डाक्टरले वृद्ध बाबुआमाको गुहार सुनेनन्, उपचार नपाएर छोराको मृत्यु

A+ A A-

मिर्गौलामा समस्या भएर एक बिरामी मंगलबार दिउँसो एम्बुलेन्समा छटपटाउँदै जनकपुरस्थित प्रादेशिक अस्पतालसम्म आइपुगेका थिए । न उभिने सामर्थ्य थियो, न बोल्न सक्ने अवस्थामा नै ।

तर शरीरमा दुखाइ यति थियो कि मिनेटैपिच्छे उनी चिच्याउँदा अस्पतालका जोकोहीको ध्यान उनीतिरै तानिन्थ्यो । उनी अर्थात् धनुषाको सबैला नगरपालिका-२ का ३२ वर्षीय प्रमोद महतो ।

एम्बुलेन्सबाट ओर्लिएलगत्तै उनका वृद्ध आमाबुवा काँधमा सहारा दिएर उनलाई डायग्नाेस्टिक कक्षमा उपचारका लागि लाने प्रयास गर्दै थिए । तर अस्पतालका सुरक्षा गार्ड तथा स्वास्थ्यकर्मीले बिरामीको अवस्था देखेर उनलाई भित्र छिर्नै दिएनन् ।

प्रमोदलाई अस्पतालको एकान्त भागमा राखेर उनका आमाबुवा पटक–पटक त्यहाँ भएका डाक्टर तथा स्वास्थ्यकर्मीलाई उपचारका लागि बिन्ती गरिरहे ।

गम्भीर भएका छोराको अवस्था जटिल हुँदै गएपछि छिटो डायग्नाेस्टिक गर्नुपर्ने भन्दै उनका आमाबुवाले डाक्टरसमक्ष अनुरोध गरे । प्रमोदका बुबा जोगेन्द्रले अस्पतालले भर्ना नलिएपछि गाउँका ठूलाबडा नेतालाई फोन गर्न थाले ।

नेताहरूका साथै छिमेकी तथा आफ्न्तहरूले समेत भर्नाका लागि जनप्रतिनिधिलगायतका चिनजानका व्यक्तिमार्फत अस्पतालका डाक्टरलाई फोन गरेर भन्न लगाए । तैपनि डाक्टर तथा स्वास्थ्यकर्मीले भर्ना लिन मानेनन् ।

‘कोरोनाको बेला यस्तो बिरामीको हामी भर्ना लिँदैनौँ । यहाँबाट जतिसक्दो चाँडो बिरामी लानुस् भनेर डाक्टरले फर्काइदिए । गेटबाट भित्र पनि पस्न दिएनन्,’ प्रमोदका बुबा जोगेन्द्रले भावुक हुँदै भने, ‘धेरै बेर हुन लागेपछि अवस्था झनै बिग्रिँदै गयो । उसको शरीर फुलेर एकदमै मोटो देखिन थाल्यो । उल्टी पनि गर्न थालेपछि चिच्याउने पनि शक्ति थिएन । ऊ हाम्रो काबुमै थिएन हामी पनि नर्भस भइसकेका थियौँ । अन्त्यमा डाक्टरको खुट्टा पनि ढोग्यौँ । तर रोग पत्ता लगाउन कोसिससमेत गर्न मानेनन् ।’

काठमाडौँस्थित नेपाल मेडिसिटी अस्पतालमा चेकजाँच गराउँदा करिब १ वर्षअघि उनलाई मिर्गौलामा समस्या देखिएको थियो । त्यसयता उनी उपचार र औषधि सेवन गरिरहेका थिए ।

उनकी फुपू ललिताका अनुसार १ साताअघि मात्र प्रमोद शिक्षण अस्पतालमा उपचारपछि घर फर्किएका थिए । स्वास्थ्यमा केही सुधार भएपछि उनी फर्किएको उनले बताइन् ।

‘डाक्टरले अझै केही दिन डायलाइसिस गर्नुपर्छ भनेका थिए । अझै केही दिन यहीँ राखेर उपचार गराउन भन्नुभएकाे थियाे । तर, प्रमोदले घर जाने जिद्दी कसे । यहाँ आएर उपचारै पाएनन्,’ उनले भनिन् ।

मंगलबार करिब ३ बजे अस्पताल पुर्‍याइएका प्रमोदकाे साँझ ७ बजेसम्म अस्पतालले कुनै उपचार नगरेपछि गम्भीर बिरामी छोरालाई घरै लैजानुबाहेक विवश बाबुआमासँग कुनै विकल्प रहेन । छोरालाई राखेर बुबा एम्बुलेन्स खोज्दै हिँडे । करिब आधा दर्जन एम्बुलेन्सचालकसँग उनले घरसम्म पुर्‍याइदिन आग्रह गरे पनि कसैले बिरामीको अवस्था हेरेर लैजान मानेनन् ।

जसरी पनि छोरालाई लिएर घरसम्म पुग्नुपर्ने देखेपछि उनी ट्याक्सी र जीपचालक खोज्न थाले । तर सबैले बिरामी लान नमानेपछि अन्ततः अटोमा राखेर प्रमोदलाई घर लगे ।

घर ल्याउँदा प्रमोदको अवस्था देखेर आमा, बुबा तथा बहिनीको आँखाबाट आँसु बगिरहेको थियो । दुखाइकाे पीडाले छोराे तड्पिएको देखेर आमाबुबाले खानासमेत निल्न सकेनन् ।

बिहानैदेखि आफ्न्त तथा छरछिमेकलाई भनसुन गरी छोरालाई उपचारका लागि बाहिर लैजाने योजना बनाए ।

‘बाहिर लैजाने मानिस कोही थिएन । त्यहाँ त उपचारै पाएनन् । पढेलेखेको सक्षम मानिस भएको भए जनकपुरबाटै बाहिर लगेर पनि बचाउन सकिन्थ्यो होला,' ललिताले भनिन्, ‘तर लकडाउनका कारण आफन्त र नातागोताका मानिस आउन समय लाग्यो । बुधबार दिउँसो करिब २ बजे प्रमोदको उपचारका लागि उनलाई एम्बुलेन्समा राखेर धरान लैजाँदै गर्दा सिरहाको गोलबजार नपुग्दै उनले अन्तिम श्वास लिए ।’

तर अस्पतालले भने उपचार नगरेको भनी पीडित पक्षले लगाएको आरोप अस्वीकार गरेको छ ।

प्रादेशिक अस्पताल जनकपुरले बिहीबार प्रेस विज्ञप्ति जारी गरी मृतक प्रमोदका आमाबुबाले उनलाई बलपूर्वक डायलाइसिस वार्डमा प्रवेश गराइराखेको र बिरामीलाई ड्युटीमा रहेका स्टाफ नर्सले अनकल फिजिसियन चिकित्सक तथा डायलाइसिस विभागका प्रमुख चिकित्सक दुवै जनालाई बोलाएर त्यही ठाउँमा बिरामीको चेकजाँच गराएको दाबी गरेको छ ।

चिकित्सकहरूले उनीहरूसँग जाँचपड्तालको कुनै कागजात नरहेको र उनको डाइग्नोसिस तथा उपचारका लागि विभिन्न जाँचहरू लेखी जाँच गराउन अनुरोध गरेको अस्पतालद्वारा जारी विज्ञप्तिमा उल्लेख छ ।

बिरामीलाई उपचारका लागि लेखिएको कुनै जाँच नगरी, कसैलाई जानकारी नगराई अन्यत्र लगेको अस्पताल प्रशासनको दाबी छ । तर अस्पताल प्रशासनले बिरामीको उपचार दाबी गरेको विज्ञप्तिमा कसैको हस्ताक्षर भने छैन ।

‘काठमाडौंका अस्पतालमा पनि उपचार गर्न आलटाल’

दुई भाइ र एक बहिनी रहेका प्रमोद काठमाडौंस्थित एक बैंकमा कार्यरत थिए । तर रक्तदानको बेला डाक्टरले चेकजाँच गराउन दिएको सल्लाह अनुसार उनले मेडिसिटी अस्पतालमा चेकजाँच गराए ।

त्यहाँ उनको मिर्गौलामा समस्या देखियो । त्यसपछि प्रमोदले अस्पतालले दिएको औषधि केही दिन सेवन गरे । मिर्गौलामा समस्या भएको थाहा पाएपछि मानसिक तनावका कारण उनले जागिर पनि छाडे ।

तर स्वास्थ्य अवस्थामा सुधार नआएपछि पछिल्लो केही समययता उनी योगसँगै पतञ्जलीको औषधि सेवन गरिरहेका थिए । तैपनि उनको स्वास्थ्य अवस्थामा सुधार नआएको उनकी फुपू ललिताले बताइन् ।

उनका अनुसार स्वास्थ्य अवस्था बिग्रिन थालेपछि लकडाउन सुरु हुन लागेकै बेला प्रमोद घर फर्केका थिए । घरमा बस्दा उनको अवस्था झनै खराब हुन थाले ।

‘तिघ्रासम्म खुट्टा फुल्न थाल्यो, पेट फुलेर खाना पच्न छाड्यो र पछि हात सुकेर हत्केला सुनिन थालेको थियो । तर लकडाउनमा उपचारका लागि कहाँ लैजानै दुविधा भयो,’ उनले थपिन्, ‘काठमाडौँका धेरै अस्पताल चहार्‍याैँ तर अस्पतालले भर्ना लिन नमानेपछि घरमै बस्नुपर्ने बाध्यता भयो ।’

कोरोना महामारीको कारण देखाउँदै अस्पतालले उपचार गर्न नमानेपछि उनका आमाबुबा तथा आफन्तले गाउँका ठूलाबडा नेतालाई गुहार लगाए ।

अन्त्यमा नेकपा नेता मात्रृका यादवको पहलमा मात्र काठमाडौंस्थित शिक्षण अस्पतालमा उपचार भएको उनले सुनाइन् । उनका दाई वैदेशिक रोजगारीको क्रममा दुबईमा छन् ।

जेठा दाई पढ्न नसकेका कारण प्रमोदलाई राम्ररी पढाएर सरकारी जागिर खान योग्य बनाउने उनका आमाबुबाको सपना थियो ।

प्रदेश २ का मुख्यमन्त्री मो.लालबाबु राउतले उपचार नगर्ने स्वास्थ्य संस्थाविरुद्ध अदालत जाने बताएका थिए । उनको यो भनाइलगत्तै प्रादेशिक अस्पताल जनकपुरमा उपचार नपाएर प्रमोदले अकालमा ज्यान गुमाउनुपरेको छ । अब सरकारले अस्पतालविरुद्ध कस्तो कदम चाल्छ, त्याे भने हेर्न बाँकी छ ।

प्रकाशित मिति: बिहीबार, भदौ ४, २०७७ १८:४६