मृत्युपछि चिनिएकी नौली

A+ A A-

नौलीको मृत्युको खबर
छिनभरमै गाउँभरि फैलियो ।
एक्कासि आकाशभरि
बादल विक्षिप्त भएर मडारिन थाल्यो ।
अनि, आकाश रोयो
सायद नौलीको मृत्युमा आँसु झार्ने कोही नभएर होला
डढेलोको मुखमा परेको पत्करमा लागेको
आगोसरि फैलियो
उनको मृत्युको खबर ।

***
जीवन बाँचुञ्जेल
नौली,
अस्ताएको जुनबिनाको अँध्यारोमा
सानैमा छुटी गएको
टुटेको-फुटेको भाग्यमा
नभेटिने खुसीहरू खोज्दै
जीवनभरि एक्ली भएर बाँची
एक्लोपनमा उनी कहिल्यै एक्ली भइनन्
उनीसँग सधैँ-सधैँ साथ थियो,
शिशुकालमै
आमाले छोडेर गएको
सम्झनामा हरदम आइरहने मीठो याद।
सेलाङ्गतिर बेत फाट्दै,
कालापत्थरको गर्भ खोतल्दै
कोइला निकाल्न
लाहुरे बन्न गएको बाको
धमिलो सम्झनाले दिन्थे साथ ।
अदम्य साहसी एकान्तमा,
धेरै दिन बिताए
एक्ली भएर पनि
उनी कहिल्यै एक्ली भइनन्
...आज नौली गाकी छिन्
सदाका लागि !
त्यसैले सबैले चिनेका छन् ।
मृत्यु उपरान्त !
सायद अब फेरि चिन्नु पर्दैन भनेर होला
नचिनेकाले पनि चिन्न आएका छन् ।
मृत्युपछि नौलीलाई चिनेका छन् !

***

बाँचुन्जेल परबाटै बाटो छल्नेहरू
आज नौलीको पार्थिव शरीरछेउ उभिएर
तमासे बनेर बोल्दै छन्
कहिल्यै नबोल्ने नौलीसँग
हिजोअस्ती नमीठो गरी हकार्नेहरू
नौलीका निम्ति मीठो
सहानुभूतिका शब्दहरू खर्चिंदै छन् ।
जिउँदो छँदै एक मुट्ठी अन्नदान गर्न
हिचकिचाउने मनहरू
फूलका गुच्छा अर्पण गर्न
तँछाड-मछाड गर्दै छन् ।
जिउँदो छँदा
प्यासले प्याक-प्याक हुँदा
एक अञ्जुली पानी नदिनेहरू
आँसु बगाउने
एक प्रकारको खेल नै खेल्दै छन् ।
नौली...
नभेटिने बा-आमा
नभएका आफ्ना मान्छेहरू
ऐलानी जमिनमा बनेको
सानो छाप्रो
सबै-सबैका धेरै प्रेम बोकेर
जाँदै छ्न्, अपरिचित काँधहरू चढेर
इन्द्रावति किनारको घाटमा
जलेर, बलेर
पञ्चतत्त्वमा लिन हुन।
साँच्चै
धेरै हिजोअस्ति नचिनेकी नौली
आज सबै-सबैले
चिनेका छन्...!!