टीकाको दिन झ्यालबाट हामीलाई हेर्दै कोरोना संक्रमित बाबा रुनुभयो

A+ A A-

कोरोनाको औषधि कहिले बन्छ होला है ? छिट्टै बने त मेरो बाबालाई चाँडै निको हुन्थ्यो नि ! मेरो बाबालाई पनि कोरोना लागेको छ । बाबालाई छिट्टै निको होस् भनेर भगवान्‌सँग प्रार्थना गरिरहेकी छु ।

दसैँको बेला बाबालाई कोरोना लागेपछि हाम्रो दसैँ खल्लो भयो । अरु साथी नयाँ लुगा लाएर, रमाइलो गर्दै बसिरहँदा हामी भने घरमा दुर्गामाताको पूजाआजा गर्दै, तातोपानी, बेसारपानी, गुर्जो अनि के के जडीबुटीको झोल पिउँदै बस्यौँ ।

यसपालिकाे दसैँमा न त नयाँ लुगा लाउन पाइयो, न त मामाघर नै जान पाइयो । यति मात्रै कहाँ हो र, घरमाथिको डाँडामा लिङ्गे पिङ खेल्न जान पनि सकेनौँ । किनकि, कोराना लागेको मान्छे र उसको परिवारका सदस्य जताततै हिँड्नु हुँदैन भनेर गाउँमा कडाइ गरिएको छ ।

पहिलेको दसैँमा धेरै रमाइलो हुन्थ्यो । बाबामम्मीले नयाँ लुगा किनिदिनुहुन्थ्यो । घरलाई रङ लगाएर चिटिक्क पारिन्थ्यो । वरिपरिका झारपात उखेलेर मिल्काइन्थ्यो । बाबाले घरको आँगनमा पिङ हालिदिनुहुन्थ्यो । साथीहरूसँग डाँडामा पिङ खेल्दा त झन् मज्जा हुन्थ्यो । त्योभन्दा बढी मज्जा त टीका लगाएर बाबाको हातबाट नयाँ नोट लिँदा हुन्थ्यो । तर, यसपालि दसैँमा नयाँ नोट त त्यस्तै हो, बाबाको हातबाट टीकासमेत लगाउन पाइएन ।

टीकाको दिन मम्मीकाे हातबाट हामीले टीका लगाएकाे बाबा हेर्दै रोइरहनुभएको थियो । ठूलो चाडको बेला हामीसँगै भएर पनि बाबा एक्लै हुँदा, बाबाको आँखाबाट आँसु झरेको देख्दा मलाई कोरोनासँग धेरै रिस उठ्यो । कोरोना हामीजस्तै मान्छे भएको भए म त्योसँग झगडा गरेरै भए पनि बाबादेखि टाढा बनाइदिन्थेँ ।

मैले नरुनुस् बाबा हजुरलाई छिटै सन्चो हुन्छ भनेर सम्झाएँ । अनि बाबाले भित्रबाट भन्नुभयो, ‘तिमी कोरोनासँग झगडा गर्ने होइन । उपचार गर्ने डाक्टर बन्नुपर्छ । त्यसका लागि धेरै पढ्नुपर्छ । पछि कसैको बाबालाई कोरोना लागे तिमीले उपचार गर्नुपर्छ ल !’

यसपालिको दसैँमा कोरोनाले बाबालाई त छोयो, छोयो, सँगै हाम्रो सबै खुसी पनि खोस्यो ।

घरमा नवदुर्गा थापेदेखि नै बाबा एउटा कोठामा बन्द हुनुभयो । अहिले पनि त्यही कोठामा हुनुहुन्छ । मम्मीले भन्नुभएको कोरोना निको नहुँदासम्म बाबा एक्लै बस्नुपर्छ रे । अनि बाबालाई कडा खालको लक्षण नदेखिएकाले घरमै आराम गर्दा हुन्छ रे । नत्र त हस्पिटलमा बस्नुपर्थ्यो रे । धन्न भगवान्, बाबालाई कडा लक्षण भने देखिएको छैन ।