लुम्बिनी प्रदेशसभाः ६ अधिवेशनसम्म जो एक पटक बोलेनन्

A+ A A-

ज्येष्ठ सदस्यका हैसियतले बलदेव शर्मा पोखरेलले २१ माघ २०७४ मा लुम्बिनी प्रदेशसभाको पहिलो बैठक सञ्चालन गरे । त्यसयता लुम्बिनी प्रदेशसभामा छवटा अधिवेशन भए । १८ चैतदेखि प्रदेशसभामा सातौँ अधिवेशन चलिरहेको छ ।

लुम्बिनी प्रदेशका छ जना सांसद छैटौँ अधिवेशनसम्म पनि चुइँक्क बोलेनन् ।

नबोल्ने सांसदहरूमा नवलपरासी पश्चिमबाट हृदयेश त्रिपाठी समूहबाट निर्वाचित अजय शाही, कांग्रेस सांसद वीरेन्द्रकुमार कनौडिया, एमाले सांसद भूमिश्वर ढकाल, विमला पन्थी, अर्जुनकुमार केसी र समाजवादी पार्टीकी सांसद सुमन शर्मा रायमाझी छन् ।

छैटाैँ अधिवेशनसम्म प्रदेशसभाको बैठक ३ सय ५ घण्टा १२ मिनेट बस्यो । तर, यति धेरै बैठक बसे पनि लुम्बिनी प्रदेशका छ सांसदहरू भने विशेष र शून्य समयमा एकपल्ट पनि बोलेनन् ।

संसद कानुन बनाउने थलो हो । जनताका समस्या संसदमा छलफलको विषय बनाउन नै प्रतिनिधिका रूपमा सांसद पठाइन्छ । प्रदेशसभामा सांसदको मागअनुसार सभामुखले विशेष र शून्य समयमा बोल्न समय उपलब्ध गराउँछन् । दलको तर्फबाट पनि बोल्नुपरे सचेतकमार्फत नाम टिपाउन सकिन्छ । तैपनि, उनीहरू संसदका राम्रा स्रोता मात्र बने ।

सांसदहरूमा अर्जुनकुमार श्रेष्ठ, कविराम थारू, कुलप्रसाद केसी, कृष्णा केसी, चिन्तावती कुर्मी, चेतनारायण आचार्य, जाल्पा भुसाल, आशा स्वर्णकार, तेजबहादुर वली, दधिराम न्यौपाने, नारायणप्रसाद आचार्य, पार्वती पुन, रेवतीरमण शर्मा, लौटी थारू र शान्तीदेवी स्वर्णकारले पनि छैटौँ अधिवेशनको विशेष र शून्य समयमा १/१ पटक मात्र बोलेको प्रदेशसभा स्रोतले बतायो ।

८७ सदस्य रहेको लुम्बिनी प्रदेशसभामा छैटौँ अधिवेशनसम्म आइपुग्दा विशेष र शून्य समयमा सबैभन्दा बढी १५ पटक बोल्ने सांसद हुन्, सन्तोषकुमार पाण्डेय । उनी रुपन्देही क्षेत्र नं. ३ (क) बाट जनता समाजवादी पार्टीबाट निर्वाचित भएका हुन् । उनले सबैभन्दा धेरै किसान र कृषिका समस्या संसदमा उठाएका थिए ।

त्यस्तै, अर्का सांसद फकरुद्दिन खान १९ पटक बोलेका छन् । नेपाली कांग्रेसबाट रुपन्देही क्षेत्र नं. ५ (ख) निर्वाचित उनले पनि कृषि र विकास निर्माणसम्बन्धी विषय बोलेका छन् । एमाले सांसद भोजप्रसाद श्रेष्ठ र माओवादी केन्द्रका आईपी खरेलले १८/१८ पटक संसदमा जनताका मुद्दामा बोलेका छन् । यसैगरी, कांग्रेस सांसद अष्टभुजा पाठक १७, दिपेश थारू १५, तारा जिसी १४, कुलप्रसाद पोख्रेल १४ पटक संसदमा आफ्ना कुरा राखेका छन् ।

प्राध्यापक डा तारानाथ उपाध्याय जनताका कुरा राख्ने थलो संसदमा सांसदहरूले नबोल्नुको प्रमुख कारण विषयगत ज्ञान, अध्ययन र अनुभवको कमीले हुन सक्ने बताउँछन् । जनताका गुनासा र समस्या बोल्न चाहेर पनि बोल्ने कला नभएर डराएर पनि कतिपय सांसदले नबोलेको हुन सक्ने उल्लेख गर्दै भन्छन्, ‘सांसदहरूले बोल्नअघि जनता थाहा पाउनुपर्‍यो । त्यसलाई प्रस्तुत गर्ने आँट गर्नुपर्‍यो । त्यो नहुँदा कमले मात्र बोल्छन् ।’

अर्का प्रध्यापक डा. गितु गिरीले जनताका मुद्दा नबुझेका कारण पनि कतिपयले संसदमा नबोल्ने उल्लेख गर्दै आफ्ना सांसदहरूलाई पार्टीहरूले प्रशिक्षिण गर्नुपर्ने बताउँछन् । ‘समानुपातिक निर्वाचन प्रणालीका आएका सांसदहरूलाई प्रशिक्षित गर्ने र आफ्ना कुरा राख्न सक्ने बनाउने जिम्मेवारी पनि पार्टीकै हो,’ उनले भने ।

प्रकाशित मिति: सोमबार, चैत २३, २०७७ १२:१७