एमाले महाधिवेशन नियालिरहेका माडीका सुकुम्बासी चेपाङ भन्छन्, 'हाम्रा लागि केही बोल्छन् कि नाइँ त्यहाँ ?'

एमाले महाधिवेशन नियालिरहेका माडीका सुकुम्बासी चेपाङ भन्छन्, 'हाम्रा लागि केही बोल्छन् कि नाइँ त्यहाँ ?'

A+ A A-

चितवन झकिझकाउ छ । नेकपा एमालेको भोलि (१० मंसिर) देखि सुरु हुने १०औँ महाधिवेशनका लागि ठाउँ-ठाउँमा स्वागतद्वार र पार्टीका झण्डाले सिंगारिएको छ । नेता-कार्यकर्ताहरूको उपस्थिति बाक्लिन थालेकाे छ ।

पार्टीले करोडौँ रुपैयाँ खर्चेर प्रतिनिधिहरूलाई खाने र बस्ने व्यवस्था गरेको छ । तर, यी दृश्यभन्दा पर भरतपुरदेखि 'सुदूर'मा पर्ने माडीको परौवी खोलाछेउमा टहरोमा चिसो रात कटाइरहेका सुकुम्बासी चेपाङ समुदायले महाधिवेशनलाई लिएर के सोच्छन् ?

बुधबार चेपाङबस्तीमा पुग्दा ७ वर्षीया बालिका निरु चेपाङ अगेनोको उज्यालोमा सकी नसकी किताबका अक्षर खोज्दै थिइन् । उनकी आमाले खाना पकाइरहेकी थिइन् । अगेनोछेउमा बसेर आफ्नो 'उज्यालो भविष्य' खोजिरहेकी निरुजस्ता चेपाङ बालबालिकाले सहजताका साथ पढ्ने र सुरक्षित घरमा बसेर बालापन बिताउने अधिकारको सम्बोधन महाधिवेशनले गर्छ कि गर्दैन ?

उनीहरू यसबारे अज्ञात छन् । र, पनि आशा राखेका छन् । एमाले अध्यक्ष केपी ओलीले याे सुकुम्बासी बस्तीनजिकै अयोध्यापुरीलाई राम जन्मभूमि घोषणा गर्दै मन्दिर स्थापना गरेका छन् ।

भगवानलाई 'सेटल' गराइरहँदा मान्छेका बारेमा नेताले नसोचेको सुकुम्बासी बस्तीका स्थानीय छवि चेपाङ दुखेसो पोख्छन् । 'राममन्दिरका लागि जग्गा, बजेट छुट्याउने । तर, खै त हाम्लाई,' उनले दु:खेसो पोख्दै भने, 'हामीलाई कि तिमेरू मान्छे हैन भन्नुपर्‍यो कि त व्यवस्थापन गर्नुपर्‍यो ।'

महाधिवेशनमा आउने नेताहरूलाई सुकुम्बासीका समस्या समाधान गरिदिन माग गर्दै उनीहरूले ज्ञापनपत्र बुझाउने तयारी गरेकाे छविले बताए । कम्युनिस्ट पार्टी सर्वहारा वर्गको भने पनि आफूहरूले त्यस्ताे महसुससम्म गर्न नपाएको सुकुम्बासी बस्तीका कमल चेपाङ बताउँछन् ।

'कम्युनिस्ट विचारधारा बोकेको पार्टीले महाधिवेशन चितवनमा गर्दैछ भन्ने सुनेको छु । तर, सुकुम्बासीका लागि काम नै गर्न नसक्ने पार्टीले जिल्लामै महाधिवेशन गरे पनि हाम्रो लागि के फाइदा ?' कमलले आक्रोश व्यक्त गरे, 'उहाँहरूले मान्छेभन्दा ठूलो राम देख्नुभयो । यो त अमानवीय व्यवहार भयो ।'

जहिले पनि नेताले आफूहरूलाई भोटरका रूपमा मात्रै लिएको कमलको गुनासो छ । 'नेताहरूले हामीलाई भोट देऊ लालपुर्जासहित पाँच कठ्ठा जग्गा दिन्छौँ भने । तर, कहिल्यै पूरा गरेनन्,' उनकाे गुनासाे छ ।

सुकुम्बासी बस्तीकै भीममाया तामाङलाई आफ्नै घरमा बुढ्यौली काट्ने रहर त छ । तर, बाध्यताले त्याे रहर पूरा हुने छाँट छैन । ७० वर्षीया भीममायाको अहिले पनि ज्यालामजदुरी नगरे अगेनो बल्दैन ।

'आफ्नै पाखोबारी भए पो कमाएर खानु । जम्मा एउटा कोठा छ, त्यहीँ सामान राख, त्यहीँ पकाउ, खाउ सुत,' नेताहरूको ठूलो भेला छ भन्ने सुनेकी उनले भनिन्, 'हाम्रो लागि नि केही बोल्छन् कि नाइँ त्यहाँ ?'

प्रकाशित मिति: बिहीबार, मंसिर ९, २०७८ १५:३०