आन्दोलनमा ईश्वरहरू

A+ A A-

स्वयम् ईश्वरहरू नै
आन्दोलनमा छन् अचेल
अस्तित्वको !

उनीहरूलाई मन पर्दैन
पृथ्वीको प्रत्येक कुना छोएर बहने
यो बतासको आधुनिक रङ
उनीहरूको आँखालाई मन पर्दैन
क्षितिज र पर्खालहरू नाघेर टाकुरा–टाकुरा
दगुरी हिँड्ने जूनजस्तो मानिसको मन ।

उनीहरूलाई मनपर्छ बरू
जंगलमै बसेर मानिस
मन्दिर–मन्दिरहरूमा भेटी चढाएको
खनेर वृक्षका जराजरा
समयको त्यो आदिम गुफाछेउ
भ्रमको कुनै अमूर्त सालिक राखेको ।

उनीहरू कहिल्यै देख्दैनन्
गुम्बा, मस्जिद र चर्चअघि निधार ठोक्दै
अभावको रक्ताम्य कविता लेख्दै गरेको
कुनै बेरोजगार प्रेमीको कारुणिक अनुहार
उनीहरूको कानले कहिल्यै सुन्दैन
प्रत्येक बिहान सूर्यलाई निधारमा बोकेर
गाउँको उकालो चढ्दै गरेको वृद्ध हजुरआमाको गीत ।

बरू सजिलै देख्न सक्छन् उनीहरू
भीड र जुलुसहरूमा केटाकेटीहरूले
शास्त्रका अलौकिक पोस्टकार्डहरू
च्यात्दै हिँडेको अप्ठ्यारो दृश्य
सजिलै सुन्न सक्छ उनीहरूको कानले
सम्झौतामा चित्त नबुझेपछि
मान्छेहरूले मन्दिर र देवताको मूर्ति
भत्काउँदै हिँडेको प्रत्येक गोप्य समाचार ।

ईश्वरहरू भन्नु संसारकै
सबैभन्दा खतरनाक शासक न रहेछन्
कि थोपाथोपा पसिनाले उमारेको धानका
अक्षता–अक्षताहरूले उनीहरूको पोल्टा भरिदिनुपर्ने
कि घर भत्किँदा मुश्किलले सम्हालिराखेको
एक थान कात्रो पनि च्यातेर धजा बनाई
उनीहरूकै नाममा चढाइदिनुपर्ने ।

अकस्मात् एकदिन कहाँबाट हो कुन्नि
गई पुगेथें उनीहरूको आन्दोलनमा
र हेर्दै थिएँ उनीहरूको ‘आइटम–नृत्य’
ठीक त्यसैबेला भीडमा उभिएका
असंख्य ईश्वरहरूमध्ये एउटाले सम्बोधनमा भन्यो–
‘तर मेरो आन्दोलन, ईश्वरहरूलाई ईश्वर बनाउन होइन
ईश्वरहरूलाई मानिस बनाउनका लागि हो ।’

(भनिन्छ कविताको आयु हुँदैन । एक समयमा लेखिएका कविता अर्को समयको लागि सान्दर्भिक हुन सक्छन् । यही कुरालाई दृष्टिगत गरेर शिलापत्रले कुनै एक कविको पुरानो कवितालाई रिप्रिन्ट गर्ने थालनी गरेको छ । यसपटक रोल्पाका कवि विष्णु सन्न्यासको ‘आन्दोलनमा ईश्वरहरू’ कविता प्रकाशित गरेका छौं । कवि सन्न्यास विभिन्न राष्ट्रिय कविता प्रतियोगिताहरूमा पुरस्कृत भइसकेका छन् ।)

प्रकाशित मिति: शनिबार, कात्तिक १६, २०७६ १०:३१