फाटेको चप्पल लगाएर दौडिएका १० वर्षीय धावक

A+ A A-

पैतलाभन्दा ठूलो फाटेको चप्पल । अनुहारमा चिटचिट पसिना । ३ सय जनाको भिडमा दौडिरहेका थिए, १० वर्षीय गोकुल थापा पनि । उमेरले उनीभन्दा ठूलाहरू थाकेर बीचबाटोमै रोकिए । तर, पाल्पा रामपुर नगरपालिका-५ स्थित रामतुलसी माध्यमिक विद्यालयमा कक्षा ५ मा अध्ययनरत गोकुलको पाइला गन्तव्यमा नपुगेसम्म रोकिएन । उनी थाकेनन् ।

रामपुर नगरपालिकाको सहयोगमा रामपुर युवा क्लबले गत १२ चैतमा आयोजना गरेको म्याराथन प्रतियोगितामा उनी पनि सहभागी भएका थिए । उमेरले सानो भए पनि चप्पल लगाएर दौडिएका गोकुलको ‘दौड मोह’ले सबैलाई मोहित बनायो । टोलका एक जना दाइबाट थाहा पाएर उनी दौडमा सहभागी भएका थिए । चप्पल लगाएरै उनले ११ किलोमिटर दौडिएका थिए ।

‘बुट थिएन । पुरानो जुत्ता च्यातिएर लगाउन नमिल्ने थियो । त्यसैले चप्पल लगाएर दौडिएको हुँ,’ उनले भने । जुत्ता नलगाइ दौड्दा गाह्रो भएन त भन्ने प्रश्नमा उनले भने, ‘चप्पल लगाएर दौडिदा पसिनाले गाह्रो भयो । दुई दिनसम्म खुट्टा दुख्यो तर मन दुखेन । मनदेखि नै दौड्न गएको हुँ ।’

महिला र पुरुषको खुला प्रतियोगिता थियो तर दौडमा बालबालिका पनि सहभागी थिए । महिला र पुरुषतर्फ अरु प्रथम भए पनि बालबालिकातर्फ उनले ५९ मिनेटमा दौड पूरा गरेर प्रथम भएका थिए । उनले महिलातर्फको विजयी प्रतियोगीभन्दा अगाडि दौड पूरा गरेर रेकर्ड पनि राखेका थिए ।

‘सबैलाई जितेर उनी प्रथम भएका होइनन् । पुरुषतर्फ ३९ मिनेटमा अर्कैले जितेको थियो । तर, भाइले महिलाभन्दा अगाडि ५९ मिनेटमा दौड पूरा गरेका थिए,’ क्लबका अध्यक्ष छमबहादुर दरैले भने, ‘चप्पल लगाएर ठूलो मानिसभन्दा अगाडि आएकाले भाइले सबैको मन जिते । पुरस्कार पनि पाए ।’

उनले दौड पूरा गरेपछि विजयी प्रतियोगीभन्दा उनी आकर्षणको केन्द्रमा रहे । कार्यक्रममा सहभागीहरूले उनलाई पैसा र जुत्ता उपहार दिन अगाडि लम्किए । ‘कोहीले एक हजार, कोहीले पाँच सय रुपैयाँ दिनु भएको थियो । जम्मा गरेर पाँच हजार भएछ,’ गोकुलले भने, ‘एक जोर जुत्ता पनि उपाहार पाएँ ।’

त्यति मात्र होइन, कार्यक्रमको अतिथि रहेकी रामपुर नगरपालिकाकी उपप्रमुख विष्णुदेवी घिमिरेले उनलाई स्नातकसम्म किताबकापी आफूले उपलब्ध गराउने घोषणा गरिन् । ‘राम्रो पढ्ने बाबु रहेछन् । उनको दौड मोह देखेर स्नातकसम्म किताबकापी उपलब्ध गराइदिन्छु,’ उनले भनिन्, ‘निःशुल्क पढ्न विद्यालयमा व्यवस्था पनि मिलाउँछु ।’

विद्यालयका अतिरिक्त क्रियाकलापमा उनी अब्बल रहेको बताउँछन्, विद्यालयका प्रधानाध्यापक बालकृष्ण लम्साल । ‘दौडेर बाबुले स्कुलको नाम राखेका छन् । उनको बुबा आमा दैनिक ज्यालमा काम गर्नुहुन्छ । डेरामा बसेर जहाँ काम पाइन्छ त्यहाँ जानुहुन्छ,’ उनले भने ।

गोकुलले कार्यक्रममा पाएको पाँच हजार आफूले राखेनन् । घरमा पुगेर ममीलाई दिए । ‘बुबा ममीले बाबु तिमीले राम्रो काम गर्‍यौं भन्नुभयो । त्यो पैसा ममीलाई नै दिएँ । पच्चिस सयको लुगा किनियो बाँकी किताब कापी किन्न बचत गरेर राखेको छ,’ उनले सुनाए ।

बुबा ममीले ज्यामी काम गरेर आफूलाई र बहिनीलाई पढाउन खुवाउन कठिन भएको उनले गुनासो गरे । ‘बुबा ममी घर बनाउने काम गर्नुहुन्छ । हामीलाई खुवाउन र पढाउन दुःख छ । पैसा हुँदैन । अरुसँग ऋण गर्नुपर्छ,’ उनले भने, ‘बुबा ममी घर बनाउनु हुन्छ तर हाम्रो घर छैन, कोठमा बस्छौँ ।’

ठूला-ठूला प्रतियोगितामा सहभागी हुने र पछि लाहुरे बन्ने सपना रहको उनले बताए । ‘अझै प्रतियोगितामा सहभागी भएर मेडल जित्न मन छ । काठमाडौंंमा पनि आउन मन छ । बुबा ममीले १२ पढेपछि लाहुरे बनाउने भन्नुभएको छ,’ उनले भने ।