एसपीको सहयोगमा पूर्वआईजीपीले यादवसँगै अन्य सांसद अपहरणको योजना बनाएका थिए

एसपीको सहयोगमा पूर्वआईजीपीले यादवसँगै अन्य सांसद अपहरणको योजना बनाएका थिए

A+ A A-

म नियमित बिहान र बेलुका ब्यायाम गर्छु । दिनको डेढ घण्टादेखि २ घण्टा ब्यायामका लागि समय निकाल्छु ।

९ वैशाखकाे साँझ पनि सवा ६ बजेतिर कभर्ड हलमा ब्यायाम गर्दागर्दै एउटा फोन आयो । मलाई फोनमार्फत सुरुमा ‘तपाईँलाई माननीय डा. सुरेन्द्र यादवको बारेमा के थाहा छ ?’ भनेर सोधियो ।

मैले ‘डाक्टर सा प जनकपुर नै हुनुहुन्छ होला’ भनेँ ।

तर मलाई अप्रत्याशित खबर सुनाइयो ‘डा सुरेन्द्र यादव अपहरणमा पर्नुभएको छ । उहाँलाई बाइफोर्स काठमाडौं लगिँदै छ । तपाईं सतर्क हुनुहोस् है’ भनियो ।

म प्रदेशको आन्तिरक मामिला तथा कानुनमन्त्री भएको हैसियतले पनि यो प्रदेशको शान्ति सुरक्षाका सम्बन्धमा जवाफ दिनुपर्छ । फोनमार्फत डाक्टर सा पलाई बर्दिवासतिर लगिँदै छ भनिएकाले मैले तत्कालै महोत्तरीको सीडीओलाई फोन गरेँ ।

फोन गर्दागर्दै आफैँ गाडी ड्राइभ गरेर बर्दिबासतिर हिँड्छु भन्ने सोच बन्यो । तर, तत्कालै मेरो ड्राइभर आउनुभयो । मेरो पीएसओ, १ जना सशस्त्रको हवलदार र ड्राइभरसहित हामी ४ जना तत्कालै बर्दिबासतर्फ निक्ल्यौँ ।

गाडी हिँडेपछि पनि मैले फोन गरिरहेँ । महोत्तरीको सीडीओले उक्त घटनाबारे केही पनि थाहा नभएको र डक्टर सा प जनकपुरको आफ्नै घरमा हुनुहुन्छ होला भन्नुभयो । मैले सीडीओलाई ‘डाक्टर सा पसँग तत्कालै सम्पर्क गर्नुहोस् भनेँ ।

डाक्टर सा पसँग सम्पर्क हुन नसकेपछि पीएसओसँग भए पनि सम्पर्क गरेर वास्तविकता के छ ? अवगत गराउनुहोस्’ भने ।

डाक्टर सा पलाई बर्दिबास लगिँदै छ भनेका कारण बर्दिबासतिरको नाका सिल गर्न सकिए उहाँलाई भेट्टाउन सकिन्छ भन्ने मलाई लागेको थियो । त्यसपछि महोत्तरीको एसपीलाई फोन गरेँ ।

फोन इन्गेज आयो । फेरि सीडीओलाई गरेँ । उहाँको पनि फोन इन्गेज नै रहेछ । त्यसपछि मेरो मन्त्रालयको सचिव कृष्णहरि पुस्करलाई फोन गरेर ‘मलाई एसपीसँग कुरा गराउनुस्’ भनेँ ।

केही क्षणपछि एसपीको फोन आयो । मैले ‘डाक्टर सा प अपहरणमा पर्नुभएको कुरा आयो । उहाँलाई बर्दिबासतिर लगिँदै गरिएकाले महोत्तरीका सबै नाका सिल गर्नुहोस् । जुनसुकै हालतमा डाक्टर सा पसँग मलाई एक पटक भेटाउनुहोस् र अवस्था के हो ? तुरुन्तै जानकारी गराउनुहोस्’ भने । एसपीले ‘त्यस्तो हुन नसक्ने र उहाँ आफ्नै घरमा हुनुहोला । तैपनि अवस्था के रहेछ ? म जानकारी गराउँछु’ भन्नुभयो ।

मलाई त्यो बेलासम्म कसकसले डाक्टर सा पलाई लिएर जाँदै छ भन्ने थाहा थिएन । झन् पूृर्वआईजीपी हुनुहुन्छ भन्ने त मेरो कल्पनामा पनि थिएन ।

डाक्टर सा पलाई फोन गरे पनि उहाँको मोबाइल उठेन । अब परिवारका सदस्यसँग बुझ्नु पर्‍यो भनेर मैले आन्तरिक मामिला तथा कानुन राज्यमन्त्रीसँग डाक्टर सा पकी श्रीमतीको फोन नम्बर लिएर फोन गरेँ । उहाँले यस विषयमा आफूलाई केही जानकारी नभएको बताउनुभयो ।

हाम्रो गाडी तीव्र गतिमा बर्दिबासतर्फ दौडिरहेको थियो । त्यहीबीचमा मैले मेरो पीएसओलाई महोत्तरी प्रहरीको सञ्चार शाखामार्फत डाक्टर सा पको पीएसओको नम्बर लिन भनेँ । तर, सञ्चार शाखाबाट पीएसओको नम्बर थाहा नभएको भनियो ।

सञ्चार शाखासँग मेरो पीएसओको भनाभनसमेत भयो । त्यसपछि मैले फेरि एसपीलाई फोन गरेर डाक्टर सा पको पीएसओको नम्बर दिनु भने । उहाँले नम्बर त दिनुभयो तर ११ अंकको । फोन गर्दा फोन गलत रहेको जानकारी आयो । फेरि मैले एसपीलाई फोन गरेर ‘फोन नम्बर गल्ती दिनुभयो’ भनेँ । उहाँले बल्ल सही नम्बर दिनुभयो । फोन गर्दा पीएसओको नम्बर पनि उठेन ।

त्यसपछि मैले डाक्टर सा पको पीएलाई फोन गरेँ । पीएले डाक्टर सा पले मोबाइल छोडेर जानुभएको छ । पीएसओ पनि मसँगै छ र हामीहरू कसैलाई पनि नलगी उहाँ बर्दिबासतिर जानुभएको छ भने । मैले बल्ल पीएमार्फत संघीय संसदका २ जना सदस्य र पूर्वआईजीपी हुनुहुन्छ भन्ने थाहा पाएँ ।

यी कुरा यकिन भएपछि मलाई शंका लाग्यो । फेरि महोत्तरीको एसपीलाई फोन गरेँ । ‘सिन्धुलीको बाटोमा गएर जसरी पनि रोक्नुस् । जो भए पनि नछाड्नू भनेँ । यतिबेलासम्म हामी बर्दिबास पुगिसकेका थियौँ । बर्दिबासबाट सिन्धुली जाने बाटोको केही अगाडि बढेर गाडी रोक्यौँ ।

सर्वेन्द्र खनाल आएको भन्ने खबर पाएपछि मलाई प्रहरी प्रशासनले त कतै असहयोग गरेको छैन भन्ने शंका लाग्यो । तर, आफूमातहतको सुरक्षा निकाय र एसपीबाट आफूलाई पक्कै पनि अहसयोग नहोला भन्ने सोचेँ ।

यस बीचमा मैले मेरा विभिन्न साथीहरूलाई घटनाको जानकारी गराइसकेको थिएँ । १ जना साथीले ‘डाक्टर सा पलाई गौतम होटलमा लगिएको छ रे’ भन्ने खबर सुनाए ।

हामी तत्कालै बर्दिबासको गौतम होटलतर्फ हिँड्यौँ । होटलको गेटमा पुग्नेबित्तिकै महोत्तरीका एसपीको फोन आयो । उहाँले ‘डाक्टर साप गौसालातिर जानुभएको र त्यहाँबाट ससुराली जाने योजना रहेको आफूले थाहा पाएको’ बताउनुभयो ।

एसपीले पक्कै पनि झुट बोलेनन् होला भन्ने सोचेर गौतम होटलमा प्रवेश नै नगरी गौशालातिर हिँड्यौँ । सुरक्षा निकायको जिम्मेवार व्यक्तिले शान्तिसुरक्षाका कामकारबाहीलाई बिग्रिन दिँदैन होला भन्ने विश्वास लागेर नै हामी गौशालातर्फ लागेका थियौँ ।

गौशाला पुग्नै लाग्दा मलाई फेरि फोन आयो । ‘डाक्टर सा प गौतम होटलमै हुनुहुन्छ र त्यहाँ महोत्तरीको एसपी पनि हुनुहुन्छ’ भनियो । त्यसपछि हामी फर्कियौँ । त्यतिबेलासम्म पनि महोत्तरीका एसपी सो घटनामा संलग्न छन् भन्ने मलाई विश्वास नै थिएन ।

फेरि हामी ब्याक भएर गौतम होटलको गेटमा पुग्यौँ । होटलका म्यानेजरले कुरा लुकाउन सक्ने सम्भावना देखेर सुरुमै मैले गार्डलाई ‘एसपी र डाक्टर सा प आउनुभएको थियो ?’ भनेर सोधेँ ।

गार्डले ‘एसपी र डाक्टर सा पसहित ४/५ मानिसहरू आएको र उहाँहरू १५ मिनेट अगाडि निक्लनुभएको’ भने । त्यसपछि मैले एसपीलाई फोन गरेर ‘तपाईंले झुट बोल्नुभयो, तपाईं गौतम होटलमा हुनुहुँदो रहेछ’ भनेर कडा स्वरमा भनेपछि उहाँले आफू गौशाला रहेको र पूर्वआईजीपी आएको भन्ने खबर पाएर गौतम होटलमा छिरेको, मेरो पूर्व हाकिम भएको नाताले मात्रै त्यहाँ गएको भने ।

उनले ‘मेरो डाक्टर सा पसँग भेट भएको छैन । प्रदेश सभासद कौशल यादवसँग भेट भयो । अरू मलाई केही पनि थाहा भएन’ भने ।

त्यसपछि हामी सिन्धुलीतिर लाग्यौँ । बाटोमा केही अलमल भयो भने समात्न सकिन्छ कि भनेर हामी त्यता लागेका थियौँ । बाटोमा रहेका चेकपोष्टहरूमा सुरक्षाकर्मीलाई ‘यहाँबाट सर्वेन्द्र खनालसहितको गाडी गयो ?’ भनेर सोध्दा कसैले पनि नगएको बताए ।

पूर्ण रूपमा सुरक्षा निकायलाई प्रयोग गरिएको रहेछ भन्नेमा म बल्ल विश्वस्त भएँ । अगाडि बढ्दै गर्दा पूर्वआईजीपी सर्वेन्द्र खनाललाई फोन गरेर ‘तपाईं जनकपुर आउनुभएको रहेछ एक पटक पनि फोन गर्नु भएन’ भनेँ ।

उहाँले ‘को बोलेको ?’ भनेर प्रश्न गर्नुभयो । मैले आफ्नो परिचय दिएँ । मैले ‘तपाईंजस्तो प्रतिष्ठित जिम्मेवार संस्थाको पूर्वप्रमुख व्यक्तिले अपहरण गरेर डा. सुरेन्द्र यादवलाई लाँदै हुनुहुन्छ । तपाईंले नराम्रो गर्नुभयो । तपाईंले प्रतिष्ठित संगठनको नाम पनि बदनाम गर्नुभयो’ भनेपछि उहाँले ‘तपाईं मलाई किन फोन गर्नुहुन्छ ? आफ्नै मान्छेलाई फोन गर्नुस्’ भन्नुभयो ।

मैलै ‘अपहरणमा परेको मान्छेको फोन लाग्छ र !’ भनेर सोधेँ । ‘यदि अपहरण नगरेको भए मलाई डाक्टर सा पसँग एक पटक कुरा गराउनुहोस्’ भनेँ ।

उहाँले ‘डाक्टर सा प अर्को गाडीमा ३ जनाको समूहमा हिँड्नुभएको छ । म पछाडिको गाडीमा छु’ भन्नुभयो । मैले ‘तपाईंहरू जुनबेला रोकिनुहुन्छ त्यतिबेला कुरा गराइदिनुहोस्’ भनेँ । तर, उहाँले त्यसो गर्नु भएन ।

त्यसपछि मैले प्रदेश २ का मुख्यमन्त्रीलाई फोन गरेर अवस्थाबारे जानकारी गराएँ । मुख्यमन्त्री काठमाडौंमै हुनुहुन्थ्यो । ‘काठमाडाैंमा के व्यवस्था गर्नुपर्ने हो गर्नू’ भनेर भनेँ । आफू पनि काठमाडाैं नै आउनुपर्छ कि भनेर सोधेँ । मुख्यमन्त्रीले जनकपुर नै फर्कनू भनेपछि सिन्धुलीको भिमाननजिकै पुगेर म फर्किएँ ।

फर्किएपछि मैले महोत्तरीको एसपीलाई फोन गरेर आफ्नो क्वार्टरमा आउनू भनेँ । तर, उहाँले आज आउँदिन भोलि आउँछु भन्नुभयो । यस्तो गम्भीर विषयमा तपाईं आज नआई भोलि आउँछु भन्नुहुन्छ भने भोलि पनि नआउनू भनेँ ।

यत्रो घटना भइसकेपछि कतिपय मिडियाका साथीले मलाई फोन गर्न थाल्नु भइसकेको थियो । म सम्पूर्ण विषयमा जानकार भइसकेको थिइनँ । गलत सन्देश नजाओस् भन्नका लागि मैले मिडियामा अपहरण नभई अपरणको शैलीमा डा सुरेन्द्र यादवलाई काठमाडौं लगिएको बताएँ ।

क्वार्टरमा पुगेपछि विभिन्न ठाउँबाट फोनहरू आइरहे । मलाई पटक्कै निद्रा लागेन । रातभर सुतिएन । उज्यालो कति खेर भयो पत्तो नै भएन ।

भोलिपल्ट म, प्रदेश २ का आर्थिक मामिलामन्त्री विजय यादव र प्राविधिकसहितको टोली लिएर बर्दिबासको गौतम होटलमा पुग्यौँ । त्यहाँ पुगेपछि त्यस दिनको होटल बुक महोत्तरीका एसपीले डिएसपीमार्फत गराएको पत्तो लाग्यो ।

होटल व्यवस्थापनसँग सीसीटीभी क्यामेराको फुटेज माग्यौँ । उहाँहरूले सुरुमा दिन इन्कार गरे पनि पछि फुटेज दिन सहमत हुनुभयो ।

सीसीटीभी फुटेजमा देखिएअनुसार सर्वेन्द्र खनाल, महेश बस्नेत र किसान श्रेष्ठलगायत २२ अप्रिलको राति २ बजेर ४५ मिनेटमा गौतम होटलमा आएको देखिन्छ ।

बिहान निक्लिएर पुनः होटलमा फर्किएपछि बेलुका ७ बजेर ४३ मिनेटसम्म उहाँहरू गौतम होटलमै बस्नुभएको देखिन्छ । सबै जनालाई महोत्तरीको एसपीले नै रिसिभ गरेको तथा गाडीमा चढाएको देखिन्छ । त्यति मात्र होइन, होटलको बिलसमेत महोत्तरीका एसपीले नै तिरेका रहेछन् ।

मैले पछि बुझ्दा महेश बस्नेत, किसान श्रेष्ठ र सर्वेन्द्र खनालहरू बिहान गौतम होटलबाट निक्लिएपछि डाक्टर सा पको गाउँतिर गएका रहेछन् । त्यसपछि जनकपुर आएर डाक्टर सा पलाई भेटेछन् ।

त्यहाँ सर्वेन्द्र खनालले म अबको अख्तियारको आयुक्त हो । तपाईंको फाइल पनि छ । एकपटक प्रधानमन्त्रीसँग कुरा गर्नुहोस् भनेर कुरा गर्न लगाएछन् । मन्त्री बन्ने हिसाबमा काठमाडाैं आउनुहोस् भनेर धम्की र प्रलोभन पनि दिएका रहेछन् । धम्की र प्रलोभन देखाएर कुनै काम गराउनुहुन्छ भने त्यो अपहरण नै हो ।

मैले सूचना थाहा पाएर बर्दिबास नगएको भए अरू १/२ जना सांसदलाई पनि उठाउने योजना रहेछ । बाराका रामबहादुर यादवलाई प्रहरीमार्फत भए पनि उठाउने कुरा रहेछ । म बर्दिबास पुग्नु र महोत्तरीको एसपीलाई जोसुकै भए पनि न छाड्नुस् । समातेर राख्नुहोस् । कारबाही गर्नुहोस् भनेका कारण उनीहरू रातारात गौतम होटलबाट हिँडेका रहेछन् ।

पछि डाक्टर सा प काठमाडौं पुगेपछि मेरो फोनमा कुरा भयो । मैले खोजबिन गर्न थालेको थाहा पाएपछि उनीहरूले गाडी उच्च गतिमा कुदाएको बताउनुभयो । उहाँलाई अब बाँच्छु कि मर्छु भन्नेसमेत लागेको थियो रे । डाक्टर सा पले पहिला अध्यक्ष उपेन्द्र यादवसमक्ष पुर्‍याइदिनु, म पहिला अध्यक्षसँग कुरा गर्छु भन्नु्भएछ ।

डाक्टर सा पका अनुसार काभ्रेमा खाना खाने ठाउँमा फोनमार्फत कुरा गर्न खोज्दा कुरा गर्न दिएनन् । ट्वाइलेट जाँदा पनि एक्लै जान नदिएको उहाँले पनि बताउनुभयो ।

प्रधानमन्त्रीले मधेसले आफूलाई निषेध गरेका कारण आफूले मधेसलाई तह लगाउन खोजेको भन्ने कुरा त सञ्चारमाध्यममार्फत सार्वजनिक भइसकेको छ ।

एउटा प्रधानमन्त्रीजस्तो मान्छेले रिस र इखमा राष्ट्रलाई सञ्चालन गर्न खोज्छ भने राष्ट्र कहाँ पुग्छ ? मैले प्रधानमन्त्रीलाई मात्रै दोषी देखेको छैन मलाई नेकपाले ठूलो गल्ती गरेजस्तो लाग्छ ।

नेकपाले एउटा बिरामी व्यक्तिलाई देशको बागडोर दिएको छ । यस्तो अवस्थामा दुर्घटना हुने सम्भावना बढी हुन्छ । कुनै दुर्घटना भयो भने त्यसको सम्पूर्ण जिम्मेवारी नेकपाले नै लिनुपर्छ ।

यो सम्पूर्ण घटनामा डा. सुरेन्द्र यादवको कमजोरी भनेको उहाँ डराउनु मात्र हो । अरु कुनै कमजोरी छैन । डाक्टर सा पलाई लिन २ जना माननीय र पूर्वआईजीपी किन आउनुपर्‍यो ? त्यसमाथि लकडाउन उल्लंघन गरेर । डाक्टर सा प पार्टी फोर्ने नै इच्छाले जाने भए एक्लै जान सक्नुहुन्थ्यो ।

उहाँसँग पीएसओ थियो । जानका लागि पास पनि सजिलै बन्थ्यो । अर्को कुरा, ६/७ वटा जिल्ला पार गरेर महेश बस्नेतहरू कसरी आउनुभयो ? के पूर्वआईजीपी खनाल र दुई सांसदहरूको पास स्वीकृत भएको छ ? अहिले ‘इ’ पासको व्यवस्था भएका कारण ‘इ’ पास इसु भएको उहाँहरुले देखाउन सक्नु हुन्छ ? नियम तोडेर डाँकाको शैलीमा किन आउनुपर्‍यो ? यसबाट नै डाक्टर सा पलाई अपहरण गरिएको स्पष्ट हुन्छ ।

(शिलापत्रकर्मी ईश्वर दाहालसँगको कुराकानीमा आधारित)

प्रकाशित मिति: बुधबार, वैशाख १७, २०७७ १४:२८