१० वर्षदेखि बेपत्ता आमा खोजिरहेका निरीह छोरीहरू

A+ A A-

सुधा महर्जनले आफ्नो फेसबुकको प्रोफाइलमा आमाको तस्वीर राखेकी छिन् । फेसबुक प्रोफाइलमा आमाको पोस्टरसहितको तस्वीर सजाएकी सुधा स्वयम्‌ले आमालाई नदेखेको एक दशक नाघ्यो ।

जिउँदो छिन् वा मृत, सुधाकी आमा छोरीमैया महर्जनको अत्तोपत्तो छैन । सुधाले फेसबुकमा आमाको श्यामश्वेत तस्वीर राखेकी छिन् । सायद, सुधालाई आमा जिउँदी छैनन् भन्ने मनको कुनाभित्र कतै गढेको पो छ कि ?

‘म छोरीमैया हुँ, म सुरक्षित छैन’ । सुधाको फेसबुकमा छोरीमैयाको तस्वीरसहितको पोस्टरमा यस्तो लेखिए पनि उनी सुरक्षित छिन् वा छैनन्, कसैलाई थाहा छैन । घरपरिवार, इष्टमित्र र राज्य सबै बेखबर छन् ।

०००

१६ फागुन २०६८ मा काठमाडौं जैसीदेवलकी ५२ वर्षीया छोरीमैया एकाएक बेपत्ता भइन् । बिहानै ८ बजे नयाँ बानेश्वरस्थित साथी ‘निक्की’ भनिने सुरक्षा सिंहलाई भेट्न भनेर निस्किएकी उनी त्यसपछि फर्किनन् ।

‘आमा हराएको हिजोजस्तै लाग्छ । अहिले पनि घरमा टुप्लुक्क आइहाल्नु हुन्छ कि भन्ने सोचेर कति रातभर निद्रा लाग्दैन,’ छोरी सुधा भन्छिन्, ‘तर, यस्तो सोच्दासोच्दै आमा हामीबाट सम्मर्कविहीन हुनुभएको १० वर्ष बितेछ ।’

निक्की र छोरीमैयाबीच लामो चिनजानको साइनो हो । व्यवसायी दीपक मल्होत्राकी बहिनी हुन्, निक्की । छोरीमैयाको सिलाइबुनाइको पसल थियो, जुन अहिले सुधाले सम्हाल्छिन् ।

छोरीमैयाले सिलाएका कपडा बिक्रीको काम निक्कीसहितका साथीले गर्थे । निक्की ढुकुटी पनि खेलाउँथिन् । छोरीमैया र निक्कीबीच आर्थिक लेनदेनसमेत भएको प्रहरी अनुसन्धानबाट खुलेको थियो । छोरीमैयाबाट निक्कीले ढुकुटी खेलाउन ५० लाख रुपैयाँ लगेको प्रहरीको भनाइ छ ।

उनै साथी निक्कीको घर गएकी छोरीमैया सोही दिन दिउँसो १२ बजेसम्म नफर्किएपछि छोरी सुधाले आमालाई त्यो दिन फोनसमेत गरेकी थिइन् । फोन लागे पनि दुई दिनअघि मात्रै खसेर चर्किएपछि राम्रोसँग कुरा हुन नसकेको सुधा बताउँछिन् ।

‘बेलुका फर्किहाल्छन् भन्ने सोचेर कुरा नबुझे पनि फेरि फोन गरिनँ,' सुधा सम्झिन्छिन् । तर, बेलुका छोरीमैयाको फोनबाट सुधालाई म्यासेज आयो, ‘म मनकामना छु । साथीहरू पनि हुनुहुन्छ । पर्सि फर्किन्छौँ ।’

यो म्यासेजमै परिवारले सन्देह व्यक्त गरेको छ । आमाको मोबाइलको डिसप्ले झरेर बिग्रिएको र उनलाई म्यासेज गर्नसमेत नआउने भएकाले उक्त म्यासेज कसरी आयो भन्नेमा परिवारलाई शंका लाग्यो । ‘म्यासेज आउनासाथै हामीले निक्कीलाई फोन गर्‍यौँ,’ सुधा भन्छिन्, ‘निक्कीले नआत्तिनू एक-दुई दिनमा फर्किहाल्नुहुन्छ भनिन् ।’ तर प्रहरीलाई भने खबर नगर्न निक्कीले आफूहरूलाई भनेको सुधाको दाबी छ ।

तर, निक्कीको कुराले मनमा चिसो पसेपछि छोरीमैयाको परिवार त्यसै राति आमा हराएको उजुरी लिएर प्रहरी वृत्त जनसेवा पुग्यो भने भोलिपल्ट काठमाडौं प्रहरी परिसरमा निवेदन दियो । अनुसन्धानबाट छोरीमैया अपहरण भएको खुलेपछि प्रहरीले पूरक निवेदन माग्यो, अपहरणको । निक्कीमाथि शंका लागेको भन्दै परिवारले अर्को उजुरी दर्ता गरायो । तीन महिनापछि २१ वैशाख ०६९ मा महानगरीय अपराध महाशाखामा निक्कीविरुद्ध किटानी जाहेरी पर्‍यो ।

छोरीमैयाको मोबाइल नम्बरबाट मनकामनामा छु भनेर परिवारमा म्यासेज पुगे पनि प्रहरी अनुसन्धानबाट मोबाइलको लोकेसन नयाँ बानेश्वर क्षेत्रमा देखाएको सुधाको दाबी छ । तर, प्रहरीले यो तथ्यलाई लुकाएर अनुसन्धान रहस्यमय र जटिल बनाएको सुधाको आरोप छ ।

त्यो बेला काठमाडौं प्रहरी प्रमुख एसएसपी जयबहादुर चन्द थिए भने महाशाखामा एसएसपी देवेन्द्र सुवेदी थिए । दुवै प्रहरी अतिरिक्त महानिरीक्षक (एआईजी) बाट अवकाश पाइसकेका छन् । चन्द त अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोगको आयुक्त बनेका छन् ।

प्रहरीले छोरीमैयासँग निक्कीले ५० लाख रुपैयाँ लिएको पनि पुष्टि भएको सार्वजनिक गरेको थियो । त्यसपछि निक्कीले मुद्दा फिर्ता लिएमा उक्त रकम फिर्ता गर्ने प्रस्ताव गरेको सुधाको भनाइ छ । ‘हामीलाई पैसा होइन, आमा चाहिएको हो,’ सुधा भन्छिन्, ‘उनको त्यस्तो प्रस्ताव मान्ने कुरा थिएन, हामीले मानेनौँ ।’ निक्कीका दाइ मल्होत्राले छोरीमैयाको खोजीमा सहयोग गर्ने आश्वासनसमेत दिएका थिए । तर, सहयोग नपाएको सुधाको गुनासो छ ।

धरौटीमा रिहा भएकी थिइन् निक्की

छोरीमैयाको अपहरणको आरोपमा प्रहरीले निक्कीमाथि मुद्दा दायर गरेको थियो । तर, मनकामना छु भनेर म्यासेज पठाउँदा छोरीमैयाको मोबाइलको लोकेसन बानेश्वर क्षेत्रमा भएको तथ्य लुकाएर मुद्दा अदालत पुर्‍याएको पीडित परिवारको आरोप छ । घटनाको अनुसन्धानका क्रममा भेटिएका तथ्यहरूको फाइल अझै पनि सम्बन्धित कार्यालयमै रहेको त्यतिबेला महाशाखा प्रमुख रहेका पूर्व एआईजी सुवेदी बताउँछन् ।

यो प्रकरणमा निक्कीको संलग्नता भए पनि ठूलो घरानाका व्यापारिक परिवार भएकाले स्वतन्त्र अनुसन्धान नभएको आरोप सुधा लगाउँछिन् । त्यतिबेला गृहमन्त्री विजय कुमार गच्छदार थिए । गच्छदार र मल्होत्राबीच राम्रो सम्बन्ध छ । यही सम्बन्धलाई मल्होत्राले निक्कीलाई जोगाउन दुरुपयोग भएको परिवारमा शंका छ ।

‘हाम्री आमा बेपत्ता हुनुको पछाडि ठूलो व्यावसायिक परिवारको हात भएको तथ्य हुँदाहुँदै केही हुँदैन भने शंका हुनु स्वाभाविक हो,’ सुधा भन्छिन्, ‘हामीले न्याय नपाउनुको कारण त्यसो भए के हो त ?’ आमाको खोजीमा सुधासहित परिवारका सदस्यले त्यतिबेला सडक आन्दोलन पनि गरेका थिए ।

छोरीमैयाको खोजीमा सक्रिय नागरिकहरू सडकदेखि बालुवाटारसम्म नपुगेका होइनन् । तर, अहिले भने उनीहरू सबै थाकिसकेका छन् । छोरीमैयाको खोजबिनमा सक्रिय अभियन्ता गणपतिलाल श्रेष्ठ सरकारले उनको अवस्थाबारे परिवारलाई सत्यतथ्य जानकारी गराउनुपर्ने बताउँछन् ।

निक्की जिल्ला अदालत काठमाडौंको आदेशबाट सुरुमै १ लाख रुपैयाँ धरौटीमा छुटिन् । त्यसविरुद्ध पुनरावेदन परे पनि पाटन उच्च अदालतले समेत सफाइ दिएको थियो । आरोपित छुटेपछि परिवारमा शंकासहित अनेक प्रश्न बाँकी नै छन्, छोरीमैयालाई कसले बेपत्ता पार्‍यो त ? उनको अवस्था के छ ?

‘आमा आउनुहुन्छ कि भन्ने आसबाहेक केही छैन,’ सुधा भन्छिन्, ‘बाँचेकै हुनुहुन्छ कि मर्नुभयो, त्यति मात्र थाहा पाए पनि चित्त बुझाउन हुन्थ्यो । तर, हामी अधमरो भएर बाँचिरहेका छौँ ।’ सुधाजस्तै उनका दुई दिदी पनि आमा टुप्लुक्कै घर फर्किहाल्छिन् कि भन्ने आसमै दिन बिताइरहेका छन् ।

प्रकाशित मिति: शुक्रबार, साउन १५, २०७८ १६:३६