कविता : फाली

A+ A A-

जुन दिन अलैँचीको भाउ घटेर
मारिदियो एक डालो सपना
हो, त्यो दिन ढाकर बोकेर
बजार हिँडेका बाउ घर फर्केनन् ।

त्यसपछि
आमालाई समाजले विधुवा घोषित गर्‍याे
म स्कुलेबाट हली भएँ
एक दिन आमा नाङ्लाेमा
कनिका निफन्दै थिइन्, मैले कल्पना गरेँ
ढाकरभरि चामल बोकेर बाउ
बजारदेखि घर फर्किरहेको ।

हाउ ठुल्दाजु
तपाईं देश बचाउन सिमानामा उभिनु भो
मैले देशै बचाउन जोतिरहेँ खेतबारीमा हलो
तर पनि किन मिल्दै मिल्दैन हँ
तपाईंको सपना बोक्ने सुटकेसको रङ
र मेरो सपना बोक्ने थुन्सेको रङ ?

कोदालोले जीवनको अर्थ
खोस्रिँदाखोस्रिँदै खोस्रिँदाखोस्रिँदै खोस्रिँदाखोस्रिँदै
चुँडियो डल्लै जीवन हाँक्ने हल्लुँड
हेर्नु त अहिले कसरी उन्निएर मर्‍याे
हलोको फालीमा किसानहरूको
अनेक अनेक इच्छा ।

नरेन्द्र मोदीहरूको उदेकलाग्दाे भाषणले
हेर्दाहेर्दै हेर्दाहेर्दै ओइलायो
उमेरै नपुगी करेला
र इन्फेक्सन भयो ममता बेनर्जीहरूको
पोलिटिक्स पेनकिलरले
जनताको मूल्य बोक्ने फर्सीको बोटलाई ।

मलाई लाग्छ
बरु यो देशमा
नरेन्द्र मोदीहरू नभएको भए
अथवा नभएको भए ममता बेनर्जीहरू
जनताले फेर्ने थिए
एक फुङ्लो भए पनि शान्तिको सास ।

थाहा छैन
कति बेला भाँचिन्छ जीवन थाम्ने सोहिला
र कति बेला निकाल्छ
भातका भाँडाहरूले अभावको जुलुस ।

मलाई चिन्ता लाग्छ
यदि प्रधानमन्त्रीको घरमा
अनिकाल पस्यो भने
के खाएर बचाउँछ सत्ता ?