मुक्तिनाथ टेक्ने रहर : कोही घोडामा, कोही ‘स्ट्रेचर’मा (फाेटाे फिचरसहित)

A+ A A-

धर्मप्रति मान्छेको आस्था कुन तहसम्म छ भन्ने हिमालपारिको जिल्ला मुस्ताङस्थित मुक्तिनाथ मन्दिर पुग्दा देखिन्छ । हिन्दु र बौद्ध धर्मावलम्बीको तीर्थस्थल मुक्तिनाथ मन्दिर धेरै उचाइमा भएकाले जो कोहीलाई कठिन छ । मुक्तिनाथ टेक्ने रहरले कोही स्ट्रेचर, कोही घोडामा चढेरै पुग्छन् ।

मन्दिर पुग्न बसपार्कबाट ३० मिनेट जति हिँड्नुपर्छ । दूरी लामो नभए पनि मुक्तिनाथ मन्दिरको उचाइ धेरै भएकाले (३, ७ सय १० मिटर) छिटो-छिटो हिँड्न मुस्किल पर्छ । ‘हाइ–अल्टिच्यूड’को जोखिम हुने भएकाले हतारमा हिँड्नु हुँदैन ।

जटिल अवस्थाका दीर्घरोगी र उचाइमा सास बढ्ने डर भएकाहरू घोडामा मन्दिर पुग्छन् । बस स्टपबाट २० मिनेट जति हिँडेपछि सिँढी उक्लनुपर्छ । तीन सयभन्दा धेरै सिँढी चढेपछि मुक्तिनाथ मन्दिर पुगिन्छ ।

स्थानीयले बताएअनुसार, बस स्टपबाट मुक्तिनाथ पुग्दा प्रतिव्यक्ति एकतर्फी तीन सय रूपैयाँ शुल्क लाग्छ । कोही यति सिकिस्त बिरामी पनि मुक्तिनाथ पुग्ने रहर गर्छन् । उनीहरूलाई चार जनाले काँध थापेर ‘स्ट्रेचर’मा मन्दिरसम्म पुर्‍याउँछन् । त्यसरी जाँदा एकतर्फी चार हजार रूपैयाँ तिर्नुपर्छ ।

एक दशकअघि सडक नपुग्दा भक्तजन कालीगण्डकी किनार हुँदै हिँडेर मुक्तिनाथ पुग्थे । त्यतिबेला पोखराबाट गएर आउँदा १० देखि १२ दिनसम्म लाग्थ्यो । म्याग्दीसम्म सडक पुगे पनि त्योभन्दा माथि मुस्ताङतिर सडक पुगिसकेको थिएन । त्यसैले बिरामी भएकाहरू मुक्तिनाथ जान आँट्दैनथे ।

अहिले सडकको पहुँच मन्दिर नजिकसम्म पुगेकाले बिरामी भएकाहरू पनि मन्दिर दर्शन गर्न जान्छन् । १३ वर्षअघि हिँडेर पहिलोपटक मुक्तिनाथ पुगेका पोखरेली पर्यटन व्यवसायी विश्वराज पोखरेल भन्छन्, ‘बिरामी र अल्टिच्यूडको समस्या हुनेलाई अहिले स्ट्रेचरमा लगिन्छ, पहिला हिँड्न सक्ने मान्छेमात्रै जान्थे । अहिले सडकको पहुँचले बिरामी भएकाहरू पनि एकपटक पुग्नैपर्छ भनेर जसरी सकिन्छ त्यसरी जान थाले ।’

मोक्ष प्राप्त हुने जनविश्वास रहेको मुक्तिनाथ मन्दिरमा एक सय ८ वटा धारा छन् । ती धारामा नुहाउँदा पाप पखालिने विश्वास छ ।

हेर्नुहोस् अन्य तस्वीरहरूः