परवेज मुसर्रफ : वीरताकाे पुरस्कारदेखि फाँसीसम्म

A+ A A-

नेपालमा केही महिनाअघि कृष्णबहादुर महराले आफ्नो गतिविधिका कारण ‘सम्माननीय सभामुख’ पद मात्र गुमाएनन्, जेलमै पुगे । उनले राजनीतिमा गरेको ३० दशकभन्दा लामो संघर्ष, त्यो अवधिमा बनाएको छवि सबै चकनाचुर भयो । संसद सचिवालयकै महिला कर्मचारीमाथि ‘बलात्कार प्रयास’ गरेको अभियोगमा उनी अहिले डिल्लीबजारस्थित सदरखोर कारगारमा छन् ।

त्योभन्दा जघन्य अपराधमा मुछिएका पूर्वमन्त्री मोहम्मद अफताव आलम जेल गएको पनि धेरै भएको छैन । १२ वर्षअघि अर्थात् २०६४ सालमा भएको पहिलो संविधानसभाको निर्वाचनमा बुथ कब्जा गर्ने उद्देश्यले बम बनाउन लाग्दा विस्फोट भई घाइते भएकामध्ये १३ जनालाई नजिकैको इँटाभट्टामा जलाएर मारेको अभियोगमा आलम नख्खु कारागारमा छन् । उनको राजनीति र छविले पुनर्जीवन पाउने सम्भावना अत्यन्तै न्यून छ ।

कृषिमन्त्री भएका बेला हरि पराजुलीले सार्वजनिक स्थानमा महिलालाई गलत नियतले छुँदा पदसँगै राजनीतिक भविष्य नै सिध्याए । अहिले उनी गुमनाम छन् ।

सांसद हुँदा डीबी कार्कीले पदको दुरूपयोग गर्ने हुँदा राजनीतिक जीवन समाप्त पारे ।

पदको दुरूपयोग गर्दा स्व. खुमबहादुर खड्का, गोविन्दराज जोशी, श्यामसुन्दर गुप्ता, जेपी गुप्ता, चिरञ्जीवी वाग्लेजस्ता धेरै नाम छन्, जसको राजनीतिक यात्रामा अकल्पनीय ‘ब्रेक’ लाग्यो ।

नेपाली राजनीतिमा यी (र, नाम छुटेका अरू पनि) छर्लङ्ग देखिएका पात्र मात्र हुन्, जसले कर्मअनुसारको परिणाम भोगे ।

यस प्रसङ्गबाट ‘जम्प’ गर्न खोजिएको चाहिँ पाकिस्तानतिर हो ।

मंगलबार मात्रै पाकिस्तानका पूर्वराष्ट्रपति परवेज मुसर्रफलाई फाँसीको सजाय सुनाइएको छ । राष्ट्रपति हुँदा उनले गरेका कुकर्मले उनलाई फाँसीसम्म पुर्‍याएको हो ।

मुसर्रफ एउटा सामान्य परिवारमा जन्मिएर कठिन संघर्षपछि उच्च पदमा पुगे । तर, त्यही पदको दुरूपयोग गर्ने हुँदा विगतमा उनले मुलुकका लागि गरेका सबै योगदान अवगुणमा विलय भए ।

परवेज मुसर्रफ अहिले दुबईको एउटा हस्पिटलमा छन् । ३ नोभेम्बर २००७ मा देशमा आपतकाल लागू गरेको अपराधमा उनीविरुद्ध डिसेम्बर २०१३ मा देशद्रोहको मुद्दा दर्ता गरिएको थियो । मुसर्रफलाई सर्वोच्च न्यायालयले ३१ मार्च २०१४ मा दोषी ठहर गरेको थियो ।

पूर्वराष्ट्रपति मुसर्रफलाई सुनाइयो फाँसीकाे सजाय

पेशावर हाई कोर्टका मुख्य न्यायाधीश वकार अहमद सेठ नेतृत्वको विशेष अदालतको तीन सदस्यीय इजलाशले मंगलबार मुसर्रफलाई फाँसीको सजाय सुनाएको हो ।

मुसर्रफको जीवन र कर्म

११ अगस्ट १९४३ मा नयाँ दिल्लीस्थित दरियागञ्जमा जन्मिएका थिए परवेज मुसर्रफ । सन् १९४७ मा उनको परिवारले पाकिस्तान जाने फैसला गर्‍यो । विभाजनको केही दिन पहिले उनको परिवार पाकिस्तान पुग्यो ।

उनका बुबा सईद नयाँ पाकिस्तान सरकारका लागि परराष्ट्र मन्त्रालयमा काम गर्न थाले । पछि परवेजका बुबाको सरुवा पाकिस्तानबाट टर्कीमा भयो । सन् १९४९ मा उनी परिवारसहित टर्की गए । मुसर्रफले त्यहाँ ‘टर्किस’ भाषा पनि बोल्न सिके ।

मुसर्रफ युवा अवस्थामा खेलाडी पनि थिए । सन् १९५७ मा उनको पूरा परिवार फेरि पाकिस्तान फर्कियो । मुसर्रफले कराँचीको सेन्ट प्याट्रिक स्कुलमा विद्यालय शिक्षा आर्जन गरे भने लाहाैरको फरम्यान क्रिच्सन कलेजमा उच्च शिक्षा ।

सन् १९६१ मा मुसर्रफ सेनामा भर्ती भए । सन् १९६५ मा उनले आफ्नो जीवनको पहिलो युद्ध भारतविरुद्ध लडे र यसबाट उनले वीरताको पुरस्कार पनि पाए ।

जनरलबाट असैनिक राष्ट्रपतिसम्मको यात्रा

अक्टुबर १९९८ मा मुसर्रफ सैनिक जनरल भए र सैनिक प्रमुख बने । सन् १९९९ मा उनले रक्तपातबिनै तत्कालीन प्रधानमन्त्री नवाज शरिफलाई पदबाट हटाएर सत्ता हत्याए ।

फेरि सन् २००२ मा भएको आमनिर्वाचनमा बहुमतले जित हासिल गरे । यद्यपि, आलोचकले भनेका थिए, चुनावमा धाँधली गरेर उनले जितेका हुन् ।

मुसर्रफलाई आतंकवादविरुद्धको युद्धमा अमेरिकाका तत्कालीन राष्ट्रपति जर्ज डब्लू बुसको भरपूर समर्थन मिलेको थियो । आतंकवादविरुद्धको युद्धका कारण नै नेटो सेनाको संगठनमा पाकिस्तान महत्त्वपूर्ण सहयोगी देश थियो ।

मुसर्रफका समर्थकले सधैं उनलाई एक सशक्त र सफल नेताका रूपमा अर्थ्याउने गरेका छन् । उनीहरू मान्छन्, ‘मुसर्रफले पाकिस्तानलाई कट्टरपन्थबाट उदार पाकिस्तानको छवि दिएका थिए ।’

तर, उनको शासनमा लाल मस्जिदमा जुलाई २००७ मा भएको सैनिक कारबाहीमा २ सय ५ भन्दा बढी मानिस मारिएका थिए । र, यसरी मान्छे मारिनुमा मुसर्रफको प्रमुख हात थियो ।

६ अक्टुबर २००७ मा उनी फेरि एक पटक राष्ट्रपति चुनाव जित्न सफल भए तर यस पटक कुर्सीमा बस्न उनले सर्वोच्च अदालतको आदेशको प्रतीक्षा गर्नुपर्‍यो । न्यायालयप्रति पूर्वाग्रही हुँदै उनले ३ नोभेम्बर २००७ मा पाकिस्तानमा आपतकाल लागू गरिदिए ।

२४ नोभेम्बरमा पाकिस्तान निर्वाचन आयोगले मुसर्रफलाई राष्ट्रपतिको रूपमा पुनर्निर्वाचित भएको पुष्टि गर्‍यो । त्यसपछि मुसर्रफले सैनिक बर्दी त्याग गरे र पाकिस्तानका असैनिक राष्ट्रपतिका रूपमा पद सम्हाले ।

७ अगस्ट २००८ मा पाकिस्तानको नयाँ गठबन्धन सरकारले मुसर्रफविरुद्ध महाअभियोग लगाउने फैसला गर्‍यो । ११ अगस्ट २००८ मा मुसर्रफ आफ्नो ६५औँ जन्मदिन मनाउने तयारीमा थिए । त्यही दिन संसदले उनीविरुद्ध महाअभियोग कारबाही सुरु गर्‍यो ।

राजीनामाको घोषणा

पञ्जाव, बलुचिस्तानसहित चार प्रान्तीय संसदले बहुमतले महाअभियोगको प्रस्ताव पारित गर्‍यो । अब मुसर्रफले राजीनामा नदिए महाअभियोगबाट हट्नुपर्ने अवस्था आयो । राजीनामाका लागि मुसर्रफमाथि निरन्तर दबाब बढ्यो । र, १८ अगस्ट २००८ मा मुसर्रफले राष्ट्रपति पदबाट राजीनामा दिने घोषणा गरे ।

मुसर्रफको आत्मकथा

परवेज मुसर्रफको आत्मकथा ‘इन द लाइन अफ फायर– अ मेमोएर’ सन् २००६ मा प्रकाशित भएको थियो । किताब विमोचन हुनुअघि नै चर्चित भएको थियो ।

मुसर्रफले उल्लेख गरेका कैयौं विवादित कुराका कारण यस किताबको चर्चा भएको थियो । यसमा कारगिल संघर्ष र पाकिस्तानमा भएको सैन्य ‘कू’जस्ता महत्त्वपूर्ण घटनाहरूका बारेमा लेखिएको छ ।

यसरी कुनै बेला मुलुकको शासनसत्ताको नेतृत्व गरेका परवेज मुसर्रफले पदमा रहँदा गरेका कामका कारण राजनीति मात्रै सकेनन्, जीवन नै समाप्त हुने संघारमा छन् ।

त्यसो त, पदमा रहँदा आर्थिक अपचलन गरेको आरोपमा पाकिस्तानकै पूर्वप्रधानमन्त्री नवाज शरिफ पनि जेलमै छन् ।

यी उल्लिखित घटनाले बताउँछन्, वास्तवमा मान्छेको भाग्य उसको कर्मले नै निर्धारण गर्छ । यो नेपाल वा पाकिस्तानमा मात्रै होइन, पूरै ब्रह्माण्डमा लागू हुने नियम हो ।

प्रकाशित मिति: मंगलबार, पुस १, २०७६ १७:११