चर्चित हुनुअघि खुसी थिए कालीप्रसाद ! (भिडियाे)

A+ A A-

साङ्गीतिक माहौलमा हुर्किएका कालीप्रसाद बाँस्कोटा गीत-सङ्गीत खुबै मन पराउँथे । गीत सुन्थे, गुनगुनाउँथे । मौका मिल्दा धुन पनि बनाउँथे ।

सङ्गीतमा रहर भए पनि यसै क्षेत्रमा काम गरेर जीवन चलाउँछु भन्ने आँट उनले कहाँ गर्न सके र ? त्यसैले जागिर सुरु गरे । उनी तिलगङ्गा आँखा अस्पतालमा प्राविधिकको रूपमा काम गर्थे ।

कसैको आँखाको ज्योति फर्काउन पाउने पुण्यको जागिर । फुर्सदमा सङ्गीतमा रमाउन पाइरहेका थिए ।

जब उनले बनाएको ‘पारि त्यो डाडाँमा’ बोलको गीत बजारमा आयो । उनको जीवनले नयाँ मोड लियो ।

सन् २०१६ को सुरुवातमा सार्वजनिक भएको यस गीतले साङ्गीतिक बजारमा तहल्का मच्चायो । जताततै यही गीत गुञ्जायमान भयो । कालीप्रसादले आफूले चाहेको क्षेत्रमा सफलता भेटे । उनको जीवन कायापलट नै भयो ।

हुन त कालीप्रसादले यसअगाडि नै केही गीतमा सङ्गीत भरिसकेका थिए । फिल्म ‘मञ्जरी’का लागि उनले बनाएका गीतहरू रुचाइएका पनि थिए । तर, उनको चर्चा भएन । ‘पारि त्यो डाँडामा’बाट भने उनको पनि चर्चा चुलियो । सायद, यस गीतमा कालीप्रसाद आफैँले स्वर भरेर पनि होला !

एक गीत हिट भएकै भरमा भने कालीप्रसादले जागिर छोड्ने आँट गरेका थिएनन् । तर, सोही वर्ष आएको ‘निर जहिल्यै रिसाउने’ र ‘ठमेल बजार’ गीतले पनि तहल्का पिटेपछि उनले जागिर छोड्ने साहस गरे ।

१४ वर्ष काम गरेको तिलगङ्गा आँखा अस्पतालमा उनले राजीनामा बुझाए । भन्छन्, ‘मेरो प्यासन त सङ्गीतमा नै थियो नि । केही मिहिनेत गरेपछि बल्ल प्यासनलाई नै प्रोफेसन बनाएर काम गर्न पाएँ ।’

अब कालीप्रसाद पूर्णकालीन सङ्गीतकर्ममा थिए । यही दौरानमा उनले धेरै हिट गीत दिए । तिनै हिट गीतको बीचमा उनी विवादित पनि बने । उनका गीतहरूलाई चोरीको बात लाग्यो ।

‘पिरतीको बिर्को’देखि ‘इन्स्टाको फोटो’सम्म आइपुग्दा कालीप्रसादले केही चोरीको बात खेप्नुपर्‍यो । प्रभावित भएर काम गरेको हुँ भन्ने स्वीकारोक्तिलाई कसैले सुनेनन् । निरन्तर उनलाई चोरीको बातमा लखेटिरहे ।

तर, कालीप्रसाद कहिल्यै हत्तोसाहित भएनन् । उनी भन्छन्, ‘सङ्गीतमा प्रभावित हुन पाइन्छ । तर, त्यसको पनि सीमा हुन्छ । मैले सीमा पार गरेर प्रभावित भएको थिइनँ । त्यसैले म किन डराउने ?’

चोरीको आरोप खेपिरहँदा पनि कालीप्रसादलाई कामको भने खाँचो भएन । उनलाई विश्वास गर्नेहरूले उनीलाई नै खोजिरहे ।

हिट हुनुपूर्व खुसी थियो मन

कालीप्रसादको एउटा यस्तो समय थियो, जतिबेला उनी आफ्नो लागि सङ्गीत गर्थे । आफ्नो लागि गाउँथे । केही सीमित साथीहरूले राम्रो प्रतिक्रिया दिँदा उनी मख्ख पर्थे ।

जब ‘पारि त्यो डाँडामा’, ‘ठमेल बजार’, ‘साइँली’ जस्ता गीतहरूले बजार पिटे नि, तब कालीप्रसादमा चुनौतीको पहाड थुप्रियो । अब उनले आफ्ना लागि सङ्गीत गर्न पाउने भएनन् । उनले त निर्माता, निर्देशक वा दर्शकलाई हेरेर सङ्गीत गर्नुपर्ने भयो । अरुकै लागि काम गर्दा मनमा कसरी सन्तुष्टि मिल्छ र ?

कालीप्रसाद भन्छन्, ‘म अरुको दिमागबाट काम गरिरहेको छु । कहिले निर्देशकको कहिले कसको । उनीहरूले दर्शकलाई हेरेर गीत बनाउन भन्छन्, मैले त्यस्तै गरिरहेको छु ।’

दर्शकलाई लक्षित गरेर काम गर्दा कालीप्रसाद खुसी छन्, तर सन्तुष्ट छैनन् । कारण, उनले आफूले चाहेजस्तो सङ्गीत गर्नै पाएका छैनन् । उनी भन्छन्, ‘खास मैले आफूले मनदेखि रुचाएर काम गरेको नै छैन । जे गरे अरुकै लागि गरे । आफ्नो लागि गर्ने फुर्सद नै पो मिलेको छैन ।’

आफ्नो लागि काम गर्न पाउने त्यो पूरानो समय अहिले कालीप्रसादले निकै याद गर्छन् । ‘त्यो बेला मलाई केको डर थियो र ? कसका लागि काम गर्नुपर्थ्यो र ? जे गर्थे, आफ्नो लागि गर्थे’, उनी भन्छन्, ‘त्यो बेला अर्कै मज्जा थियो नि ।’

अहिलेको सङ्गीतिक ट्रेण्ड

समयअनुसार बजार फेरिएको छ । रेडियोको जमानाबाट टेलिभिजन हुँदै युट्यबसम्म आइपुगेको छ, सङ्गीतको बजार । अहिले त मानिसले जे खोज्छ, सजिलै भेट्न सक्ने बजार बनेको छ ।

युट्युबको यो जमानामा भ्युज र ट्रेण्डिङलाई हेरेर सफलताको मापन गरिन्छ । के भ्युज र ट्रेण्डिङ नै सफलताको मानक हो र ?

कालीप्रसाद यसलाई स्वीकार्दैनन् । उनी भन्छन्, ‘भ्युज मात्रै सफलता होइन । गीत राम्रो वा नराम्रो भन्ने कुरा भ्युज र ट्रेण्डिङसँग सरोकार नै राख्दैन । तर, आममानिसहरू त्यही नम्बरलाई विश्वास गरिरहेका पनि छन् ।’

अहिले धेरैजसो गीतहरू बजार केन्द्रित छन् । बजारमा यो हिट हुन्छ भन्ने सोचमा गीत बनिरहेका छन् । बेच्ने हिसाबमा बनेका गीतहरू बजारमा चर्चित भइरहेका छन् ।

बजारमा बिकेका सबै गीतहरू राम्रा हुन भन्ने हुँदैन । कालीप्रसाद भन्छन्, ‘मनोरञ्जन र आर्ट भन्ने फरक कुरा हो । आर्ट त त्यो हो, जुनमा आर्टिष्ट देखिन्छ ।’

‘कम्फर्ट जोन’ र डर

कालीप्रसादलाई थाहा छ कि लामो समय बिक्नका लागि आफूले फरकफरक शैलीमा काम गर्नुपर्छ । तर, उनलाई फरक गर्ने कुनै जाँगर छैन । फरक गर्न खोज्दा आरोप-प्रत्यारोप खोप्नुपर्ने हो कि भन्ने डर पनि उनीमा छँदै छ ।

त्यसैले, कालीप्रसाद आफ्नो कम्फर्ट जोनबाट बाहिरन खोज्दैनन् । ‘आफ्नै कम्फर्ट जोनमा रहेर काम गर्दा पनि राम्रै आम्दानी भइरहेको छ भने किन कम्फर्ट जोन छोड्ने ?’, कालीप्रसाद प्रश्न गर्छन् ।

आफ्नो कम्फर्ट जोनबाट बाहिरिँदा निकै जोखिम हुने कालीप्रसादको तर्क छ । एउटा गीत हिट भएन भने यसको दिन सकियो भन्नेहरूको जमात यहाँ बाक्लो भइदिन्छ । त्यसैले पनि कालीप्रसाद हतपत आफ्नो कम्फर्ट जोन छोड्दैनन् ।

सामाजिक सञ्जाल र विकृति

अहिले कालीप्रसादको सामाजिक सञ्जाल एकोहोरो जस्तै भएको छ । उनी सामाजिक सञ्जालमा आफ्ना कुराहरू राख्छन् । अरुले राखेको कुरालाई चासो दिँदैनन् ।

सामाजिक सञ्जालमा कालीप्रसादको विषयमा विभिन्न नकारात्मक टिप्पणी आइरहेका हुन्छन् । उनी यसलाई बेवास्ता नै गर्छन् । कसैले मेन्सन गरेर देखाइदिए भने हेर्छन्, बिर्सिदिन्छन् ।

सामाजिक सञ्जाल अहिले नकारात्मक कुराहरूले भरिएको कालीप्रसादको तर्क छ । उनी भन्छन्, ‘अहिले सामाजिक सञ्जालमा निकै नकारात्मक कुराहरू छन् । आफ्नो फ्रस्टेसन पोख्ने ठाउँ बनेको छ सामाजिक सञ्जाल ।’

कलाकारले जति नै राम्रो काम गरे पनि उसलाई नराम्रो भन्नेहरू हुन्छन् । कलाकारलाई हत्तोसाहित गर्न उनीहरूले सामाजिक सञ्जालमा नै गाली गरिदिन्छन् । पुराना कमीकमजोरीलाई औँल्याउँदै कलाकारले गाली खाइरहेका हुन्छन् ।

सामाजिक सञ्जालमा पनि जे कुरा नकारात्मक रूपमा आएको छ, त्यही हाइलाइट भइदिन्छ । कालीप्रसाद भन्छन्, ‘२० वटा राम्रो कमेन्ट आएको ठाउँमा एउटा नराम्रो कमेन्ट आयो भने त्यसमा ८ लाइक आउँछ । अनि सामाजिक सञ्जालले पनि त्यसैलाई माथि राखिदिन्छ । त्यही कुरा हिट भइदिन्छ ।’

प्रशंसाको भोको कलाकारलाई यस्ता कुराहरूले निकै हत्तोसाहित गर्ने उनी बताउँछन् । यसलाई पचाउन निकै गाह्रो हुने उनको बुझाइ छ ।

कालीप्रसाद पब्लिकमा कमेन्ट गर्नेहरूमा समस्या देख्छन् । उनी भन्छन्, ‘मलाई तपाईंसँग गुनासो छ भने मैले म्यासेज गर्दा हुन्छ नि । किन पब्लिक्ली कमेन्ट गर्नु ? यदि गर्छ भने त त्यो उसको समस्या हो ।’

सामाजिक सञ्जालमा सकरात्मकताको खाँचो भएको कालीप्रसादको तर्क छ– ‘माया गर अथवा बेवास्ता गर । तर, घृणा नगर ।’

प्रकाशित मिति: शनिबार, चैत २१, २०७७ ०९:३४