प्रधानमन्त्री ओलीलाई लाग्ने आठ आरोप

A+ A A-

पहिलो कार्यकालमा राष्ट्रियतासँगै समृद्धिको नारा दिएर लोकप्रियताको शिखरमा पुगेका थिए, प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओली । पहिलो कार्यकालको ‘ब्याजस्वरूप’ दोस्रोपटक प्रधानमन्त्री भएका ओलीलाई अहिले आपत् आइलागेको छ ।

दोस्रो कार्यकालसम्म पुग्दा ओलीलाई पहिलो कार्यकालको लोकप्रियता जोगाउनसमेत धौधौ परेको छ । त्यसमाथि ओलीले निरन्तर सामना गर्नुपरिरहेको आलोचना र सरकारका कामले उनलाई अलोकप्रिय पनि बनाउँदै छ ।

प्रधानमन्त्री ओली आलोचित र अलोकप्रिय हुनुका थुप्रै कारण छन् । त्यसमध्ये पाँचवटा प्रमुख कारण छन् । ‘गफाडी’देखि ‘शक्तिको भोका’सम्मको आरोप लाग्ने गर्छ ओलीलाई । प्रधानमन्त्री ओलीलाई लाग्ने खास पाँच आरोप र यथार्थ यस्ता छन्ः

आरोप १ः शक्तिकाे भोका

प्रधानमन्त्री पदमा आसीन भएसँगै केपी शर्मा ओलीले सरकारको कार्यविभाजन नियमावली संशोधन गरेर आफ्नो कार्यालय मातहत ४८ वटा कार्यालय ल्याए । पहिले स्वतन्त्र रहेका राजस्व अनुसन्धान विभाग, राष्ट्रिय अनुसन्धान विभाग जस्ता शक्तिशाली निकायसमेत आफू मातहत ल्याएर प्रधानमन्त्री ओलीले आफ्नो शक्ति मोह प्रदर्शन गरे ।

दुई तिहाइ बहुमतसहित प्रधानमन्त्री भएका ओलीले आफूलाई थप शक्ति सम्पन्न बनाउन संसदमा विभिन्न विधेयक दर्ता गराए । तीमध्ये हुन्, राष्ट्रिय प्राथमिकता प्राप्त आयोजनाको द्रुततर निर्माण तथा विकासका सम्बन्धमा व्यवस्था गर्न बनेको विधेयक । राष्ट्रिय सुरक्षा परिषदको काम, कर्तव्य र अधिकारका सम्बन्धमा व्यवस्था गर्न बनेको विधेयक । शिक्षासम्बन्धी केही नेपाली ऐन संशोधन गर्न बनेको विधेयक । र, मानवअधिकार आयोगसम्बन्धीको विधेयक ।

यी विधेयकमा प्रधानमन्त्रीलाई असीमित अधिकार प्रदान गरिने व्यवस्था छ । ठेकापट्टादेखि सेना परिचालन हुँदै विश्वविद्यालयका पदाधिकारी नियुक्तिसम्मको अधिकार आफूमा ल्याउन ओलीले यी विधेयक संसदमा दर्ता गराए ।

संसारभर स्वतन्त्र रहने मानवअधिकार आयोगलाई प्रधानमन्त्रीले महान्यायाधिवक्ताको कार्यालय मातहत ल्याउन चाहे । महान्यायधिवक्ताको कार्यालय प्रधानमन्त्री कार्यालय मातहत रहन्छ ।

‘वैयक्तिक गोपनीयताका सम्बन्धमा व्यवस्था गर्न बनेको विधेयक’ २ असोजमा राष्ट्रपतिबाट प्रमाणित भयो । यो विधेयकले सार्वजनिक पद धारण गरेका व्यक्तिका विवरण प्रकाशन र प्रसारणमा अंकुश लगायो । यसले अप्रत्यक्ष रुपमा सञ्चारमाध्यममाथि नियन्त्रण गर्यो । पछिल्लो समय ओली सञ्चार माध्यमलाई पनि नियन्त्रित गर्न खोज्दै छन् ।

आरोप २ः मिडियासँग डराएर स्वतन्त्रता कुण्ठित गरे

गत भदौदेखि नै लागू भएको मुलुकी संहिताले प्रेस स्वतन्त्रतालाई साँघुर्याएको छ । फोटो खिच्ने, रेकर्ड गर्ने र सार्वजनिक महत्त्वका विषय सार्वजनिक गर्ने सन्दर्भमा मुलुकी संहिताले बन्देज लगाएको छ ।

गत वर्ष माघमा स्विट्जरल्यान्डको डाभोसमा आयोजित विश्व आर्थिक मञ्चको कार्यक्रममा ‘द न्युयोर्क’ टाइम्सका प्रकाशक आर्थर ग्रेग सल्जबर्गले ‘तपाइं देशमा प्रेस स्वतन्त्रताविरोधी कानून पारित गरिएको छ । नयाँ कानुनले समाचार संकलनलाई एकदमै औपचारिक बनाएको छ । व्यक्तिगत सूचना प्रकाशन गर्न अनुमति लिनुपर्ने नियम बनाइएको छ र सरकारी अधिकारीलाई आलोचना गर्न केही हदसम्म प्रतिबन्ध लगाइएको छ’ भन्दै प्रधानमन्त्री ओलीप्रति टिप्पणी गरेका थिए । उनको यो टिप्पणी मुलुकी संहिताप्रति लक्षित थियो ।

विद्युतीय कारोबार ऐन २०६३ ले पनि सञ्चारमाध्यममाथि नियन्त्रण जमाउन खोजेको छ । विद्युतीय कारोबारका नाममा समाचार प्रकाशनमा रोक लगाउने शैलीमा सरकारले विद्युतीय कारोबार ऐन बनाइसकेको छ ।

२ फागुनमा संघीय संसदमा दर्ता भएको ‘सूचना प्रविधिको सम्बन्धमा व्यवस्था गर्न बनेको विधेयक’ले पनि सामाजिक सञ्जाललाई नियन्त्रण गर्ने प्रयास गरेको छ ।
संविधानमा व्यवस्था गरिएको ‘पूर्ण प्रेस स्वतन्त्रता’को बर्खिलाप जाँदै सरकारले हालै संसदमा प्रेस काउन्सिलसम्बन्धी विधेयक दर्ता गरेको छ ।

आरोप ३ः शक्तिको दुरुपयोग

शक्ति प्रयोगमा प्रधानमन्त्री ओली कानुनी बाटो त प्रयोग गर्छन् नै, कहिलेकाहीँ उनी प्रत्यक्ष शक्ति प्रयोगमा समेत ओर्लिन्छन् ।
गत वर्ष २३ असारमा संस्कृति सम्मेलनमा भाग लिन क्यानडा जान लागेका नेपाल संस्कृत विश्वविद्यालयका उपकुलपति प्राडा. कुलप्रसाद कोइरालालाई त्रिभुवन अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलबाट ‘अपहरण’ गरेर प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटार पुर्याइयो । र, कोइरालालाई अपहरण शैलीमा बालुवाटर ल्याउनुको कारण अहिलेसम्म प्रधानमन्त्री र उनको कार्यालयले खुलाएको छैन ।

गत वर्ष २६ असारमा ट्रमा सेन्टरका डा. भोजराज अधिकारीलाई ‘फेक रिर्पोट’ बनाउन नमानेको भन्दै ‘अपहरण शैली’मा गृह मन्त्रालय लगेर धम्की दिइयो ।

सरकारले गत वर्ष ८ भदौमा पूर्वलडाकु लेनिन विष्टलाई पनि विमानस्थलमा रोक्यो । कार्यक्रमका लाथि थाइल्यान्ड जान लागेका विष्टलाई विमानस्थलमै रोकियो ।

सञ्चारमन्त्री गोकुल बाँस्कोटालाई दाइजोसम्बन्धी प्रश्न सोधेकै आधारमा नेपाल टेलिभिजनबाट १२ वर्षदेखि प्रसारण हुँदै आएको ‘सिधा प्रश्न’ कार्यक्रम बन्द गरियो ।

गत वर्ष २७ मंसिरमा राष्ट्रपति कार्यालय शीतल निवासअगाडि भएको एउटा प्रदर्शनको फोटो खिच्ने क्रममा देश सञ्चार डटकमकी पत्रकार वर्षा शाहलाई प्रहरीले पक्राउ गर्यो ।

१३ माघमा नेविसंघले गरेको प्रदर्शनको फोटो खिच्ने पत्रकारलाई प्रहरीले ‘कसको अनुमतिमा फोटो खिचेको’ भन्दै कुटपिट गर्यो ।
पत्रकारसँग त्रसित सरकार गायक र कविसँग पनि तर्सिएको छ । ‘लुट्न सके लुट’ बोलको गीतमाथि सत्तापक्षीय सांसददेखि भ्रातृ संगठनलेले आक्रोश पोखेपछि गायक पशुपति शर्माले युट्युबबाट आफ्नो गीत हटाए । गीत प्रतिबन्धपछि सरकारले २ वैशाखमा रसुवाली कविलाई पक्राउ गर्यो । उनी पोखराबाट पक्राउ परेका थिए ।

त्यसो त सरकारले २०७५ को सुरुवातमै केही कडाइ गर्न खोजेको थियो । गत वर्ष २ वैशाखमा सरकारले काठमाडौंका ७ स्थानमा मात्र प्रदर्शन गर्न पाइने व्यवस्था ल्याउन खोजेको थियो । तर, चौतर्फी विरोध भएपछि यो निर्णय कार्यान्वयन हुन सकेन ।

आरोप ४ः संघीयताविरोधी !

प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले केही वर्षपहिले एक टेलिभिजन अन्तर्वार्तामा भनेका थिए, ‘नेपालमा गणतन्त्र आउँछ भन्नु र बयलगाढा चढेर अमेरिका जान्छु भन्नु उस्तै हो ।’

मुलुक संघीय शासन प्रणालीमा गए पनि प्रधानमन्त्री भने संघीयताविरोधी देखिन्छन् । शासन, अधिकार र शक्ति समेत बाँडफाँट गरिने संघीय व्यवस्थामा ओली भने प्रधानमन्त्री कार्यालयलाई शक्तिशाली बनाउँदै गएका छन् ।

र, उनका अभिव्यक्ति पनि संघीयताविरोधी हुन्छन् ।

२१ चैतमा ओलीले भने, ‘यो नेपाल एउटा राष्ट्र हो । एउटा देश हो । एउटा राज्य हो । यहाँ एउटा सरकार छ, नेपाल सरकार । त्यसका तीनवटा तह छन् । ती तीनवटा तहमा हाम्रा संघीय तह, सातवटा प्रदेश तह र ७५३ वटा स्थानीय तह । यी नेपाल सरकारका विभिन्न तह हुन् ।’

‘अहिले ७ सय ६१ सरकार छन्, कुन सरकारले के गर्ने, सबै स्वतन्त्र सरकार होइनन् । संघीय सरकार र संघीय कानुनको मातहतमै प्रदेश सरकार र स्थानीय सरकार हुन्छन्,’ ओलीले भने । २४ वैशाखमा संसदमा प्रदेश सरकार स्वतन्त्र सरकार नभएको जिकिर गर्दै प्रधानमन्त्री ओलीले भने, ‘स्वतन्त्र सरकार त होइनन् नि । ती संघीय सरकारकै मातहत हुन् । यस्तो कुरामा अलमल राख्नुहुन्न ।’

प्रधानमन्त्री र संघीय सरकार निरन्तर संघीयताविरुद्ध लाग्न थालेपछि राष्ट्रिय जनता पार्टीका नेता राजेन्द्र महतोले ‘केपी ओली मार्काको संघीयता खोजेको होइन’ भन्दै टिप्पणीसमेत गरे ।

संघीयताको मर्मविपरीत बोल्ने प्रधानमन्त्री आफू लोकतन्त्रप्रति कटिबद्ध रहेको पनि दोहोर्याइरहन्छन् । सरकारले एक वर्ष पूरा गरेको अवसरमा राष्ट्रका नाममा सम्बोधन गर्दै ओलीले भने, ‘फैलिएको र फैलिँदो परिपूर्ण लोकतन्त्रलाई खुम्चिएको देख्नु आश्चर्यलाग्दो दृष्टिदोष मात्रै हो । म दोहोर्याउन चाहन्छु । लोकतन्त्र हाम्रा लागि आदर्श हो, थितियुक्त, सुसंगत र परिष्कृत व्यवस्था हो । जीविका चलाउने व्यवसाय होइन ।’

प्रधानमन्त्रीले लोकतन्त्रप्रतिको आफ्नो प्रतिबद्धता सुनाएकै दिन नेकपाका प्रवक्ता नारायणकाजी श्रेष्ठले भने, ‘तपाईंहरु लोकतन्त्रवादी होइन, असल तानाशाहसम्म हुन सक्नुहुन्छ ।’

आरोप ५ः छुच्चो

कटाक्षपूर्ण बोली र व्यंग्यवाणका कारण ओली आलोचित हुन्छन् । चर्चामा आउँछन् । प्रधानमन्त्रीको बोली नै उनको शक्ति हो भन्नेहरु पनि छन् ।

प्रधानमन्त्री ओली बारम्बार दोहोर्याइरहन्छन्, ‘यो देशमा अब कोही भोकै बस्नुपर्दैन । गरिब तथा भीखमागा नेपाली हुनै सक्दैन ।’
गत १५ जेठमा गणतन्त्र दिवसको अवसरमा बोल्दै गर्दा ओलीले भने, ‘हाम्रो प्रस्थानबिन्दु सबैलाई खाद्य व्यवस्था, आवास, कपडा, शिक्षा र स्वास्थ्य एवं सुरक्षा हो । जनताको अनुहार मलिन हुने विवशता अन्त्य गर्ने संकल्प हामीले लिएका छौं ।’

जनताको अनुहार मलिन हुने विवशता अन्त्य गर्ने संकल्प लिएका प्रधानमन्त्री बौद्धिक र बुद्धिजीवीमाथि भने अरिंगालजस्तै खनिन्छन् । बुद्धिजीवीप्रति ओलीको आक्रोश १९ मंसिरको जनतासँग प्रधानमन्त्री कार्यक्रममा देखियो ।

उक्त कार्यक्रममा उनले भने, ‘कुनै कुनै बुद्धिजीवीका टिप्पणी अत्यन्त असभ्य र तल्लो स्तरका देख्छु । त्यस्ता बुद्धिजीवीलाई मैले जवाफ दिँदा उहाँहरु थला पर्ने सम्भावना हुन्छ । त्यसकारण, म थला पार्न चाहन्न ।’

त्यस्तै, ७ साउनको एक कार्यक्रममा प्रधानमन्त्री ओलीले बुद्धिजीवीलाई ‘विवेक कहाँ लगेर कतिमा बन्धक राखेको ?’ भन्दै प्रश्न गरे । गत वर्ष १० वैशाखमा त ओलीले ‘बुद्धिजीवीलाई कोट काट्ने मुसाको’ संज्ञा दिए ।

सरकारका कार्यक्रम र योजनामाथि प्रश्न गर्नेलाई ‘झुन्ड’ भन्छन् प्रधानमन्त्री । सरकारको विरोध गरेर ठट्टा गरिहेको बताउने प्रधानमन्त्रीले सरकार गठनको एक वर्ष पुगेको अवसरमा भाषण गर्ने क्रममा ‘म पनि ठट्टा गरौं’ भन्दै प्रश्न गरेका थिए ।

गत वर्ष २६ पुसमा ओलीले गौतम बुद्धले कति कक्षा पढेका थिए भन्दै प्रश्न गरे । र जवाफ आफैंले दिँदै ओलीले भने, ‘बुद्ध साक्षरसम्म पनि थिएनन् ।’

त्यसपछि उनले आफूलाई जोड्दै भने, ‘केपी ओलीले क्रान्तिमा होमिनुको साटो डिग्री लिन्छु भनेर बसेको भए देश कहाँ हुन्थ्यो ?’
सरकारले आर्थिक वर्ष २०७६/७७ का लागि प्रस्तुत गरेको नीति तथा कार्यक्रममा प्रयोग भएको ‘मेरो सरकार’ शब्दको विरोध भएपछि उनले विरोध गर्ने प्रवृत्तिलाई ‘बौद्धिक दिवालीयपन’ भने ।

नीति तथा कार्यक्रममाथि उठेका प्रश्नको जवाफ दिने क्रममा २४ वैशाखमा ओलीले ‘कुण्ठा र निम्छरा अभिव्यक्ति वास्ता नगरेर प्रश्नहरुको जवाफ दिने’ बताए । संसदमा प्रमुख प्रतिपक्षी दल नेपाली कांग्रेसले प्रधानमन्त्रीका शब्दलाई लिएर ठूलो विरोध गर्यो ।

गत वर्ष भदौ अन्तिम साता काठमाडौंमा निर्मला पन्तको हत्यारा पत्ता लगाउनुपर्ने भन्दै जनता सडकमै ओर्लेर आन्दोलन गरिरहेका थिए । यही समयमा ओलीले पोस्टबहादुर बोगटीको स्मृति दिवसमा बोल्दै ओलीले आफ्ना कार्यकर्तालाई ‘सरकारको विरोधमा बोल्नेमाथि अरिंगाल जसरी जाइलाग्न’ निर्देशन दिए ।

पदीय गरिमा र मर्यादाको ख्यालै नराखी बोल्ने ओलीको बानी छ । तत्कालीन एकीकृत माओवादी र नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी एमालेबीच एकता भएर बनेको नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी(नेकपा) केन्द्रीय समितिमा महिलाको उपस्थिति नभएको भन्दै नेकपाका महिला कार्यकताले विरोध गरे ।

महिला कार्यकर्ताको विरोध सुनेपछि ओलीले ‘एनजीओको पछि लागेर ट्याउँ ट्याउँ नगर्न’ भन्दै महिला कार्यकर्तालाई थर्काए ।
फरक मत सुन्नै नचाहने–नसक्ने उनको बानीका कारण उनी अनुदार बन्दै गएको देखिन्छ । हरेक स–साना विषयमा टिप्पणी गरिरहने ओली कहिलेकाहीँ पदीय मर्यादा भुलेर पनि टिप्पणीमा ओर्लिन्छन् ।

आरोप ६ः अति जान्ने सुन्ने !

अधिकतम समय बौद्धिक र बुद्धिजीवीप्रति कटाक्ष गरिरहने ओली बेलाबेला नेपालीलाई बौद्धिक पुर्खाका सन्तान भन्न पनि पछि पर्दैनन् ।

गत चैत अन्तिम साता राजधानीको एक कार्यक्रममा नेपालीका पुर्खा विद्वान् भएको तर्क दिँदै ओलीले भने, ‘हाम्रा महान् विद्वान् । रचनात्मक पुर्खाहरू, तिनको जिनेटिक मेमोरीसहितको जनसंख्या हामीसँग छ । बाँकी दुनियाँ अन्धकारमा हुँदा हाम्रा पुर्खा बृहस्पति, शुक्र कता पुग्यो भनेर हिसाब गर्थे । असाधारण पृथ्वी, ग्रह, उपग्रहको गति र खोजीमा थिए हाम्रा पुर्खा ।’

केही शताब्दीपहिले यन्त्र आविष्कार विकास गर्नुपर्ने बाध्यता थियो । तर, अब यस्तो बाध्यता नरहेको सुनाउँदै ओलीले भने, ‘रेल इन्जिन कहाँ थियो र जेम्सवाट चियाको किट्लीबाट भर्खर त यसो बनाउँदै थिए ।’

जेम्स वाटबारे टिप्पणी गरेका ओलीले हवाईजहाज आविष्कारकर्ता राइट दाजुभाइबारे टिप्पणी गर्न पनि भ्याए । राइट दाजुभाइबारे टिप्पणी गर्दै ओलीले भने, ‘अहिले १६ सय वर्षअगाडि राइट ब्रदर्स यसो भाटासाटा जोड्दै थिए प्लेनमा । आजभन्दा ठ्याक्कै १६ सय वर्षअगाडि हो । आज यहाँ सुत्यो भने न्युयोर्क पुगिन्छ उठ्दाखेरि ।’

हरेक विषयमा टिप्पणी गर्न सक्ने र ज्ञान राख्न सक्ने ओलीको क्षमता देखेरै होला संसदमा कांग्रेस नेता प्रदीप गिरीले ओलीको ज्ञानको बयान गर्दै भनेका थिए, ‘उहाँजस्तो सूचना भएको र जानकारी भएको व्यक्ति राजनीतिक जीवनमा कमै देखेको छु । हेर्दाखेरि केही नजानेजस्तो नबुझेको र नजानेको केही छैन ।’

सम्पूर्ण ज्ञानमा निपुण मानिने ओलीले गत वर्ष १३ फागुनमा अन्तर्राष्ट्रिय नाट्य मेलाको उदघाटनको क्रममा आफ्नो ज्ञानको अपरिमित सीमा देखाए । कार्यक्रममा उनले महाकवि लक्ष्मीप्रसाद देवकोटाको खण्डकाव्य मुनामदनलाई नाटक भने ।

‘विभिन्न कारणले हाम्रो देशमा नाट्य विधा अलिक कमजोर पर्न गयो । एकपल्ट त झन्डै झन्डै नाट्य कमजोर मात्रै होइन कि, यो विलोपै होलाजस्तो भयो,’ ओलीले भने, ‘त्यस नाट्यलाई निकै लामो समयको अन्तरालपछि मुनामदनजस्ता अरु विभिन्न नाटकले फेरि जगाउने काम गरे ।’

आरोप ७ः हावादारी सपना वितरक !

प्रधानमन्त्रीका बोलीजस्तै चर्चित छन्, उनका सपना । ओलीका सपनाको लामै फेहरिस्त छ । प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीको निजी वेबसाइटमा ‘मेरा सपना’ नामको कोलम नै राखिएको छ । सगरमाथाको पानी बिक्री गर्नेदेखि नेपाली आँप र स्याउ विदेश पठाउनेसम्मका सपना छन् प्रधानमन्त्रीसँग ।

प्रधानमन्त्री ओलीको बहुचर्चित सपना हो, पानीजहाज । पहिलोपटक प्रधानमन्त्री भएका बेला ४ जेठ २०७३ मा ओलीले पानीजहाज सपना सुनाएका थिए । उनले भनेका थिए, ‘कुन बन्दरगाह चलाउने भन्ने निर्णय भएको छैन । यद्यपि, नेपाली पानीजहाज चलाएरै देखाउनेछौं ।

पानीजहाज प्रयोग भएको बन्दरगाह प्रयोग गर्ने मात्र होइन, नेपालले आफ्नो पानीजहाज प्रशान्त र हिन्द महासागरमा चलाउनुहुँदैन भन्ने केही छैन । आफ्नै पानीजहाजमा हामी सामान ल्याउँछौं र आफ्नै रेलमा सामान तीन दिनमा काठमाडौं आइपुग्छ । अलिकति समय पर्खिनुहोस् । हिन्द महासागर र प्रशान्त महासागरमा नेपाली झन्डा गाडेका पानीजहाज चल्छन्, अरूले गाड्छन्, गाड्दैनन्, हामी गाड्छौं, पानी भएपछि पानीजहाज चलाउन किन नहुने के छ ?’

पानीजहाज सपनाले देशवासीलाई वशीभूत गराएका ओलीले गत वर्ष १४ असारमा पानीजहाज चढ्न निम्ता नै गरे । उनले सप्तरीको हनुमान नगरबाट कोलकाता जहाज चढेर जाने सुनाए । उनले भने, ‘१६ पुसमा स्टिमर चढेर कोलकाता गइन्छ, सबैलाई निम्ता छ ।’
तर, ओलीको सपनाको पानीजहाजको कार्यालय फागुनमा मात्रै खुल्यो । सपनाका कारण ओली चर्चित छन् कि ओलीका कारण सपना ? प्रश्न प्रधानमन्त्री ओलीका सपनाजस्तै रहस्यमयी छ ।

नेपाल उद्योग परिसंघको १६औं वार्षिक साधारण सभा (२५ चैत)मा प्रधानमन्त्री ओलीले नेपालबाट क्यानडा र रुसमा आँप निर्यात गर्ने सपना सुनाए । भूमध्यरेखा आसपास रहेका देशमा नेपाली स्याउ निर्यात गर्ने कुरा सुनाए । सपना साकार पार्न लगानी गर्नुहोस् भन्दै उद्यमीलाई अनुरोधसमेत गरे ।

‘जाडो मुलुकमा नपाइने चीज हाम्रोमा पाइन्छ, क्यानडालाई आँप सप्लाई गरौं । रसियालाई आँप सप्लाई गरौं,’ उनले भने ।
रुसी र क्यानडियन नागरिकले नेपाली आँप स्वाद मानेर खाने घोषणा पनि ओलीले गर्न भ्याए । ‘मीठो मानेर खान पाउँछन् नि ! त्यहाँ फल्ने होइन,’ उनले थपे ।

रुस र क्यानडाजस्ता चिसो मौसम हुने देशलाई आँप सप्लाई गर्ने आफ्नो सपना ओलीले २०७५ असारमा पहिलोपटक सुनाएका थिए । पहिलोपटक आँप सप्लाई गर्ने सपना सुनाउँदै, ‘हामी रुसमा आँप निर्यात गर्न सक्छौं । रुसी नागरिकले एकपटक आँप चाख्ने हो भने जिन्दगीभर आँपको स्वाद भुल्न सक्दैन । आँपको अगाडि त्यो युरोपियनले खाने अमिलो फल किबी भन्ने त के हो र ?’

२५ चैतमा ओलीले नेपाली स्याउ विदेश निर्यात गर्ने सपना पनि सुनाए । उनले भने, ‘कर्कट रेखा र मकर रेखाबीच भूमध्य रेखाको आसपासका देशलाई स्याउ सप्लाई गरौं । ती ठाउँमा स्याउ हुँदैन । गर्मी हुने ठाउँमा स्याउ सप्लाई गरौं ।’
प्रधानमन्त्री ओलीको सपना आँप र स्याउमा मात्र सीमित छैन ।

तर, वातावरण दिवसको अवसरमा २२ जेठमा प्रधानमन्त्री ओलीले एभोकाडोको बिरुवा रोपे ।

ओलीले नेपालबाट रेलमा मिनरल वाटर राखेर विदेश सप्लाई गर्ने योजना सुनाएका थिए । सभामा उनले भनेका थिए, ‘खोलामा बगेको पानी बोतलमा भरेर बेच्यो भने मात्रै देश धनी बन्छ । रेल चलाएपछि ल्याउने सामान अरू होला । तर, पठाउने वस्तु मिनिरल वाटर हो ।’

खोला र नदीको पानी मात्रै होइन सगरमाथाको पानीसमेत बिक्री गर्न सकिने भन्दै ओली भन्छन्, ‘साँच्चै, मिनरल वाटर भनेको हिमालबाट आउँछ ।’

प्रदीप गिरीले पानीजहाजबारे संसदमा भोटिङ गरौं भन्दै प्रधानमन्त्री ओलीलाई चुनौती दिएका थिए ।
गिरीले भनेका थिए, ‘यो संसदमा मात्र ह्वीप लागू नहुने गरी गोप्य ढंगले थाहा होस् त पानीजहाजको प्रस्ताव कतिलाई मान्य छ ? हेरौं त ।’

आरोप ८ः चरित्र पुँजीवादी, गफ समाजवादी

२५ वर्षअघि अर्थात् २०५१ सालमा ओलीसँग झापामा १ बिघा १४ कट्ठा १५ धुर र भक्तपुरमा ४ आना जग्गा थियो । ७ तोला सुन, ५० हजार रुपैयाँ नगद र १ लाख ४५ हजार रुपैयाँ ऋण थियो । २०५१ सालमा ओली मनमोहन अधिकारीको सरकारका गृहमन्त्री थिए ।

र, २०७४ मा आइपुग्दा ओलीसँग भक्तपुरमा डेढ रोपनी जग्गा तीन तलाका दुई वटा घर । झापामा १० कट्ठा जमिन । १८ तोला सुन १८ तोला, ५२ लाख रुपैयाँ । २५ लाख रुपैयाँका बचतपत्र छ । २५ वर्षअघि उनको १ लाख ४५ हजार ऋण अहिले छैन ।

२०२३ सालमा प्रगतिशील राजनीतिमा सक्रिय भएका ओलीले प्रतिनिधिसभाको निर्वाचनमा ५७ हजार १ सय ३९ मत ल्याए । उनले ल्याएकोे यो मत प्रतिनिधिसभाकै अत्यधिक मत हो ।

संविधानले नै देशलाई समाजवाद उन्मुख भनिसकेको छ । त्यसैले पनि ओली बारम्बार मुलुकलाई समाजवादी बनाउने बताइरहन्छन् । समाजवादमा मुलुक कहिले पुग्ने भन्ने यकिन तिथिमिति नहुँदा धेरै मानिस अन्योलमा थिए । तर, प्रधानमन्त्री ओलीले गत वर्ष २१ चैतमा भने, ‘अबको २५ वर्षमा समाजवादमा पुग्छौं ।’

मनमोहन अधिकारी नेतृत्वको सरकारका गृहमन्त्री थिए, केपी शर्मा ओली । सोही बेला घटित ‘पोस्टर काण्ड’ पछि २०५२ साउनमै बाबुराम भट्टराईले खुलामञ्चमा भाषण गर्दै भनेका थिए, ‘एमाले कम्युनिस्टबाट पतन भई तानाशाही बनेको छ तर उसले चुनाव जित्यो भने हिटलर र पञ्चायतभन्दा कम हुनेछैन ।’

परिणामः ज्यादा लोकप्रिय बन्न खोज्दा अलोकप्रिय !

प्रधानमन्त्री ओली लोकप्रिय हुन खोज्दा खोज्दै पनि अलोकप्रियताको बाटोमा छन् । सरकारले सुरु गर्ने हरेक कार्यक्रमको विज्ञापनमा आफ्नो तस्बिर छपाउने गर्छन् ।

‘डिजिटल पूर्वाधार समृद्धिको आधार, हाम्रो प्रयास सूचना प्रविधिको विस्तार’ नारासहित प्रधानमन्त्री ओलीको तस्बिर अंकित विज्ञापन ६ जेठमा देशभरका अनलाइनदेखि पत्रिकासम्म छायो ।

‘आज एक नयाँ शुभारम्भ’ भन्दै प्रधानमन्त्रीले अप्टिकल फाइबर बिछ्याउने योजना उदघाटनको प्रचार गरे । ओली प्रधानमन्त्री भएपछि सरकारले प्रचारको नौलो अभ्यास सुरु गरेको हो ।

गत मंसिरमा आयोजित एसिया प्यासिफिक सम्मेलनको मुखमा सडकमा प्रधानमन्त्री ओलीको तस्बिर छापिएका होर्डिङ बोर्ड राख्दै ‘समृद्ध नेपाल, सुखी नेपाली !’ को नारा प्रचार गरियो ।

विवादास्पद सम्मेलन अवधिमा सुखी नेपालीको नारा प्रचार गरेका ओलीले अंग्रेजी भाषामा अनुवाद गरिएका आफ्ना भाषणसमेत सम्मेलनका पाहुनालाई पनि दिए ।

ओली सरकारको प्रचार मोह ‘नयाँ युग’सम्म आइपुग्दा विवादित नै भयो । अघिल्ला सरकारले सुरु गरेको सामाजिक सुरक्षा कार्यक्रमलाई लागू गर्ने क्रममा सरकारले बहुराष्ट्रिय कम्पनीले झैं प्रचार गर्यो । बहुराष्ट्रिय कम्पनीले नयाँ प्रोडक्ट लन्च गरेजस्तै प्रधानमन्त्री ओलीले ‘नयाँ युग’ लन्च गरे ।

‘नयाँ युग’ भन्दै ओलीको तस्बिर बिजुलीका पोलमा झुन्ड्याइयो । अनलाइन र पत्रिकामा समेत विज्ञापन गरियो । नयाँ युगको प्रचार शैलीको विरोध भएपछि ओलीले ‘सरकार देखिएन भन्नेहरुलाई देखाउन प्रचार गरिएको’ जवाफ दिए ।

पहिलोपटक सरकार देखाउन प्रचार गरेको बताउने ओलीले १ फागुनमा ‘प्रधानमन्त्री रोजगार कार्यक्रम’ सुरु गर्दा पनि सरकार देखाउने गरी प्रचार गरे । बेरोजगार युवा युवतीलाई रोजगारी अथवा निर्वाह भत्ता दिने भनिएको यो कार्यक्रमलाई पनि ओलीले ‘नयाँ युग’को संज्ञा दिए ।

सामाजिक सुरक्षाबाट नयाँ युगमा प्रवेश गरेको बताउने ओलीले तीन महिना नबित्दै फेरि अर्को नयाँ युगमा नेपाललाई लगे ।

दोस्रोपटक नयाँ युग घोषणा गरेको पछिल्लो दिन (२ फागुनमा) प्रधानमन्त्री ओलीले ‘जनताको जलविद्युत् आयोजना’ र आफ्नो महत्वाकांक्षी योजना ‘पानीजहाज’ कार्यालयको उद्घाटन गरे ।

‘हजारौं माइलको यात्रा पनि केही पाइलाबाट सुरु हुन्छ’ भन्ने स्लोेगन लेखिएका बोर्डमा प्रधानमन्त्री ओलीको तस्बिर राखियो । र, उनको तस्बिरमुनि लेखियो, ‘दूरी घट्दै छ, नेपाली सपनाको...’

भारतीय प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीका धेरैजसो कार्यक्रमको सिको गरेका ओलीले उनकै जस्तो प्रचार शैली अपनाएका छन् । भारतमा मोदीको तस्बिर राखेर गरेन विज्ञापनलाई मोदी ब्रान्ड भन्ने गरिन्छ । त्यसरी नै नेपालमा पनि ओलीले ओली ब्रान्ड स्थापित गर्न खोजेका छन् ।

यस्ता अनेक गतिविधिका कारण प्रधानमन्त्री ओली क्रमशः अलोकप्रिय बन्दैछन् ।

प्रकाशित मिति: शुक्रबार, जेठ २४, २०७६ २३:३४