अनि चालकले भने तोइट ! कस्ती रै’छे

A+ A A-

‘कोरोना सर्छ रे घरबाटै काम गरे हुन्न ?’ हिँड्नै लाग्दा आमाले सोधिन् । म नाजवाफ घरबाट निस्किएँ ।

कोरोनाका कारण अत्यावश्यक कामबाहेक मान्छे बाहिर निस्किएका छैनन् । सुनसान सडक । चोकमा माइक्रो प्रतीक्षारत थियो । माइक्रोमा ५ जना यात्रू थिए । अधिकांश मास्क लगाएका ।

घरबाट निस्किएपछि ६ वटा मेडिकलमा छिरेँ मास्क किन्न । एउटा पनि मास्क थिएन । मास्कबिना नै यात्रा गरिरहेको थिएँ ।

माइक्रो चालकको सिटछेउमै एक महिला बसेकी थिइन् । जोरपाटी चोकमा पुगेपछि माइक्रोमा ब्रेक लाग्यो । महिला माइक्रोबाट झरिन् ।

ओर्लिएर ती महिलाले भाडा फ्यात्त फालेर हिँडिन् । ‘कारण–कोराेना त्रास ।’

‘कस्तो सोमत नभएकी महिला रै’छे !,’ चालक जङ्गिए– बस्ने बेलामा सँगै बसेर आउने अनि छुन नहुने रे तोइट !

‘के छुँदैमा कोरोना सर्ने हो त ?’

केटी मान्छे भएर मात्र हो, केटा भएको भए मैले जानेको थिएँ । रिसाएका चालकले आफ्नै गतिमा स्टेरिङ बटारे ।

‘साँच्चिकै कस्तो सोमत नभएकी महिला रहिछे,’ अरू यात्रूले पनि चालकको कुरामा होमा हो मिलाए ।

सचेतना अपनाउनु त राम्रो हो । तर, कोरोना के हो ? कसरी सचेतना अपनाउने भन्ने विषयमा आम मानिस जानकार छैनन् । हल्लाकै आधारमा धारणा बनाइरहेका छन् ।

कोरोनाले हात धुनुपर्छ, मास्क लगाउनुपर्छ, भीडभाडमा जानु हुन्न, अरूलाई छुनु हुन्न भन्ने सिकायो तर सोचमा परिवर्तन आएको देखिँदैन । त्यसको प्रतिनिधि पात्र त थिइन् ती महिला ।

बिनामास्क अफिस पुगेँ । अफिसमा पनि उही सन्त्रास । सहकर्मीहरूकाे घरबाट बाआमाले तारन्तार फोन गर्दै ‘नेपालमा कोरोना आइसक्यो रे ! भोलि नै घर आऊ । जे हुन्छ । जे पर्छ सँगै परिवारसँग बस्नुपर्छ,’ भनिरहेका थिए ।

आमाले ‘घरबाटै काम गरे हुन्न’ भनेको कुराले मनमा चिसो पस्यो ।

काम गर्ने कि नगर्ने ? घरबाटै गरे ?, हुन्न साथीहरूको पनि उही प्रश्न । डरले थरथर ।

०००

सञ्चारमाध्यम र सामाजिक सञ्जालमा पनि कोरोनाबारे अनेक तर्क बितर्क । के सत्य, के भ्रम, छुट्याउनै मुश्किल । फेसबुक स्क्रोल गर्दै थिएँ ।

‘कोरोनाका कारण ३ महिनाको घरभाडा छुट दिएको छु,’ फेसबुकमा एक जनाकाे स्टाटस भाइरल भइरहेकाे थियो । घरभाडा छुट दिने घरधनी थिए, काठमाडौं कलंकीका हरिहर लामिछाने ।

अघि गाडीमा भाडा हातमा निदिई फाल्ने महिलाको तस्वीर फेरि सम्झिएँ । यही शहर हो । कोही भाडा दिन डराउने, कोही घरभाडा नै छुट दिने । फरक व्यक्ति, फरक सोच ।

घरभाडा छुट किन ? जिज्ञासा लाग्यो । अनि उनै घर भाडा छुट दिने हरिहर लामिछानेलाई फोन सम्पर्क गरेँ ।

उनी घरभाडा छुट दिने अभियानमा होमिएका रहेछन् । उनले आफ्ना कुरा यसरी राखे:

पर्यटकीय नगरी मकावानपुरको चित्लाङ गाउँ । कृषकको छोरा । बुबा संस्कृतिको जानकार । कृषिमै निर्भर परिवार । बुबाको राजनीतिक चेत ।

पञ्चायतकालमा ३ पटक वडाध्यक्ष बन्नुभएको थियो । बुबाको सामाजिक चेतको प्रभाव हामीमा पनि थियो । पढ्दै बुझ्दै जाँदा समाजको वर्ग विभेद बुझियो ।

गरिबले धनीलाई हेपेको पनि देखियो । यस्ता विभेदको अन्त्य गर्न कम्युनिस्ट पार्टीमा संगठित भएँ । विद्यार्थी आन्दोलनमा पनि होमिएँ । अहिले नेकपाको काठमाडौं जिल्ला कमिटी सदस्य छु ।

अहिले विश्व नै संकटमा छ । कोरोना भाइरस (कोभिड १९) ले ठूलो महामारीको रूप लिएको छ । विश्वमा कोरोनाबाट मर्नेको संख्या १३ हजार पुगिसक्यो । मान्छे कसरी बाँच्ने भनेर संघर्ष गरिरहेका छन् । यस्तो समयमा टुलुटुलु हेरेर बस्न मनले मानेन ।

अनि घरभाडामा बस्नेलाई ३ महिनाको भाडा छुट दिने निर्णयमा पुगेको हुँ । दुःख गरेर भाडामा बस्नेलाई राहत मिल्छ भनेर हो ।

पहिले गाउँबाट शहर आउँदा भाडामा बस्दा भोगेका दु:ख अहिले पनि ताजै छ । पाहुना आउँदा घरबेटी रिसाउने, व्यवहार पनि नमीठो गर्ने, समयमा भाडा नबुझाए अर्को कोठा खोज्नुपर्ने । कपडा सुकाउन पनि नदिने ।

अनेक समस्या थियो । ती समस्या झेल्दै मिहिनेत गरेर अहिले स्टेसनरी, क्रसर उद्योग र बैकिङ क्षेत्रमा काम गरिरहेको छु ।

आफूले भोगेको जस्तो दु:ख घरभाडामा बस्नेले नभोगून् भनेर घरभाडामा बस्नेलाई रोजगार पनि दिएको छु । यो संकटको समयमा मनकारी सबै घरधनीले घरभाडा छुट दिनुपर्छ । यो संकटमा सबै मिलेर सामना गर्नुपर्छ ।

हरिहरले फोन राखे । सोचेँ, उपत्यकामा हरिहरजस्ता कति घरधनी होलान्, जसले यो सन्त्रासमा ठूलो छाती पार्लान् ।

सोच्दासोच्दै समाचार आयो, टेकुमा एक जना विदेशबाट नेपाल आएका बिरामीमा कोरोना भाइरस संक्रमण पुष्टि भयो ।

अरू बेला ब्रेकिङ समाचार पाउँदाजस्तो खुसी सहकर्मीमा देखिएन । त्रासबीच समाचार अपलोड भइरहँदा गफ चल्न थाल्यो– कोरोना भाइरस कसरी थाहा पाउने ? कसरी बच्ने ?

देश यतिबेला त्रासमा छ । अति आवश्यकबाहेकका सबै काम धमाधम बन्द भइरहेका छन् ।

अस्पतालमा कार्यरत चिकित्सक र चिकित्सकीय पेसामा आवद्धजस्तै म पनि अत्यावश्यक सेवाको पेसामा छु ।

सूचना दिने धर्ममा छु । युद्ध रिपोर्टिङ गर्दागर्दै वीरगति पाएका पत्रकारको कथा कलेजमै पनि पढेर आइयो ।

ज्यान ठूलो कि पेसा ? बहस जारी छ । कोरोनाको संक्रमणभन्दा हल्ला र त्रास ठूलो छ ।

लाग्यो, हल्ला र त्रास चिर्न सही सूचना दिने समय यही हो ।

याे पनि....

कोरोना जित्ने विकासानन्दका ७ टिप्स

कोरोना जोखिम: ७४ लाख बालबालिकालाई कसरी जोगाउने ?

प्रकाशित मिति: सोमबार, चैत १०, २०७६ १४:४०