तरकारीबाट बौएलाल र शिवनारायणको तरक्कीः खेतीको आम्दानीले छोराछोरीलाई बनाए डाक्टर, सीए र इन्जिनियर

तरकारीबाट बौएलाल र शिवनारायणको तरक्कीः खेतीको आम्दानीले छोराछोरीलाई बनाए डाक्टर, सीए र इन्जिनियर

A+ A A-

मेहनत गरे नेपालमै राम्रो आम्दानी गर्न सकिन्छ भन्ने उदाहरण बनेका छन् धनुषाको शहीदनगर नगरपालिका–६ हठिपुरका किसानद्वय बौएलाल मण्डल र शिवनारायण मण्डल ।

तरकारी खेतीबाट राम्रो आम्दानी गरेका मण्डलद्वयले आफ्ना छोराछोरीलाई लाखौँ खर्चेर उच्च शिक्षा दिलाउन सफल भएका छन् । शिवनारायणले तरकारी खेतीको आम्दानीबाट छोरीलाई डाक्टर र छोरालाई इन्जिनियर बनाएका छन् भने बौएलालले एउटा छोरालाई सीए र अर्कोलाई आईटी इन्जिनियर बनाएका छन् ।

यो सब तरकारी खेतीको आम्दानीले सम्भव भएको उनीहरूको भनाइ छ । ‘तरकारी खेतीकै आम्दानीबाट छोरालाई सीएसम्मको पढाइमा २० लाख खर्च गरेँ, अर्को छोरालाई आईटी इन्जिनियर पढाउँदा करीब ४० लाख रुपैयाँ खर्च भएको हो,’ ५५ वर्षीय बौएलाल भन्छन् ।

शिवनारायण पनि तरकारी खेतीबाट भएको कमाइले नै छोराछोरीलाई उच्च शिक्षा दिलाउन सफल भएको बताउँछन् । ७० लाख रुपैयाँ खर्चेर छोरीलाई डाक्टर र १५ लाख खर्चेर छोरालाई इन्जिनियर पढाएको उनले बताए ।

किसान मण्डलद्वयले १५ बिघा जग्गामा तरकारी खेती गर्दै आएका छन् । वर्षमा तीनवटा मौसमी खेती गर्ने गरेको र सो खेतमा सय जनाभन्दा बढी मजदुरहरूलाई समेत रोजगार दिएको उनीहरूको भनाइ छ । मण्डलद्वयले कोबी, आलु, प्याज, टमाटर, बैगन, धनिया, लौकालगायत विभिन्न प्रकारको तरकारी खेती गर्ने गरेका छन् ।

शहीदनगर नगरपालिका– ६ हठिपुर टोलमा करीब ३६ जना परिवार बस्दै छन् । उनीहरू तरकारी खेतीमा नै निर्भर रहेको र तरकारी खेतीबाट राम्रो आम्दनी गर्नुको साथै छोराछोरीलाई उच्च शिक्षा दिलाउन सफल भएका छन् ।

'१५ बिघा जग्गामा धान र गहुँ खेती गरेमा वार्षिक पाँचदेखि सात लाख रुपैया आम्दानी हुन्छ,' शिवनारायण भन्छन्, ‘तर तरकारी खेती गरेमा सबै खर्च काटेर वार्षिक २५ लाखसम्म आम्दानी हुने गरेको छ ।’ उनले तरकारी खेतीसँगै माछापालन समेत गरेको बताए ।

तरकारी खेतीमा अर्गानिक मल र केही मात्रामा रसायनिक मलको प्रयोग गर्दै आएको उनीहरू बताउँछन् । हालसम्म आफ्नो परिवारबाट कोही पनि वैदेशिक रोजगारीमा नगएको उनीहरूले बताए । उच्च शिक्षा हासिल गरे पनि छोराछोरीहरू घरमा आउँदा तरकारी खेतीमा सहयोग गर्ने गरेको बौएलाल बताउँछन् ।

तरकारी खेतीबाट अझै आम्दानी गर्न सकिन्छ, तर केही समस्या र चुनौतीको कारण लक्ष्यअनुसार आम्दानी हुन नसकेको बौएलाल बताउँछन् । ‘मजदुरको अभाव, बजारीकरण नुहुनु र मलखाद सहज किसिमबाट उपलब्ध नहुनुका साथै कोल्डस्टोरको अभाव रहेकोले अधिकांश तरकारी बिक्री नहुँदा कुहिएर जाने वा जथाभावी रूपमा फाल्नुपर्छ,’ उनले गुनासो पोखे ।

नेपाली बजारमा भारतीय तरकारी आउँदा पनि समस्या हुने गरेको बौएलाल बताउँछन् । ‘भारतमा मलखादलगायतको उपकरणहरू सस्तोमा पाउँछ । खुल्ला सीमाको कारण प्रहरी केही रकम लिएर नेपाली बजारमा सहजै किसिमबाट तरकारी ल्याउँन दिन्छ । जसले गर्दा भारतीय तरकारी सस्तो हुँदा हामीले उत्पादन गरेको तरकारीको बिक्री वितरणमा समस्या आउने गरेको छ,’ बौएलाल बताउँछन् ।

प्रकाशित मिति: मंगलबार, फागुन ८, २०८० ०८:१६