अनि भरिएन सिउँदो

A+ A A-

स्थान : बानेश्वर अर्पण भोजनालय
कार्यक्रम : विवाह भोज
मिति : मंगलबार, १३ फागुन

विवाह जीवनको एउटा अभिन्न पाटो हो । जिन्दगीको एउटा रङ पनि हो विवाह । खुसी हो, उमङ्ग हो, उत्साह हो ।

त्यसैले विवाह केटी वा केटा पक्षले सकेसम्म भव्य तरिकाले नै गर्ने सोच्छन् । मंगलबार पनि त्यही तरिकाको विवाह हुँदै थियो, बानेश्वरस्थित अर्पण भोजनालयमा । दुलही अस्मिता कार्की (नाम परिवर्तन) थिइन् । दुलाहा सिनामङ्गलका ‘आश्रय’ बस्नेत ।

दुलही अस्मिताको परिवार भर्खरै मात्र पूर्वी पहाडको एक जिल्लाबाट काठमाडौं बसाइँ सरेको हो । स्नातकोत्तर पढ्दै गरेकी छोरी । उमेरले परिपक्व भइसकेकी अस्मिताले नै छानेका हुनेवाला श्रीमान्, परिवारका ज्वाइँ आश्रय बस्नेत । पेसाले उनी इन्जिनियर । घर सिनामङ्गल ।

उनका बुबा डाक्टर छन् भनेपछि परिवार विवाहका लागि तयार भएको थियो । अझ छोरीले राम्रै केटा रोजेको भन्दै कसरी हुन्छ, छोरीको विवाह राम्रै तरिकाले गरिदिने योजनामा थिए अस्मिताका आमाबुबा ।

त्यहीअनुसार आश्रय र अस्मिताको केही दिनअघि मात्र राजधानीकै एउटा महँगो होटलमा भव्य तरिकाले ‘इङ्गेजमेन्ट’समेत भएको थियो । मंगलबार हुने विवाह पनि त्यही ढंगले गर्ने उद्देश्यले अस्मिताका माइतीले छोरीका लागि विभिन्न उपहार, सुनका गरगहना तयारी पारेका थिए ।

अस्मिता पनि सिँगारिएर बेहुलीको घुम्टोले छोपिएकी थिइन् । आश्रयले आफ्नो खालि सिउँदो रङ्गाइदिने प्रतीक्षामा थिइन् उनी ।

आश्रय र अस्मिता दुवैका तर्फबाट निमन्त्रणा गरिएका ७ सय जन्तीमध्ये अधिकांश अर्पण भोजनालयमा पुगिसेका थिए । पुरुष सुटमा थिए, महिला सारी–चोलोमा । उनीहरू पनि दुलाह आश्रयको पर्खाइमा थिए ।

आश्रय सिनामङ्गलबाट जन्ती लिएर अर्पण भोजनालयमा पुग्ने र दुलही पक्षले स्वागत गर्ने योजना उनीहरूको थियो ।

जब समयले नेटो काट्दै गयो

अर्पण भोजनालयमा आश्रयले जन्ती ११ बजे पुग्ने बताएका थिए । सोही प्रतीक्षामा दुलही अस्मिता र उनका आफन्त कुरिरहेका थिए ।

तर, १२ बजेसम्म पनि दुलहा आश्रय नआएछि अस्मिताका आफन्तले फोन गरे । उताबाट आश्रयले निराश हुँदै ‘काका बितेकाले दाहसंस्कारको काम सकेर मात्र जन्ती हिँड्छ’ भने ।

त्यसो हुँदा साँझको ६ बज्ने अनुमान अस्मिताका आफन्तको थियो । साँझको ६ बज्यो तर पनि जन्ती आएनन् । फेरि फोन गरे, मोबाइल अफ थियो । केही आफन्त आश्रयको घर सिनामङ्गलमै पुगे । घरमा तालो ठोकिएको थियो ।

अस्मिताका परिवारलाई शंकाको घेराले छोयो । ७ बजे उनीहरू दुलहा हराएको भन्दै महानगरीय प्रहरी वृत्त बानेश्वर पुगे । प्रहरीले आश्रयको खोजी गर्न थाल्यो । सिनामङ्गलमा घर छ भनेका उनी भाडामा बसेको प्रहरीले पत्ता लगायो ।

अस्मिताका परिवार छाँगाबाट खसेझैँ भए । हतासिए । टोलाइ मात्र रहे, केही बोलेनन् । उता, अस्मिताको हालत पनि उस्तै थियो । अस्मिताको विवाहमा आएका कोहीले भोज खाएनन् । निराश भए सबै ।

उनीहरू सँगपनि बोल्ने शब्द थिएन । मात्रै भनिरहेका थिए, ‘यस्तो शत्रुलाई भएको पनि देख्न नपरोस् ।’

अस्मिताका परिवारलाई ठगी गरेको आशंकामा प्रहरीले आश्रयको स्केच बनाएर पक्राउका लागि देशभर सर्कुलर गरिसकेको थियो ।

यसरी भएको थियो आश्रय र अस्मिताको भेट

अस्मिता काठमाडौंकै एक निजी कलेजकी स्नातकोत्तरकी विद्यार्थी हुन् । कलेजकै साथीका माध्यमबाट उनको आश्रय बस्नेतसँग चिनजान भएको हो । केही समयको चिनजानपछि नै उनीहरू विवाह गर्ने योजनामा पुगेका हुन् ।

आश्रयले केटीलाई सिनामङ्गलमा आफ्नो घर भएको, बुबा डाक्टर भनेपछि अस्मिताले सहजै विवाह गर्ने योजनामा पुगेकी महानगरीय प्रहरी परिसर काठमाडौंका प्रवक्ता होबीन्द्र बोगटीको भनाइ छ ।

बोगटीले भने, ‘आश्रयले सबै केटीहरूलाई आफू इन्जिनियर र बुबा डाक्टर भएको परिचय दिएको देखिन्छ । सोहीअनुसार अस्मिताका साथीहरूले समेत भेट हुँदा पत्याए’, उनी थप्छन्, ‘बुबा डाक्टर भएकाले व्यस्त रहेको भन्दै अस्मिताका बुबालाई प्रभावमा पार्न आफ्नी हजुरआमा भन्दै एक जना वृद्धालाई समेत भेट्टाएको खुलेको छ ।’

यसबाहेक अस्मिताका आफन्त कसैलाई पनि उनले चिनाएका थिएनन् ।

पोखराबाट पक्राउ

आश्रय बस्नेतको नाममा तयार पारेको स्केचको आधारमा पोखरा प्रहरीले उनलाई मंगलबार साँझ नै पक्राउ गरेको छ । उनको साथबाट प्रहरीले ४ हजार अवैध अमेरिकी डलरसमेत फेला परेको डीएसपी होबीन्द्र बोगटीले बताए ।

यसरी नै उनी दोलखाका भएका र उनले नामसमेत ढाँटेको खुलेको छ । उनको वास्तविक नाम साहिल बस्नेत रहेको बोगटीले बताए । यसरी नै बुबासमेत डाक्टर भनेर ढाँटेको, सिनामङ्गल घर नभई घर छ भनेर ढाँटेको खुलेको हो ।

अवैध अमेरिकी डलरसहित भेट्टाइएका साहिललाई बुटवल राजश्व विभागमा बुझाएर उनीमाथि आपराधिक विश्वासघात तथा ठगी गरेको मुद्दामा अनुसन्धान हुने डीएसपी बोगटीले बताए ।

प्रकाशित मिति: बिहीबार, फागुन १५, २०७६ १८:१४