दोस्रोपटक पाकिस्तानको राष्ट्रपति बन्न लागेका जरदारी किन दिन्थे हरेक दिन कालाे बोकाको बलि (भिडियो) ?

दोस्रोपटक पाकिस्तानको राष्ट्रपति बन्न लागेका जरदारी किन दिन्थे हरेक दिन कालाे बोकाको बलि (भिडियो) ?

A+ A A-

पाकिस्तानी पत्रिका 'द डन'ले २०१० मा प्रकाशित गरेको रिपोर्टमा दाबी गरिएको थियो– राष्ट्रपति आसिफ अलि जरदारी हरेक दिन एउटा कालो बोकाको बलि दिन्छन् । जसको उद्देश्य खराब नजर र कालो जादुबाट बच्नु थियो । आफ्नै सालोको हत्या आरोपमा ७ वर्ष जेल जीवन बिताएका जरदारीको राजनीतिक इतिहास भने निकै रोचक छ ।

आसिफ अलि जरदारीले कुनै समय चुनाव हारेपछि राजनीति नै छाडेर घरजग्गाको कारोबार सुरु गरेका थिए । १८ डिसेम्बर १९८७ मा पूर्वप्रधानमन्त्री बेनजिर भुट्टो र आसिफ अलि जरदारीको विवाह भयो । यो सम्बन्धलाई नै असामान्य मानिन्थ्यो । तर, पाकिस्तानको राजनीतिमा बेनजिरको प्रवेशको समयमा उनकी आमाले जरदारीलाई ज्वाइँका रूपमा छानेकी थिइन् ।

जरदारी भट्टोभन्दा ३ वर्ष कान्छा थिए । जहाँ एकातिर पोलो खेल्ने र कठोर जीवन बाँच्ने प्लेब्वाईको छवि भएका जरदारी थिए भने अर्कोतिर अक्सफोर्ड, हार्वर्डजस्ता विश्वचर्चित विश्वविद्यालयमा अध्ययन गरेकी होसियार र समझदार छवि भुट्टोको थियो ।

न्यूयोर्क टाइम्सको रिपोर्टअनुसार बेनजिर भुट्टाे सत्तामा आएपछि जरदारी पाकिस्तान पिपुल्स पार्टी (पीपीपी) का लागि एक लायबिलिटी वा मजबुरी बनेका थिए । अर्थात् उनी यस्ता व्यक्ति थिए, जसबाट पार्टीलाई फाइदा कम र नोक्सानको आशंका बढी थियो ।

सन् १९९० को दशकमा बेनजिरको दोस्रो कार्यकालका क्रममा उनका वाणिज्यमन्त्री अहमद मुख्तारले भनेका थिए, ‘पाकिस्तानमा जरदारीका विरुद्ध गलत प्रचार भइरहेको छ । हामीले समेत बदनाम हुनुपरेको छ । अर्कोपटक तपाईं प्रधानमन्त्री बन्नुभयो भने पतिलाई अर्जेन्टिनामा पोलो खेल्न पठाउनुहोला ।’

पाकिस्तानी नेता हकिम अली जरदारीका छोरा आसिफको जन्म २६ जुलाई १९५५ मा सिन्ध प्रान्तको नवाबशाहमा भएको थियो । तर, उनी कराँचीमा नै हुर्किए र सेन्ट प्याट्रिक स्कुलबाटै शिक्षा लिए । यही स्कुलमा पाकिस्तानका पूर्वसेना प्रमुख तथा सैनिक शासक परवेज मुसर्रफले पनि अध्ययन गरेका थिए ।

उनका बाबु बम्बिनो सिनेमाका मालिका थिए, जसबाट जरदारीले धेरै फाइदा पाए । उनको राजनीतिक करिअर सन् १९८३ मा सुरु भयो । जतिबेला उनले नवाबशाह डिस्ट्रक्ट काउन्सिलको सिटमा चुनाव लडे । तर, उनले जित्न सकेनन् । त्यसपछि राजनीति छाडेर उनी रियल इस्टेट क्षेत्रमा काम गर्न थाले । सन् १९८७ मा उनले बेनजिर भुट्टोसँग विवाह गरे । त्यसबेला भुट्टो पाकिस्तानमा सत्ताविरोधी आन्दोलनकी प्रतीक बनेकी थिइन् ।

सन् १९८८ मा एक विमान दुर्घटनामा पाकिस्तानका तत्कालीन शासक जनरल जिया–उल–हकको मृत्यु भयो । त्यसपछि भएको चुनावमा बेनजिरको पार्टीले आमनिर्वाचन जित्यो र उनी पहिलो महिला प्रधानमन्त्री बनिन् । जरदारी धेरै समय सरकारबाट टाढै रहन्थे ।

यद्यपि यही क्रममा सरकारसँग जोडिएका कतिपय काममा भ्रष्टाचार गरेको आरोप लाग्यो । सन् १९९० मा भुट्टोको सरकार ढल्यो । जसको एक कारण जरदारी पनि भएको बताइन्छ । सरकार ढलेपछि बेनजिर–जरदारीलाई देश छाड्न रोक लगाइयो । त्यसपछि भ्रष्टाचारको आरोपमा कार्यबाहक प्रधानमन्त्री गुलाम मुस्तफा जटोईले जरदारीमाथि कारबाही सुरु गरे ।

जटोईले जरदारीमाथि पत्नी प्रधानमन्त्री भएको फाइदा उठाएको आरोप लगाए । उनी कुनै पनि प्रोजेक्ट वा सरकारबाट ऋण दिलाएबापत १० प्रतिशत कमिसन माग्थे भन्ने आराेप लाग्याे । यही कारण उनलाई ‘मिस्टर १० प्रतिशत’ भन्न थालियो । यसपछि जरदारीमाथि भ्रष्टाचार, अपहरण, बैंकिङ फ्रड र हत्याको षड्यन्त्रजस्ता आरोप लागे । जरदारी जेल पनि गए ।

२५ मार्च १९९१ मा सिंगापुर एयरलाइन्सको एक विमान अपहरण भयो । विमान छाड्नका लागि जरदारी रिहा हुनुपर्ने माग अपहरणकारीले राखे । तर, उनीहरूको सिंगापुरका कमाण्डोहरूको कारबाहीमा मृत्यु भयो । सन् १९९६ मा बेनजिरका भाइ मुर्तजाको हत्या आरोपमा उनी गिरफ्तार भए ।

जरदारीलाई भ्रष्टाचारदेखि हत्यासम्मका घटनामा सन् १९९७ देखि २००४ सम्म जेलमा राखियो । उनले २००४ नोभेम्बरमा जमानत पाए । तर, हत्याको घटनामा सुनुवाइमा उपस्थित नभएपछि उनी पुनः पक्राउ परे । बेनजिर र जरदारीलाई एक स्विस कम्पनीसँग जोडिएको घटनामा घुस लिएको आरोपमा दोषी ठहर गरियो । भुट्टो परिवारले यो घटनालाई राजनीतिक रूपमा प्रेरित भन्दै अस्वीकार गर्‍यो ।

भुट्टो र जरदारीविरुद्ध पाकिस्तानमा मात्रै नभई स्वीट्जरल्यान्ड, बेलायत र स्पेनमा मुद्दा चलिरहेको थियो । अर्कोतिर पाकिस्तानमा अमेरिका र ब्रिटेनको सहयोगमा जनरल परवेज मुसर्रफ राष्ट्रपति बनिसकेका थिए । अफगानिस्तानको लडाइँमा अमेरिकाले पाकिस्तानको साथ मागेको थियो ।

सन् २००७ मा मुसर्रफको लोकप्रियता घट्न थाल्यो । पाकिस्तानमा हिंसा बढ्न थाले भने मुसर्रफविरुद्ध सडक प्रदर्शन भए । यस्तो अवस्थामा आन्तरिक समस्या समाधानका लागि अमेरिकी नजर एकपटक फेरि भुट्टोतिर गयो ।

५ अक्टुबर २००७ मा मुसर्रफले पाकिस्तानमा एक अध्यादेश पास गरिदिए । जसअनुसार सन् १९८६ देखि १९९९ सम्म भ्रष्टाचार, हत्या, मनी लन्ड्रिङजस्ता आरोप लागेका राजनीतिज्ञहरूलाई माफी दिइयो । यो अध्यादेशको उद्देश्य नै पाकिस्तानमा भुट्टोलाई फेरि सत्तामा फर्काउनु रहेको बताइन्छ ।

यो लागू भएको १३ दिनपछि १८ अक्टुबरमा उनी पाकिस्तान फर्किइन् । तर, जरदारी दुबईमै बसे । भुट्टोको पाकिस्तान फिर्तीपछि पाकिस्तानमा भावी प्रधानमन्त्रीका रूपमा उनलाई हेरिएको थियो । तर, उनको लोकप्रियता धेरै बढेन । बरु नवाज शरिफ र उनको पार्टीले बढी सिट जित्ने मत सर्वेक्षण बाहिर आए । त्यसपछि मुसर्रफले भुट्टोलाई फिर्ता जान आग्रह गरेका थिए ।

नोभेम्बरमा बेनजिर आफ्नो परिवार भेट्न दुबई गइन् । मुसर्रफले पाकिस्तानमा संकटकाल लगाइदिए । चेतावनीका बाबजुद भुट्टो पाकिस्तान फर्किएपछि उनलाई नजरबन्दमा राखियो । यसपछि बेनजिरसँगको सम्झौताअनुसार मुसर्रफले सेनाबाट अवकाश लिए र उनलाई सैनिक शासकको सट्टा आधिकारिक राष्ट्रपति घोषित गरियो ।

२७ डिसेम्बर २००७ मा रावलपिन्डीमा र्‍यालीका क्रममा जनतालाई अभिवादन गर्न उनी कारबाट बाहिर निस्किइन् । त्यसै बेला एक व्यक्तिले भुट्टोमाथि ३ गोली चलाए । त्यसलगत्तै त्यहाँ आत्मघाती हमला पनि भयो र भुट्टोको मृत्यु भयो । बेनजिरको मृत्युलगत्तै जरदारी पाकिस्तान फर्किए । भुट्टोले आफ्नो राजनीतिक उत्तराधिकारी जरदारीलाई घोषणा गरेकी थिइन् । तर, जरदारीले आफ्नो छोरा बिलवाल भुट्टोलाई पार्टीको अध्यक्ष बनाए । सन् २००८ को निर्वाचनमा नवाज शरिफको पाकिस्तान मुस्लिम लिग–नवाज र जरदारीको पाकिस्तान पिपुल्स पार्टीले सबैभन्दा ठूला पार्टीका रूपमा चुनाव जिते ।

२००८ अगस्टमा पीपीपी र पीएमल–एनले मिलेर मुसर्रफलाई पाकिस्तानको राष्ट्रपतिबाट हटाउने निर्णय गरे । दुवै पार्टीले महाअभियोगका चेतावनी दिँदै पद छाड्न आग्रह गरे । तर, मुसर्रफले अस्वीकार गरे ।

यसपछि संसदमा पेस गर्न एक आरोपपत्र तयार गरियो, जसमा नवाज शरिफको सरकार हटाएर सत्ता कब्जा गर्नेदेखि दोस्रोपटक राष्ट्रपति बन्न संकटकाल लगाएको घटनासम्मका विषय उल्लेख थिए । २००८ अगस्टमा मुसर्रफले पदबाट राजीनामा दिने घोषणा गरे । त्यसपछि ६ सेप्टेम्बर २००८ मा पहिलोपटक जरदारी राष्ट्रपति बने ।

त्यसैबेला उनले काला जादु र खराब नजरबाट टाढा रहन भन्दै कालो बोकाको बलि दिन थाले । जुन कुरा पाकिस्तानमा मात्रै नभई विश्वभर भाइरल नै बन्यो । पाकिस्तानी राष्ट्रपतिका प्रवक्ता र जरदारीको पार्टीका नेता फरहतुल्लाह बाबरले समेत पुष्टि गरे । 'द गार्जियन'मा दिएको अन्तर्वार्तामा उनले भनेका थिए, 'राष्ट्रपतिले सादिका गर्नुहुन्छ । सादिका अर्थात् कुनै जनावरको बलि चढाएर त्यसको मासु गरिबलाई बाँड्नु । मैले पनि यस्तो देखेको छु । हरेक दिन होइन, तर अक्सर राष्ट्रपतिले यस्तो गर्नुहुन्छ । सन् २००७ मा पाकिस्तान फर्किएपछि बेनजिरले यसको सुरुवात गरेकी हुन् ।’ बाबरले यसको उद्देश्य अल्लाहलाई खुसी पार्नु भएको बताएका थिए ।

हालै भएको निर्वाचनपछि फेरि पाकिस्तान मुस्लिम लिग नवाज (पीएमएल–एन) र पाकिस्तान पिपुल्स पार्टी (पीपीपी) बीचको सत्ता साझेदारीसँगै जरदारीलाई पुनः राष्ट्रपति बनाउने तयारी भएको हो ।

–अन्तर्राष्ट्रिय सञ्चारमाध्यमको सहयोगमा

प्रकाशित मिति: बिहीबार, फागुन १०, २०८० २०:०७