दसैँमा भनेजस्तो जुत्ता नपाएर रोएका मानबहादुर

A+ A A-

मानबहादुर श्रेष्ठ नवौँ राष्ट्रिय खेलकुद प्रतियोगिताकै कारण दसैँ मनाउन पाउने छैनन् । उनी मात्रै होइन, नवौँका लागि तयारी गरिरहेका प्राय: सबै खेलाडीको दसैँ तयारीमै बित्नेछ ।

खेलाडीका लागि दसैँ नै खेल हो । जबसम्म उनीहरू खुसी हुँदैनन्, तबसम्म खेल्न पाउँदैनन् । त्यस कारण पनि मानबहादुर खुसी छन् । त्रिभुवन आर्मी क्लबका मानबहादुर टिमलाई स्वर्ण पदक दिलाउने लक्ष्यमा छन् ।

विशेषगरी दसैँ बाल्यकालमै रमाइलो लाग्छ । कालान्तरमा जिम्मेवारीको बोझले दसैँ एउटा चाड मात्र हो भन्नेमा धेरै पुग्छन् । मानबहादुरसँग दसैँसम्बन्धी पुराना रमाइला यादहरू धेरै छन् । जुत्ता भनेजस्तो नपाएर रोएकोदेखि मामाघरमा धेरै पैसा दिँदा खुसी भएको सम्मको याद अझै पनि आउँछ उनलाई । दसैँसम्बन्धी उनै मानबहादुर श्रेष्ठसँग गरिएका दश प्रश्नः

दसैँलगत्तै हुने नवौँ राष्ट्रिय खेलकुद प्रतियोगिताका लागि तपाईं कत्तिको उत्साहित हुनुहुन्छ ?

आठौँ राष्ट्रिय खेलकुदमा हाम्रो टिम आर्मी उपविजेता बनेको थियो । अर्को कुरा, यो नवौँ राष्ट्रिय खेलकुद मेरा लागि पहिलो हो । यसअघिका सातौँ, आठौँ खेलिनँ । पछिल्लो समयमा राम्रो हुँदै आएको छ । हामी उपाधि जित्छौँ योपटक ।

तपाईंले यसअघिका सातौँ र आठौँ राष्ट्रिय प्रतियोगिताचाहिँ के कारणले खेल्नुभएन ?

आठौँ राष्ट्रिय प्रतियोगिताको बेला म जापानमा थिएँ । सातौँ हुँदा बंगलादेशमा थिएँ । त्योभन्दा अगाडि त खेल्ने बेलै भएको थिएन । फेरि २ वर्षमा हुने राष्ट्रिय खेलकुद ४–५ वर्षमा भइदिन्छ ।

बाल्यकालमा दसैँ आउँदा कस्तो उत्साह छाउँथ्यो ?

एक जोर लुगा लगाउनका लागि भए पनि बाल्यकालमा दसैँ विशेष हुने गर्थ्यो । ३–४ दिनअघि नै नयाँ लुगा लगाएर हिँडिन्थ्यो । गरिब परिवारमा हुर्किएको मान्छे । कहिले दसैँ आउँछ र नयाँ लुगा लगाउने भन्ने नै थियो त्यो बेला । मीठोमीठो खान पाउँदा त सधैँ यस्तै भइरहोस् भन्ने नै हुन्थ्यो नि ।

बाल्यकालको दसैँ र अहिलेको दसैँमा के फरक छ ?

बाल्यकालको जस्तो रमाइलो सायद अहिले नआऊला । धेरै नै फरक छ । बाल्यकालको जस्तो स्मरणीय क्षण अब हुँदैन ।

कत्तिको याद आउँछ बाल्यकालको दसैँका ती पलहरू ?

एकदमै याद आउँछ । फर्केर जान नमिल्ने । एकदमै धेरै हुन्थ्यो । सबैभन्दा धेरै मामाहरूले नै पैसा दिने, अनि खुसीले गइहालिन्थ्यो ।

दसैँ भन्नेबित्तिकै तपाईंलाई आइरहने यादहरू केके छन् ?

दसैँ भन्नेबित्तिकै सबै आफन्त भेटघाट भएर रमाइलो गर्नेजस्तो लाग्छ । ठूलाबडाको आशीर्वाद थाप्ने । टीका लगाउने । यस्तै कुराहरू हुन् ।

दसैँका लागि आफूले मागेको कुरा नपाउँदा रुनुभएको छ ?

भनेको जस्तो जुत्ता नपाउँदाचाहिँ मज्जाले रोएको याद छ । मलाई नलगी गएर जुत्ता किनेर ल्याउनुभएको थियो । तर, मलाई मन परेन । त्यो बेला बेस्सरी रोएको थिएँ । त्यो सम्झना अझै पनि ताजै छ ।

खेल खेल्न बाहिर जाँदा दसैँ छुटेको छ ?

२०१७ मा मैले दसैँ हङकङमा मनाएँ । त्यतिबेला नै हो दसैँ छुटेको तर हङकङमा पनि नेपाली दाजुभाइ दिदीबहिनीहरूसँग बसेर टीका लगाउन पाइयो । त्यस्तो धेरै निराशैचाहिँ हुनुपरेन ।

दसैँमा गाउँ जाँदा बाल्यकालका साथीहरूसँग भलिबल खेल्नुभयो ?

गाउँमा गएको बेला म आएको थाहा पाउनेबित्तिकै साथीहरू आएर भलिबल खेल्न लगिहाल्थे । अनि उनीहरूसँग गयो, खेल्यो । दुई/तीनवटा बलहरू किनिदियो । भाइबहिनीलाई खुसी बनायो । यस्तै हुन्थ्यो ।

सबैलाई दसैँका लागि के सन्देश दिनुहुन्छ ?

नेपालीहरूको महान् चाड विजया दशमीको सबैलाई शुभकामना छ । सबैको दसैँ राम्रो होस् । कोभिडपछि अहिले डेंगीको त्रास महामारी छ । यो सबै छिट्टै हटोस् । सबैको राम्रो होस् भन्न चाहन्छु ।

प्रकाशित मिति: बुधबार, असोज १९, २०७९ १२:४५