ज्यान मार्ने उद्योगका अभियुक्त मनोनीत नगरेर नेविसंघले ठीकै गर्‍यो

A+ A A-

नेपाली कांग्रेसको पछिल्लो केन्द्रीय समिति बैठकले एउटा अनौठो निर्णय गर्‍यो । विश्वविद्यालयमा अध्यापक/प्रध्यापकलाई कालो मोसो दल्ने र दुर्व्यवहार गर्ने कार्यकर्तालाई साधारण सदस्यताबाट पनि निष्कासन गर्ने । तर, विश्वविद्यालय परिसरमै अध्यापकलाई मरणासन्न हुने गरी कुटपिट गर्ने आपराधिक मनोवृत्तिका कार्यकर्ताविरुद्धको मुद्दा भने फिर्ता गराउने ।

यस्तो लाजमर्दो निर्णयको पृष्ठभूमिमा भ्रातृ संगठन नेपाल विद्यार्थी संघ (नेविसंघ)मा गरिएको मनोनयन भने केही सकारात्मक छ । नेविसंघ अध्यक्ष दुजाङ शेर्पाले केन्द्रीय समिति विस्तार गर्दा ज्यान मार्ने उद्योगका अभियुक्त योगेन्द्र रावललगायतलाई नसमेटेर ठीक निर्णय गरेका छन् । यो निर्णय किन पनि प्रशंसनीय छ भने यसले पार्टीभित्र थुप्रै कांग्रेसजन सत्य र न्यायका पक्षधर छन् भन्न खोजेको छ ।

राजनीतिको आडमा अपराध गर्न पल्केका ती अभियुक्तहरूलाई गर्नुपर्ने त संगठनको साधारण सदस्यबाटै निष्कासन थियो । अनि मात्र तिनले पार्टीको ब्यानरमा अपराधको ढाकछोप गर्न सक्दैनथे ।

त्यति जघन्य अपराधमा संलग्न भएर पनि पार्टीको आडमा उन्मुक्ति पाइरहेका अभियुक्तमध्ये एक हुन्, रावल । नेविसंघको केन्द्रीय समितिमा नपर्दा पक्कै उनलाई पर्नु पिर परेको हुनुपर्छ । त्यसैले ब्यानरसहित आन्दोलनमै उत्रिएका छन् । हेर्नुस् त तमासा, त्यति गम्भीर अभियोग लागेको अभियुक्त मनोनीत नहुँदा जुलुस निकालिरहेको छ ।

कुनै पनि पार्टी वा संगठन अपराधमा संलग्न रहेका व्यक्तिलाई नेतृत्वमा ल्याउनु हुँदैन । यदि कांग्रेस र नेविसंघले त्यसलाई आत्मसात् गरेको हो भने रावललगायतका ज्यान मार्ने उद्योगका अभियुक्तहरूलाई कम्तीमा मुद्दाको फैसला नआउँदासम्म संगठनबाट निलम्बन गर्नुपर्छ ।

यो नितान्त योगेन्द्र रावललगायतका ज्यान मार्ने उद्योगका अभियुक्तले आफूलाई केन्द्रीय सदस्य किन नबनाएको भनेर गरेको आन्दोलन हो । तिनलाई पार्टीले चिनोस्, हामी सबैले चिनौँ । आन्दोलनको नाममा उसले अहिले घर घेर्छु भनेर पार्टी सभापति एवं पूर्वप्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवासमेतलाई भय देखाइरहेको छ । भय र आतङ्क त उसका औजार नै हुन् । उसले अहिले ती औजार केन्द्रीय सदस्य बन्नका निम्ति प्रयोग गरिरहेको छ । पूर्वप्रधानमन्त्री र बहालवाला पार्टी सभापतिलाई यसरी भय देखाउन सक्नेहरूले म एउटा निरीह शिक्षकलाई कति आतंङ्कित पारे होलान् ? तपाईं केवल अनुमान मात्र लगाउन सक्नुहुन्छ ।

त्रिभुवन विश्वविद्यालयमा उनको ग्याङले ३४२ दिनसम्म ताल्चा लगाउँदा कीर्तिपुर कति आतंकित भयो होला ? अनेक धाकधम्कीका स्वरले त्रिवि गुञ्जायमान हुँदा कति भय फैलियो होला ? अहिले सार्वजनिक रूपमै उनले जुन घर घेर्ने कुरा गरिरहेका छन्, त्यसको पछाडि गुटगत रूपमा कुन कांग्रेसी नेताको हात छ, त्यो पनि चिनौँ । अरूलाई नानाथरीका आरोप लगाइरहँदा अभियुक्त योगेन्द्र रावलहरू कुनै नेताका चाकर, चाप्लुसबाज र गुण्डा हुन् भन्ने बिर्सिन मिल्दैन ।

कुनै पनि पार्टी वा संगठन अपराधमा संलग्न रहेका व्यक्तिलाई नेतृत्वमा ल्याउनु हुँदैन । यदि कांग्रेस र नेविसंघले त्यसलाई आत्मसात् गरेको हो भने रावललगायतका ज्यान मार्ने उद्योगका अभियुक्तहरूलाई कम्तीमा मुद्दाको फैसला नआउँदासम्म संगठनबाट निलम्बन गर्नुपर्छ । एउटा पीडितका रूपमा त म उनीहरूलाई निष्कासन नै गरेर नेविसंघ शुद्धीकरणमा लाग्नुपर्छ भन्ने ठान्दछु । किनभने, एकाध यस्ता व्यक्ति प्रवृत्तिले त्यति लामो इतिहास भएको, नेपालको लोकतान्त्रिक आन्दोलनमा महत्त्वपूर्ण भूमिका निर्वाह गरेको नेविसंघजस्तो संगठन विवादमा तानिनु हँदैनथ्यो ।