कोरोना संक्रमण जितेकी ६ महिनाकी गर्भवती

A+ A A-

चीनको वुहानमा गत ३१ डिसेम्बरमा पहिलो पटक देखा परेको कोरोना भाइरस यतिबेला संसारमा महामारी बनेर देखा परेको छ ।

मृत्युको तथ्यांक दिनप्रतिदिन बढिरहेको छ भने संक्रमित दैनिक करिब एक लाखको हाराहारीमा पुग्न थालिसकेको छ । कोरोना भाइरसका कारण धेरै मानिस निको भएपनि संसारभरी डरको माहौल पैदा भएको छ ।

कोरोना भाइरस संक्रमित हरेक मानिसको अलग अनुभव छ । कोरोना संक्रमण हुने केहीमा धेरै कम र सामान्य लक्षण देखिन्छन् भने कसैमा गम्भीर लक्षण देखिन्छ ।

त्यतिमात्रै होइन कतिपयमा यस्ता लक्षण देखिन्छन्, जसका बारेमा स्वास्थ्यकर्मीले समेत भनेका हुँदैनन् । तर एक पटक कसैलाई कोरोना संक्रमण भयो भने अस्पताल जानुको अर्को कुनै विकल्प हामीसामू छैन ।

‘मेरा छोराछोरी र मेरा लागि लडिरहेको थिएँ’

दक्षिण पूर्व इंग्ल्यान्डको केन्ट इलाकामा बस्ने क्यारेन मैनरिङ ६ महिनाकी गर्भवती छन् । हुनेवाला बच्चा उनको चौथो सन्तान हो । क्यारेनलाई मार्च दोस्रो साता खोकी लाग्यो । खोकीसँगै उनलाई ज्वरो आएको थियो ।

क्यारेन भन्छिन्, ‘मैले हेल्पलाइनमा फोन गरे । मलाई श्वास फेर्न कठिन भइरहेको थियो । केही बेरमा नै एम्बुलेन्स आयो । मैले राम्रोसँग श्वास फेर्न नसकेका कारण उनीहरुले मलाई अक्सिजन दिन सुरु गरे ।’

अस्पताल गएपछि उनलाई कोरोना भाइरस संक्रमण भएको पत्ता लाग्यो । चिकित्सकहरुले उनलाई निमोनिया भएको बताए र अस्पतालको एक कोठामा एक साताका लागि अलग राखे ।

उनी सम्झिन्छिन्, ‘कसैलाई मेरो कोठामा आउन र मलाई भेट्न अनुमति थिएन । त्यहाँ मलाई एक्लो महसुस हुन्थ्यो । दुई–तीन दिन त म बेडबाट उठिन र शौचालय सम्म गइन । मलाई श्वास फेर्न कठिन हुन्थ्यो । उनीहरुले बेडसिट बदल्दा पनि म उठ्दैन थिएँ ।

मलाई एक्लोपन नहोस् भनेर परिवार र आफन्तले फोन गरिरहन्थे । म धेरै डराएकी थिएँ । म मर्न लागिसकेकी थिएँ, परिवार जे गर्न पनि तयार थिए । म हरेक श्वास लिनका लागि संघर्ष गरिरहेकी थिएँ । यो लडाई म र मेरा छोराछोरीका लागि थियो । जुन दिन अस्पतालबाट बाहिर निस्किएर चिसो र ताजा हावासँग स्पर्श गरेँ, त्यो दिन कहिल्यै भुल्दिनँ ।’

कोरोना मरीज़

अस्पतालबाट निस्किएपछिको क्षण सम्झिन्छिन्, ‘म मेरो पतिको गाडीमा चढेर घर गइरहेकी थिएँ । हामी दुवैले मास्क लगाएका थियौं । गाढीको झ्याल खुला थियो र म ताजा हावा महसुस गरिरहेकी थिएँ ।’

उनलाई अस्पतालमा बिताएका एक साताले उनको जिन्दगीमा धेरै कुरा सिकायो । साना कुराको पनि जीवनमा ठूलो महत्व रहेको थाहा पाइन् ।

क्यारेन अब अस्पतालबाट घर फर्किसकेकी छन् । तर उनी अझै सेल्फ आइसोलेसनमा छिन् ।

तर उनको घरमा मान्छेको आवाज सुनिन्छ । उनको परिवारका अरु सदस्य उनको कोठामा आउँदैनन्, तर ढोकामा आएर उनको हौसला बढाउँछन् ।

उनलाई कोरोना भाइरसको संक्रमणले आत्मविश्वासी बनायो । उनले काम गर्ने ब्युटिपार्लरबाट उनलाई कोरोना संक्रमण भएका शंका लाग्छ । तर उनलाई पनि कसरी संक्रमण भयो भन्ने एकीन छैन ।

‘मलाई कसैले सहयोग गरोस् जस्तो लाग्थ्यो’

यो जेसी क्लार्कको कहानी हो ।

कोरोना संक्रमण भएमा आफूलाई अरुभन्दा बढी नै समस्या हुन्छ भन्ने जेसीलाई पहिले देखि नै थाहा थियो । उनी मिर्गौलाको बिरामी हुन् । पाँच वर्षअघि नै उनको एउटा मिर्गौला शरीरबाट हटाइसकिएको छ ।

२६ वर्षीया जेुसीलाई पहिले खोकी आउँन थाल्यो । त्यसपछि श्वास फेर्न कठिन हुन थाल्यो । यी दुवै लक्षण देखिएपछि उनलाई चिन्ता लाग्यो । केही दिनपछि उनलाई यताउता गर्न पनि कठिन हुन थाल्यो ।

उनी भन्छिन्, ‘मेरा करङ, ढाड र पेटमा एकदमै दुखेको थियो । मलाई यस्तो लाग्थ्यो कि कसैले मलाई अत्यधिक कुट्यो ।’ बेलायतमा लकडाउन सुरु भइसकेको थियो । तर समस्या बढ्दै गएको थियो ।

उनका मंगेतरले उनलाई अस्पताल लिएर गए । त्यहाँ पुगेपछि उनलाई अलग राखियो ।

जेसी भन्छिन्, ‘मलाई एक्लो हुँदा धेरै डर लागिरहेको थियो । तर यस्तो अवस्थामा मलाई कसैले सहयोग गरोस् जस्तो लाग्यो । मलाई हरियो रंगको मास्क दिइयो । त्यसपछि मलाई कोभिड–१९ का अन्य विरामी भएको ठाउँमा राखियो । तर यहाँ रहेक बेडको बीचमा पर्खाल थियो ।’

उनी भन्छिन्, ‘मेरो कोभिड–१९ को परीक्षण गरिएन । मेरा डाक्टरले मलाई हरेकको स्वाब परीक्षण गर्न नसकिने र कोभिड–१९ भएको छ भनेर सुरक्षित रहनु नै राम्रो हुने बताए, मेरो छातीमा तीव्र जलन भइरहेको थियो ।’

जेसीले यसअघि कहिल्यै श्वास फेर्न समस्याको सामना गर्नुपरेको थिएन । उनी भन्छिन्, ‘यदि भित्रैबाट श्वास फेर्न समस्या भइरहेको छ भने तपाईलाई पनि डर लाग्छ ।’

जेसी अस्पताल गएको ६ घन्टा भइसकेको थियो । उनका मंगेतर काम गर्दै उनलाई पर्खिरहका थिए । तर भित्र के भइरहेको छ भन्ने उनलाई केही थाहा थिएन ।

पाँचदिन पछि उनी अस्पतालबाट डिस्चार्ज भइन् । तर उनलाई अझै समस्याले छाडेको छैन । घर आएर पनि उनी १८ घन्टासम्म सुतिरहन्छिन् । केही पटक उनलाई खोकी पनि लाग्यो । तर अहिले श्वास फेर्नमा पहिलेजस्तो समस्या छैन ।

‘केही युवालाई कोरोना भाइरसले केही पनि गर्दैन भन्ने लाग्छ तर यसलाई गम्भीरतापूर्वक लिनुपर्छ,’ उनी भन्छिन्, ‘हामीलाई यसबारेमा धेरै भनिएको छ र युवाहरुले डराउनु पर्दैन पनि भनिएको छ, तर डराउनुपर्छ ।’

कोरोना मरीज़

‘म अँध्यारो कोठामा बन्द थिएँ’

स्टीवर्ट ६४ वर्षका छन् । उनलाई एक बैठकका क्रममा कोरोना संक्रमित हुन पुगेको जस्तो लाग्छ ।

उनी भन्छन्, ‘हामी सामाजिक दुरीको पूरा पालना गरिरहेका थियौं । तर एउटा बैठकमा धेरै मानिसहरु भए, जसमा केही फ्लूको लक्षण भएका पनि थिए ।’

यो बैठक गरेको १० दिनपछि स्टीवर्टको स्वास्थ्यमा समस्या देखियो ।

‘पहिले यसको धेरै कम असर देखियो । तर विस्तारै सिँढी चढ्न पनि कठिन हुन थाल्यो । म धेरै बुढो मान्छेजस्तो श्वास फेर्न थाले । केहीदिनपछि मलाई यताउता गर्न पनि कठिन हुन थाल्यो, भाइरसले मेरो फोक्सोमा हमला गरिसकेको थियो,’ उनले भने ।

त्यसपछि उनको परिवारले उनलाई अस्पतालमा भर्ना गरायो । अस्पताल गएपनि अन्य परीक्षणसँगै स्वाब परीक्षण पनि गरियो ।

उनलाई कोरोना संक्रमण देखिएपनि अक्सिजन दिएर राखियो । स्टीवर्ट भन्छन्, ‘मलाई एक्लै अँध्यारो कोठामा राखिएको थियो ।’

उनी भन्छन्, ‘मलाई मर्छु जस्तो लागेको थियो । तर म बाँच्न चाहन्थे । म आफूभित्र चलिरहेको लडाईलाई महसुस गर्न सक्थेँ ।’

केही दिनपछि उनी अस्पतालबाट घर गएर सेल्फ आइसोलेसनमा बसिरहेका छन् । अस्पतालबाट फर्किएपछि उनको बानी फेरिएको छ ।

पहिलेको जस्तो घाँटी र फोक्सोमा समस्या नआओस भनेर पहिलेको तुलनामा धेरै पानी पिउँछन् ।

एजेन्सीको सहयोगमा

प्रकाशित मिति: शनिबार, चैत २२, २०७६ १५:१२