मुनाराज शेर्माकाे कविता : बाउकाे यादमा
जिन्दगी परक्क बटारिएको मेसोजस्तो रहेछ
जो फुक्लेन कहिल्यै फरर !
याद मात्र त्यस्तो भावना रहेछ जुन सिद्धिदैन कहिल्यै
फुकेर असरल्ल छताछुल्ल
८ माघ, २०७८
4 min read
Share
चासोक तङ्नाम
१० पुस, २०७८
4 min read
Share
साताका कवि मुनाराज शेर्मा, र उनकाे कविता 'सर्पकाे टापू'
बस् ! मात्र उभिरहनू सत्तिसालझैँ
वर्षौंपछि जब तिमी ज्ञानले भरिनेछौ
तिम्रो निजी मित्रहरूले समेत भन्न सक्नेछन्
तिमी जातिवादी हौ
२३ कात्तिक, २०७८
3 min read
Share
तुइनमा झुण्डिएको कर्णाली [कविता]
के हुन्छ होला हगि !
उसको पनि चल्दै गरेको मुटु कोसीको पानीमा चोबल्नु
पासवर्ड हामीसँग हुनु
र, भन्नु– हामीले ह्याक गरेको होइन ।
२० साउन, २०७८
3 min read
Share
(कविता) आगोको खेल
१० वैशाख, २०७८
3 min read
Share
एउटा क्रोधित जुत्ता
कति हजार वर्षअघिको शासकको छाला होला यो
जो चिहानबाट उधिनेर लगाए होलान् जुत्ता मजदुरहरूले
र रिसलाई आवेगको फिताले कसेर माटोमा ठोक्दै बजारे होलान् सडकसडकको छातीमा
१४ माघ, २०७७
2 min read
Share
(कविता) : हामी, बाङ्गो हिँडाइएकाे इतिहासकाे साक्षी
आज म मेरो इतिहासको फोरेन्सिक ल्यावटेस्टमा छु
मैले मेरो जेनेटिक परीक्षणमा हाड, छाला, रगत, मासु नियालेर हेरेँ
यी सब मेरो बाउको पनि निरन्तर बाउहरूको
आमाको नि शृङ्खलित आमाहरूको मासुहरू रगतहरू हड्डीहरू
२ माघ, २०७७
3 min read
Share