केपी ओलीले 'योग्य नेता म एक्लै हुँ' भन्दा कांग्रेस नेतृत्वले प्रतिवाद गर्न सकेन, फेरि तिनैलाई चुन्ने ?

केपी ओलीले 'योग्य नेता म एक्लै हुँ' भन्दा कांग्रेस नेतृत्वले प्रतिवाद गर्न सकेन, फेरि तिनैलाई चुन्ने ?

A+ A A-

हिजो शुक्रबार महाधिवेशन उद्घाटन समारोहको अन्तिमतिर शेरबहादुर देउवाले भन्न भ्याइहाले, ‘मेरो सरकार बनेको भोलिपल्ट जनताले मुक्ति पाएको अनुभव गरे ।’

तर त्यो जनताले पाए भनिएको मुक्तिको जश पार्टीभित्रको कुरा गर्दा उनलाई भन्दा बढी रामचन्द्र पौडेल र गगन थापाहरूलाई जान्छ । जो संसद् विघटनको सुरुको क्षण देखि नै त्यसको खिलाफमा उत्रिए । चुनावको लाभ हेरेर बसेका देउवालाई पार्टीका लोकतन्त्रप्रति सचेत नेताले तानेर त्यस असंवैधानिक कदमविरुद्ध उत्रिन बाध्य बनाए ।

रामचन्द्र पौडेलहरूले लगाइदिएको टेकोकै कारण देउवा प्रधानमन्त्री बने । त्यतिबेलै रामचन्द्रले अनुमान गरे पनि होलान्, ‘टेको लगाएर देउवालाई प्रधानमन्त्री बनाउँदा आउँदो महाधिवेशनमा सत्ता-शक्तिको जरुर प्रभाव पर्नेछ ।’

गरिबी, बेरोजगारी र भद्रगोलबाट मुक्ति त परको कुरा, जहाँ अहिले देशको सरकारप्रति न उत्साह छ न ठूलो अपेक्षा नै ।
आफूले सभापतिमा जिते तलदेखि माथिसम्म कांग्रेसलाई जिताउने आश्वासनमा अलिकति चेत भएको कार्यकर्ता फस्दैन । देउवाले न हिजो पार्टीलाई सुधार गर्ने मार्गको खाका दिन सके न आज नै । देउवाकै पालामा संसदमा कांग्रेस प्रत्यक्ष तर्फ २३ सीटमा खुम्चिएको सम्झाइरहनु परेन ।

नेतृत्व छान्ने संघारमा आइपुग्दा कांग्रेसका महाधिवेसन प्रतिनिधिले केही विषयमा सोचेर निर्णय लिन आवश्यक छ । गोप्य कोठाहरूबाट प्रभावित हँदा त्यसबाट पार्टी र देशलाई पर्न सक्ने तत्कालीन र दीर्घकालीन क्षतिको हेक्का राख्न सक्नुपर्छ ।

महाधिवेसनको व्यस्त समयमा प्रतिनिधिहरूले गगन थापाको ६१ पृष्ठ लामो अवधारणापत्र पढ्न नभ्याए पनि त्यसको शीर्षक-उपशीर्षक हेरिदिए मात्रै पनि मस्तिष्कमा एउटा झट्का लाग्न सक्छ । उसो त उनले दस्तावेजका कैयौं कुरा सार्वजनिक मञ्चमा पनि व्याख्या नगरेका होइनन् । पार्टीको महत्त्पपूर्ण जिम्मेवारीमा उठ्दै गरेको व्यक्तिले के लक्ष्य राख्दै छ भन्ने कुराको जिज्ञासा मतदाताले राख्नुपर्ने विषय हो ।

नीति र लक्ष्यबिनाकाे नेतृत्व समद्रमा भौँतारिरहेको डुंगाजस्तै त हो । २०४६ सालको परिवर्तनपश्चात् कांग्रेसले पटक-पटक चुनाव जितेको छ । सबैभन्दा धेरै पटक प्रधानमन्त्री बन्ने नेता पनि कांग्रसमै छन् । तर ३० वर्षको लामो समयमा हामीले पाएको भनेको कच्ची र खाल्डा परेका सडक, सिकाइ नहुने विद्यालय र खाडीमा नेपाली युवालाई रोजगारीको बन्दोबस्त मात्रै होइन र ?

कांग्रेसमा महाधिवेसन प्रतिनिधि बनेर ठूलो संख्यामा युवा आएका छन् । ती युवा १८ देखि ४० वर्षका ३३ प्रतिशत युवाले छानेर पठाएका प्रतिनिधि हुन् । युवा जहिले पनि परिवर्तनकारी हुन्छ, हुनुपर्छ । यथास्थितिप्रतिको असन्तुष्टि युवाको पहिचान हो । आवश्यक ठाउँमा विद्रोह युवाको द्योतक हो । युवाले भविष्य हेर्छ, तत्कालीन क्षणिक लाभ हैन । प्रतिनिधि बनेर आएका व्यक्तिले आफ्ना मतदाताको विश्वास पनि कायम राख्नुपर्ने होला ।

कांग्रेस नेपालकाे जेठो पार्टी हो । यसले तय गर्ने नीति र छान्ने नेतृत्वले देशलाई तत्कालीन, दीर्घकालीन प्रभाव पार्छ । राजनीतिप्रति नागरिकको आशा टुक्रिएको अवस्थामा यसलाई जोड्ने चेत बोकेको नेतृत्वलाई स्थापित गराइएन भने देश अरु समस्यामा पर्ने नै भयो ।

वीपी, गणेशमानको विचार र व्यवहारबाट सिक्ने हो । प्रत्येक भाषणमा उनीहरूको योगदान रटेर आजको बेरोजगार युवाको रित्तो गोजी भरिन्न । हामीलाई भूतमा हैन वर्तमानमा बाँच्नु छ ।

भर्खर तीन वर्ष प्रधानमन्त्रीको कुर्सीमा बसेर नेकपा एमालेको चितवन महाधिवेशनमा झरेका केपी ओलीले आफूबाहेक देशमा विकास गर्न सक्ने योग्य नेता कोही नभएको भाषण गरिरहँदा कांग्रेस नेतृत्वसँग त्यसको तथ्यगत प्रतिवाद गर्न सक्ने क्षमता रहेन ।

कांग्रेस प्रतिनिधिले आमनागरिकको आलोकबाट पनि आफ्नो नेतृत्व र यसका आकाङ्क्षीलाई हेर्न सक्नुपर्छ । मानिसको निराशायुक्त मनोविज्ञानमा धेरथोर आशाको सञ्चार छर्न सक्ने पात्रको खोजी गर्नुपर्छ । चुनाव जित्नु पार्टीको सफलता हो । तर चुनाव जितेपछि जे गरिन्छ, त्यो देशको सफलता वा असफलतासँग जोडिएको विषय हो । चुनाव जितेपछि देशलाई पनि सफलता प्रदान गर्नसक्ने नेतृत्वको चयन महाधिवेशन प्रतिनिधिको हातमा जो छ ।

प्रकाशित मिति: शनिबार, मंसिर २५, २०७८ १७:४१