकाे गुलरियास्थित प्रगती टोलमा छ । मेराे परीक्षा सुरू हुन लागेको थियो । त्यही बेला नेपालमा पनि लकडाउन भयो र सबै स्कुल बन्द भए । मलाई स्कुल जान एकदमै मन पर्छ । मेरा धेरै साथी पनि छन् । अहिले लकडाउनले गर्दा ती साथीसँग भेट हुन पाएको छैन ।

यो पनि पढ्नुहोस

अनलाइन कक्षा : बिजुली र इन्टरनेट भए क्या मज्जा !

लकडाउन भएको ७ दिनसम्म त रमाइलो लाग्यो । मेरो दादा पनि नेपालगञ्जबाट घर आउनुभयो । मेरो घरमा आमा हुनुहुन्छ । दादा, आमा र म दिनभर सँगै भयौँ । मेरो मामु र बाबा स्वास्थ्यकर्मी हुनुहुन्छ । त्यसैले लकडाउन भए पनि सधैँ अस्पताल जानुहुन्छ । हामी ३ जनालाई घरभित्र बस्नू भनेर आफूहरू सधैँ अस्पताल धाउनुहुन्छ ।

मेरो घरको छेउमा मेरो माइलो ठूलो बाबाको घर छ । अलि पर ठूलो बाबाको घर छ । मलाई त्यता दगुरेर जान मन लाग्छ । तर, बाबा र मामुले दादा, आमासँगै बस्नू भन्नुभएको छ । त्यसैले घरमै बस्छु ।

लकडाउन सुरू भएदेखि मेरी भान्जी प्रसिद्धिसँगै थिइन् । हामी खुब खेल्थ्यौँ । मलाई स्कुलका साथीहरूको याद पनि आउँदैन थियो । अहिले भान्जी आफ्नो बाबा, मामु, सानी बहिनीसँग छिन् । भान्जीले मसँगै खेलेको बिर्सेकी छन् कि छैनन् होला ? कहिलेकाहीँ मनमा यस्तो प्रश्न उठ्छ ।

मलाई घरमा बसेर नयाँनयाँ काम गर्न मन लाग्न थालेको छ । बाबाले तरकारी बनाउन सिकाउनुभयो । मैले पकाउन सकेँ । मेरो पहिले पकवान बोडी र भिन्डीको तरकारी बन्यो ।

बोडी र भिन्डीको तरकारी मलाई असाध्यै मन पनि पर्छ । यसमा धेरै भिटामिन पनि पाइन्छ । मामु र बाबाले पनि अहिले भिटामिन भएको खाना खानुपर्छ भन्नुभएको छ ।

दिनभर घरमै बसेर पढ्छु । दादा र आमाले बेलाबेला खाने कुरा दिनुहुन्छ । टीभी पनि हेर्छु । म ज्ञानी भएर बस्छु । मलाई कोरोना छिट्टै जाओस् जस्तो भएको छ । बाबा र मामुले घरभित्र बस्नू, बाहिर ननिस्कनू, बाहिरको मान्छेलाई नछुनू भन्नुभएको छ । तर, बाबा र मामुले त बाहिरको मान्छेलाई छुनैपर्छ । त्यसैले यो कोरोना र लकडाउन चाडैँ सकियोस् भन्ने लागेको छ ।

(शिलापत्रडटकमले विद्यालय तहका बालबालिकाको सिर्जनालाई क्रमशः प्रकाशन गर्दै जानेछ । भाइबहिनीका रचना र कला हामीलाई पठाउँदै गर्नुहोला सं.)

प्रकाशित मिति: सोमबार, जेठ १२, २०७७ १५:३५