कोरोना, कोरोना र नालीहरू

A+ A A-

आयो के कलुषा अजान अधुरो देख्दैन के हो कता ?
खायो मानव लाख बढ्छ अझ यो बढ्दै छ संख्या जता
यल्ले काल कराल भष्म पथमा मार्दै छ निर्धा धनी
सारा ठप्प बनाइ बन्द मनुवा पर्खन्छ बाँच्ने भनी ।

कोरोना कति दुष्ट विघ्नसरि भो घुस्दै छ मान्छेतिर
आयो ज्ञात भएन ठाउँ किन खै ? सर्दै छ मान्छेतिर
यो देखिन्न कतै लुकेर रहने मार्दै छ मान्छे किन ?
भ्रष्टाचार निकृष्ट रोगसरि ‘को’ रोना ! यहाँ लौ किन ?

मै हो हाँक चलाउने सबलता मै सक्छु भन्ने कता ?
मै हो विश्व नचाउने चतुरता बाठो छु भन्ने कता ?
ठूला कष्ट हटाउने समयमा मान्छे नपुज्ने किन ?
तिम्रा धाक थचक्क बस्छ अब लौ कुण्ठा र लुब्धा किन ?

देख्दा लाज फिटिक्क छैन किन हो ए धूर्त जालीहरू !
तिम्रा निम्ति तयार शब्द बुझ लौ के हो त ‘नाली’हरू
देख्दा मर्म नबुझ्नु थुक्क ! किन यो धिक्कार ‘खाली’हरू
गाली गर्न म सक्छु मात्र यसरी बुझ्छौ त गालीहरू ?

पानी खान नपाइ मर्छ मनुवा गोली बनायौ किन ?
चन्द्रै लोक पुगेर फिर्छ मनुवा औधी गनायौ किन ?
तिम्रा शस्त्र उजाइ मर्छ मनुवा ठूला कुरा खोक्दछौ
यौटा रोग घुसेर मर्छ मनुवा गोली तिमी बोक्दछौ !

यौटा रोग विचित्र भित्र कसरी घुस्दै छ घुस्दै छ यो
अर्को ‘रोग’ पवित्र पत्र लुछुवा लुछ्दै छ लुछ्दै छ त्यो
यौटा देश दुखेर मर्छ ममता मर्दै छ मर्दै छ यो
अर्को भोक दुखेर मर्छ जनता मर्दै छ मर्दै छ त्यो ।

तारा गन्न गएछ यान कहिले फोटो खिच्यो रे कहाँ ?
सानो औषध अन्न खान नसकी मान्छे मरेछन् यहाँ
ढुंगा पुज्नु महान काम किन भो बैरी बनेकाहरू
गोली तोप धमास मात्र किन लौ मान्छे नचिन्नेहरू ?

कस्तो काल अकाल मर्म जडता रोगी र भोगी यहाँ
के बुझ्ने मन बुद्ध चित्त नभई मार्ने र मर्ने यहाँ
यौटा मर्छ त व्यर्थ खान नपुगी अर्को अघाईकन
यौटा सड्छ त व्यर्थ देश नबुझी अर्को चपाईकन ।

मान्छे मर्छ अकाल काल नपरी चिन्दैन रोगी अहो !
कुर्सी रोग अलाप लाभ उसको को मर्छ भन्दै छ जो
यस्तो रीत म बुझ्न सक्छु कसरी बुझ्नै परेको छ है
मान्छे ज्ञान विवेक बुझ्छ जसरी बुझ्दै गरेको छु है !

भ्रष्टाचार विचार मर्छ क्षणमा लेखिन्न साक्षी भई
हाम्रो ज्ञान इमान मर्म गरिमा मर्दैन लाछी भई
मान्छे मानवका महान नभ हो लड्दै छ लड्दै छ है
कोरोना वनको झसङ्ग मन यो उठ्दै छ जुट्दै छ है !

प्रकाशित मिति: शनिबार, वैशाख २७, २०७७ ०९:४३