राष्ट्रको नेतृत्व गर्न नसक्ने गठबन्धनले राष्ट्रिय राजनीतिको नेतृत्व गर्छ भन्ने प्रश्नै आउँदैन: शंकर पोखरेल

राष्ट्रको नेतृत्व गर्न नसक्ने गठबन्धनले राष्ट्रिय राजनीतिको नेतृत्व गर्छ भन्ने प्रश्नै आउँदैन: शंकर पोखरेल

A+ A A-

एमालेका महासचिव शंकर पोखरेल वैचारिक नेता हुन् । उनलाई मदन भण्डारीले विकास गरेको जनताको बहुदलीय जनवाद (जबज) को प्रखर व्याख्याता पनि मानिन्छ । त्यसमाथि अध्यक्ष केपी शर्मा ओलीको उत्तराधिकारीको रूपमा पनि पोखरेललाई एमालेले स्थापित गर्ने प्रयास गरिरहेको छ । पार्टीमा बलियो पहुँच विस्तार गरेका पोखरेल संसदीय चुनावमा भने कडा चुनौतीको सामना गरिरहेका छन् ।

लुम्बिनी प्रदेशको पहिलो मुख्यमन्त्रीसमेत रहेका पोखरेल यो चुनावमा प्रतिनिधिसभाका लागि दाङ– २ बाट उम्मेदवार छन् । उनी उम्मेदवारी मनोनयनपछि पार्टीको घोषणापत्रको काम सकेर चुनावी मैदानमा खटेका छन् । उनले २०५१ सालमा पहिलोपटक दाङ– २ बाट चुनाव जितेर प्रतिनिधिसभा सदस्य भएका थिए । त्यसपछिका २०५६ र २०७० को चुनावमा भने पोखरेल पराजित भएका थिए ।

दाङ– २ मा घोराही उपमहानगरपालिकाका १६, १७, १८ र १९ नम्बर वडा र बंगलाचुली गाउँपालिका पर्छन् । यो निर्वाचन क्षेत्रमा सत्ता गठबन्धनका वडाध्यक्ष उम्मेदवारहरूको मत जोड्दा कुल ३६ हजार १ सय ४६ छ । नेकपा एमालेका वडाध्यक्ष उम्मेदवारहरूको पनि ३३ हजार ५९३ मत छ । लुम्बिनी प्रदेशको मुख्यमन्त्री भएपछि उनले प्रदेश राजधानी दाङ सारेको काम पछिल्लो समय उदाहरणको रूपमा लिइन्छ । उनै पोखरलेसँग विगतमा गरेका चुनावी वाचा र वर्तमान चुनावी राजनीतिका बारेमा शिलापत्रका लागि दिपेन्द्र अधिकारीले गरेको कुराकानीको सम्पादित अंश:

दाङमा लुम्बिनी प्रदेशको राजधानी त आयो । तर, एमाले उपाध्यक्ष विष्णु पौडेलले कांग्रेसका प्रभावशाली नेता बालकृष्ण खाँणसँग मिलेर प्रदेश राजधानी बुटवल नै राख्ने भनिरहनुभएको छ । चुनावको मुखमा आएका यस्ता तर्कले तपाईंलाई असर गर्दैन ?

केही फरक पर्दैन । संविधान कानुुन तोक्ने कुरा एकपटक हो, तोकिसकियो । दोहोर्‍याएर संविधान कानुन तोकिँदैन ।

उहाँहरूले संविधान संशोधनसम्म गर्ने भन्नुभएको छ । यसले चाहिँ राजधानीको कुरा मात्र होइन, तपाईंहरूबीच अविश्वासको सम्बन्धलाई पनि संकेत गरिरहेको छ नि ?

संविधान संशोधनलाई दुईतिहाइ चाहिन्छ । अहिले कुनै पनि दलको दुईतिहाइ आँउदैन । यस्ता कुरा मत विभाजनबाट हुन सक्ने भए । प्रदेश नम्बर १ ले प्रदेशको नामकरण पहिलो कार्यकालमा गर्न सकेन । पछि सजिलै सम्बोधन गर्न सकिने भएको भए प्रदेश नम्बर १ त्यसै बस्ने थिएन होला । पछि समस्या हुन्छ भनेरै नाम तोकिएन । यतिका मिहिनेतद्वारा टुंगो लागेको छ । कसैले उठान गर्दैमा अगाडि बढ्छ भन्ने कुरा कसैले सोचेका छैनन् । त्यो चुनावी प्रयोग मात्र होला भन्ने ठान्छु ।

खासमा लुम्बिनी प्रदेशको राजधानीचाहिँ लामो समय राजनीतिक एजेन्डा बन्ने देखियो । रूपन्देहीका उम्मेदवारले सदरमुकाम उतै राख्ने भनेपछि तपाईंलाई झन् सहज हुन्छ भन्ने बुझाइ एमाले कार्यकर्तामा रहेछ, त्यस्तै हो ?

मलाई त्यस्तो लाग्दैन । हाम्रो पार्टीको एजेन्डा नै बलियो छ । विकास र समृद्धिका कुरा स्वाधीनताका कुरा सामाजिक न्याय र लोक कल्याणकारी राज्यका कुरा, भविष्य र गन्तव्यका कुरा राजनीतिक स्थायित्वको प्रश्न छ । यी प्रश्नले एमाले खोजिरहेको छ ।

जब नीतिमै अन्योल छ भने त्यसले राष्ट्रको नेतृत्व गर्न सक्दैन । राष्ट्रको नेतृत्व गर्न नसक्ने गठबन्धनले राष्ट्रिय राजनीतिको नेतृत्व कसरी गर्न सक्छ ? त्यहाँ व्यक्तिको खास अर्थ रहँदैन । गठबन्धन राष्ट्रको आवश्यकताको प्रतिकूल छ ।

एउटै विषयमा सीमित हुन आवश्यक छैन । हामीले भर्जिनल्यान्डमा प्रदेशको स्थायी राजधानीको कुरा गरेका हौँ । गुरुयोजनासहितको व्यवस्थित शहर निर्माण गर्ने कुरा गरेका हौँ । म मुख्यमन्त्री रहेको बखत गुरुयोजना बनाउने प्रक्रिया अघि बढेको छ । त्यसको डीपीआर तयार गरी कार्यान्वयनमा लैजानुपर्नेछ ।

प्रदेशसभा भवन बनिसकेको छ । चुनावपछि प्रदेशसभा बस्न सक्ने आधार बनिसकेको छ । प्रदेशको राजधानी राप्ती उपत्यका देउखुरीमा राख्न सक्ने आधार बनिसकेको छ । त्यस कारणले अब राजनीतिक एजेन्डा बन्ने अवस्था कम्तीमा मलाई लाग्दैन ।

तपाईंको क्षेत्रमा एमाले बलियो देखिए पनि गठबन्धनको मत अगाडि देखिन्छ । यसबारे टिप्पणी केही छ ?

त्यो प्राविधिक कुरा हो । दाङको विकास र समृद्धिका लागि कसले योगदान गर्न सक्छ भन्ने मुख्य विषय हो । त्यसका लागि हामीले जे भूमिका खेलेका छौँ, त्यो भूमिकाले हाम्रो पक्षमा मतदान गर्न प्रेरित गर्ने ठान्छु ।

गठबन्धनबाट माओवादी उम्मेदवार रेखा शर्मा हुनुहुन्छ । वामपन्थी बहुल रहेको क्षेत्र भनिन्छ दाङ– २, चुनौती कतिको छ ?

उम्मेदवारका कारणभन्दा पनि राजनीतिक कारणले को कति सेफ हुन्छ भन्ने मुख्य विषय हो । व्यक्तिगत रूपमा म कुनै टिप्पणी गर्न चाहन्नँ । उहाँहरूको राजनीति गलत बाटोमा छ । विकास र समृद्धिको बाधक हो । नीतिगत मान्यता जनताको बीचमा लिएर जाने कुरामा अन्योल छ । चुनाव भनेको पार्टीको नीति र नेतृत्वलाई स्थापित गर्ने एउटा पद्धति हो । जब नीतिमै अन्योल छ भने त्यसले राष्ट्रको नेतृत्व गर्न सक्दैन । राष्ट्रको नेतृत्व गर्न नसक्ने गठबन्धनले राष्ट्रिय राजनीतिको नेतृत्व कसरी गर्न सक्छ ? त्यहाँ व्यक्तिको खास अर्थ रहँदैन । गठबन्धन राष्ट्रको आवश्यकताको प्रतिकूल छ ।

लुम्बिनी प्रदेशका संस्थापक मुख्यमन्त्री हुनुहुन्छ । पार्टीको महासचिव हुनुहुन्छ । एमालेका अन्य उम्मेदवारलाई जिताउन प्रदेशभर जानुपर्ने तपाईं आफ्नो क्षेत्रबाहिर जानै सक्नुभएको छैन । निर्वाचन क्षेत्रमा अलिक बढ्ता नै दबाबमा महसुुस गरिरहनुुभएको जस्तो देखिन्छ नि ?

जे भूमिका निर्वाह गर्नुपर्ने हो, त्यो राष्ट्रिय भूमिका निर्वाह गरेर आइपुगेको हुँ । अहिलेचाहिँ केही समय मतदातालाई दिनुपर्छ भन्ने मान्यता हो । कोही साथीहरू उम्मेदवारी दर्ता गरेर प्रचारमा लागे, म उम्मेदवारी दर्ता गरेर पार्टीको काममा लागेँ । चुनावी घोषणापत्र तयार पार्ने, पार्टीको क्याम्पेनिङको रणनीति बनाउने कुरामा संलग्न भएर आए । ती सबै काम सकेर चुनाव क्षेत्रमा आएको हुँ । त्यसले गर्दा दबाब महसुुस गरेको भन्ने अर्थ लाग्दैन ।

'समृद्ध नेपाल सुखी नेपाली'लाई साकार पार्ने भन्दै भावी प्रधानमन्त्रीको रूपमा अध्यक्ष केपी ओलीलाई अघि सार्नुभएको छ । प्रदेशका मुख्यमन्त्रीबारे भने एमाले मौन बसेको छ । ताकि अघिल्लो चुनावमा चाहिँ सम्भावित मुख्यमन्त्रीको अनुहार प्रस्ट थियो । योपटक एमालेले किन त्यसो गर्न सकेन ?

हाम्रो लक्ष्य सुविधाजनक बुहमत प्राप्त गर्ने हो । देशभर बनेको माहौलले त्यसको सम्भावना बढेको छ । त्यसैले अबको प्रधानमन्त्री केपी ओली नै हो । जनतामा आएको उभारकै कारण हामीले प्रधानमन्त्री घोषणा गरेर जाने निर्णय लिएका हौँ । नेतृत्वमा क्लियारिटी भयो भने राजनीति सही बाटोमा जान्छ । त्यस अर्थमा केन्द्रीय नेतृत्वमा क्लियारिटी दिन खोजिएको हो । २००७ सालदेखि आजसम्म एउटा पनि प्रधानमन्त्रीले पाँचवर्षे कार्यकाल पूरा गर्न नसकेको परिप्रेक्ष्यमा सरकारको स्थिरताका लागि हामीले प्रधानमन्त्रीको रूपमा अघि सारेका छौँ । त्यसले राजनीतिक स्थायित्व दिन्छ र मुलुकलाई विकास र समृद्धिको बाटोमा लैजान्छ भन्ने हाम्रो विश्वास हो ।

अहिले सत्ता गठबन्धनले एमालेमाथि प्रशस्त प्रश्न उठाएको छ । संसद् विघटन गरेको, भ्रष्टाचार गरेको मात्र होइन, प्रतिगामीसम्म भन्न भ्याएका छन् । त्यही भाष्यलाई आधार मान्दा त एमालेलाई किन भोट हाल्ने भन्ने प्रश्न उठ्छ नि ?

देशको समृद्धि र विकास पहिलो प्रश्न हो । जतिबेला राजनीतिक परिवर्तन प्रधान हुन्छ, त्यति बेला दलहरूबीच गठबन्धन आवश्यक हुन्छ । विगतमा हामीले दलहरू मिलेर राजनीति गरेका हौँ । विकास र समृद्धिको कुरामा गठबन्धन बाधक हुन्छ भन्ने कुरा १५ महिनामा प्रमाणित भइसकेको छ ।

दुनियाँको इतिहास पढ्ने हो भने विकसित राष्ट्रहरूमा दूरदर्शी नेतृत्व र राजनीतिक स्थायित्व प्राप्त भएपछि मात्र विकासले तीव्रता पाएको देखिन्छ । अहिले राष्ट्रिय राजनीति गठबन्धन भर्सेज बलियो राष्ट्रिय शक्तिको रूपमा छ । एमालेको मान्यता विकासको पक्षमा छ, तसर्थ जनताले एमालेको पक्षमा मतदान गर्छन् ।

दाङमा म मुख्यमन्त्री बन्दा विकासका जति आयोजनाहरू अघि बढे, म मुख्यमन्त्री नहुँदा आयोजना र बजेटमा कटौती भयो । काम गर्ने मान्छेलाई अवसर दिइयो भने अगाडि बढ्न सकिन्छ भन्ने कुरा दंगाली जनताले बुझेका छन् । त्यसले स्वाभाविक रूपमा एमालेका पक्षमा वातावरण बनेको हुन्छ । जहाँसम्म गठबन्धनले एमालेमाथि लगाउने गरेका आरोप छन्, तिनको जवाफ दिन पनि आवश्यक छैन । बेकारका आरोपको जवाफ दिएर समय बर्बाद गर्न पनि हुँदैन ।

गठबन्धनमा रहेका दुईवटा पार्टी राष्ट्रिय पार्टीबाट बाहिरिनेमा ढुक्क छौँ । अरु बाँकी रहेका दलको जनाधार विगतको भन्दा खस्किन्छ । पहिले मिसन १५० भनेका छौँ । त्यसमा समानुपातिकमा ५० सिट प्रत्यक्षमा १०० सिट भनेका छौँ ।

स्थानीय चुनावपछि अन्तर्घात भएकाले अन्तर्घातीलाई पार्टी छाडेर जान पार्टी अध्यक्षले निर्देशन दिनुभएको थियो । त्यतिबेला अन्तर्घात गर्ने नेता र कार्यकर्ताहरू पहिचान हुँदा पनि कारबाही गर्ने हिम्मतचाहिँ गर्नुभएन । त्यतिबेलाको अन्तर्घातको प्रतिक्रिया अहिलेको चुनावमा प्रस्फुटन हुन्छ भन्ने आकलन भइरहेको छ । अर्थात्, गठबन्धनभन्दा पनि एमालेले एमालेसँग चुनाव जित्नुुपर्नेछ भन्ने विश्लेषण भइरहेको छ नि ?

हिजो पार्टी एकता र विभाजनले धेरै समस्या थियो । यतिबेला एमाले नेपालका राजनीतिक दलहरूमा सबैभन्दा ज्यादा संगठित, एकताबद्ध र अनुशासित पार्टीका रूपमा रहेको छ । एकाध समस्या हुनु बैग्लै कुरा हो । स्थानीय तहको समयमा व्यवस्थित हुन केही समय लाग्नु स्वाभाविक हो । अहिले परिस्थिति सङ्लो भइसकेको छ ।

स्थानीय तहको चुनावमा हामीले ५ प्रतिशत मत थपेका हौँ । हामीले पहिला ३४ प्रतिशत मत प्राप्त गरेका थियौँ । माधव नेपालहरूले ४ प्रतिशत मत विभाजित गर्ने काम गर्नुभयो । हामीले ३४ प्रतिशत मत प्राप्त गर्‍यौँ भन्नुको अर्थ एक चुनावबाट अर्को चुनावमा हामीले ५ प्रतिशत मत प्रतिकूल अवस्थामा पनि थपेरै देखाएका छौँ । अहिले त हामी धेरै अनुकूल अवस्थामा छौँ । हामी ६ प्रतिशत मत बढाउन सक्छौँ भन्नेमा विश्वस्त छौँ ।

केही ठाउँमा उम्मेदवार छनोटमै असन्तुष्टि पनि देखिएका थिए । यसले पार्टीलाई घाटा नै लगाएको छ नि ?

अन्य पार्टीको तुलनामा हाम्रो पार्टीमा देखिएको असन्तुुष्टि कमै हो । सापेक्षित रूपमा असर त परिहाल्छ । कांग्रेसभित्र पनि उम्मेदवार नपाउने छन् । मीनेन्द्र रिजालजस्ता भूमिका खेलिराखेका नेताले टिकट पाएनन् । माओवादीभित्र कृष्णबहादुर महराजीले पाउनुभएन । डा बाबुराम भट्टराईजी उम्मेदवार बन्न आउनुभएको थियो, उहाँले पाउनुभएन । अन्यत्र पनि समस्या छ भन्ने पनि बुझ्नुपर्‍यो । राजनीतिमा यो सामान्य हो ।

लुम्बिनी प्रदेशमा विष्णु पौडेल र शंकर पोखरेल नेतृत्वको खेमा छ भन्ने मान्यता कार्यकर्तामा स्थापित रहेछ । यसले दाङ र बुटवलको पावरको टकराव छ भनिन्छ नि ?

त्यो पूर्णत: गलत हो । एमाले सबैभन्दा एकताबद्ध छ र हामी मिलेर काम गरिराखेका छौँ ।

कति मतले जित्ने आकलन गर्नुभएको छ ?

यो विषयमा म केही टिप्पणी गर्न चाहन्नँ । जनताको मतदानको परिणामलाई प्रतीक्षा गरौँ ।

तपाईंहरूले धेरैपटक भनिसक्नुुभएको छ । तर पनि रेकर्डकै लागि भए पनि एमालेले देशभरबाट जित्ने सिटको आकलन कति हो, भनिदिनु न ?

यो चुनावमा दुईवटा पार्टी एकीकृत समाजवादी र लोसपा राष्ट्रिय पार्टीबाट बाहिर जान्छन् । गठबन्धनमा रहेका दुईवटा पार्टी राष्ट्रिय पार्टीबाट बाहिरिनेमा ढुक्क छौँ । अरु बाँकी रहेका दलको जनाधार विगतको भन्दा खस्किन्छ । पहिले मिसन १५० भनेका छौँ । त्यसमा समानुपातिकमा ५० सिट प्रत्यक्षमा १०० सिट भनेका छौँ ।

तपाईं प्रदेशसभामा ओर्लिएर लुम्बिनीको पहिलो मुख्यमन्त्री बन्नुभयो । अहिले संघमा उक्लिने प्रयास गर्दै हुनुुहुन्छ । पहिला संघको सांसद भएको नेता प्रदेशसभामा ओर्लिएर काम गर्दा खासमा के फरक अनुुभूति गर्न पाउनुुभयो ?

मेरा लागि नौलो कुरा होइन । पार्टीको कामको आवश्यकताले प्रदेशमा गएँ । पार्टी कामको आवश्यकताले केन्द्रमा उम्मेदवार बनेको छु ।

तपाईंले विगतमा दाङमा विद्युतीय बस सेवा र महानगरपालिकाको पूर्वाधारका कुरा उठाउनुभएको थियो । ती पूर्वाधारमा खासै काम भएको देखिएन नि ?

हामीले भोलि बन्ने महानगरका लागि पूर्वाधार तयार गर्ने हो । पहिले दाङमा पूर्व–पश्चिम एउटा मात्र सडक थियो । अहिले चारवटा सडक निर्माणको प्रक्रिया अघि बढाएका छौँ । दुईवटा रंगशाला बन्दैछन् । क्रिकेट रंगशाला बन्दैछ । राप्ती स्वास्थ्य विज्ञान प्रतिष्ठानलाई मेडिकल शिक्षाको केन्द्रको रूपमा विकास गर्ने प्रक्रिया चल्दैछ । इन्जिनियरिङ कलेज स्थापना गर्ने प्रक्रिया अघि बढेको छ ।

एकीकृत अस्पतालको परिकल्पना गरेका छौँ, जहाँ आधुुनिक चिकित्सा र परम्परागत चिकित्साको फ्युजन हुने अस्पतालको रूपमा बेलझुण्डीमा निर्माण गर्दैछौँ । आयुर्वेदका क्षेत्रीय अस्पताल निर्माण भएको छ । ती कुरालाई भोलिको महानगरको पूर्वाधारका रूपमा व्यवस्थित गर्ने हो ।

नेतृत्वमा क्लियारिटी भयो भने राजनीति सही बाटोमा जान्छ । त्यस अर्थमा केन्द्रीय नेतृत्वमा क्लियारिटी दिन खोजिएको हो । २००७ सालदेखि आजसम्म एउटा पनि प्रधानमन्त्रीले पाँचवर्षे कार्यकाल पूरा गर्न नसकेको परिप्रेक्ष्यमा सरकारको स्थिरताका लागि हामीले प्रधानमन्त्रीको रूपमा अघि सारेका छौँ ।

साढे ५ सय बिघा क्षेत्रमा औद्योगिक क्षेत्र निर्माणको प्रक्रिया अघि बढेको छ । म मुख्यमन्त्री हुँदा रहँदा दाङ उपत्यकाको एकीकृत शहर निर्माण र विकासको अवधारणा अघि सारेका थियौँ, जुन अहिले रोकिएको छ । ठूला जहाज उड्न सक्ने एयरपोर्टको निर्माण गर्नेलगायतका कुराहरू निर्माण गरेर महानगरको निर्माण गर्ने कुरा गरेका छौँ, ती सबै काम अहिले भइरहेको छ । त्यस कारण पूर्णता नपाउँदा केही नभएको जस्तो भएको हो ।

तुलसीपुरसम्म बिजुली बसको अवधारणा थियो नि ?

लुम्बिनी विकास कोषसँग मिलेर काम अघि बढिरहेको छ । हामीले बिजुुली बस प्राप्त गरिसकेका छौँ । अन्य सम्भव भएका ठाउँमा पनि प्रयोगमा आउन सक्ने ठाउँमा प्रयोगमा ल्याउने प्रक्रिया अगाडि बढेको छ । दाङ उपत्यकाको सन्दर्भमा सडक निर्माणको कामले रोकिएको हो । जुन दिन सडक निर्माण हुन्छ, त्यो दिनदेखि बिजुली बस चल्छन् ।

माडी खोलाको पानी दाङ ल्याउने योजना कहाँ पुग्यो ?

माडीको पानी दाङमा डाइभर्सन गर्ने कुरा राप्ती जलाधार क्षेत्रको अध्ययनमा समावेश छ । एउटा बिन्दुबाट अध्ययन सकेर अघि बढ्दा माडी जलविद्युत् आयोजनाका कारण त्यो विषय डुबानमा पर्‍यो । जलविद्युत् आयोजना अघि नबढेको भए त्यो परियोजना सिन्धुलीको सुनकोसी–मरिन डाइभर्सनसँगै अगाडि बढ्ने थियो । हामीले त्यही प्रकारको योजना बनाएका थियौँ । सरकारको नीति तथा कार्यक्रममा प्राथमिकतामा राखेका थियौँ । माडी जलाशयका कारणले अध्ययन गरेको बिन्दु डुबानमा परेका कारणले समय लागेको हो । अध्ययनको प्रक्रियामा छ । प्राविधिक कारणले सम्भव छ भन्ने निष्कर्षसहित मन्त्रालयले विस्तृत अध्ययन गर्ने काम अघि बढाएको छ ।

तपाईंको घर बिजौरी जाने सडक नै गतिलो रहेनछ । यो सडक ४ लेनको बनाउने भनेको काम भएको पनि रहेनछ । यो सडक निर्माण अघि नबढ्नुको खास कारणचाहिँ के हो ?

खासमा यसको डिजाइन गलत गरियो । कतै चार लेनको, कतै दुई लेनको सडक बनाउने गरी डिजाइन भएको छ । एमाले सरकारको बेलामा सबै चार लेनको बनाउने निर्णय गरियो । मन्त्रिपरिषद् परिवर्तन भएसँगै यो पनि परिवर्तन भयो । गठबन्धनको सरकार आएपछि सबै चार लेन गर्ने निर्णय गराउन सकेन ।

अर्को समस्या भनेको भारतीय निर्माण कम्पनीले ठेक्का पाउनु हो । उसले ठेक्का पाएपछि आफैँ बनाउन आएन । नेपाली कम्पनीलाई जिम्मा दिँदा भुक्तानीमा समस्या आयो । ठेक्काका सर्तहरू कडा थिए । भारतीय निर्माण कम्पनीले भुक्तानी नदिँदा निर्माण कम्पनी काम गर्न असफल भए । त्यसो गर्दा भारतीय निर्माण कम्पनीलाई नै झिकाएर निर्माण गर्न निर्देशन दिइयो । नयाँ सरकार आएपछि यो काम भएको छैन ।

एमालेले जितेपछि गर्ने कामहरू केके हुन् ?

यतिबेला गठबन्धनका कारणले मुलुक आर्थिक संकटमा छ । मुलुकलाई आर्थिक संकटबाट जोगाउन सक्ने सामर्थ्य एमालेको मात्र छ । मंसिर ४ को चुनावको माध्यमबाट मुलुकको खस्किँदो अर्थतन्त्रलाई उकास्ने योजना एमालेसँग छ । हाम्रो पार्टीको योजनामा मुलुकलाई दुर्घटनाबाट जोगाउँछौँ । सामाजिक सुरक्षासहितको लोक कल्याणकारी राज्यलाई अघि बठाउँछौँ ।

गरिब, सीमान्तकृत समुदाय, अल्पसंख्यक समुदायका लागि विशेष प्याकेज ल्याएका छौँ । त्यसका माध्यमबाट समतामूलक समाज निर्माण गर्ने सोच छ । २० ग्यारेन्टी भनेर चुनावी घोषणापत्रमा विशेष प्राथमिकतासाथ प्रतिबद्धता प्रस्तुत गरेका छौँ । त्यसको कार्यान्वयनबाट जनतालाई पुन: आशावादी बनाउने र मुलुकको निर्माण गर्ने हाम्रो योजना छ । म सम्पूर्ण नेपाली दिदीबहिनी, दाजुभाइहरूलाई त्यो योजनामा जुट्न अनुरोध गर्छु ।

प्रकाशित मिति: मंगलबार, कात्तिक २९, २०७९ १४:०६