मुटु जलिरहेछ प्रधानमन्त्रीज्यू !

A+ A A-

प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओली यतिबेला सार्वजनिक कार्यक्रममा देखिएका छैनन् । एपेण्डिसाइटको शल्यक्रियापछि उनी बालुवाटारमा अलिअलि आराममा छन् । आराममा हुन्थेनन् भने उनको अर्ती, गाली, सुझाव र भँडास धेरै सुनिन्थ्यो ।

सार्वजनिक मञ्च उपभोग गर्न नपाएको खसखस उनले बालुवाटारमा व्यवसायीहरूसँग पोखे । भनिदिए– सरकारले गरेका राम्रा कामको प्रचार गर्ने मिडिया भेटिएनन्, सम्पादकहरूको राम्रा कामबारे लेख्ने मुटु छैन ।

प्रधानमन्त्रीका रूपमा दोस्रो इनिङ सुरु भएपछि सरकार (विशेषगरी प्रधानमन्त्री ओली) ले बडो राम्रो नारा अघि सार्‍यो– ‘समृद्ध नेपाल सुखी नेपाली’ ।

नेपालीले त्यसबेला मुटु दह्रो बनाए । एउटा आस थियो नि नेपाल अब समृद्ध बन्छ र सुखी हुन्छन् नेपाली ।

त्यसो त मुटु दह्रो भएको पहिलो ओली सरकारका पालामा पनि हो । त्यसबेला भनियो– अब नेपाल सिंगापुरजस्तो बन्छ । नेपालको आफ्नै जहाज हुनेछ । काठमाडौंमा मोनो र मेट्रो रेल हुनेछन् । चिनियाँ रेल काठमाडौं आउनेछ । कोशीमा जहाजबाट सात समुद्रपारिका देशका सामान नेपाल आउनेछन् । नेपालको हिमालयको पानी बोकेर फर्कनेछन् ।

हैट ! कम्ता रमाइला थिए ती दिन । सम्झनुस् त एकपटक, मुटु भुक्क फुलेर आउँछ ।

तर आज ?

हो, आज धेरैका मुटु जलिसकेका छन्, प्रधानमन्त्रीज्यू ! तपाईंले भनेजस्तै सम्पादक÷पत्रकारका मुटु नभएका होइनन्, जलिरहेका छन् । पत्रकारका मात्र होइन, जनताका मुटु पनि जलिरहेका छन्, बिस्तारै बिस्तारै ।

सरकारले भनेको नगर्ने ?

यतिबेला मिडियाभन्दा सरकारका सहयोगी त प्रमुख प्रतिपक्षी कांग्रेस देखिएको छ । सरकारले गरेका स्वेच्छाचारी निर्णयमा पनि कांग्रेस चुप बसिदिन्छ ।

बलात्कारी पत्ता नलाग्दा, टिपरले किचेर सर्वसाधारणको ज्यान लिँदा, बालुवाटारको जग्गा बेचिँदा, जनहितविपरीत सूचना प्रविधि विधेयक आउँदा...जस्ता थुप्रै कुरामा कांग्रेसले मुटु बलियो बनाएको छ । सरकारलाई सजिलो बनाएको छ ।

बेथितिविरुद्ध नबोल्ने प्रमुख प्रतिपक्षी दलका प्रवक्तालाई चौधरी ग्रुपले अप्लिटकल फाइबर बिछ्याउने ठेक्का नपाएकोमा चिन्ता छ । त्यहाँ उसको विरोध छ । नागरिकको हक कुण्ठित हुने काम हुँदा नबोलेर मुटु बलियो पारेको प्रतिपक्षले यस्ता कार्य गरिदिएपछि प्रधानमन्त्रीले मिडियाको मुटु छाम्नु कुन पो नौलो कुरा भयो र ?

आसलाग्दाले जलाएका मुटु

कालिमाटी तरकारी बजारको वर्षौंदेखिको सिण्डिकेट, उखु कृषकको सदावहार पीडा, कृषकले दूधको मूल्य नपाएको, कृषकले मूल्य नपाएर काउली खेतमा डोजर चलाउँदा पनि आलोचना कसैले गरेनन् । मुटु दह्रो बनाएर सहेरै बसेका हुन् ।

दुई दशकभन्दा अगाडिदेखि मेलम्चीको पानी कुरेका काठमाडौंवासी, अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलको आसमा वर्षौंदेखि सामान्य पूर्वाधारविना बसिरहेका बारा टाँगियावासीका दुःख पनि मुटु दह्रो भएकै कारण सहन भएको हो ।

जनतको यति दह्रो मुटु छ, सरकारको पनि उस्तै दह्रो छ मुटु । मुटु नभएका त ती हुन्, जसले सरकारका नराम्रा कुरा कोट्याइरहन्छन्, खबरदारी गरिरहन्छन् ।

प्रधानमन्त्रीको आफ्नै पार्टीमा पनि थिए कुनै बेला मुटु नभएकाहरू । जसले बारम्बार सरकारका नराम्रा कुरामा सार्वजनिक अभिव्यक्ति भए पनि दिन्थे । तर, प्रधानमन्त्रीकै भाषामा पार्टीभित्र ‘ठ्याँ–ठ्याँ’ गर्ने घनश्याम भुसाल र योगेश भट्टराईहरू त मुटु दह्रो बनाएर सरकारमा गए । अब भीम रावलजस्ता एकाधको मात्र त हो पार्टीभित्र ठ्याँठ्याँ । होइन प्रधानमन्त्रीज्यू ?

अब पार्टीभित्र नै सरकार र प्रधानमन्त्रीज्यूविरुद्ध ठ्याँ–ठ्याँ गर्नेहरू सकिँदै गएको बेला मिडियाले मुटु मिचेर ठ्याँ–ठ्याँ गरेर हुन्छ ?

केही उदाहरण

प्रधानमन्त्रीलाई लाग्छ, सरकारले शंकास्पद ढंगले ६ वर्ष अवधि बाँकी छँदै गोकर्ण रिसोर्टको जग्गाको सम्झौता गर्‍यो । नागरिकका अभिव्यक्ति स्वतन्त्रताभन्दा माथि गएर सूचना प्रविधि विधेयक ल्यायो । मिडियाले खै साथ दिएको ?

हिजो अवहेलना विधेयक ल्याउन खोज्दा मिडियाले साथ दिएन । यतिसम्म कि आफ्नो उपचार खर्च आफैं व्यहोर्छु भने प्रधानमन्त्रीले ।

मिडियाले पत्याए नि । नत्र सिंगापुरमा बहुराष्ट्रिय कम्पनीले प्रधानमन्त्रीको बिल तिर्न झुत्ती खेल्दा वा हानाथाप गर्दा मुटु दह्रो बनाएकै हुन् ।

बिल तिरेर निकट भविष्यमै राज्यकोष दोहन गरेर, पदीय मर्यदामाथि बार्गेनिङ गरेर राज्यकोषको करोडौं हसुर्नेका विरुद्ध खबरदारी गर्ने मुटु नभएको विषयमा प्रधानमन्त्रीले इंगित गरेको भए सही हो ।

र, मुटु जलिरहेका कार्यकर्ता पनि

प्रदेश ३ ले भर्खरै प्रदेशको नाम र स्थायी राजधानी पायो । दुई वर्षसम्म चुप बसेका प्रदेश सांसदले प्रधानमन्त्री अध्यक्ष रहेको पार्टीले निर्देशन दिएपछि एक सासमै निर्देशन पालना गर्‍यो ।

१ सय १० सदस्यीय प्रदेशसभामा सत्तारुढ दलको दुईतिहाइ बहुमत छ । तर, उसले नाम र राजधानी दिन सकेन । बलियो मुटु पारेर पार्टीले निर्देशन दियो ।

बलिया मुटु भएका नेताको ह्वीपमा मन नलागे पनि भोट हाल्नुपरेको भन्दै सार्वजनिक रूपमै रोइकराइ गरिरहेका छन् प्रदेश सांसद ।

प्रतिनिधिपात्र हुन् पशुपति चौलागाईं । उनले विवेक बन्धक राखेर पार्टी निर्देशन मान्दा मुटु जलिरहेको छ भन्दै जनतासँग माफी मागे ।

यी नेता, प्रधानमन्त्रीका नजरमा पार्टी ह्वीप नमान्ने मुटु नभएका नेता हुन् । तर उनी भन्दै छन्, मेरो मुटु रोइरहेछ ।

यस्तै, नियति अब प्रदेश १ र प्रदेश ५ ले पनि भोग्दै छन् । यी प्रदेशका सांसदले मुटु दह्रो पारेर बसे हुन्छ । र, बिस्तारै उनीहरूले कानुन र नीति बनाउने काममा पनि परनिर्भर बन्नुपर्नेछ । दह्रो मुटु भएको माउ पार्टी र नेताका लागि उनीहरूको मुटुसँगै आत्मसम्मान पनि जलिरहनेछ, अझै केही वर्ष ।

र, चुपचाप नै बसिरहने हो भने मुटु भएका शासकबाट सुरक्षा, आत्मसम्मान, स्वतन्त्रता र विकासजस्ता जनताका आशासँगै मुटु पनि जलिरहनेछन् ।

प्रकाशित मिति: बिहीबार, माघ २, २०७६ १४:००