‘कसैको हातखुट्टा थिएन, मेरा लागि भगवान् दाहिने भएर म बाँचेँ...’

A+ A A-

शुक्रबार बिहानको साढे ४ बजिसकेको थियो । इजरायलको द्वन्द्वग्रस्त क्षेत्रबाट फर्किएका नेपाली विद्यार्थीमध्ये सबैभन्दा अन्तिममा सल्यानका प्रमाेद केसी त्रिभुवन विमानस्थलको अध्यागनबाट बाहिरिए ।

बिहीबार साँझ ६ बजेदेखि प्रमाेदलाई कुरिरहेका दिदी सरिता र बहिनी दीपा उनलाई देख्नेबित्तिकै अँगालो हाल्न पुगे । सरिता र दीपालाई प्रमाेदले पनि कसेर अँगालो हाले । र, उनले भने, ‘एकछिन है । मलाई गाह्रो भइरहेको छ ।’

उनी आफ्ना दिदी र बहिनीलाई अलि छेउतिर लिएर गए । केही बेर नबोली उभिए । सरिता र दीपा उनलाई एकटक हेरिरहेका थिए । नबोलेरै उनीहरू एक अर्कालाई महसुस गरिरहेका थिए, शायद ।

केही बेरको सन्नाटा चिर्न खोज्दै प्रमाेदले भने, ‘मेरा लागि भगवान् दाहिने भए, ‘म बाँचे...।’ उनले बोल्दै गरेको वाक्य बीचमै टुङ्ग्याए । छेउमा उभिएकी दिदीले उनलाई सुमसुम्याइन् ।

उनी ‘नर्मल’ हुन खोज्दै थिए ।

आफूले बिताएको त्रासपूर्ण कथा सुनाउन खोजिरहेका थिए उनी । तर, उनले जे भोगे । जे देखे । त्यो सुनाउन सक्ने अवस्थामा थिएनन् । हुन त, २७ भदौमा सुदूरपश्चिम विश्वविद्यालयबाट बीएस्सी एग्रिकल्चर अध्ययन गरेर 'लर्न एन्ड अर्न'अन्तर्गत ११ महिनाका लागि इन्टर्नका लागि इजरायल जाँदै गर्दा प्रमाेदलगायत उनका ४९ जना साथीलाई इजरायलमा हुनसक्ने हमलाका बारेमा सबै सिकाइएको थियो ।

त्यही बेला उनीहरूलाई सुरक्षित स्थान र आफ्नो सेक्युरिटीका बारेमा प्रस्ट पारिएको थियो । प्रमाेदले भने, ‘हमला भएको अवस्थामा बंकरमा जानुपर्छ भन्ने कुरा नेपालबाट जानुभन्दा अगाडि नै हामीलाई सिकाइएको थियो । जसले गर्दा हामी ढुक्क थियौँ । हामी सुरक्षित हुनेछौँ ।’

तर, त्यसो हुन सकेन ।

हमला भएको दिन प्रमाेद र उनका १६ जना साथी किबुज अलुमिममा थिए । उनीहरूले बिहानैदेखि गड्याङ्गुडुङ् आवाजहरू सुनिरहेका थिए । कहीँकतै मिसाइल प्रहार भइरहेको थियो ।

गोली चल्नु वा मिसाइल पड्कनु इजरायलीहरूले सामान्य रूपमा लिन्छन् । त्यस्तै, प्रमाेद र उनका साथीहरूले पनि त्यसलाई हल्का रूपमा लिए ।

प्रमाेद केसी र वीरेन्द्र चाैधरी

उनी भन्छन्, ‘हमला हुने दिन कुनै साइरन बजेको थिएन । हामीभन्दा सिनियर दाइहरूसँग कुरा गर्दा उहाँहरूले यहाँ यस्ता घटनाहरू भइरहन्छन् । तर, कहिलेकाहीँ अलि बढी हुन सक्छ, सुरक्षित रहनू भन्नुभयो ।’

त्यसपछि उनीहरू सबै १७ जना बंकरमा छिरेका थिए । उनीहरूले केही बेर रमाइलो पनि गरे । १७ जनाले एउटा सामूहिक फोटो खिचे । फोटो खिचेको केही मिनेट मात्रै भएको थियो, उनीहरू बसेको बंकरभित्रै आक्रमण भयो । सुरक्षित भनिएका बंकरभित्रै प्रमाेदले आफ्ना दुई जना साथी गुमाए । र, केही घाइतेसमेत भएको उनले बताए ।

उनले भने, ‘घाइते भएका साथीहरूको हातखुट्टा चुँडिएको थियो । पैतालामा नराम्रोसँग चोट लागेको थियो । त्यही बेला तीन जना मेडिकलतर्फका प्रहरी हामीलाई उद्धार गर्न पुग्नुभयो । र, उहाँहरूले अंग्रेजीमा तपाईंहरू अर्को बंकरमा जानुस्, हामी घाइते भएकालाई अस्पताल लग्छौँ भन्नुभयो ।’

प्रमाेद र उनका साथीहरू पहिलो बंकरबाट दोस्रो बंकरमा जाँदै गर्दा फेरि दोस्रोपटक आक्रमण भयो । ‘हाम्रो उद्धारका लागि बंकरमा पुगेका प्रहरीको मृत्यु भयो वा उनीहरू अपहरणमा परे, हामीले देख्न पाएनौँ,’ प्रमाेदले थपे, ‘थाइल्यान्डका २२ जना विद्यार्थी पनि हामीसँगै थिए ।’

उनीहरू पहिलो बंकरबाट ज्यान जोगाउन दोस्रो बंकरमा पुगे । उनीहरू बंकरमा पुगेको केही क्षणमा केही व्यक्ति सरासर भित्र छिरे । र, एकाएक गोली बर्साएको प्रमाेद बताउँछन् ।

उनी भन्छन्, ‘ती व्यक्तिहरूले हामीलाई केही सोधेनन् । बंकरभित्र पसे । र, हचुवामा गोली चलाए । त्यही बेला हाम्रा पाँच जना साथीको मृत्यु भयो । र, दुई जना गम्भीर घाइते भए ।’

गोली चल्दै गर्दा प्रमाेद किचेन र्‍याकको पछाडि लुके । र, उनका साथी कैलालीका वीरेन्द्र चौधरी स्टोरपछाडि । ज्यान जोगाउन लुकिरहेका वीरेन्द्रको दाहिने खुट्टामा ग्रिनेट पड्किँदा ब्रोसेसले चोट लाग्यो ।

‘हामी किबुज अलुमिम भन्ने ठाउँमा थियौँ । हामी बसेको बंकरमा आक्रमण भएको १२ घण्टापछि इजरायली पुलिस पुग्यो । उनीहरू त्यहाँ नपुगुञ्जेल हामी आफ्नै साथीको लाससँगै बस्यौँ,’ उनले भने, ‘पुलिसले घाइते साथीहरूलाई अस्पताल लग्यो । र, हामीलाई अर्को बंकरमा राखियो ।’

उनीहरूसँगै समूहमा रहेका कञ्चनपुरका विपिन जोशी भने सम्पर्कविहीन बने । ‘हामीले विपिनलाई उनी (आतंककारी)हरूले सामातेर ढोकासम्म लगेको देखेका हौँ । त्यसपछि के भयो, केही थाहा छैन’, प्रमाेदले भने ।

दोस्रो बंकरबाट उनीहरू तेस्रो बंकरमा गए । तेस्रोपटक स्थानान्तरण गरिएको बंकर पनि आफ्ना लागि उत्तिकै जोखिमपूर्ण रहेको प्रमाेद बताउँछन् ।

एकातिरबाट इजरायलले र अर्कोतिरबाट हमासको दोहाेराे भिडन्त भइरहेको थियो । उनीहरूका अगाडि गोली बर्सिरहेका थिए ।

उनले भने, ‘त्यस्तो देख्दा अब हामी पनि मर्छौंबाहेक मनमा केही पनि आएको थिएन । दुई दिनसम्म त्यही त्रासमा बसिरह्याैँ । ग्राउन्डबाट अट्याक (आक्रमण) भइरहेको थियो । सी (समुन्द्र)बाट, हवाईबाट अट्याक मात्रै भइरहेको थियो । त्यतिञ्जेल हामी १७ जनामध्ये म र वीरेन्द्र मात्र सद्दे थियौँ ।’

०००

त्यस्तै, प्रमाेदसँगै दोस्रो बंकरमा हमला हुँदा जोगिने क्रममा वीरेन्द्र चौधरीको दाहिने खुट्टामा ग्रिनेट पड्किँदा ब्रोसेसले चोट लाग्यो । उनलाई अहिले आफूलाई लागेको चोटभन्दा पनि आफ्ना साथीहरू गुमाउँदाको चोटले गाह्रो बनाइरहेको छ ।

उनी भन्दै थिए, ‘आफ्नै आँखाअगाडि साथीहरूले प्राण त्यागेको टुलुटुलु हेरेर मात्र बस्न सक्यौँ । अब उनीहरूको घर गएर उनीहरूको परिवारलाई सम्झाउनु छ ।’

इजरायलमा मृत्यु भएका धेरैजसो सुदूरपश्चिमका छन् । यही कारण वीरेन्द्रले सकेसम्म चाँडो मृत्यु भएका साथीको घर पुग्न चाहेको बताए । उनले भने, ‘हामी त फर्केर आयौँ । मृत्यु भएका साथीको घरमा कत्ति आत्तिइरहनुभएको होला ? सबैलाई भेट्नुपर्छ । आस गरेर बसिरहेका होलान् ।’

यही कारण पनि हुन सक्छ, उनी अन्य विद्यार्थीभन्दा हतारमा थिए । घरिघरि वरपर उभिरहेका व्यक्तिलाई उनी सोध्दै थिए, ‘अहिले कैलाली जाने बस पाइन्छ ?’ कसैले जवाफ दियो, ‘अहिले पाइँदैन । तपाईंहरूका लागि पुलिसले बस सेवाको व्यवस्था गरेको छ, त्यसमा जानुस् ।’

उनले त्यो कुरालाई बेवास्ता गरे । र, सँगै उभिरहेका साथी प्रमाेदलाई आफू निस्केको बताउँदै आफूलाई लिन आएका भाइसँग हतारिँदै विमानस्थलबाट बाहिरिए । सुदूरपश्चिम विश्वविद्यालयबाट बीएस्सी एग्रिकल्चर अध्ययन गरेर इजरायलमा लर्न एन्ड अर्नअन्तर्गत ११ महिने इन्टर्नका लागि ४९ जनाको समूह २७ भदौमा नेपालबाट इजरायल गएको थियो । विश्वविद्यालयबाट इजरायल गएका ४९ जनामध्ये किबुज अलुमिममा १७ जना विद्यार्थी थिए ।

जसमध्ये १० जनाको मृत्यु भयो । दुई जना सकुशल छन् । एक जना डिस्चार्ज भएर शुक्रबार नेपाल फर्किए । तीन जना इजरायलकै स्थानीय अस्पतालमा उपचाररत छन् । र, एक जना सम्पर्कविहीन छन् ।

यी पनि :

इजरायलबाट नेपालीलाई उद्धार गरी ल्याउँदा विमानस्थलमा जे देखियाे...

'रियल हिराे विपिनलाई हमासले लग्याे, सरकारले जसरी भए पनि बचाओस्'

घाइते धनबहादुर भन्छन्– साथीहरूको बोली खुब याद आउँछ, सपनामा रगतकाे नदी देख्छु (भिडियाे)

भदैनी देख्नेबित्तिकै फुपूको आँखाबाट बरर्र आँसु...(भिडियाे)

इजरायल–प्यालेस्टाइन युद्ध : जेरुसलेमको तानातानले वर्षौंदेखि बल्झिएको घाउ

प्रकाशित मिति: शुक्रबार, असोज २६, २०८० ११:२७