अनेक हन्डर सहेर सन्देशले उभ्याएको कुमारी जब, जसले दिएकाे छ हजारौँलाई रोजगारी (भिडियो)

अनेक हन्डर सहेर सन्देशले उभ्याएको कुमारी जब, जसले दिएकाे छ हजारौँलाई रोजगारी (भिडियो)

A+ A A-

कञ्चनपुरको बेलौरी नगरपालिकामा एक मध्यम वर्गीय परिवारमा जन्मिएका हुन्, सन्देश भण्डारी । सरकारी शिक्षक बुबाको एकल कमाइले परिवार चल्न मुस्किल थियो । त्यसैले परिवारको हातमुख जोर्ने अर्को मुख्य माध्यम कृषि पेसा नै थियो । उनले गाउँकै परिवेशमा कक्षा १० सम्म अध्ययन गरे ।

१० कक्षा उत्तीर्ण गरेसँगै उच्च शिक्षा अध्ययनका लागि काठमाडौं आउने त्यसबेला लहर नै चलेको थियो । सन्देशकी फुपू काठमाडौंमै बस्थिन् ।

उनी काठमाडौंमा फुपूसँगै बसेर आफ्नो पढाइलाई निरन्तरता दिने भए । बुबाले सय रुपैयाँ खर्च पकेटमा हालिदिए । परिवारबाट बिदा भएर सन्देश काठमाडौं प्रवेश गरे ।

प्लस टुको पढाइ पूरा गरेपछि स्नातक तह अध्ययनका लागि उनी एपेक्स कलेजमा भर्ना भए । जहाँबाट सन्देशको जीवनकै टर्निङ प्वाइन्ट सुरु भयो ।

एपेक्समा सन्देशले व्यवसाय भनेको के हो ? कसरी गर्ने भनेर अध्ययन मात्रै गरेनन्, उनको मनमा व्यवसायप्रति गहिरो आकर्षण बढ्यो ।

सन् २०१० तिरको कुरा हो । स्नातक तह छैटौँ सेमेस्टरको अध्ययनअन्तर्गत इन्टर्नसिपका रूपमा सन्देशले बैंकमा काम सुरु गरे । केही समयपछि उनलाई बैंकको सो कामप्रति रुचि भएन । उनले जागिर छाडे ।

तर, केही दिन त्यत्तिकै बसेपछि उनी आफैँलाई छटपटी सुरु भयो । केही न केही काम त गर्नैपर्‍यो । तर, काम कहाँ खोज्ने कसरी खोज्ने ?

त्यस समय मेरो जब (अनलाइन जब प्लेसमेन्ट कम्पनी) भर्खर–भर्खर खुलेको र उदीयमान व्यवसायका रूपमा रहेको थियो । जसको बारे सन्देशले साथीहरूबाट थोरै जानकारी पाएका थिए ।

उनले एक दिन एक अनलाइन जब प्लेसमेन्टको साइट खोले र एप्लाई गरे । त्यसको भोलिपल्ट उनी मामाको शल्यक्रियाका क्रममा अस्पतालमा थिए ।

फोन आयो । उनलाई अन्तर्वार्ताका लागि बोलाइयो ।

उनी अन्तर्वार्तामा पास भए र काम सुरु गरे । उनी अफिसमा निर्धारित समयभन्दा धेरै समय बिताउँथे ।

कतिसम्म भने शनिबार पनि उनी अफिसमै जान्थे । काम नभए एक्लै रिसर्च गरेर बस्थे । संस्थाले आफ्नो लोगो मात्र हैन, होर्डिङ बोर्डसमेत डिसप्ले गरेको थिएन ।

जहाँ सन्देश आफैँले होर्डिङ बोर्ड डिसप्ले गर्ने मात्र हैन, संस्थाको ब्रान्डिङ कलर कस्तो राख्ने, संस्थामा इमेलको नियम लागू गर्ने तथा प्रतिवेदन तयार र नियमित बैठकलगायतको सुरुवात गराए ।

त्यसरी जब प्लेसमेन्ट संस्थाको काम गर्दै जाने क्रममा सन्देशमा अब आफैँ पनि यस किसिमको संस्था चलाउन सक्छु भन्ने आत्मविश्वास विकास भयो । तर, लगानी गर्ने पैसा उनीसँग थिएन । सुन्ने जतिले उनको सोच त मन पराए । तर, उमेरका हिसाबले अधिकांशले विश्वास गरेनन् ।

सन् २०१३ को कुरा हो । बबरमहलस्थित हालको प्रभु बैंक छेउमा एउटा कोठा भाडामा लिए र २३ हजार खर्चिएर कुमारी जब नामको ठूलो होर्डिङ बोर्ड प्रिन्ट गराए ।

अनि जन्मियो कुमारी जब ।

उसो त धेरैजसो व्यवसाय बजारमा विद्यमान कुनै न कुनै समस्याको विकल्पका रूपमा उदाउँछन् ।

सन्देशले भने म केही न केही गर्छु भन्ने सपनाका कारण कुमारी जबको उदय भयो । सन्देशले कुमारी जब सुरु गरे । तर, ६ महिनासम्म होर्डिङ बोर्ड प्रिन्ट गराएको पैसासमेत तिर्न सकेनन् ।

जागिर र फ्रिलाइन्ससमेत काम गरेर मासिक ५० हजारसम्म कमाउँथे । हातमा आईफोन बोकेर बजाजको बाइकमा हुइँकिन्थे । तर, आफ्नै व्यवसाय गर्ने सोचले उनको सबै बचत पैसा झ्वाम भयो । जागिर खाएरै जोडेको आईफोन, ल्यापटप, बाइक बेचेर भाडा तिर्ने अवस्थामा पुगे ।

अब बेच्न केही बाँकी रहेन । अब के गर्ने ? केही सीप नलागेपछि घरमा बुवालाई फकाएर २ लाख कृषि ऋण निकाले । त्यही पैसा कुमारी जबमा खन्याए । तर, व्यवसाय उँभो लाग्नुभन्दा लिएको ऋण पनि डुब्यो ।

अब भने सन्देशको सबैभन्दा टाउको दुखाइ घरबाट ल्याएको ऋण कसरी तिर्ने भन्ने भयो ।

यही चुनौतीलाई सन्देशले ईखका रूपमा लिए । जसरी पनि यही व्यवसायबाट आफूले लिएको ऋण तिर्छु भन्ने अठोट लिए । त्यही बेला नाकाबन्दी भयो । तर, उनी रोकिएनन् । जब प्लेसमेन्टको रूपमा सुरु गरेको कुमारी जबलाई अझै विस्तार गर्न दिनरात लागिपरे ।

भूकम्पहुँदै कोरोना महामारीसम्मले उनलाई रोक्ने प्रयास गरी नै रह्यो । तर, उनी निरन्तर काममा लागे ।

जब वेबसाइट मात्र हैन, पे–रोल सर्भिसअन्तर्गत कुनै पनि संस्थालाई आवश्यक जनशक्ति आफैँले नियुक्त गर्ने, उनीहरूको पारिश्रमिक दिने तथा आवश्यकताअनुरुप उनीहरूलाई बर्खास्त गर्ने सम्पूर्ण जिम्मेवारी लिने, ट्रेनिङ सर्भिस तथा रिक्र्युटमेन्टजस्ता सर्भिस दिँदै आएको छ ।

हाल करिब २५ वटा संस्था पे–रोलमार्फत कुमारी जबसँग जोडिएका छन् । आज कुमारी जब मासिक एक करोडभन्दा माथिको कारोबार गर्ने संस्था बनेको छ । पे–रोलमार्फत ११ सयभन्दा धेरैले कुमारी जबअन्तर्गत आफ्नो रोजीरोटी गरिरहेका छन् ।