बालेन दाइलाई चिट्ठी !

A+ A A-

प्रिय बालेन दाइ !

दाइ तिमी घर नआएको पनि धेरै भएछ । आँगनको डिलमा तिमीले रोपेर छाडेका मखमली फूलहरूले तिमी घरबाट टाढिएका दिनहरूको हिसाब बताउँछन् । फूलहरू हुर्केर उनीहरूको जवानीमा लाली रङसमेत चढिसकेको छ । सयपत्री फूलले तिम्रो गलाको प्रतीक्षा गरेको छ । हिजोसम्म तिम्रो प्रतीक्षामा घरका बाआमा मात्रै तड्पिएर बस्थे तर अहिले गाउँका बाआमाहरू तिमी आउने दिन गन्दै बाटोभरि नजर बिछ्याइरहेका छन् ।

पिँढीमा थलिएर बसेकी आमाको रोग पनि निको हुन थालेको छ । दसैँको चटारो छ । धेरै पर जङ्गलको फेदमा कमेरो लिन जानु छ । छिमेकी गाउँमा रातो माटो लिन जानेहरूको लावालस्कर वल्लो डाँडादेखि पल्लो डाँडासम्म देखिन्छ । तिम्रो आगमन हुँदैछ भन्ने खबरले शरीर र मन दुवै चङ्गा भएको छ । आजभोलि कान कम सुन्ने मेरा बा कानमै रेडियो टाँसिरहन्छन् । समाचार सुनेर एक्लै मुस्कुराइरहेको देख्छु । अनि कहिलेकाहिँ अनायसै ताली पड्काउँछन् । यही महिनामा चौरासी पूजा सम्पन्न गरेका हुन् मेरा बाले । बुढीऔँलाको नङमा लागेको मसी देखाउँदै बा भन्छन्, 'मेरो त्यो भोट बालेनजस्तोलाई परेको भए पनि मर्ने बेलामा एउटा त राम्रो काम गरेँ भनेर सन्तोष मान्न पाइन्थ्यो ।'

बाको जिम्मेवारी बोध र आमाको समर्पणको कारण सिद्धि पाएको छ तिम्रो नामले । हरेक समाचारको हेडिङमा तिम्रो नाम उच्चारण भइरहन्छ । बा यसै हौसिन्छिन् । आमा यसै मुस्कुराउँछिन् । घरमा उमङ्ग छाएको छ । सबेरै उठेर पढाइ सकेपछि भाइ ऐना हेर्दै तिम्रो जस्तै कपाल बनाउने कोसिस गर्छ । हिजो मसँग प्रश्न गर्दैै थियो, 'दिदी म बालेन जत्रै कहिले हुन्छु ? बालेनको जस्तै गालामा कपाल कहिले पलाउँछ ?' उसका बालप्रश्नले मलाई खित्का छुटाउँछ ।

पेसाले म शिक्षिका हुँ । प्लस टु सकाएकी छु । गाउँको सरकारी स्कुलमा भाइकै उमेरका धेरै भाइबहिनीहरूलाई पढाउँछु । उनीहरूको अनेक बालप्रश्नहरू मतिर तेर्सिन्छन् । मलाई यत्तिकैमा उनीहरूसँग एउटा प्रश्न गर्न मन लाग्यो र सोधिहालेँ, 'तिमीहरूले बालेनका बारेमा सुनेका छौ ?' यत्ति के सोध्न भ्याएकी थिएँ, बच्चाहरू तँछाडमछाड गर्दै उत्तर दिन तम्सिए, 'मिस ! बालेन भनेको नराम्रो काम गर्ने मान्छेको घर भत्काइदिने मान्छे हो है ?'

म रमाइलो मानेर सुनिरहेकी थिएँ । घरमा टीभी, रेडियो हुनेहरूले त समाचार सुनेको भरमा तिम्रोबारेमा धेरै थोरै जानकारी लिए । तर, अरु विद्यार्थीले तिम्रोबारेमा कसरी जाने ? म अचम्ममा परेँ । स्कुलमा पढ्ने विद्यार्थीहरू फरकफरक पारिवारिक पृष्ठभूमिका थिए । अधिकांश समय जङ्गल र खेतबारीमा बिताउने बालबालिकाहरूले तिम्राबारेमा कसरी थाहा पाए ? न उनीहरूको घरमा न टीभी, न रेडियो, न मोबाइल नै छ ।

स्कुलमा वाइफाइ त थिएन । बेलाबेलामा म डाटा लिएर समाचार तथा शैक्षिक भिडियोहरू हेर्थें । हरेक समाचारको हेडिङमा पहिला तिम्रो समाचार हुन्थ्यो । आदत नै बसेको छ तिम्रोबारेमा अपडेट रहने । बच्चाहरू स्कुलको चौरमा तिम्रै गीत गाउँदै हिँड्छन् । कस्तो प्रिय नाम बालेन । हुन त मानिस जति लोकप्रिय हुन्छ, त्यति नै दुस्मनी पनि कमाइरहेको हुन्छ । त्यसो भन्दैमा उज्यालो बाटो छोडेर अँध्यारोमा भासिनु पनि त भएन ।

कक्षामा विद्यार्थीलाई ‘तिम्रो भविष्यको लक्ष्य’ नामक शीर्षकमा निबन्ध लेख्न दिएकी थिएँ । अधिकांश विद्यार्थीहरू इञ्जिनियर बन्न चाहन्थे, तिमीजस्तै देशप्रेमी र स्वतन्त्र व्यक्तित्व बनेर देशको धरोहर बन्न चाहन्थे । अहिलेका बच्चाहरू धेरै भर्सटाइल छन् । युवाहरू फ्याक्टफुल छन् । हिजो बा फलानाको पार्टीका थिए, म उही हुनुपर्छ । यो उनीहरू स्वीकार्दैनन् । जनताको क्रेज सधैँ एउटै वस्तुमा हुँदैन । उनीहरू हरेक क्षेत्रमा फरकपन रुचाउँछन्, चाहे त्यो फेसनमा होस् या प्रशासनिक र राजनीतिक क्षेत्रमा ।

आफ्नै आमाको छातीमा बसेर पनि आफूलाई असुरक्षित महसुस गरेका धेरै चेलीको भरोसा बन्न थालेका छौ तिमी । तिमीप्रतिको यति धेरै प्रशंसा अनि भरोसा हाम्रो कमजोरी कहिल्यै नबनोस् ।

देश भाषणले मात्रै चल्दैन । भाषण कम गरे पनि पुग्दोरहेछ । आफ्नो व्यक्तित्व र विचारलाई सधैँ जनताको नायक बनेर प्रस्तुति दिनुपर्दोरहेछ भन्ने पाठ तिमीले निकै उच्च कोटीका राजनीतिक व्यक्तित्वहरूलाई सिकाएका छौ । वास्तवमै सिस्टमले देश चल्ने हो भने अपराध र अन्याय आफैँ पर सर्छन् । कसैको कोही गुलाम बन्नुपर्दैन । जीवन जिउने धेरै बाटाहरू खुल्न थाल्छन् ।

आफ्नो यौन सन्तुष्टिका लागि कलिला अनि अबोध मुनाहरूलाई अस्तित्वविहीन बनाई मिल्काउने मानवरुपी जनावरहरूलाई कुन डोजर लगाएर बाहिर निकाल्न सकिन्छ ? तिम्रो इञ्जिनियरिङ सीपले यो अपराधलाई पनि छिट्टै चिरफार गर्न सकोस्, ताकि मृत आत्माहरूको आशीर्वादको वर्षा तिमीमा होओस् । लाखौँ गरिब आमाबुबाका छोरीहरूलाई धन सम्पत्तिको अवैध खोल ओढ्ने गिद्धहरूले बलि चढाएका छन् । पीडित पक्षलाई न्याय दिलाउन सक्नुपर्छ । त्यो दिनमा साँच्चै तिम्रो आगमनलाई ती आमाहरूको रसिला आँखाले ईश्वरीय अवतार मान्नेछन् । सेता फरियाहरू राता बन्नेछन्, उजाडिएका मलिन अनुहारहरूमा दीपावली छाउनेछन् ।

परदेशमा पसिना बगाइरहेका मेरा महावीर दाइहरूको अनुहारमा तिमीमा जस्तै उत्साह देख्छु तर फरक यत्ति छ, उनीहरूको पृष्ठभूमिमा अभावले खाडल बनाएको छ । खाडल पुरिन धेरै समय लाग्ला तर तिमीप्रतिको आशामा तुषारापात नहोस् । महावीरहरूको आत्मविश्वास कमजोर नहोस् । जसरी पर्याप्त माटोमा जरा फिजाउन नपाएको रुखले अरुको टेको लिन खोज्छ । त्यो टेको तिमी हौ ।

प्रिय दाइ बालेन ! तिम्रो अनुहारमा नेपालका धेरै चेलीहरूको आशाको त्यान्द्रो झुण्डिएको छ । अलिकति भए पनि खुलेर श्वास फेरेका छन् । हरेक घरका बालेनहरू बुढो घरको मक्किएको दलिन फेर्न परदेशिएका छन् । पिँजडामा थुनिएरै भए पनि तिमीलाई ताली पड्काई पड्काई समर्थन गरिरहेका छन् । टुकुचाजस्तै बनेका छन् धेरै बालेनरूपी दाइहरू । छैनन् भन्दा अस्तित्वमा छन् तर यसको स्वरुप, प्रभाव र बहाव अन्तस्करणमा लुकेको छ ।

आफ्नै आमाको छातीमा बसेर पनि आफूलाई असुरक्षित महसुस गरेका धेरै चेलीको भरोसा बन्न थालेका छौ तिमी । तिमीप्रतिको यति धेरै प्रशंसा अनि भरोसा हाम्रो कमजोरी कहिल्यै नबनोस् । हरेक गाउँ, कुना कन्दरामा तिमी फुल्नुपर्छ । टुकुचाजसरी दबिएका आवाजहरूलाई तिमीले बुलन्द पार्नुपर्छ । अरुलाई थिचेर मिचेर रमाउन सिकेकाहरूको आँखी पक्कै बनेका छौ तर पनि दबिएका आत्माहरूको आत्मबल हौ तिमी । तिहार नजिकिँदै छ । तिम्रा दुस्मनहरूलाई ओखर फुटाएजसरी फुटाउन सकूँ, कसैको नजर नलागोस् तिमीमाथि । सप्तरङ्गीजस्तै रङ्गिन बनोस् तिम्रो जिन्दगी ।

साँच्चै ईश्वर रहेछन् भने तिमीलाई अपार आशीर्वाद मिलिरहोस् । तिम्रो कालो चस्माले कालो मन भएका पापीहरूलाई पहिचान गर्न सकोस् । स्वाद खोजेर खानेहरूमा होइन, भोक रोजेर खानेहरूको पेटको जीवनलाई अमूल्य ठानोस् ।

हजारौँ खराब पुत्रविरुद्धको एक असल पुत्र हौ तिमी । बिनाकारण मारिएका अबोध बालिकाहरूको न्यायिक पात्र हौ तिमी । कुनै चेलीहरू रुखमा फल्न, नदीमा बग्न अनि बन्द कोठामा सधैँका लागि आँखा चिम्लिन बाध्य नपारियोस् । तिम्रो तागत अनि मानमर्यादा दुबोसरी मौलाउँदै जाओस् । अपार शुभकामना बालेन दाइ !

उही तिमीलाई माया गर्ने बहिनी !

प्रकाशित मिति: मंगलबार, असोज ११, २०७९ ०६:५०