आत्मरतिले भरिएका राजा र गगन-विश्वप्रकाशको उदय

A+ A A-

लेखको सुरुवात म एउटा चलेको लोककथाबाट गर्न चाहन्छु । एक जना शासकलाई आफू महान् शासक हुँ र मैले भनेका हरेक कुराहरू मेरा प्रजाहरूले आदरपूर्वक मान्छन् भन्ने भ्रम पलाउँछ । एक दिन यही कुरा उनले आफ्ना सबैभन्दा सक्षम, बुद्धिमान अनि सबैथोकको समाधान दिन सक्ने मन्त्रीसमक्ष अहमताका साथ राख्छन् । भन्छन्, 'मेरा प्रजा मलाई आदर गर्छन्, मेरा हरेक शब्द आदेश मानेर श्रद्धासाथ पालन गर्छन् । मजस्तो राजा त विश्वमा कतै छैनन् ।'

राजाको यस किसिमको अहम् देखेर मन्त्रीलाई नौलो त लाग्दैन किनभने शासकको मनोवृत्ति नै आत्मरतिले भरिएको हुन्छ भन्ने कुराको ऊ पूर्ण जानकार छ । बोलेर बुझाउन असम्भव छ । यसर्थ उसले राजासमक्ष एउटा प्रस्ताव राख्छ, 'महाराज, हजुरजस्तो उदार राजा र हजुरका जस्ता आज्ञाकारी प्रजा कतै छैनन् भन्नेमा म पनि विश्वस्त छु । हामी प्रजाको परीक्षा लिएर यो तथ्यलाई प्रमाणित गरौँ ।'

राजाको स्वीकृति लिएर मन्त्रीले प्रजाहरूमा आदेश जारी गर्छन्, 'राजाले दूधको पोखरी बनाउन लागेका छन्, सबै प्रजाले भोलि सूर्योदय हुनुअघि नै पोखरीमा एक-एक अम्खोरा दूध ल्याएर खन्याउनू ।'

प्रजाहरूले राजाज्ञालाई शिरोपर गरी अन्धकारको समेत पर्वाह नगरी रातभर पालैपालो पोखरीमा अम्खोराले दूध घोप्ट्याएको दृश्य राजा आफ्नो महलको अटालीमा बसेर जुँगामा ताउ दिँदै बडो चाखपूर्वक हेर्छन् । आदेशपालक प्रजाहरूले दूध खन्याएर बनाएको पोखरी हेर्न राजा र मन्त्री सूर्योदयसँगै पोखरीनजिक पुग्छन् । हेर्छन् त पोखरीमा पानी मात्रै छ । मन्त्रीका लागि त यो परिणाम अपेक्षित नै थियो तर दूधको पोखरी हेर्न गएको राजा भने पानीको पोखरीमा आफ्नो अहम् विसर्जन गरेर फर्किन्छन् । आफूले एक अम्खोरा पानी राख्दैमा के फरक पर्छ र, अरूले राखेको दूधमा आफूले राखेको पानीको हिसाबै के होला र भनेर सोच्ने हरेक प्रजाहरूले खन्याएको पानीले राजाको अहम् पानीसरी नै बनेर रहन्छ ।

मैले यो कथाको प्रसङ्ग किन उप्काएको भने भर्खरै नेपाली कांग्रेसको चौधौँ महाधिवेशन सम्पन्न भयो । विभिन्न गुटहरूका पेचिला टकराव देखिएको महाधिवेशनमा गुटका राजाहरूका अहम् केही हदसम्म पानी बनेर रह्यो । नेपाली कांग्रेसको गुट चलाइरहेका नेताहरूमा पनि कथाको राजाको झैँ आफ्ना समूहका मान्छेले आफूले जे भन्यो, त्यही अक्षरस: पालना गर्छन् भन्ने अहम् जरो गाडेर बसेको थियो । तर, कथाको राजाको आदेशमा अँध्यारोमा दूध खन्याउने कुराजस्तै गरी कांग्रेस महाधिवेशनमा भएको गोप्य मतदानमा पनि सक्षम व्यक्तिका निम्ति विवेकी मतदाताहरूले गुटको पोखरीमा पानी खन्याइदिए ।

नेपाली कांग्रेसले हुन्छ, हुन्नकै बीचमा चौधौँ महाधिवेशन सम्पन्न गर्‍यो । सभापति पदको पहिलो र दोस्रो चरणको नतिजा आएपश्चात् उही पुरानै नेतृत्व दोहोरिने भयो भनेर निराश भएका रूपान्तरणको पक्षमा रहेका कांग्रेस कार्यकर्तामा महामन्त्री पदको नतिजा आइसकेपछि भने नयाँ ऊर्जा सञ्चार भयो । जम्मा एकतिहाइ हाराहारी मत ल्याएर सभापतिमा पराजित शेखर कोइरालाको समूहबाट झण्डै दुईतिहाइ मत ल्याएर गगन थापा र तुलनात्मक रूपमा कमजोर रहेका प्रकाशमान सिंहको समूहबाट विश्वप्रकाश शर्मा महामन्त्री पदमा लोकप्रिय मत ल्याएर विजयी भए । विश्वप्रकाश शर्मा र गगन थापा पद मात्रै लिएर आएका छैनन्, थुप्रै सन्देशहरू लिएर आएका छन् ।

हुन त यो आमनिर्वाचन होइन, कांग्रेसको आन्तरिक चुनाव हो । तर, पन्ध्र सालको चुनावका बेला नेपाली जनताले जुन भरोसा कांग्रेसमाथि देखाएका थिए, त्यही भरोसा आज आन्तरिक चुनावमा कांग्रेसी कार्यकर्ताले गगन र विश्वप्रकाशमाथि देखाएका छन् । यी दुई नेतालाई गरिएको भोट अपिल हेर्दा लाग्थ्यो– विश्व-गगनको जितमा आफ्नो जित महसुस गर्न हरकोही आतुर छ, हरकोही लालायित छ ।

नेपाली कांग्रेसभित्र र बाहिर यी दुई नेता त्यसै चर्चित भएका होइनन् । आफ्नो लोकतान्त्रिक चरित्र, अवसर पाउँदा काम गर्न सक्छौँ भन्ने विश्वसनीयता दुवैले बनाएकाले नै फरक धारमा, लगभग स्वतन्त्रजस्तै रहेर चुनाव लडेका विश्वप्रकाश र उपविजेता बन्न पुगेका सभापति उम्मेदवारको समूहमा रहेका गगनलाई क्षेत्रीय प्रतिनिधिद्वारा मताधिकार प्राप्त महाधिवेशन प्रतिनिधिले विश्वासको मत दिएका हुन् ।

हामीले कांग्रेसको स्थापनाकालमा पाएको जस्तै भरोसायोग्य नेतृत्व क्षमता भएको नेता पाएको विश्वास गरेका छौँ । विश्वप्रकाश शर्मा र गगन थापाको यो युगल जोडीले कसरी काम गर्छ, कस्ता काम गर्छ, हेर्ने समय आउँदैछ ।

नेपाली कांग्रेसको चरित्र बुझ्न उसको स्थापनाकाललाई सम्झिन जरुरी हुन्छ । राणा शासनकालमा शिक्षाको सीमितताले गर्दा सीमित मान्छेमा मात्र तत्कालीन एकतन्त्रीय व्यवस्थाविरुद्ध विद्रोहको झिल्को उठेको थियो । त्यो झिल्को केवल विद्रोह मात्रै थिएन, प्रजातन्त्रको चेत थियो, जुन फैलिँदैफैलिँदै केही व्यक्तिहरूबाट संगठित हुँदै पार्टीमा रूपान्तरण भयो र कालान्तरमा झिल्कोले आगोको रूप लियो । एकतन्त्रीय शासन भोगिरहेका जनतालाई स्वतन्त्रता के हो, थाहा नहुँदाको बेलादेखि आफ्नो नेता आफैँ चुन्ने प्रक्रियामा लगेर आज आफूले चुनेको नेतालाई प्रश्न गर्न पाउने सुविधा दिने व्यवस्थासम्मको बाटो सहज थिएन । तर, त्यतिबेला हामीसँग बाटो पहिल्याएर गन्तव्यसम्म पुर्‍याउन सक्ने नेताहरू हुनुहुन्थ्यो । त्यसैले संघर्ष सफल रह्यो ।

जब सात सालमा प्रजातन्त्र आयो, त्यसले एउटा सन्देश दियो देशलाई । त्यो सन्देश थियो, जनता कसैका दास होइनन्, अब हामीले आफ्नो नेता आफैँ चुन्न पाउनुपर्छ । जनताले चाहे भने शासकको दम्भ चकनाचुर पार्न सक्छन् भन्ने सन्देश पन्ध्र सालको आमनिर्वाचनले पनि दियो । जसले तत्कालीन कांग्रेस नेतृत्वको मनमा प्रजातन्त्रप्रतिको विश्वास थप मजबुत बनाउन सहयोग गर्‍यो । यी सन्देशहरू र राजनीतिक परिवर्तनको बीचमा एउटा महत्त्वपूर्ण भूमिका थियो नेतृत्वको ।

यी सब सम्भव तुल्याउने, जनतालाई बाटो देखाउँदै परिणामसम्म लैजान सक्ने क्षमता र दूरदर्शिता भएका नेताहरू त्यो समयले पाएको थियो । त्यो समय नै नेपाली कांग्रेसको थियो, किनभने त्यो बेला नेपाली कांग्रेससँग विचार र सिद्धान्त मात्रै थिएन, निष्ठा, त्याग, दूरदर्शिता, क्षमता भएका नेताहरू पनि थिए, निष्ठावान् र विवेकी कार्यकर्ता थिए । पन्ध्र सालको आमनिर्वाचनताका छ्यापछ्याप्ती पर्चा छाप्ने मेसिन थिएनन् तर जनतासम्म विचार प्रवाह गर्ने सुझबुझ कांग्रेससँग थियो । जनताको हित गर्ने उद्देश्य, सपना कांग्रेससँग थियो । सबैभन्दा ठूलो कुरा त्यसबेला भरोसायोग्य नेतृत्व कांग्रेससँग थियो । त्यसैको बलमा कांग्रेसले जनताको मुद्दा बोकेर जनतासमक्ष पुगेर विश्वासको मत माग्यो । अपेक्षा गरेभन्दा कैयौँ गुणा विश्वास दिएर जनताले कांग्रेसलाई दुईतिहाइ बहुमत दिए ।

स्वाभाविक रूपमा पन्ध्र सालभन्दा अहिलेको चेतना कैयौँ गुना अगाडि बढिसकेको छ । त्यसैको अभिव्यक्तिस्वरूप गुटको टेको टेकेर तल्लो तहबाटै चुनिएर आएका महाधिवेशन प्रतिनिधिले नेताले भनेकै मान्न अस्वीकार गरिदिए । लोकतन्त्रको सुन्दर पक्ष निर्वाचन हो र निर्वाचनको सुन्दरता गोप्य मतदान । जसले खुलेर समूहमा विद्रोह गर्न सक्दैन, उसले गोपनीयता कायम रहनेगरी कदम भने चाल्न सक्छ । लोकतन्त्रमा कोही कसैप्रति आभारी हुनुपर्दैन । जो कसैप्रति आभारी रहन्छ, जसलाई आफ्नो नेताप्रति, गुटप्रति आफ्नो इमानदारिता प्रमाणित गर्नुपर्नेछ । जो सही, गलत हरेक अवस्थामा नेताप्रति समर्पित छ, उसले नेताको कुरा जेसुकै सम्झेर होस् हरहालमा पालना गर्छ, मत दिएको प्रमाण पेस गर्न तस्वीरसमेत खिचेर ल्याउँछ । तर जसलाई सही, गलतको फरक थाहा छ, जो नेताको अहम्‌को मात्रै होइन, पार्टीको सिद्धान्तकै झोला बोक्छ, उसले निर्वाचनमा चिट नहेरी आफ्नो विश्वास प्रकट गरेर फर्कन्छ ।

नेपालमा लोकतन्त्रको बीजारोपण गर्ने नेपाली कांग्रेसका कार्यकर्ताहरूको यसपटकको गोप्य मतदानले नेताहरूलाई विद्रोहको आवाज गुञ्जनेगरी भनिरहेछ, 'अहँ, हामी तिम्रो दास होइनौँ, हामीसँग गुट त छ तर गुटभन्दा माथि विवेक पनि छ ।'

यसपटक कांग्रेसका निष्ठावान् मतदाताहरूको विवेक गुट र समूहको घेराभन्दा निकै माथि गएर विश्व-गगनको रूपमा अभिव्यक्त भयो । नेपाली कांग्रेसमा युवा नेतृत्वको चर्चा हुँदा हरेक मान्छेको मुखबाट निस्किने नाम भएकाले पनि प्रायः सबै मतदाताहरू यी नामहरूसँग परिचित थिए । विश्वप्रकाश शर्माको विद्यार्थीकालको राजनीतिक इतिहास, प्रवक्ता भएपछि उनले आफू स्वयम्‌ले गाली खाएर पार्टीभित्र बसालेको राजनीतिक संस्कार र 'म राजनीतिसँगै समाज बुझ्ने प्रयत्नमा छु, राजनीति मात्रै सुधार्ने होइन, जनताको साझा सरोकारका सामाजिक समस्याको जडसम्म पुगेर त्यसको निदान पनि खोज्छु' भन्ने सन्देश दिएको ऐना कार्यक्रमले पनि कतै न कतै उनलाई सबैमाझ चिनाउन मद्दत गरेको थियो । मसँग भिजन छ, कार्यान्वयन गर्ने अवसर पाए म प्रमाणित गर्न सक्छु भन्ने किसिमको छवि बनाएकाले पनि मतदाताले विश्वप्रकाश शर्मामाथि विश्वास गरेका हुन् । मतदान गर्न आधार चाहिन्छ । विश्वप्रकाश शर्माले बलियो आधार तयार पार्न सकेकाले नै मत पाएका हुन् ।

गगन थापा गणतान्त्रिक आन्दोलनको चर्चित अनुहार हुन् । युवापुस्ताको मनमा छुट्टै स्थान बनाएका गगन थापाको भाषणबिना नेपाली कांग्रेसको आमसभा नै सम्पन्न हुँदैन । स्वास्थ्यमन्त्री हुँदा आफूलाई प्रमाणित गरिसकेका गगन थापा नेपाली कांग्रेस मौन रहँदा पनि जनताको आवाज बोकेर संसद्‌मा पुग्छन्, समस्या मात्रै होइन, समाधान बोकेर बलियो गरी तथ्यका आधारमा आफूलाई प्रस्तुत गर्छन् । दुईतिहाइ बहुमतको कम्युनिस्ट सरकार हुँदा संसद्‌मा लगभग एक्लो प्रतिपक्षीका रूपमा आवाज बुलन्द गर्ने गगन थापाले अवसर पाउँदा काम गर्न सक्छन् भन्ने छवि पनि बनाएका छन् ।

नेता संघर्षले जन्मिन्छ, आन्दोलनले जन्माउँछ । यी दुवै जना विद्यार्थी आन्दोलनको संघर्षले जन्माएका अनुहारहरू हुन् । पञ्चायतकालमा र छयालीस सालको आन्दोलनपछि स्थापित पुराना नेतृत्वबाट विश्वास हटिसकेका जनतालाई ६२ सालको गणतन्त्र प्राप्तिको आन्दोलनले जन्माएका यी कान्छो पुस्ताका नेताहरू देशकै जेठो पार्टीको शीर्ष नेतृत्वमा पुग्नुले राजनीतिबाट विकर्षितहरूलाई फेरि आशाको सञ्चार गरेको छ ।

चर्चित हुन त असाध्यै सजिलो छ तर चर्चासँगै विश्वास कमाउन निकै कठिन । विश्व-गगनको व्यक्तित्व पार्टीभित्र भरोसासहितको व्यक्तित्व हो । त्यसैले मतदाताले समूह नहेरी दुवैलाई मतदान गरेर विजयसम्म पुर्‍याइदिए । विश्व-गगनको विजयले कैयौँ सन्देशहरू पनि लिएर आएको छ ।

पहिलो सन्देश: मन र विश्वास जित्न सके मत पाइन्छ । चुनावका बेला पैसाको खोलो बगाएर प्रचार गर्ने शैली, पैसा मात्रैले चुनाव जित्न सकिन्छ भन्ने मानसिकतालाई कांग्रेसमा विश्व–गगनको उदयले झापड हानेको छ । नेता, नेताजस्तो भैदिए जनताले अनुमोदन गर्ने रहेछन् भन्ने प्रमाणित भएको छ ।

दोस्रो सन्देश: नेता अरुभन्दा फरक हुनुपर्छ । सकारात्मक हिसाबले अरुभन्दा फरक भए लोकप्रिय हुन सकिने रहेछ । त्यो लोकप्रियता भनेको यसले देशलाई, पार्टीलाई दिन सक्छ, हाम्रो मतको लाज राख्छ भन्ने भरोसासहितको लोकप्रियता हो ।

तेस्रो सन्देश: पैसाले भरोसा किन्न सकिन्न । पछिल्लो समयमा देशमा पैसा हुनेले मात्रै राजनीति गर्ने हो भन्ने भाष्य विकसित हुँदै गएको छ । पैसा अनिवार्य आवश्यकता त हो तर पैसा मात्रैले राजनीति हुन्न भन्ने कुरा विश्व-गगनको लोकप्रियता र कांग्रेसमा यी दुई नेताको उदयले प्रमाणित गरेको छ ।

नगरपालिका हुँदै प्रदेश अधिवेशनसम्म मतदान गर्दा म स्वयम्‌ले अनुभव गरेको कुरा के हो भने गुट भन्ने चीज चेतनशील मतदाताको निम्ति तपसिलको कुरा रहेछ । मत त त्यसैलाई नै दिइने रहेछ जसले मन जितेको छ, जसले विश्वास जितेको छ र यसले नयाँ केही गर्छ भन्ने छवि बनाएको छ । पैसाले किनिने मत हो, तर विश्वासको मत त जितिने कुरा हो । जहाँ विश्वास छ, त्यहाँ शक्ति र स्रोतको पनि केही चल्दैन ।

चौथो सन्देश: योग्य मान्छेका निम्ति मतदाताले गुटभित्रै पनि विद्रोह गर्छन् । हुन त महामन्त्रीमा उम्मेदवार रहेका प्रदीप पौडेल, मीनेन्द्र रिजाल, डा. प्रकाशशरण महत पनि क्षमता भएका, आशा गरिएका नेताहरूमध्ये नै पर्छन् । तर, तुलनात्मक रूपमा यी नेताहरू विश्व-गगनजति लोकप्रिय छैनन् । जति धेरैमाझ आफूलाई पुर्‍याउन सक्यो, आफ्नो क्षमताको विश्वास दिलाउन सक्यो, मत पाउने सम्भावना उत्तिकै बढी हुँदो रहेछ । असल मान्छेका निम्ति मतदाताले गुट हेर्दैनन् । नेपाली कांग्रेसको महाधिवेशन सुरु हुँदा वडा तहबाट नै गुटगत रूपमा विभाजित भएकाहरूबाट चुनिएर आएका महाधिवेशन प्रतिनिधिहरूले समूहको कम्फर्ट जोनबाहिर दिएको मतले प्रस्ट आवाजमा भनिरहेछ, जसले नेता हुन डिजर्भ गर्छ, उसको हकमा हामी गुट हेर्दैनौँ । विश्व-गगनबाहेक यसको ज्वलन्त उदाहरणको रूपमा हामी समूहगत भोट कम रहेको समूहबाट उमेदवार रहेका धनराज गुरुङ (उपसभापति), सहमहामन्त्रीमा बद्री पाण्डे र जीवन परियारको जितलाई पनि हेर्न सक्छौँ ।

विश्व-गगनलाई आज नेपाली कांग्रेसका नेता कार्यकर्ताले मात्रै होइन, सिङ्गो देशले हेरिरहेको छ । आजसम्म दलका, सरकारका कमीकमजोरीहरू खोजीखोजी केलाउने यी नेताद्वयलाई आफूले पाएको अवसरको सदुपयोग गरेर आफ्नो क्षमता प्रमाणित गर्न र पाएको विश्वास कायम रहने वातावरण बनाएर आउने महाधिवेशनमा जित्ने माहौल तयार गर्ने चुनौती छ ।

पाँचौँ सन्देश: दीर्घकालीन गुटबन्दी र भागवण्डाको अन्त्य । लोकतान्त्रिक पार्टीमा आन्तरिक प्रतिस्पर्धा हुन्छ । विचारका आधारमा समूहहरू अस्तित्वमा रहन्छन् । आन्तरिक प्रतिस्पर्धाका निम्ति पनि गुट हुन्छ नै तर निर्वाचनका बेलामा गुटहरू तितरबितर हुँदा पार्टीमा स्थायी गुटहरू दीर्घकाल रूपमा रहँदैनन् भन्ने सन्देश मतदाताले नेतृत्वसम्म पुर्‍याउन खोजेका छन् ।

छैटौँ सन्देश: पुस्तान्तरण । यसपालि नेपाली कांग्रेसको विभिन्न तह र तप्काको अधिवेशननजिकैबाट नियाल्ने अवसर प्राप्त भयो । मैले आफ्नै जिल्ला तनहुँमा प्रत्यक्ष र अन्य जिल्लाहरूको अधिवेशन परोक्ष रूपमा देख्न, बुझ्न पाएँ । यसपालिको अधिवेशनमा गुट मात्र देखिएन । युवा सहभागिता र यथास्थितिवादसँग तल्लो तहदेखि नै विद्रोहको झिल्को पनि देखियो । सम्भावना, परिवर्तन र स्वीकार्यताको परिवेश वडा तहबाटै बन्दै गयो । दैलेख जिल्ला दुल्लु नगरपालिकाको अधिवेशनमा वडा नम्बर ३ बाट सर्वसम्मत रूपमा निर्वाचित भएकी १९ वर्षीया कल्पना महत यसको ज्वलन्त उदाहरण हुन् ।

राजनीतिमा पाका उमेरका नेताहरू मात्रै देखिने भएर, राजनीति फोहोरी खेल भनेर युवापुस्ता तर्किने भएर होला, सानै उमेरका प्रदेश महाधिवेशन प्रतिनिधिहरू चर्चामा आए । सोलुखुम्बु जिल्लाकी २१ वर्षीया पूजा फुयाल, सिन्धुपाल्चोककी १९ वर्षीया करिना पुरीहरू आफ्नो पुस्ताको प्रतिनिधित्व गर्दै नेपाली कांग्रेसको नेतृत्व परिवर्तन गर्ने मताधिकार बोकेर आए । उनीहरू मात्रै होइन, नेपाल विद्यार्थी संघमा आबद्ध धेरै युवा, विद्यार्थी महाधिवेशन प्रतिनिधि आए । केही महिनाअगाडिसम्म नेपाली कांग्रेसमा पुस्तान्तरण असम्भवजस्तै लाग्थ्यो । तर, हरेक तहमा क्षमतालाई जनताले अनुमोदन गरेको देखियो । युवाको वडादेखि जिल्लासम्मको उत्साहजनक उपस्थिति हेर्दै केन्द्रीय महाधिवेशनमा विश्व-गगनको अभूतपूर्व विजय नियाल्दा नेपाली कांग्रेसमा मात्रै होइन, राजनीतिमै पुस्तान्तरण सम्भव छ भन्ने विश्वास पलाएको छ ।

विश्व-गगनलाई आज नेपाली कांग्रेसका नेता कार्यकर्ताले मात्रै होइन, सिङ्गो देशले हेरिरहेको छ । आजसम्म दलका, सरकारका कमीकमजोरीहरू खोजीखोजी केलाउने यी नेताद्वयलाई आफूले पाएको अवसरको सदुपयोग गरेर आफ्नो क्षमता प्रमाणित गर्न र पाएको विश्वास कायम रहने वातावरण बनाएर आउने महाधिवेशनमा जित्ने माहौल तयार गर्ने चुनौती छ ।

विश्व-गगन मेरो पुस्ताले अत्यन्तै आशा गरेका नेताहरू हुन् । त्यसैले यहाँ यी नेताद्वयलाई केन्द्रमा राखेर आफ्नो सुझबुझअनुसार विश्लेषण गर्ने कोसिस गरिएको हो । पार्टीभित्र विश्व-गगन मात्रै लायक हुन् भन्न खोजेको पटक्कै होइन । तर अरुभन्दा लोकप्रिय, अरुभन्दा फरक, अरुभन्दा आसलाग्दा र युवाहरूको प्रतिनिधित्व गर्दै सधैँ युवाले भन्न चाहेका, सुन्न चाहेका, हेर्न चाहेका हरेक कुराहरू बोलिदिएकाले र आफूले पाएका साना, ठूला हरेक जिम्मेवारीमा खरो उत्रन सकेर कमाएको विश्वासकै कारण विश्व–गगन युथ आइकन बनेका हुन् ।

अब हामी विश्व-गगन नेतृत्वको रूपान्तरित कांग्रेसमा बलियो वैचारिकता, समयानुकूल चल्न सक्ने क्षमता र क्लियर भिजन चाहन्छौँ । अब बीपी यसो भन्नुहुन्थ्यो, किशुनजी यस्तो हुनुहुन्थ्यो, गणेशमानले यसो गर्नुभयो भन्ने कुरा मात्रै होइन, मैले के गरेँ, आगामी दिनमा के गर्ने भनेर सोच्ने नेतृत्व चाहिएको छ । अबको कांग्रेस कुरा हुँदै कामसम्मको बाटो हिँडोस् । आफ्नो प्रतिबद्धता पूरा गर्दै आफूलाई प्रमाणित गर्ने चुनौतीसहित विश्व–गगनले विश्वासको मत पाएका छन् । अब औँला विश्व-गगनतर्फ पनि उठ्नेछन् ।

हामीले कांग्रेसको स्थापनाकालमा पाएको जस्तै भरोसायोग्य नेतृत्व क्षमता भएको नेता पाएको विश्वास गरेका छौँ । विश्वप्रकाश शर्मा र गगन थापाको यो युगल जोडीले कसरी काम गर्छ, कस्ता काम गर्छ, हेर्ने समय आउँदैछ । पारि जान्छु भनेर समुद्रमा फाल हानेका विश्वप्रकाश शर्मा र गगन थापा पौडिएर समुद्र तर्न सक्लान् कि नसक्लान्, समयले बताऊला । तर, एउटै प्रतिबद्धताका निम्ति एउटै व्यक्तिलाई पटकपटक मतदाताले पत्याउँदैनन् । भोलि महासागर तर्ने बेलामा चाहिने सेतु विश्व-गगनले निर्माण गर्न सक्छन् कि सक्दैनन् भन्ने हेर्न हामी कुरिरहेका छौँ ।

प्रकाशित मिति: शुक्रबार, पुस ९, २०७८ १९:२९